პარტიულობა თუ კრიტიკულობა?

გაცილებით მეტი ადამიანი დაუჭერდა მხარს რუსთავი2-ს, მის სათავეში ნიკა გვარამია რომ არ იდგეს და მისი “ინვესტორი” კეზერაშვილი რომ არ იყოს.

მაგრამ აქ ძალიან რთული, ლამის დაუძლეველი დილემაა – რუსთავი2-ც კი არ არის თვითდაფინანსებადი ტელევიზია! მასაც დოტაციები სჭირდება და ამ დოტაციების ერთადერთი წყარო პოლიტიკური წყაროა – კერძოდ, ნაციონალური მოძრაობა! ხოლო ნაციონალური მოძრაობა მხოლოდ მას ენდობა, ვისი სრულად გაკონტროლების პირობა გააჩნია. ამიტომ მივდივართ ლოგიკურ კაზუსამდე – მედიის თავისუფლებისათვის ბრძოლის ტრაგიკომიკური დაისის მედროშე – რუსთავი2 არ არის არც თავისუფალი, და არც დამოუკიდებელი მედია! იგი არის ყველაზე უფრო პოლიტიზირებული პარტტელევიზია და ამდენად – ყველაზე ნაკლებად დამოუკიდებელი!

მაგრამ, ამავდროულად, რუსთავი 2 არის ყველაზე უფრო კრიტიკული ხელისუფლების მიმართ! და თანაც საკმაოდ ნიჭიერი ჟურნალისტებით დაკომპლექტებული (ნუ დამიწყებთ დავას იმაზე, რამდენად სინდისიერები არიან – ჯერ ერთი, იქაც არიან უფრო და ნაკლებ სინდისიერები, თანაც, ახლა ამ საკითხს არ ვეხები)

ხალხს მოსწონს რუსთავი2-ის კრიტიკულობა ხელისუფლების მიმართ, მაგრამ ვერავინ ვერ დაივიწყებს იმ საოცარ და მახინჯ გაყალბებებს, რასაც ამ ტელევიზიის მესვეურები აკეთებდნენ საკუთარი პოლიტპარტიულობიდან გამომდინარე. ის გულზედაბნეული რუსთავი2-ის სოლიდარობის ლოგოები უფრო ლოგიკური იქნებოდა, ოქტომბრელების ნიშნებივით ბელადის ხატებას რომ ატარებდეს, რადგან სწორედ ამას ითხოვს რუსთავი2-ის პარტაქტივი ამ ტელევიზიისაგან – პარტიული ნიშნით დაჩეხილ “სიმართლეს”.

გამოდის, რომ თუ რუსთავი2-ს ხალხის ისეთივე მხარდაჭერა უნდა, როგორც შევარდნაძის დროს, მან თავისი პარტოკრატი ადმინისტრაცია უნდა მოიშოროს და მართლაც უარი თქვას ნაცმოძურ დაფინანსებაზე. მაგრამ ეს საკმაოდ სარისკო ნაბიჯი იქნება, რადგან სხვა დამფინანსებელი ახლა არ ჩანს, ხოლო ენთუზიაზმი არც ისე დიდხანს ძლებს და საკმაოდ მალე იშრიტება, განსაკუთრებით, როცა, ოჯახი უნდა არჩინო…

ჰოდა, თუ რუსთავი2-ის სათავე არ შეიცვალა (არ მაქვს ილუზია, რომ კიბარ ხალვაშის ხელში რუსთავი2 თავისუფალი და დამოუკიდებელი გახდება, აჯობებდა, კომპანია ალბათ ისევ აქიმიძეს და დვალს დაბრუნებოდა, თუმცა ესეც არაა პანაცეის გარანტია…) – ყველაფერი, სამწუხაროდ, ისევ ისე დარჩება – რუსთავი2 ვერ იქცევა დამოუკიდებელ და თავისუფალ მედიად. ხოლო თუ რეალურად დამოუკიდებელი და სამართლიანი/ბალანსირებული ვერ გახდება, მას ვერც ექნება იმ მასშტაბის მხარდაჭერა, რომელსაც ხელისუფლების მიმართ უაღრესად კრიტიკული მედია ნამდვილად იმსახურებს! ეს იქნება კიდევ ერთი დაკარგული შანსი იმ ილუზიისა, რომ პარტიულობაშენარჩუნებული რუსთავი2 გამარჯვებული ხალხის ტელევიზია გახდეს… უბრალოდ, 2012 წლის 1 ოქტომბერს იგი “გამარჯვებული პარტიის ტელევიზიიდან” – “დამარცხებული პარტიის ტელევიზიად” იქცა, და რადგან ბინძურ მეთოდებზე უარი არ თქვა და საკუთარ პარტ-პროპაგანდისტულ წარსულს არ გაემიჯნა, ამიტომ კათარზისისული ენერგია ვეღარ შეიძინა…

სამაგიეროდ, რუსთავი2-ს აქვს ძალიან სერიოზული ძალა და პოტენციალი, რომ ჩაერთოს მისი მმართველი ძალის მიერ დაგეგმილ მასობრივი არეულობის ორგანიზებაში… მაგრამ ეს უკვე სხვა თემაა, და ძალიან სერიოზული თემაა, რამეთუ გამარჯვებულები ამ არეულობიდან ნამდვილად არ იქნებიან რუსთავი2-ის პატრონები, რადგან ამ სავალალო კატავასიას არც ისე შორიდან, ძალიან სახიფათო მტაცებელი ელოდება მოთმინებით…

და მაშინ, რუსთავი2-ის ბედი, ისევე როგორც სხვა რეიტინგული ტელევიზიების ბედი, ვაითუ ყველაზე მძიმე იქნეს – დამარცხებული ქვეყნის ტელევიზიას ხომ ქანცგაწყვეტილ ცხენებზე უარესად ექცევიან…