2012 in review
Posted: 2012/12/31 Filed under: განვრცობილი ფიქრები | Tags: 2012 Blog Report, სოლომონ თერნალელი, სოლომონ თერნალი, სოლომონის ფიქრები, Solomon Ternaleli, Solomon Ternali, Wordpress blog report დატოვე კომენტარიThe WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
19,000 people fit into the new Barclays Center to see Jay-Z perform. This blog was viewed about 100,000 times in 2012. If it were a concert at the Barclays Center, it would take about 5 sold-out performances for that many people to see it.
Click here to see the complete report.
პასუხი ქალბატონ Makaterina Katerina-ს საკონსტიტუციო კითხვაზე
Posted: 2012/12/29 Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: ბიძინა ივანიშვილი, ივანიშვილის წინადადება, მიხეილ სააკაშვილი, ნაცმოძრაობა, საკონსტიტუციო ცვლილებები, Makaterina Katerina დატოვე კომენტარიკითხვა:
სოლომონ, როგორც ეჭვმიტანილ კონსტიტუციონალისტს და ანალიტიკოსს, გეკითხებით:–
პარლამენტს კონსტიტუციაში ცვლილების (რომ პრეზიდენტმა არჩევნებიდან 3 თვეში შეძლოს პარლამენტის დათხოვნა) შეტანა თუ შეუძლია, ანუ ხმათა 2/3 –ს მიღება შესაძლებელია, რატომ ის ცვლილება არ შეაქვთ,რომ ახალი კონსტიტუცია 5 იანვრიდან შევიდეს ძალაში? ამით ხომ ყველაფერი მოგვარდება და პოლიტიკურ კრიზისსაც ავცდებით?! გაქვთ სავარაუდო პასუხი?! 🙂
======================================================
პასუხი:
Solomon Ternaleli:
ქალბატონო მაკატერინა – არ ვიცი, ეს შეკითხვა ჩასაჭრელია (“ნა ზასიპკუა”) თუ მეგობრულ-საბაასო, მაგრამ შევეცდები, გიპასუხოთ.
ზუსტი პასუხი არ მაქვს. გიპასუხებთ, მე რა მგონია.
1) პირველ რიგში მინდა ხაზი გავუსვა, რომ ივანიშვილის მიერ გაჟღერებულ ამ ინიციატივაში მთავარი ის კი არაა, რომ მიშას შეეძლოს 3 თვეში პარლამენტის დათხოვა, ნაცვლად 6 თვისა, არამედ ის, რომ მიშას არ შეეძლოს თავის ჭკუაზე როგორც მინისტრთა კაბინეტის, ასევე ერთდროულად პარლამენტის დათხოვაც. ახალი საკონსტიტუციო შესწორება გულისხმობს, რომ მიშას შეუძლია აირჩიოს:
ა) ან დაითხოვოს მინისტრთა კაბინეტი და დატოვოს პარლამენტი და თხოვოს ამ პარლამენტს ახალი კაბინეტის დამტკიცება,
ბ) ან დაითხოვოს პარლამენტი და დანიშნოს საპარლამენტო არჩევნები, მაგრამ მაშინ უნდა დატოვოს ის მთავრობა, რაც ახლა არის!
ანუ ამ ორიდან ერთი უნდა აირჩიოს და არა – ორივე! და ეს ძალიან სამართლიანი პირობაა, რადგან სხვანაირად გამოდის, რომ ერთი კაცი ცვლის მთელი ერის ნებას გაურკვეველი დროით!
2) მართლაც, როგორც ეს ცვლილება, ასევე – საკონსტიტუციო რეფორმის ნაადრევი ამოქმედება, მოითხოვს საპარლამენტო ხმათა 2/3-ს (ამჟამად – 98 ხმას) და მართლაც, ჩემი აზრითაც, საკონსტიტუციო ცვლილებების ნაადრევი ამოქმედება აგვაცილებდა პოლიტიკურ კრიზისს და სააკაშვილს უკვე 2013 წ. 20 იანვრიდან (როცა პრეზიდენტობს 5 წლიანი ვადა ეწურება!) აქცევდა მას საქორწილო გენერლად!
3) ჩემი ლოგიკური პასუხი ასეთია: თუ საკონსტიტუციო რეფორმას ნაადრევად ავამოქმედებდით, მაშინ უნდა დაგვენიშნა რიგგარეშე საპრეზიდენტო არჩევნები, რომელიც ვერ იქნებოდა ოქტომბერში და დაირღვეოდა 2010 წელს მიღებული საკონსტიტუციო შესწორება, რომელიც ალბათ, აჯობებს დარჩეს – არჩევნებისთვის ოქტომბერი ძალიან კარგი თვეა (რატომ, ამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ). გარდა ამისა, უცხოეთში ძალიან ბევრი მოიძებნებოდა ადამიანი, რომელიც იტყოდა, რომ „ქართულმა ოცნებამ“ შეუკვეცა სააკაშვილს მისი საპრეზიდენტო უფლებამოსილებები მთელი 9 თვით! ის, რომ ჩვენ ამ დროს ვიცავთ კონსტიტუციის იმ პარაგრაფს, რომლითაც საპრეზიდენტო მაქსიმალური ვადა 5 წელია, არაა მაინცდამაინც მყარი არგუმენტი, რადგან, თუ კონსტიტუციაში ორი წინააღმდეგობრივი პარაგრაფი აღმოჩნდა (წესით, ეს დაუშვებელია, მაგრამ ეს მოსალოდნელი იყო, როცა ჭკუის კოლოფებმა პრაქტიკულად ყველანაირი სახალხო განხილვა აიცილეს), მაშინ (დაუწერელი წესით) უპირატესობა უნდა მიეცეს უფრო გვიან მიღებული პარაგრაფის დაცვას – უფრო ადრე მიღებულის დარღვევის ხარჯზე. გარდა ამისა, საკონსტიტუციო რეფორმების თარიღის წინ გადმოწევა (რაც აშკარად „ქართული ოცნების“ ინტერესებშია) ზუსტად ისევე ჰგავს კონსტიტუციის საკუთარ მხრებზე მორგებას, როგორც ამას მიშა აკეთებდა 9 წელი! ამიტომ უფრო რბილი და ნაკლებად საკრიტიკო ვარიანტია ის, რომ დავუტოვოთ მიხეილ სააკაშვილს მისი ყველა უფლებამოსილება ოქტომბრამდე. და არამცთუ დავუტოვოთ, არამედ პირიქით, – მნიშვნელოვნად გავუზარდოთ კიდეც ზოგიერთი სერიოზული უფლებამოსილების მოქმედების ინტერვალი! ოღონდ იმ უპირველესი შესწორების პირობით – მიხეილ სააკაშვილს არ უნდა ჰქონდეს იუპიტერული უფლება, რომ რამდენიმე თვით სრულად ჩაანაცვლოს ქართველი ხალხის ნება: დაშალოს პარლამენტიც და თავად ერთპიროვნულად დანიშნოს მთავრობა.
P.S. გავიარე ტესტი? 🙂
თუ ასეა, ვახტანგ ხმალაძეს მაინც პრეზიდენტობას უპირებენ და საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარის ადგილზე რომ გავაგზავნო CV, ხომ დამიჭერთ მხარს? 🙂
მეფური გამბიტი (ფიქრები ივანიშვილის წინადადებაზე)
Posted: 2012/12/28 Filed under: განვრცობილი ფიქრები | Tags: "იმედი", ბიძინა ივანიშვილი, ვეტო, ივანიშვილის წინადადება, მიშა პროვოკატორი, მიხეილ სააკაშვილი, საკონსტიტუციო ცვლილებები დატოვე კომენტარისამწუხაროდ, ახლა რაც წერია კონსტიტუციაში, იმის მიხედვით სააკაშვილს ყველაფერის უფლება აქვს – როცა უნდა დაითხოვს მთავრობას, დანიშნავს ერთპიროვნულად მინისტრებს, მერე თხოვს პარლამენტს ამის დამტკიცებას და თუ პარლამენტი ამაზე უარს ეტყვის 3-ჯერ, დაითხოვს პარლამენტსაც (ოღონდ ეს მხოლოდ აპრილში შეუძლია!)! თან ისე დაითხოვს, რომ დარჩება სწორედაც რომ ერთპიროვნულად დანიშნული (ერთი კაცის ხუშტურით დანიშნული!) მთავრობა, რომელიც ჩაატარებს კიდეც საპარლამენტო არჩევნებს!
მართალია, არის ერთი პატარა დაბრკოლება, მიშას ეს ორივე ერთდროულად შეუძლია გააკეთოს მხოლოდ აპრილში. ამიტომ იქცა “აპრილი” გოკა ხაჩიძის, გიორგი ვაშაძის, და სხვა ნაცმოძი აშუღების ახალ მუზად…
ივანიშვილმა 27 დეკემბერს “იმედის” არხისთვის მიცემულ ინტერვიუში განაცხადა, რომ ეს აბსოლუტურად უსამართლო და უზნეო ნორმაა (რომლის არსებობას ცნობილ საკონსტიტუციო ვაი-თერძებს – ავთანდილ დემეტრაშვილს და თენგიზ შარმანაშვილს უნდა ვუმადლოდეთ) – და სთხოვა პარლამენტს, განიხილონ საკონსტიტუციო შესწორება, რომ თუ პრეზიდენტი დანიშნავს ახალ მინისტრებს, ისინი უნდა დაამტკიცოს ხალხის მიერ არჩეულმა ლეგიტიმურმა პარლამენტმა. ხოლო თუ პრეზიდენტი დაითხოვს პარლამენტს, მაშინ ახალ არჩევნებამდე ქვეყანა უნდა მართოს ხალხის მიერ არჩეული პარლამენტის (და არა – ერთი კაცის მიერ!) დანიშნულმა ლეგიტიმურმა მთავრობამ!
მართლაც, აბსოლუტურად ალოგიკურია და უსამართლოა, რომ მხოლოდ ერთი ადამიანი (თანაც აშკარად გაყალბების წყალობით არჩეული 2008 წელს!) ითვლებოდეს ყველაფრის ლეგიტიმაციის მიმცემად – თითქოსდა მიხეილ სააკაშვილი “ბეჭდების მბრძანებელია”!..
ივანიშვილმა ისიც აღნიშნა, ამ ცვლილებების შემთხვევებში საპარლამენტო უმრავლესობა თანახმა იქნება, რომ პრეზიდენტს ახლავე ჰქონდეს პარლამენტის დათხოვის და მინისტრთა გადაყენების უფლება, – ნუ მოიცდის აპრილამდეო! 🙂
რა თქმა უნდა, არ იქნება ადვილი ამ საპარლამენტო შესწორების მიღება, მაგრამ ეს არის აბსოლუტურად ლოგიკური შესწორება, რომელსაც, ვფიქრობ, დასავლელი ექსპერტებიც სამართლიანად ჩათვლიან. იმედი მაქვს, ამ ლოგიკას უმცირესობის ზოგი წევრიც დაეთანხმება და შესწორებისათვის საჭირო 98 ხმაც მოგროვდება!
თუ ეს წინადადება დამტკიცდება და კონსტიტუციის არსებული მახინჯი პარაგრაფი ჩასწორდება, მერე მიშას და ნაცმოძრაობის გიჟურ ფანტაზიებს – 6 თვეში მობრუნებაზე – ფრთები ლამაზად შეეკვეცება…
მოკლედ, ისეთი წინადადება გაუკეთა ბიძინამ, რომელზეც მიშა უარს ვერ იტყვის 🙂
Viva Cohabitation!
Vava Misha…
First 1.5 months of United National Movement in power – were not those detainments politically motivated?
Posted: 2012/12/21 Filed under: TRanslation of Georgian media articles | Tags: first 1.5 months, George Udzilauri, Mikheil Saakashvili, UNM დატოვე კომენტარიFirst 1.5 months of United National Movement in power – were not those detainments politically motivated?
by George Udzilauri on Thursday, December 20, 2012 at 12:06am ·
United National Movement (UNM) and its all time notorious leader – President Saakashvili rings a worldwide alarm – claiming that Georgian Dream and their new government uses prosecution and imprisonment against UNM as methods of political revenge
Georgian Dream government has been in confirmed by the Parliament on October 25th – so they are about 1.5 month in government
Shall we remember what was UNM’s first 1.5 months in power?
Year 2004
Jan 5 – Mikhail Saakashvili wins presidential elections
January 6 (note: Saakashvili is not yet President de jure – he was inaugurated on Jan 20th) – Saakashvili says President Shevardnadze’s family’s property should be investigated (I never promised him what he has acquired illegally, I only promised him physical security – said angry Saakashvili)
Jan 8 – Prosecution announces search on Levan Mamaladze, influential MP of Citizens’ Union ex-ruling party and Governor of Shida Kartli. Tbilisi prosecutor Nodar Grigalashvili said on press conference (where the hell presumption of innocence??): Levan Mamaladze is not an ordinary criminal. He used all his political activities against State interests and illegally acquired amazing wealth. Additionally he racketed one foreigner on 35,000 USD.
In phone conversation Levan Mamaladze said to Rustavi2 – “new government carries out political oppression against me.”
January 12 – Businessman and head of Georgian Football Association Merab Zhordania has been detained. in 1 week he paid bail 742,000 GEL and was released
Jan 16, – Former Head of Georgian railways and one of top official of CU have been detained.
I will not step back while trying to establish Rule of Law – said Saakashvili, he added that anybody who is currently abroad should be detained and brought to justice!
“This is political repression and I will prove my innocence in the court – said Akaki Chkhaidze, but apparently he preferred later to pay the official ransom (rumors said – 10 million USD) and was released without any announcement in media.
Jan 17 – Ex-Minister of Energy – David Mirtskhulava was detained.
spent 8 years in prison, has been released only after victory of Georgian Dream – never admitted charges and never agreed to pay bail.
Jan 22 – Prosectioin announced charges against and search of PostBank President – Sergo Iakobidze
Jan 29 – President announced initiative on easing detention procedures for top ranked officials
Jan 29 – Council of Europe expressed concern over insufficient political pluralism in Georgia
Feb 4 – Transport Minister Merab Adeishvili was detained
Feb 9 – Several top ranked police officials were summoned at prosecution
Feb 10 – Opposition has expressed concern over liberty of expression
Feb 19 – Iberia TV independent company office was searched and owner accused in smuggling goods over custom
None of those accused admitted charges they all called their detention politically motivated…
Georgia on our mind – Alternative Strategies and Surrealism of “Cohabitation” – Is Saakashvili Planning Counterstrike in April 2013?
Posted: 2012/12/18 Filed under: განვრცობილი ფიქრები, წერილები და მიმართვები, Posts on English | Tags: Bidzina Ivanishvili, Cohabitation, Georgia, Georgian Dream movement, Mikheil Saakashvili, United National Movement დატოვე კომენტარი“Stand with anybody that stands right. Stand with him while he is right and part with him when he goes wrong.” (Abraham Lincoln).
Introduction
For last month, the favorite slogan of western politicians towards the Georgian ones became an appeal to “Cohabitation”.
While idea of productive and civilized nearly-partnership between the government and opposition sounds elegant and utmost democratic, that is awfully far from Georgian nowadays reality and I try to explain, why it is so.
For the coming year Georgian politics will be given mainly two choices of alternative strategies:
a) the rigid one, which may be called “The winner takes it all”
b) or the softer one, which can be titled as “Survival for disarmament”.
However, the most interesting fact is that it is not the ruling party – Georgian Dream (GD), but the now-oppositionary, once mighty United National Movement (UNM), who should make the decisive choice between those two strategies. The paradox can be easily explained (though I am afraid western politicians either don’t, or won’t see this obvious fact) – it is the UNM, which still holds what I would call – A “Weapon of Mass Destruction” (WMD), and it is mainly pending on UNM leader’s decision whether to start a “disarmament”, – will the Georgian politics follow a rigid and dreadful confrontation, or a peaceful and civilized path of cohabitation.
Rigid Strategy
First of all I would not discuss much how relevant is the fact of western politicians so dramatically questioning detainment of former governmental officials. Since the defeat of Saakashvili’s regimen prosecution has over 7,000 claims of Georgian citizens against former officials – and I don’t think anybody would dare to doubt whether that avalanche of claims is artificial. I wonder, who will say that politics should prevent justice and law to rule.
But let’s try to concentrate on issue of “cohabitation” and how sincerely former leadership thrives to achieve that “harmony”.
Explaining Saakashvili’s WMD – Georgian president, according to most absurd constitution which shrewd tailors tailored specifically for him in 2010 has one “magic wand” which I did call “WMD”. Here it comes: In a period of 1st – 30th of April, 2013 (6 months from parliamentary elections and 6 months before new presidential elections) President of Georgia can (without specific reasoning!) fire Prime-Minister and all powerful ministers (Justice, Interiors, Defense and Finance) and propose to the Parliament the candidates he trusts. Parliament may surely object that move, however, if President repeats his proposal twice more and Parliament objects all 3 times, then it signs verdict for itself: President will dissolve the Parliament as well and appoint new elections in 2 months term! (Actually, Saakashvili can dismiss the ministers any time he wishes, even now, but it is the Parliament’s dissolution which is only possible in that magic period of April, 2013!)
Now imagine that – Central Election Commission is still leaded by Saakashvili’s man – Zurab Kharatishvili, Supreme Court – similarly by Saakashvili’s man Kote Kublashvili, similarly – National Bank of Georgia and State Audit Service are under Saakashvili loyalists. If now Saakashvili adds Vano Merabishvili as a powerful Prime Minister, and – Data Akhalaia (still at large) or even his more notorious brother Bachana (now in prison waiting for trial on multiple accounts, but Saakashvili can pardon him personally any moment he decides so) – as a Defense and Interiors Ministers, this will be very different situation in a very different country! All that could be accompanied by imprisonment of current ministers on various charges (most notorious – being a spy for foreign country!).
Of course, one can say that as UNM’s current rating is only 13% vs. 63% of GD (according IRI recent poll), snap elections will bring the same result as in October, or even more disappointing (for Saakashvili) one. But I doubt that. And here it’s why:
– Since October 2nd Saakashvili prizes himself for allowing Ivanishvili’s party to win in what he calls in fair and transparent elections. Let me refrain from discussion how much “fair and transparent” that election was and why Saakashvili hasn’t used all his power of manipulation and intimidation, but, please, pay attention to another thing which became Saakashvili’s mantra since then: “In a truly democratic country power transfer should happen at least twice in two consecutive elections” – he says and says endlessly. So, Saakashvili’s demand to western allies would be this – “I gave chance to defeat myself to GD in October, now it’s GD’s turn to allow UNM to take power back…” Saakashvili will this time use all 100% of his intimidation and manipulation techniques despite of what would the West say. In October he had some illusion that he might still win with the minor manipulations at regions, now he has no illusions and will make control shot.
– Certainly, only manipulations would not drug 13% above 50%. But UNM already has started his campaigns of sabotage and propaganda, which will be surely upgraded dramatically before April 2013. The main propaganda message so far is to spread a rumor in society – “Ivanishvili will not last more than 6 months! We will return in April!” Sabotage campaign so far is limited to 2 main issues: “criminal is unleashed! Public safety is at danger!” and “what a terrible religious intolerance around!” In fact there are alarming signs in both directions; however, there is terribly much ado about so far small something in Saakashvili-faithful media and by his fans at social media. At the same time there have been several episodes of finding large stocks of hidden ammunition ( http://dfwatch.net/large-ammunition-depot-found-in-south-georgia-64315 ). After 1st of October there were many cases when police didn’t come for citizen’s call – cynically responding – “you’ve got what you voted for!” and even now often some serviceman, answering to the emergency calls for certain accidents (water, sewage, electricity, gas) do not hide that they won’t come in time. Also, interestingly, since elections Tbilisi municipality has hired several hundreds new personnel on different newly established or expanded services (audit, special security, counseling, etc) – 90% of them are ex-government officials (like ex-minister of economics Vera Kobalia) which need “support until comback”. Similarly, many new NGO’s emerged (one leaded by ex-deputyr Foreign Minister Kapanadze) and just recently Saakashvili issued decree to support NGOs, establishing 1 million foundation, which is chaired by former deputy-minister of Foreign Affiars – Nino Kalandadze – guess to whom the money goes… Saakashvili seeds and feeds poison ivys of government subversion…
I envision some new frontiers of sabotage+propaganda in coming months:
- Currency rates manipulations and elements of Bank crisis;
- Shortage of electricity and gas supply (as the cold weather will be present) with possible increase on petrol prices;
- Some shortage of food supply and fear of food crisis with increased inflation
- Sea and train cargo problems;
- more criminal acts against foreigners;
- most critical ones – diversions on energy pipelines and at borders with South Ossetia and Abkhazia, probably in Samtskhe-Javakheti as well.
When I say – “Sabotage+Propaganda” – I really mean that combination. It may be just a little bit of subversion and maximum of propaganda. Much Ado about Something”.
Presumably, in all these systems and institutions there are people which may be ready for subversion acts. Please note, that food and petrol import was (and still is!) totally controlled by Saakashvili’s inner circle, National Bank is still governed by Saakashvili’s man, so is the National Security Council leaded by Giga Bokeria and all influential Ambassadors, which Saakashvili protects vehemently from being replaced by the new government! And in border patrol as well as in police still are some persons who wouldn’t mind Saakashvili returning to power in April. Therefore, some human resources for the sabotage campaign might exist in shadow waiting for a command sign.
Although I exclude that those acts of sabotage would be terribly widespread and seriously affecting national security. Those scattered episodes will not probably change weather, but would be enough ground for Saakashvili Goebelsian disinformation propaganda machine for modeling a storm both domestically and internationally. Giga Bokeria’s wife Tamara Chergoleishvili is engaged in developing new TV which will be all information/political talk shows, the new media will be funded by Pro-Saakashvili tycoons like ex-State Minister Kakha Bendukidze and ex-Defense minister David Kezerashvili. Rustavi2-TV is still controlled by close friends of Saakashvili – Karamanishvili brothers, and General manager is ex-Saakashvili Minister Nick Gvaramia. Similarly Georgian Public Broadcasting (TV1) still has the same Board composed by Saakashvili and will probably again choose a director according to Saakashvili’s taste. By using those resources along with strong lobbying companies and yet controlled embassies, would give Saakashvili perfect chance to multiply 10- or even 100-folds those single episodes of either sabotage or mistakes, and set up virtual reality that everything is disastrous in Georgia. While the UNM propaganda machine sets up the virtual reality for domestic and foreign audience, Saakashvili will travel along the world and direct his poisonous remarks toward Georgian government in style of braveheart William Wallace – “I must free my homeland from those tyrants!”
If the planned counterstrike is planned, the episodes of both subversion and UNM-propaganda must rise soon – before and after New Year. As a result uncertainty will grow and investments flow will shrink, with more time going and without significant achievement in economics felt, the 20-27% of society which now hesitates to reveal his potential sympathies, less and less will give their votes to GD. The now-ruling GD has given too much promises to the people, but coming to the power and discovered only 200 million GEL in treasure instead of announced by the UNM 2 billion, as well as due to committed by Merabishvili’s government transfer of the funds from state budget to the municipal and President-controlled funds, also due to huge International debts accumulated by Saakashvili and interests to be paid – all these made those pre-election promises nearly impossible to be met. There should be reasonable doubt that UNM will collect all of those hesitant votes, but the image of “victims” which they try to embed, and possible marriage with UNM-made “born to be called oppositionary” parties like Christian-Democratic movement, Labor party, National Democrats and some others could create a solid base to which CEC and [back to Misha’s control] police will add the rigged results of snap elections. Therefore, usage of the above-called “WMD” by Saakashvili in April 2013 seems not all that stupid, especially as it is indeed the very last chance for Misha to regain lost power.
Most of westerners – reading my hypothesis about UNM-planned counterstrike in April would consider that groundless “conspiracy theory”. I have no prove, but please note that on December 14th many influential UNM members, including ex-deputy Justice minister and ex-Chair of Public Registry and now MP (UNM) George Vashadze have posted a strange one-word post in their Facebook – saying only this – “April!” (some others – “in April”). When he was asked what exactly was meant in this strange phase, he tried not to answer, smilingly saying that April is simply an important month in Georgia, that there was renewing of Georgia’s independence in April and it is a month when Spring and revival really come to Georgia (!)
========================
Well, it should be obvious that GD – PM Bidzina Ivanishvili, Parliament, and the Government of Georgia will not solemnly observe all that jazz played by Saakashvili and the rigid strategy will be met by equally rigid counterstrike.
GD has already established a department in the government responsible for communication strategy, as it was admitted that UNM has won the first round of post-election communication battle, portraying themselves in a skin of poor victims. West has no time, and probably even no intention, to go in deep details what is the reason of so many ex-officials being or to be detained. For being a long-time partner of Saakashvili, it should be indeed damned hard to admit that what they fed for all those years was simply a democrat-shaped authoritarian regime, something like Peruvian president Fujimori along with sadistically cruel Interiors Montessino (I would like to refer to very interesting article by Irakli Zurab Kakabadze called Orwell Today – http://arcade.stanford.edu/orwell-today)
Equally important is to reveal those thugs – in police, financial or energy sectors – which may have engaged in sabotage campaign… Surely that needs to be done with crystal clarity and objective investigation.
Equally important is to reveal modeled propaganda… surely without censorship to be reinstated.
But as the main element of Saakashvili strategy lies in “magic wand” of April counterrevolution, the main element of GD strategy might be to deprive Saakashvili of his “WMD”! If that is done, all other strikes and counterstrikes would be already unnecessary to worry about. By neutralizing main threat coming from Saakashvili, GD will have chance to ignore other destructive games and concentrate on economy and social sector’s rebuild.
Two major tactics of neutralization are as follow:
– presidential impeachment – clearly the most irritant for the West path, as West loves obedience to the terms of election and there is nothing wrong with this conservatism;
– earlier implementation of constitutional changes, now set for October 2013. This sounds as rather sophisticated tactics, as according to Georgian constitution President holds his office for no more than 5 years. And after snap elections of 2008 that term now expires Jan 20th, 2013. It is true that according to 2010 amendments presidential elections are set to be carried out in October, however, the amenders have forgotten to amend the former paragraph, which now creates a constitutional conflict. Possible solutions might be the following:
- a) Along with announcing constitutional reform earlier onset, parliament might approve that snap presidential elections are held in 2 months after the term of Saakashvili expires on Jan 20, 2013; with the subsequent Presidential elections to be held in month of October (according to constitution), but earlier than 5 years from March, 2013 elections – October 2017.
- b) Along with announcing constitutional reform earlier onset, Parliament adopts a special exclusion that President Saakashvili holds his position (though already with changed – diminished responsibilities and functions!) until presidential elections of October 2013. Then the circle of every 5 year elections continues.
Needless to say that both options require constitutional majority in the Parliament.
So, the main vector of GD counterstrategy in case of UNM’s rigid strategy would be to acquire constitutional (2/3) majority and enact constitutional changes earlier – at least before April, 2013, making Misha’s “magic wand” void.
Both sides desperately need to seed a hope among the supporters and despair a hope among the opponents. That’s why their strategy is brutally rigid and excludes any liberal attitude towards yet undefeated opponent. Therefore all appeals regarding “Cohabitation” are useless. Nobody believes in cohabitation with the rival which has rigid strategy and WMD against the one to follow “the winner takes it all” principle. So the appeals for democratic stance from the UNM sounds utmost cynical after all those years of total control of media and courts, suppression of lawyers and intimidation of free journalists, after hundreds of cases of political detainment and dozens of political refugees, recognized by the governments of US, Canada, Germany, France and Switzerland. Only 0.03% of acquittal at UNM ruled courts, almost 30,000 prisoners and over 100,000 on probation, hundreds of millions USD taken from Georgian citizens as process agreement fees and used to buildup Reichstag-type super-palace for the President of defeated state… several years imprisonment for stealing goods worth of <$10 and only 2-3 years (often on probation) for torturing and killing young people, absolutely fake cases against spy-journalists, against invented “Russian-spy/terrorists” trying to explode US embassy – all these cases are now on renewed trial. Already over 7,000 Georgians have complained that former government robed them, killed their relatives, taken their goods, threatened and confiscated their property, fabricated cases and put them in jail, fired or jailed on political grounds… That’s why Saakashvili has only the last chance to impress the world, which tomorrow – after the trials are over – might hear a very different story regarding Georgian version of “Animal farm” or even – of “1984”.
A Soft Strategy
Surprisingly the soft strategy differs not much from the rigid one – it only considers the main actors replacing their roles and actions.
The start-up point could have been self-disarmament of the UNM!
That may sound ridiculous, but it is not. President Saakashvili needs to give up his “magic wand” – an opportunity to dismiss both the government and the parliament in April! In case he himself initiates the earlier enacting of constitutional reform, then GD will have no fear of power removal and logically its actions will also become much softer.
– in case president doesn’t have chance to dismiss the whole parliament and government in April, GD’s strategy for presidential impeachment through acquisition of 2/3 majority in the parliament sounds not as important as it is so far. Similarly, central government might distance more vigorously from process of local governments’ “reshape” due to local residents protest actions.
– Former Speaker of UNM and now the fiercest rival of Saakashvili, Nino Burjanadze calls now up for “deNacification” of Georgian politics and some sort of Nuremberg trial of UNM (accepting, by the way, her personal role and responsibility also to be put in the trial). However, by doing the above mentioned self-disarmament, UNM has good chance to survive as a political party, although a re-branding might be still imminent for them.
– if the above-mentioned sacrifice will be performed by Saakashvili, there is no doubt that West would be much more demanding in its stance for “Cohabitation” and maybe even some political guarantees for Misha will be taken at the table of discussion.
So this is what might be a good agenda for Soft strategy – UNM will remain as influential opposition and have political survival; Saakashvili may serve his term till end (October 2013) peacefully. There is no guarantee that some of UNM leaders who committed crimes will escape the trails (and they should not – justice should be empowered in Georgia), but certainly some shorter terms could be sentenced and may be in some cases, whenever suitable, financial punishment (property confiscation), probation or something else might be found as enough measure.
==============================
Conclusion
When I called the constutional “magic wand” of Saakashvili as “WMD”, it was of course exaggeration; however, there is a large portion of truth in this joke. I‘ll try to explain why I think so:
In case Mikheil Saakashvili (as a well-known bloody-risky politician, which despite of US warnings engaged in a war with nuclear superpower) really decides to use that weapon – groundlessly dismissing the government and the parliament and reinstating his guard as a self-appointed ruling gang, nobody should have doubts this won’t be met with the lambs silence! After all those years of fear and intimidation the main gaining so far are the political freedoms which Georgian citizens have regained since the win of GD. It will be impossible to “enslave” people again. Quite possibly both in police and in army there will be commanders happy with Misha’s return, but there will be units which could remain faithful to Ivanishvili’s government. And so we would have terrible clashes which rapidly could become a full-scale civil war.
So that strategy will then definitely be a WMD for Georgians self-termination…
US and Western politicians have been long-term ally for Mikhail Saakashvili. They often regarded him as an exemplary regional reformer and “beacon of democracy”. I strongly disagree with those overestimated applauds – whilst being more western-minded than his ex-USSR neighbors, still if Saakashvili was a beacon, than a beacon of façade-democracy and of plutocracy.
So, remembering an excellent advice of President Lincoln, it probably would be wise for western politicians to depart from what clearly became wrong assumption quite time ago…Better late than never… If they really prefer to have a peaceful resolution for fierce political confrontation in Georgia, they have to carefully evaluate Mikheil Saakashvili’s desire to be a man of peace and cohabitation, not of a confrontation and plotting…
Once West made a terrible miscalculation on that account…
მოხიბლული დუელიანტის ოპტიმისტური აღსარება რესპუბლიკის მთავარსარდლის წინაშე
Posted: 2012/12/16 Filed under: განვრცობილი ფიქრები, წერილები და მიმართვები | Tags: "24 საათი", ბიძინა ივანიშვილი, დემოკრატია და პლუტოკრატია, მიხეილ სააკაშვილი, ნათია მეგრელიშვილი, ნაცმოძრაობა, ნაცმოძური ოპოზიცია, ქართული ოცნება %(count)s კომენტარი
15 დეკემბერს, ახალ წლამდე ორი კვირით ადრე, გაზეთ „24 საათში“ გამოქვეყნდა ქ-ნ ნათია მეგრელიშვილის სტატია „ღია წერილი საქართველოს პრეზიდენტს“, რომელშიც აღელვებული ავტორი საქართველოს პრეზიდენტს ემონოლოგება.
http://24saati.ge/index.php/category/society/2012-12-16/34507.html
ქ-ნ ნათიას არ ვიცნობ, „24 საათის“ მენეჯმენტი დემაგოგიური სერვილანტური ურნალისტიკის ერთ-ერთ ეტალონად მიმაჩნია (თუმცა არის მაგ გაზეთში რამდენიმე ნამდვილად პატივსაცემი ჟურნალისტი) და იმის მიხედვით, მიხეილ სააკაშვილს ვინ რას მისწერს, ამ პოლიტიკოსზე აზრს ნამდვილად არ შევიცვლი…
და მაინც, გადავწყვიტე, რომ ამ სტატიას გამოვეხმაურო.
რადგან ასე მგონია, რომ იგი „სა-ეტაპო“ სტატიაა!
ჩემი აზრით, ნაკლებადცნობილი ჟურნალისტის ამ თითქოს-და უშუალო სტატიას კიდევ მრავალი საგაზეთო, და ტელემასალების მთელი კასკადი უნდა მოჰყვეს, რომელთაც საკმაოდ მწყობრი აღმავალი ვექტორი გააერთიანებს, რათა ამ სტატიის კითხვა “Quo Vadis?” საბოლოოდ მომნანიე „მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა…“-დ აქციოს და თავმოჭრილი ნაცმოძების დღევანდელი უთავბოლო ბროუნის მოძრაობა თანდათანობით ენთუზიაზმით ჟრუანტელმომგვრელ Allegro con brio-მდე მიიყვანოს.
რომ უფრო გასაგები იყოს, რომელი ციტატაა და რომელი შეფასება, ქ-ნ ნათიას ციტატები ბრჭყალების გარდა კვადრატული ფრჩხილებითაც [„…“] არის გამოყოფილი.
================================================================================
[„კარგია, რომ დიალოგი არ გვაქვს, ვერც მხედავთ და საშუალება მაქვს,მარტო მე ვილაპარაკო, თორემ თქვენ ისეთი ექსპრესიული რესპონდენტი ბრძანდებით, რომ არ მომცემდით შანსს, ამდენი რამ მშვიდად მეთქვა თქვენთვის.თუმცა, სიმშვიდის რა მოგახსენოთ…
დღეს პარლამენტის სხდომაზე განიხილავდნენ საკითხს, ბუსუსებიანი პრეზერვატივები უნდა ვიხმაროთ თუ ეშვებიანი, წითელი თუ მწვანე, ხვალ ალბათ მოკლე კაბებზეც გამოვა ახალი კანონი, ახალგაზრდა პარლამენტარებს პოლიტიკური სუტინიორების პროდუქტს ეძახიან და ურჩევენ, გაიქცნენ და თავს უშველონ,სანამ შავ ბაზარზე გაიყიდებიან, სოფლებში ქართველები ერთმანეთს დაერიენ რელიგიურ ნიადაგზე და ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ შუა საუკუნეებში აღმოვჩნდი.როგორ არ გითხრათ საყვედური? ყველა ჩემი მეგობარი, ვინც არ იყო ნაცმოძრაობის წევრი და არც მათი მოტრფიალე, მაგრამ იყო თქვენი პოლიტიკური კურსის მხარდამჭერი, მთხოვს, რომ რაც შეიძლება ბევრი გეჩხუბოთ იმისათვის,რაც დღეს ხდება…“]
სტატიის ავტორს გაუმართლა, რომ ბუსუსებიან პრეზერვატივებზე უსუსური და უდროო მსჯელობა მართლაც იყო პარლამენტში, ამიტომ მისმა ფანტაზიამ ფრთა გაშალა იმაზეც, როდის დაწესდება კანონი მოკლე კაბებზე. ამიტომ იგი ასევე ჰიპერბოლიზაციას მიმართავს იმის თაობაზე, რომ „სოფლებში ქართველები ერთმანეთს დაერიენ (!) რელიგიურ ნიადაგზე!“ . მაგრამ მე ის მაინტერესებს, რას გრძნობდა იგი, როდესაც საქართველოს პარლამენტი წლების განმავლობაში თავად იქცა აბსოლუტურად გლუვ ორგანოდ, რომელიც სააკაშვილის ნებმისმიერ კაპრიზებს კალიგულას ცხენის გამჭრიახობით და სისწრაფით განიხილავდა? რას გრძნობდა ამ სტატიის ავტორი, როცა გონიოში და აჭარის სხვა სოფლებსა და ქალაქებში სექს-ტრეფიკინგის აშკარა წახალისება ხდებოდა სამთავრობო წრეებიდან? რას გრძნობდა, როცა მიხეილ სააკაშვილი სკოლის მოსწავლეებს ბუჩქებში გართობისაკენ მოუწოდებდა? ალბათ უხაროდა, რომ გასხივოსნებულ მომავალში აღმოჩნდა! როდესაც საქართველოს მთავრობამ ადვოკატების უფლებები უზომოდ შეზღუდა, ხოლო დაზარალებულს პრაქტიკულად საქმეში მონაწილეობის უფლება ჩამოართვა, როდესაც ნაცმოძრაობის ლიდერებმა მოსამართლეების კორპუსი მათდამი ლოიალობის და ლაქიობის კოეფიციენტის მიხედვით გადააკეთეს, როცა ციხეში ადამიანების ჩასმა აქციეს საქართველოს ბიუჯეტის მთავარ შემოსავლის წყაროდ, როდესაც ათასობით მის თანამოქალაქეს ააგლიჯეს კერძო საკუთრება, სამსახურებიდან დაითხოვეს ან სულაც დაიჭირეს პოლიტიკური მოტივით, როდესაც ტელეფონზე ვერ ვლაპარაკობდით მოსმენის შიშით, – მაშინ რომელ ეპოქაში ეგონათ თავი ქ-ნ ნათია მეგრელიშვილს და სტატიის სხვა თანამოაზრეებს?
ამ ძალიან მოსალოდნელ კითხვისაგან სტატიის ავტორმა წინასწარ მოხერხებულად თავი დაიზღვია. საერთოდაც, მგონია, რომ მისი შერჩევა ამ სტატიის ავტორად სწორედ იმან განაპირობა, რომ მას საჭირო „ბექგრაუნდი“ აქვს – თურმე ნაქირავებში ცხოვრობს და მხოლოდ ეს შუძლია შემოგვთავაზოს თუ ვესტუმრებით: [„…ბაწრებით გადაბმულ და სკოჩებით გამაგრებულ სავარძელზე დაბრძანდით, გაბზარული შუშებიდან ქარი რომ დაუბერავს, დიდი-დიდი მოვახერხო და პლედი გადაგაფაროთ, ვინაიდან ჩემი გამათბობელი ბრეჟნევის დროინდელია და ცუდად მუშაობს, ხაჭაპურს და ღვინოს ვერ შემოგთავაზებთ, მაგრამ მოცვის ჩაის მოგართმევთ და მოგიყვებით, როგორ და რატომ გამათავისუფლეს ნაცებმა სამჯერ სამსახურიდან და ხელფასის და დაზღვევის გარეშე დამტოვეს.“]
ამ ტექსტის წაკითხვის შემდეგ გასაგებია, რომ ან ავტორი იმ იდეურ მიშისტთა რიგებს უნდა ეკუთვნოდეს, რომლებიც სეთურის ქვეშევრდომებივით ელოდებიან, როდის ააშენებენ მამა-მარჩენლის უკვდასაყოფად ამქვეყნიურ სამოთხეს (და მზადაა, ამისათვის მამის და მარჩენლის ფანტასმაგორიულ ჰედონიზმსაც მოუნახოს გამართლება და საკუთარი სიდუხჭირეც უდრტვინველად აიტანოს), ან ჩვენ ვგონივართ მისი გულისამაჩუყებელი, მაგრამ მაინც, დემაგოგიის თვალდახუჭულად ყლაპვის მოყვარულები… ან – ორივე ერთად.
ამის შემდეგ ავტორი მთავარ საკითხზე გადადის – ქვეყნის მისთვის სანუკვარ პირველ პირს და პრეზიდენტს საყვედურით მიმართავს.
მინდა გითხრათ, რომ ამ ღია წერილის წაკითხვისას იოსებ ნონეშვილის „მამავ, ძვირფასო!“ გამახსენდა – პირველ რიგში ტონალობაა მსგავსი. ყველაფერში ჩანს ავტორის სასოწარკვეთა, რომელიც იმ პარლამენტს ეგუებოდა, სადაც ხალხი ფეხზე ეკიდათ და პრეზიდენტისთვის ნებისმიერი კაპრიზის “გაპრავებით” იყვნენ დაკავებულნი, მაგრამ სადაც პრეზერვატივების განხილვა არ მოსვლიათ თავში აზრად (მარტივი მიზეზის გამო – მიშას არ დაუვალებია, თორემ ბუსუსების რაოდენობას არ დააკანონებდნენ? ან სულაც – კონსტიტუციაში ვერ შეიტანდნენ, როო?), ახლა კი ლამისაა თავი მოიკლას – [„და ახლა ნაცია კი არა, უკვე აღარ ვიცი, ვინ ვართ, როცა ვუსმენ პარლამენტის სხდომებს!“]
მაგრამ „მამავ, ძვირფასოსაგან!“ სერიოზული წინსვლაც შეინიშნება – აწგანსვენებული იოსებ ნონეშვილი ისტორიულ-პოლიტიკური კონტექსტის და რეალობის გამო ვერაფრით შებედავდა კრიტიკას თუნდაც უკვე სამარადისოდ თვალდახუჭულ სოსოს. ხოლო ახლა, ჩვენი ფსევდოდემოკრატიული ნეობოლშევიზმის აპოლოგეტი თავის ცოცხალ ლიდერსაც კი უბედავს კრიტიკას! და მერე როგორ გამეხებულ კრიტიკას?!
[„პირდაპირ გეტყვით, სურვილი გამიჩნდა, თქვენ და ნაციონალური მოძრაობის ლიდერებს კაცურად შეგებრძოლოთ. სხვა საუკუნე რომ ყოფილიყო, ალბათ, იარაღს ავისხამდი“]. – ჟანა დ’არკს და მაია წყნეთელს რომ შეშურდებოდა, ისეთი პათოსია!
[„თქვენ გქონდათ შანსი, საქართველო ძალიან პროგრესულ სახელმწიფოდ გექციათ, ვინაიდან თქვენი პოლიტიკური კურსი იყო სწორი და თანამედროვე,თქვენს გარშემო იყო ახალგაზრდა გუნდი, ძალიან ძლიერი რესურსი (ჟვანია, ბოკერია, გაბაშვილი, რამიშვილი, ბაქრაძე, გიორგი ვაშაძე, გრიგოლ ვაშაძე, კახა ბენდუქიძე), რომელსაც ნებისმიერი სხვა თანამედროვე ქვეყანა ძალიან დიდი სიამოვნებით გამოიყენებდა, მაგრამ იმის ნაცვლად, რომ ეს ძალები ინდივიდუალურად ყოფილიყო ათვისებული, მათი აღრევა მოხდა სხვადასხვა ტიპის ჯგუფებში და დაერქვა ნაცმოძრაობა და ახალმა იდეამ სახე იცვალა.“].
– ძალიან მიჭირს ავტორის კლასიფიკაციის კრიტერიუმი გავიზიარო. თუ აქ ის ხალხი უნდა ყოფილიყო ჩამოთვლილი, ვინც ვარდების რევოლუციიდანვე იყო სააკაშვილის გვერდით, მაშინ რატომ „გამორჩა“ ოქრუაშვილი, მერაბიშვილი, ბურჯანაძე, ადეიშვილი, არველაძე, ბარამიძე, კეზერაშვილი?.. ან რა შუაშია ვაშაძეები და ბენდუქიძე? ჟვანიას რესურსი როგორ „გამოიყენეს“, ეს, ეტყობა, ავტორისთვის კითხვებს არ ბადებს… „რესურსი“ – ტვინია, ფული, მენეჯმენტი თუ კაცურკაცობა (!!!), თუ სხვა რამე, ესეც გაუგებარია… არადა, ცნობილია, რომ ბაქრაძის „რესურსი“ ძირითადად ეგვიპტიდან ოჯახურად ძვირფასი ზარების განხორციელებას უკავშირდება, ბენდუქიძის – ქვეყნის სტრატეგიული სიმდიდრეების გაყიდვას და/ან გადაყლაპვას, ბოკერიას „რესურსი“ კი ისაა, რომ ასლანთან მებრძოლმა ადამიანმა საბოლოოდ ასლანზე უარესი მეფე გაიმეფა, ყველაზე სერიოზულ დასაცავ პატიმრად ოლეგ მელნიკოვი დაისახა და კორუფციასთან ბრძოლით დაწყებული იმიჯი კორუმპირებული ოჯახის შექმნით დაასრულა… გიორგი ვაშაძის „რესურსი“ ორმაგია – არარსებულ კორპუსებში ასობით მკვდარი სული ჰყავდა ამომრჩეველად რეგისტირებული და ვანო მერაბიშვილს და მთელ მის სამინისტროს მაღალჩინოსნებს ყალბ პასპორტებს და პირადობის მოწმობებს უწერდა… ხოლო გრიგოლ ვაშაძის ყველაზე სერიოზული „რესურსი“ რუსეთის მოქალაქის ის პასპორტი იყო, რომელსაც რუსეთთან ომიდან რამდენიმე თვის შემდეგ, როგორც იქნა, შეელია!..
[„თქვენ, ვინც ქვეყანა გათანამედროვეობის გზაზე დააყენეთ, ჩაატარეთ არაერთი წარმატებული რეფორმა (მაგ: საგანმანათლებო)…“] – თუმცა, შემდეგ მთელი გვერდი ეძღვნება იმის აღწერას, სინამდვილეში რა ნაგავი იყო მანდატურებიანი სკოლა!
[„და მიეცით შანსი წესიერ და მშრომელ ახალგაზრდებს, ყოველგვარი პროტექციის გარეშე სტუდენტები გამხდარიყვნენ…“], – ხოლო შემდეგ 10,000-მდე სტუდენტი იძულებული გახდა სწავლა შეეწყვიტა უზომოდ მაღალი გადასახდების გამო, ხოლო გამოცდების ცენტრის დირექტორი იმისთვის მოხსნეს, რომ შაშკინის ხუშტურებს არ დაემორჩილა, ხოლო მისი შვილი ოპოზიციის მიტინგს დაესწრო.
[„პოლიცია თავდაყირა დააყენეთ და ჩვენი შვილების ქუჩაში გასვლა უსაფრთხო გახდა…“], – თუმცა 70-მდე ახალგაზრდა ქუჩაშივე ჩაცხრილეს, ხოლო მერე ამ თავდაყირა დაყენებულმა მაგრამ გაპოლიტიზირებულმა პოლიციამ „მიშა-მიშას!“ ყვირილი, მოქალაქეთა მიმართ ყალბი ბრალდებების შეკერვა და დაკავებულთა გადმოყრა დაიწყო ზედა სართულებიდან, ისევე, როგორც შევარდნაძის დროს…
[„ქუჩები დასუფთავდა და ქალაქში ნაგვის სუნი აღარ იყო…“] – თუმცა ამ ნაგვიდან გიგი უგულავას მაგარი შემოსავალი შედიოდა, ხოლო ჩვენ დენზე მიბმული ნაგვის გადასახადით გვატყავებდნენ, რათა მთავრობას უცხოეთში ეგულავა.
[„ტრანსპორტი ნორმალურად ამუშავდა…“] – და ისევ უგულავას ძმაკაცებმა ერთხელ რესტორანში 100-100 ლარით დაფუძნებულ ოთხ ფირმაზე გადაიფორმეს მთელი სამარშრუტო ტრანსპორტი.
[„გაჩნდა დაზღვევის ინსტიტუტი და მე თავადაც მერიის დახმარებით გავიკეთე რთული ოპერაცია.“] – ჰმ!… აკი ნაცებმა დაზღვევის გარეშე დამტოვესო – თავში გული აგვიჩუყა ქ-ნმა ნათიამ?.. ისე კი, დაზღვევის ელემენტები ჰამურაბის დროსაც იყო გაჩენილი, ხოლო სისტემა ბრიტანეთში ას წელზე მეტია არსებობს. თუმცა ის კი მართალია, რომ სააკაშვილის დროს საქართველოში ჯანდაცვის დაზღვევით მოსახლეობის მოცვა ნამდვილად გაფართოვდა, მაგრამ მან ისიც მოახერხა, რომ სადაზღვევო კომპანიებმა მთელი სახელმწიფო სამედიცინო სექტორი აითვისეს და ჯანდაცვის სერვისები გაძვირდა… მერიის დახმარებით ოპერაცია ათეულათასობით ავადმყოფმა რომ ვერ გაიკეთა, როცა თავად მერი მეუღლის სამშობიაროდ მთელი ამალით მიდიოდა ვენაში, იმათ რას ვეტყვით? ვინც ოჯახის წევრის ავადმყოფობის გამო ქონების გაყიდვა მოუხდათ, ისინიც მადლობელნი არიან? ფაქტია, რომ ჯანდაცვის რეფორმა ჩავარდა!
[„შექმენით ისეთი მომსახურების სისტემა, რომ აღარ გვჭირდებოდა საათობით და თვეობით რიგში დგომა და ტანჯვა.“] – რაც მართალი, მართალია! ეგაა, ასეულ ათასობით პრობაციონერს, მათ შორის მრავალ ბიზნესმენს რიგის გარეშე ჰქონდათ გარანტირებული ტანჯვა…
[„ქრთამის აღება საშიში გახდა…“], – სამაგიეროდ, უგულავა, კეზერაშვილი, მერაბიშვილი, ადეიშვილი, ბოკერია, არველაძე, ცისკარიშვილი, ბენდუქიძე და თავად სააკაშვილი და მისი ახლობლები (დედა, ბიძა, შარანგიები, ყარამანაშვილები, ჩიქოვანი) ისე დაეპატრონენ მრავალმილიონიან და მილიარდიან ბიზნესებს, რომ ქრთამის გაღება არ დაჭირვებიათ!
[„მანქანებს აღარ იტაცებდნენ, ქუჩები განათდა და ათწლიანი უკუნეთი დასრულდა, ქუჩებზე ორმოები ამოავსეთ და მანქანები აღარ ვარდებოდნენ კანალიზაციის ჭებში“]. მართალია! დავამატებ, რომ ფარდობითობის პრინციპით ჰიტლერს, სტალინს, მუსოლინისაც წარმატებით შეეძლოთ იგივე ეთქვათ.
[„ხელფასიც მოგვემატა, ცოტა პენსიაც, ქუჩებზე დაიდგა კამერები და ქართველმა მძღოლებმა წითელ შუქზე გაჩერება იძულებით ისწავლეს…“] – მართალია! არ გაჩერდებოდნენ და ტყვია გააჩერებდათ! ხელფასის მომატების რეალურ მაჩვენებლებზე კი შემიძლია ავტორს შევეკამათო, მაგრამ ცოტა არ მესმის, 3-ჯერ სამსახურიდან განთავისუფლებულ, უმუშევარ ქალბატონს რატომ და როგორ უნდა ვუმტკიცო, რომ რეალური მსყიდველობითი უნარის გათვალისწინებით ხელფასი არც მაინცდამაინც გაზრდილა …
[„კანონიერი ქურდების და ბანდიტური რეკეტის ხანა დაასრულეთ…“] – და მართლაც, კანონიერი ქურდები და მათი ბანდიტური რეკეტი “კანონიერი სახელმწიფო რეკეტით” ჩაანაცვლეს! “ტარიფებიც” გაზარდეს! ვინც ვერ იხდიდა, ციხეში სვამდნენ, ცოცხით და წამების სხვა ხერხებით “აღმზრდელობით მუშაობას” უტარებდნენ და ისე ახდევინებდნენ!
[„ნარკოტიკები თითქმის აღარ იშოვებოდა…“] – კიდევ ერთი ბლეფი! ის რომ ნარკოტიკების გამსაღებლებს აღარ იჭერდნენ, არ ნიშნავდა, რომ ნარკოტიკები აღარ იშოვებოდა. ნარკოტიკებზე რომ უამრავ მოხმარებელს იჭერდნენ, ისინი საიდან მარაგდებოდნენ? ვანოს ტუმბოჩკიდან? თუ ყველა მართლა “ჩადებული” ნარკოტიკი იყო?
[„რეგიონებში გახვედით და ნელა-ნელა დაიწყეთ ზრუნვა იმ ხალხზეც, რომელიც დედაქალაქს აღარც ახსოვდა. აღარაფერს ვიტყვი იმ საერთაშორისო ურთიერთობებზე, რომელსაც მოჰყვა ჩვენი შემჩნევა, გაგვიჩნდა შანსი, რომ მსოფლიოს წინაშე წარვმდგარიყავით არა როგორც პატარა ქვეყანა, სადღაც ქვეყნის დასალიერში, არამედ ძლიერი პოტენციის მქონე ქვეყანა, რომელიც უნდა შედგეს როგორც სახელმწიფო და ჩვენ ვართ არა ხალხი, არამედ ერი, ნაცია…“] – და რა იყო ეს „რეგიონებზე ზრუნვა“? რეგიონების სახელით ხაზინიდან ორმაგი და სამმაგი თანხების ძარცვა ხომ არა? ვინ იგრძნო ზრუნვა? რომელია ბედნიერების ნავსაყუდელი? – ბათუმი, რომელიც ცარიელი ცათამბჯენების ქალაქდ იქცა და სადაც უმუშევრობა ისეთი მაღალია, რომ ხალხი თურქეთში მიდის სამუშაოდ, ხოლო ადგილობრივებმა სასტუმროების ბიზნესით მხოლოდ კრედიტების კაბალა იგრძნეს? თუ სიღნაღი, სადაც გარედან გაშტუკატურებული სახლები მხოლოდ გარეგნული ბედნიერების ნიშანია? თუ აბსოლუტურად მარაზმატული და გამოუსადეგარი პარლამენტით “გაბედნიერებული” ქუთაისი, რომლის მცხოვრებლების პრობლემების გადაჭრას იმ 350 მილიონის მესამედი ეყოფოდა, რაც უფუნქციოდ დარჩენილ შენობას მიახარჯეს? რა იყო ჩვენი “ძლიერი პოტენციის” დადასტურება? სამხედრო აღლუმები? თუ „მოგებული“ წაგებული ომი? რა არის ეს „შემდგარი სახელმწიფო“, რომელიც თავის ძლიერებას მხოლოდ თავის მოქალაქეებზე შედგომით ადასტურებს? სანატრელია კი ასეთი „შემჩნევა“, ასეთი „გაძლიერება“ როცა საქართველო 2007 წ. 7 ნოემბრით, 2008 წ. გაყალბებული არჩევნებით და წაგებული 5-დღიანი ომით, 2009 წლის 100-დღიანი საპროტესტო აქციებით, და ამ აქციების მრავალი დარბევით, 2010 წლის გაყალბებული არჩევნებით, 2011 წლის სისხლიანი 26 მაისით დაგვამახსოვრდება? რაა ასეთი საამაყო, თუ საქართველოს გაპლასტმასებული რეალობა ძირითადად მოკლე ხნით ჩამოსულ ტურისტ უცხოელებს მოსწონთ, ხოლო ყველა იმ ქალაქში, რომელიც ნაცმოძრაობამ ვითომ ააშენა და ააყვავა, ხალხმა სწორედ ნაცმოძრაობის წინააღმდეგ მისცა ხმა? თუ ასეთი „სამოთხე“ ააშენა ნაცმოძრაობამ, რატომ მიდიოდა ყოველ წელს ამ “სამოთხიდან” უცხოეთში გაცილებით მეტი ადამიანი, ვიდრე ბრუნდებოდა?
==============================================================
[„და ასეთ გზაზე დამდგარი საქართველო თქვენი და ნაცმოძრაობის (რომელიც ვერა და ვერ ჩამოყალიბდა როგორც ძლიერი პარტია)ადამიანებთან არასწორი დამოკიდებულებით, ცინიზმით და სარკაზმით, გულგრილობით, გაუგებარი ტერმინებით და უკვდავების შეგრძნებით – ყველაფერი წყალში გადაყარეთ, ყველაფერი გაწირეთ და ახლა ნაცია კი არა, უკვე აღარ ვიცი, ვინ ვართ, როცა ვუსმენ პარლამენტის სხდომებს.
…ნაციონალების ქმედებები…, რომელთაც გაგვაოცეს წლების განმავლობაში როგორც რეფორმებით და მიღწევებით, ისევე გულგრილი და უდიერი დამოკიდებულებით ადამიანების მიმართ.
ძალიან გაბრაზებულები ვართ! ბევრი ადამიანის წინაშე ვალდებული ხართ ახლა მაინც, ოპოზიციაში, უფრო მეტი იფიქროთ ადამიანებზე და მათ რეალურ მდგომარეობაზე. თქვენი მტერი არ ვარ, მაგრამ დუელში მაინც სიამოვნებით გამოვიწვევდი ნებისმიერ თქვენგანს.“]
– ეს კი ნამდვილად აპოგეაა ამ ჭეშმარიტად ესქილესეული ტრაგედიისა – გაბრაზებული ავტორი, რომელსაც უნდა დუელში გამოიწვიოს თავისი კერპი! ლამის ანტიგონე, რომელიც ახლა – თანდათანობითი გაბრაზების ცხრა წლის თავზე – დამარცხებისგან გამწარებული („ამდენს ვითმენდი და მაინც წააგეთ?! – თქვენი ჯილაგიო!“) მოსდგომია და ქოქოლას აყრის თავის გმირებს – „უ, თქვე ცინიკოსებო, ჰაიტ, თქვე, გულგრილებო! ოხ, ნეტა მახვილით ამომაშანთია თქვენი სარკაზმი, რის გამოც ასეთ დღეში ჩავვარდი მეც (სამჯერ სამსახურიდან განთავისუფლებას ვინ დარდობს? – პრეზერვატივების კანონით შეურაცხყოფილია ადამიანი!) და – მთელი ქვეყანაცო!“
მაგრამ სწორედ აქ, ისე როგორც ჭეშმარიტი ტრაგედიის აპოგეაში… როგორც ბეთჰოვენის თუ ბახის მარადიულ ჰანგებში… როგორც ყოველთვის, როცა ცეცხლი ტყეს გადაწვავს, უცებ…
უცებ ჩნდება მომავლის იმედი, ფერფლზე ამწვანებული პაწია ფოთოლი და… ფენიქსიც ცოცხლდება!!
დააკვირდით, სტატიაში როგორ თანდათან ჩნდება დამარცხებულის აღორძინების მოტივი!
შეამჩნიეთ, დუელში გამოწვევის გვერდი-გვერდ როგორ ისმის მოწოდება – „აღსდექ, მიშავ! აღსდექ, ძვირფასო! აღსდექ, უძლეველო!“ ნახეთ, რას ამბობს უკვე დაშნაშემართული, მაგრამ ნაცმოძრაობის/უფრო სწორედ – სააკაშვილის და მისი ახალი გუნდის/ სიყვარულით მაინც მათი ვერგამმეტებელი უმუშევარი ქალბატონი! სწორედ იმ გაზეთის ფურცლებზე, რომელმაც მრავალი მილიონი კორუფციულად ბოძებული შეირგო ნაცმოძრაობისაგან და ახლა კი (სწორედ დღეს გავიდა ეთერში სტუდია „მონიტორის“ კარგა ხნის დაანონსებული ჟურნალისტური გამოძიება „24 საათის“ შესახებ!) საოცრად სჭირდება ასეთი წერილები და ასეთი ემოციების ინკუბატორული კულტივაცია! http://www.youtube.com/watch?v=9pyghGk-wuU
[„…იქნებ ახლა მაინც, ოპოზიციაში, უფრო მეტი იფიქროთ ადამიანებზე და მათ რეალურ მდგომარეობაზე...
…უკვე შეინიშნება ახალგაზრდა ექსპერტების პროგრესული, მიუკერძოებელი ჯგუფების გამოჩენა და იმედია, ისინი არ იქნებიან მედროვეები და დამოუკიდებელ ექსპერტებად დარჩებიან…
… მიუხედავად იმისა, რომ მე თქვენი რევოლუციის შემდეგ ცხოვრება კიდევ ერთხელ დამენგრა და სამსახურებიც დავკარგე და პურის ფულიც, მაინც შევეცადე, თუნდაც ჩემი წინაპრების ხათრით გამეგო და მომეთმინა დიდი სულიერი, ფსიქოლოგიური და ფინანსური დისკომფორტი,ვინაიდან დავინახე სინათლე გვირაბის ბოლოში და ძალიან, ძალიან შევეცადე სახელმწიფოებრივი აზროვნებით დამეძლია ჩემი ადამიანური უკმაყოფილება,ჩემნაირი ათასობით არის ამ ქვეყანაში,
… დროა მოისმინოთ განსხვავებული აზრი, ოღონდ არა თქვენი ოპონენტის, არამედ მხარდამჭერის მხრიდან…”]
– აი, ასე!!!
აი, უკვე ყოყმანი ეტყობა დუელიანტ ავტორს წამებულ სახეზე, – „ჩააგე ხმალი, ნათია!“ – უძახის მას ძლიერი ნაციის და მსოფლიოს რუკაზე გამოჩენილი შემდგარი ქვეყნის ხილვისგან განცდილი ბედნიერებით ანთებული შინაგანი ხმა! – „გიყვარდეს დუელიანტი შენი, ვითარცა თავი შენი!..“
და როგორც ოჯახური ძალადობის საწყალ მსხვერპლს, მასაც ერთი იმედი აქვს, რომ მისი მოძალადე გამოსწორდება და ისევ იმ მზეჭაბუკად იქცევა, ვისაც ბედნიერი გაჰყვა ცეტივით! მერე რა, რომ სარკაზმი, გულგრილობა, ფეხებზედაკიდება, ჩარეცხვა, ცემა-ტყეპა და ეს ყველაფერი იყო… ახლა მთავარია, გამართლების ელემენტები მოიძებნოს!.. მთავარია, ყველამ დაინახოს, რომ ეს მხოლოდ იმ ვიღაც ცუდი ექსპერტების და პარტმუშაკების უნიათობის და გულქვაობის ბრალი იყო, თორემ თავად მეფე ისევ ის ნეფეა, – ხუჭუჭა, პატარა!..
საჭიროა, ყველამ გაიგოს ეს… არ არის ადვილი, მაგრამ უნდა სცადოს ავტორმა, თორემ რა გამოვა, ვისთვის და რისთვის იტანდა დასკოჩილ ავეჯს და მოცვის ჩაის დიეტას? რაღა ახლა, როცა „24 საათი“ ამხელა საგაზეთო სივრცეს უთმობს, ხოლო ხვალ-ზეგ ტელევიზიებშიც მიიწვევენ (ამაზე ქვემოთ!) – რაღა ახლა უნდა დაიწყოს ამ მშვენიერი გაზეთის ფინანსური მაქინაციების გამოძიება?
[„ბატონო პრეზიდენტო, თქვენზე ბევრი ჭორი არსებობს, შესაძლოა ბევრი მათგანი სიმართლეც იყო, მაგრამ ვინაიდან მე საბჭოთა ეპოქაშიც ვიცხოვრე და კარგად ინფორმირებული ადამიანი ვარ. მახსოვს რომ კგბ-ში, რომელიც დღესაც ძლიერია (ისეთი ვერ არის, ლავრენტი პავლოვიჩის დროს რომ იყო, მაგრამ მაინც წვალობს), არსებობდა და ალბათ ისევ არსებობს ჭორების განყოფილება, სადაც ისხდნენ საკმაოდ ჭკვიანი ადამიანები და მათ შორის იყვნენ ფსიქოლოგებიც და ამუშავებდნენ ჭორებს, თხზავდნენ და იგონებდნენ ამბებს, რომელიც ქალაქში, ქვეყანაში უნდა გაევრცელებინათ და ამით რაღაც მიზანს აღწევდნენ. ალბათ, თანამედროვე ენით თუ ვიტყვით, ეს იყო შავი პიარის დეპარტამენტი.“]
– ა, ბატონო! ესეც მე ვარ?
ხომ ვამბობდი, ცუდი პიარის რა ვთქვი, თორემ მიშა წმინდანია, ვანო – ქერუბიმი და ბაჩო ახალაია – ცოტნე დადიანი-მეთქი!
ცოტა აცალეთ! ნათიას შპაგა უკვე ჩაგებულია! დუელიანტი მეტოქის გაპატიოსნება იწყება!
[„თუკი ადამიანებმა თქვენ დაგინახეს შორტებით რივიერაზე, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ პრეზიდენტი მხოლოდ “გულაობს”, იქნებ ეს კამუფლიაჟია და სინამდვილეში პრეზიდენტი იმ ქვეყანაში იმისთვის არის, რომ საკუთარი ქვეყნის უსაფრთხოებაზე და გარკვეულ გარანტიებზე ფარულ მოლაპარაკებებს აწარმოებს?მე ყოველთვის ვცდილობდი, ასე გამეშიფრა თქვენი ვიზიტები პლანეტის სხვადასვა წერტილში, მაგრამ პაპარაცები ყველგან არიან და თუ თქვენ არა, ეს თქვენს მრჩევლებს მაინც უნდა სცოდნოდათ.“]
– აბა, მე რას გეუბნებოდით?! რივიერაზე შორტებით ვინ დადის, თუ არა კამუფლაჟით ფარულადმომლაპარაკებელი? წესით, ამ დროს წვერ-ულვაშიც უნდა ჰქონდეს სახელმწიფო მოღვაწეს, რომ ამ მაიმუნ პაპარაცებს კოვზი ნაცარში ჩაუგდოს! დრ. დოტიც, სავარაუდოდ, აგენტი 007 იყო და ლონდონიდან და ნიუ-იორკიდან ჩამოტანილ საიდუმლო ინფორმაციას უჩურჩულებდა ყურში სამასაჟო სეანსების დროს მხედართმთავარს – ზურგზე კბენაც მორზე კოდის ვარიანტია! სამი გრძელი კბენა, სამი მოკლე, სამი გრძელი – ხომ იცით, რაცაა? – SOS!
მაგრამ რაც უფრო ძლიერია საყვარელი დუელ-მეტოქის გამართლების სურვილი, მით უფრო ძლიერი უნდა იყოს სხვების კრიტიკაც. იმ სხვების, ვინაც (დროებით მაინც) განტევების ვაცის როლი უნდა ითამაშოს:
[„არ მაინტერესებს, რა ფერის ტრუსები გეცვათ კურშაველში, ბატონო პრეზიდენტო, ამაზე თქვენმა პოლიტიკურმა ოპონენტებმა ინერვიულონ, მე მაინტერესებს, რატომ სწორად არ გამოიყენეთ თქვენს ხელთ არსებული ინტელექტუალური რესურსი და ერთმანეთისგან თვისობრივად განსხვავებულ ჯგუფებს, რომელსაც დაერქვა ნაცმოძრაობა, ერთი სახე მიეცით. იმის ნაცვლად,რომ მათ საზოგადოება გაემხნევებინათ, გაეხარებინათ ახალი აზროვნებით, პირიქით საშინელი ანტიპატია გაჩნდა. ვინ ურჩია მათ, რომ ადამიანების მიმართ სიყვარულის და სითბოს ნაცვლად ზიზღი გამოეხატათ და ჩაეთვალათ, რომ პროგრესულები მხოლოდ თავად არიან და დანარჩენი საქართველო გოიმია? ვინ მისცა მათ კარტბლანში? ნაცმოძრაობამ, მიუხედავათ იმისა, რომ მისი შემადგენლობა ჭრელი იყო და ეს არ იყო ერთი ჟანრის გუნდი, მაინც ყველამ ერთად თავი უკვდავებად და უბერებლად წარმოიდგინა და ისეთ მაღალ შკალას დაეკიდნენ, რომ 9 წლის თავზე ვეღარ შეინარჩუნეს სიმყარე და წონასოწრობა და ყველა ერთად ჩამოცვივდა. ნაცმოძრაობა მიწაზე დაენარცხა, ანუ სინამდვილეში აღმოჩნდნენ და ახლა იწყებენ რეალისტურ აზროვნებას.“]
[„ტონი, რომლითაც ჩვენს საზოგადოებაში პირველად შემოიჭრა ნაციონალური მოძრაობა, იყო შესაშინებელი და ამაზრზენი. ახალგაზრდა მთავრობა, რომელიც ორიენტირებული იყო რეალურ და ძალიან ეფექტურ რეფორმებზე. ადამიანებს ელაპარაკებოდა არაადამიანური ტონით, ცინიზმით, ირონიით, სარკაზმით, ზოგჯერ ხმასაც უწევდნენ და რატომღაც თავი უკვდავებად ჩათვალეს და გვითხრეს, რომ აწი ყველაფერი ჩვენ ვართ და რაც დღემდე იყო. ის ყველაფერი მოგელანდათ და იყო დიდი ტყუილი. აი, აქ დაიწყო თქვენი პრობლემები.“]
– ჰაი, დედასა!
ახლა მაინც მიხვდით, რაშია საქმე?
უნდა გამოგიტყდეთ, რომ მე, პირადად, თურმე, ძალიან ვცდებოდი!
მე ყოველთვის მეგონა, რომ კარტბლანში იმაზე, რომ მთავრობის წევრებს [„…ადამიანების მიმართ სიყვარულის და სითბოს ნაცვლად ზიზღი გამოეხატათ და ჩაეთვალათ, რომ პროგრესულები მხოლოდ თავად არიან და დანარჩენი საქართველო გოიმია…“] – სწორედაც რომ მიხეილ სააკაშვილმა მისცა!
თურმე ვცდებოდით, ხალხო!
მიშა არაფერ შუაში ყოფილა!
მიშა კარგია! კარგზე კარგი!! – უკარგესი!!! უსათნოესი და უსპეტაკესი (“სტალინმა არ იცოდა, რეპრესიები რომ ხდებოდა”-იმ ვერსიას ჰგავს!)
ეს ნაცმოძრაობაა ცუდი და საზიზღარი! და აკი, კიდეც დაეხეთქა თავისი ბინძური კურტუმოთი მიწაზე!
– ეგეც შენ, შე ოხერო ნაცმოძრაობავ!
– მოგვეცით ჩვენ ჩვენი კარგი და სათუთი მიშა და წაეთრიეთ, თქვე ზიზღისგამომხატველებო და ფსევდოპროგრესულებო! ახლა ხომ მივხვდით, როგორ გამოვარჩიოთ ტკბილი ქიშმიში მწარე „ბულკიდან“!
======================================
ახლა კი ის პასაჟი, რომელიც ძალიან მომხიბვლელია, რამეთუ დემაგოგიის ქრესტომათიის რამდენიმე პოსტულატს აერთიანებს:
[“საზოგადოებაში, ჩვეულებრივ მოკვდავებში, რომლებიც ყოველდღიურად შიშით იღვიძებენ, ვინაიდან არ იციან, როგორ მოერიონ სამყაროსეულ პრობლემებს არა ფილოსოფიურად, არამედ ობივატელურ დონეზე და მაინც ახერხებენ კიდევ აზროვნებას და ფიქრს, მუსირებს აზრი, რომ “ქართული ოცნების” ლიდერმა იყიდა ყველა და ყველაფერი და ფანტასმაგორიული დაპირებებით მოხიბლა ხალხი. იმასაც ამბობენ, რომ ივანიშვილის ფილანტროპია (იგულისხმება პენსიები, რომელსაც ცნობილ ადამიანებს უხდიდა) აღმოჩნდა ბლეფი და სინამდვილეში მან მოახდინა კაპიტალდაბანდება ცოცხალ რესურსში და ბოლოს დივიდენდები მოითხოვა მხარდაჭერის და თანადგომის სახით. და ეს იყო არა პატრიოტული ჩუმი ქველმოქმედება, არამედ პოლიტიკური პროექტი, რომელიც დიდი ხნის წინ დაიგეგმა სადღაც. მაგრამ, ეს მხოლოდ მოსაზრებებია, რისი უფლებაც თავისუფალ საზოგადოებას აქვს, თუმცა, ობიექტური რეალობა სხვა დასკვნების გაკეთების საშუალებასაც იძლევა. დიახ, შესაძლოა ბევრი ფული დაიხარჯა “ოცნების”მხრიდან, მაგრამ მათ სინამდვილეში არ ჰქონდათ გამარჯვების იმედი და ემზადებოდნენ საპროტესტო მოძრაობისთვის ან უფრო უარესისთვის და ამიტომაც დაიბნენ და გაუჭირდათ უმრავლესობაში სწრაფად ადაპტირება და ბევრი მათი ქმედება აღმოჩნდა შოკისმომგვრელი. რატომ არ სჯეროდათ? ვინაიდან ნაციონალური მოძრაობა საკმაოდ სერიოზული კონკურენტი იყო, მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ, მათი მოგება ნაციონალების შეცდომების ბრალია, ზოგჯერ უპატიებელი შეცდომების. მათი არშემჩნევა, არმოსმენა, არდაჯერება, განსხვავებული აზრის დაგმობა აღმოჩნდა ნაციონალების წაგების მიზეზი და ამ მთავრობასაც იგივე ელოდება, თუ განსხვავებულ აზრს არ გაითვალისწინებს და ყველას აიძულებს, რომ მხოლოდ ოცნების ჭრილში იაზროვნოს. იმ ჭრილში, რომელიც ძალიან ვიწროა და ეს დააამტკიცა უმრავლესობის ინტელექტუალურმა რეპლიკებმა. მაგ: “მე მართლმადიდებელი ვარ და ლესბოსელობა ჩემთვის მიუღებელია,” ან -“ჰომოსექსუალები უნდა დაისაჯონ”, “ბაფთიანი პრეზერვატივი ჯობია თუ ზანზალაკებიანი…” მელიტონ, ცუდად ვარ!…”]
– რატომ მგონია ეს პასაჟი დემაგოგიური?
ლევან რამიშვილის და თამარა ჩერგოლეიშვილის სახელმძღვანელოთი თუ ვიხელმძღვანელებთ, აი, – რატომ:
ავტორი ნამდვილად არაა „ქართული ოცნების“ გულშემატკივარი, სულაც პირიქით.
ასე რომ, თამამად შეეძლო ზემოთაღწერილი ეჭვები ბიძინა ივანიშვილის მიმართ თავად ჰქონოდა, მაგრამ არა! – იგი „ჩვეულებრივ მოკვდავებზე“ [„…რომლებიც ყოველდღიურად შიშით იღვიძებენ, ვინაიდან არ იციან, როგორ მოერიონ სამყაროსეულ პრობლემებს არა ფილოსოფიურად, არამედ ობივატელურ დონეზე და მაინც ახერხებენ კიდევ აზროვნებას და ფიქრს,“ ] აკეთებს დოსტოევსკის მაგვარ რეფერენსს! და ამბობს, რომ მათში „აზრი მუსირებს!“ – როგორც ადრე იყო – “Есть мнение!” და არავინ ვიცოდით, ვისი იყო ეს აზრი…
თუ ეს პროექტი 15 წლის წინ დაიგეგმა, რატომ ვერ გათვალეს ასეთი საშიში ფანდი მიშამ და მისმა გენიოსებმა? სწორედ ამიტომ დაჭირდა ავტორს “ჩვეულებრივი მოკვდავების” მოშველიება, თორემ აგერ არ ჰყავდა გაბაშვილი, რამიშვილი, ვაშაძეები, ან თავად სწორუპოვარი პრეზიდენტიც?
კარგი იქნებოდა ავტორს მოეყვანა კიდევ თუნდაც ერთი მაგალითი, როცა ვინმე 15 წელი უხდიდა პენსიებს და დახმარებებს, აშენებდა თეატრებს, ეკლესიებს, კულტურის ძეგლებს და სპორტულ დარბაზებს, იმისთვის, რომ 15 წლის შემდეგ „დივიდენდი მოეთხოვა“. ყველაზე საინტერესო ის იქნება, თუ იყო ეს ადამიანი ისეთივე იდუმალებით მოცული, როგორც ივანიშვილი, და თუ აძლევდა ძალიან დიდ თანხებს სწორედ იმ ადამიანებს და იმ პარტიას, ვის წინააღმდეგაც მას 15 წლის შემდეგ, თურმე, უნდა გაელაშქრა? აკი, ასე იყო დაგეგმილიო…
საინტერესო ისაა, რომ ავტორი აქაც და ქვემოთაც ცდილობს შექმნას შთაბეჭდილება, რომ მის მიზანს “ქართული ოცნების” კრიტიკა სულაც არ შეადგენს – მას მთავარი სამიზნე ნაცმოძრაობა აქვს, ვითომ!
ავტორის მთავარი მოთხოვნა არის ის, რომ აწი უნდა ხალხს მოუსმინონ! მას სჯერა, რომ აწი ნაცმოძრაობა რძეზე დამწვარია და ყველას იქამდე მოუსმენს, სანამ მოლაპარაკეს სიქა არ გაძვრება!
როგორც ნაცმოძრაობის ყველა დროის ნებისმიერ პროპაგანდაში არის ძლიერი მესიჯი – ჩვენ ტოლერანტულები ვართ! ნაცმოძრაობა და მიშა ყოველთვის ფეხებით თელავდნენ აბსოლუტური უმრავლესობის უფლებებს, მაგრამ ცდილობდნენ ისე წარმოეჩინათ საქმე, რომ იცავდნენ უმცირესობების უფლებებს! რადგან ეს იყო მათი დასავლური იმიჯის ქვაკუთხედი! მიშამ მოიგონა საოცარი ფორმულა – დასავლეთი გვაპატიებს, თუ დავიჭერთ 30,000 უმრავლესობის წარმომადგენელს, მთავარია მოვეფეროთ უმცირესობის რამდენიმე ათეულ წევრს…
უნდა გამოგიტყდეთ, რომ ეს – „მელიტონ, ცუდად ვარ!“ – რაღაც ახალია! უნდა გადავხედო რამიშვილ-ჩერგოლეიშვილის დემაგოგიის მრავალტომეულს. ეტყობა, ახალი, შევსებული გამოცემა გამოვიდა…
საინტერესო ისაა, რომ ასეთი სერიოზული დემოგაგიური პასაჟის წინაც და შემდეგაც უნდა მოდიოდეს ე.წ. „მართალი თემა“. ეს აუციელებლია, რადგან ადამიანს დიდხანს არ შერჩეს ეჭვი, – მაიცა, ეს რაებს მიჰქარამსო. სწორედ ამიტომ ამ პასაჟის წინაც და შემდეგაც ნაცმოძრაობის სწორედ ისეთი თათხვაა, სამჯერ დათხოვილ და მანდატურებისაგან შეჭირვებულ ქართველ მასწავლებელს რომ ეკადრება!
ავტორი საუბრობს კომპლექსებზე, რომელიც ნაცმოძრაობამ საკუთარ ხალხში დათესა:
[„ასაკობრივი ბარიერის თემა, ხალხს უკვე ეშინოდა ასაკის გამჟღავნება, ისტერიული ტონით დაფიქსირდა. რომ 40 გადაცილებული ადამიანი უკვე უვარგისია და ყველგან და ყველაფერს შეუსიეთ 20-23 წლის “პროფესიონალები”… თქვენი მოძრაობის წევრებიც ზომბებს დაემსგავსენ, მათ ეგონათ, რომ მუდმივად ახალგაზრდებად დარჩებოდნენ და იმიტომაც ჰქონდა უმრავლესობას ასეთი გაუღიმარი სახეები.თქვენზე ამის თქმა გამიჭირდება, მაგრამ თქვენს მთავრობაში და ინტელექტუალურ მხარდამჭერთა რიგებში ღიმილი არ ფიქსირდებოდა.“]
[„ასაკის შოკი არ იკმარეს და ახალი კომპლექსები გაჩნდა – ინგლისური და კომპიუტერი… ვაკანსიებში ინგლისურის კონკრეტულ დონეს და პროგრამების საკმაოდ მასშტაბურ ცოდნას ითხოვდნენ. შესაბამისად, სამსახურის შოვნის შანსიც წაგვართვით…“].
[„ბოლო დარტყმა პირადად ჩემთვის იყო მანდატურების პოლიციური შემოსევა. თავიდან ძალიან მომეწონა ეს იდეა, ვინაიდან სკოლებში მართლაც არსებობდა საფრთხეები, რომელიც უნდა მოეწესრიგებინა მანდატურს, მაგრამ “ნურას უკაცრავად”, 23-25 წლის მანდატურები ჩაერიენ სასწავლო პროცესში, სრულიად დასცეს მასწავლებლის და დირექტორის ავტორიტეტი და ყველა დაზაფრეს. ისინი მასწავლიდნენ, როგორ უნდა ჩამეტარებინა ხელოვნების ისტორიის გაკვეთილი. ეს მეტისმეტი იყო, ეს უბრალოდ მარაზმი იყო. შაშკინმაც არ იცის რა არის ხელოვნების გაკვეთილი, არამცთუ მისმა მანდატურებმა. სკოლა უსაფრთხო ნამდვილად გახდა, მაგრამ რის ხარჯზე? ბავშვები ასმენდნენ მასწავლებლებს მანდატურებთან. ჩემი აზრით, ეს დანაშაული იყო“]!
[„თქვენ და თქვენი მთავრობის წევრები უკანასკნელი წლების განმავლობაში ძალიან ბევრს მოგზაურობდით და იმედი მაქვს, ამ მოგზაურობებს სერიოზული პოლიტიკური ნაბიჯებიც თან ახლდა, მაგრამ ახლა ცოტა ესთეტიკის და გრძნობების თემას უნდა შევეხო. ნუთუ ვერ შეამჩნიეთ, რომ ყველა ევროპულ ქალაქში ძალიან უფრთხილდებიან თავის კოლორიტულ სივრცეებს? … არ ფიქრობთ, რომ ეს არასწორი ნაბიჯები იყო? ადამიანებს მოვუშალოთ საყვარელი ადგილები, რაც ტურიზმისთვისაც ძალიან მომგებიანია და მათ ნაცვლად დავდგათ ის, რაც უკვე აღარავის არ უკვირს?“]
[„მე მესმის, რომ საჭიროების შემთხვევაში სახელმწიფო მკაცრი ძალისმიერი მეთოდებით ახორციელებს სხვადასხვა ქმედებებს, ვინაიდან სახელმწიფო მანქანა არ არის ქერუბიმების და ანგელოზების სივრცე, ის ძალიან სასტიკია და ასეთია კაცობრიობის ისტორიის გზა. დიახ, ვიყავი პრეზიდენტის მომხრე, მაგრამ 7 ნოემბერს ქუჩაში გამოვარდნის სურვილი ვერ დავიოკე. მეტეხის ხიდთან რომ მივედი, უკვე დემონსტრაცია დარბეული იყო. ადამიანი ვარ და ვერ ვუყურებ, როგორ სცემენ ხელჯოხებით ხალხს. ამას ვერ ვუყურებ ტელევიზორში და ამიტომაც ქუჩაში აღმოვჩნდი. შესაძლოა, პოლიტიკურად ეს გამართლებული ქმედება იყო და დღემდე ევროპაშიც და ამერიკაშიც დემონსტრანტებს, რომლებიც საფრთხეს უქმნიან სახელმწიფოს, საკმაოდ მკაცრად უსწორდებიან, მაგრამ ჩვეულებრივ ადამიანებს გვიჭირს ასეთ დროს სახელმწიფოებრივი აზროვნება, როცა სცემენ უიარაღო ხალხს, ახალგაზრდებს, ქალებს. ალბათ ვერასდროს ვიქნებოდი პოლიტიკოსი, ვინაიდან, რაღაცებს ვერ ვიგებ და გადატანაც მიჭირს.“]
[„გვერდს ვერ ავუვლი იმ ამბებს, სადაც, ჩემი აზრით, ყველაზე დიდი ადამიანური შეცდომები დაუშვით: როცა ბუტა რობაქიძის მამა, გამწარებული კაცი- და რა გასაკვირია, აბა საკუთარი თავები ერთი წამით ჩააყენეთ მის მდგომარეობაში – მოვიდა კანცელარიის შენობაში, რა საშინლად მოექცა მას მთავრობის წარმომადგენელი? ფაქტობრივად გააგდო იქიდან. როცა ბედნიერი ხარ და შენთან უბედური ადამიანი მოდის, იმას ხელი არ უნდა ჰკრა, თუნდაც უხეში იყოს და არაადეკვატურიც. ის განადგურებული იყო და მითუმეტეს როცა პოლიტიკოსი ხარ და ქვეყნის ბედზე პასუხისმგებელი, ასე ღიად კამერების წინაშე როგორ უნდა შეირცხვინო თავი? მაგრამ ამაზე არც ერთ თქვენგანს რეაქცია არ მოუხდენია, პირიქით ათასი მითი შეთხზეს, რომ ის გარდაცვლილი ყმაწვილი დაედანაშაულებინათ, მაგრამ მაინც არაფერი გამოვიდა. კაცი კაცს კაცურად უნდა მოექცეს და არა ჩინოვნიკურად.“]
[„იგივე მოხდა გირგვლიანის საქმეზეც. ყველამ კარგად იცით, რომ ის ყმაწვილი არც ბრმა ნაწლავის შეტევით გარდაცვლილა და არც თრომბით, არც ნარკოტიკების დიდი დოზით, ის ძალიან დატანჯეს, აწამეს და მოკვდა. შესაძლოა, მართლა დასჯა და შეშინება უნდოდათ, მაგრამ რა უფლება აქვს პოლიციელს, დასაჯოს ადამიანი ტყეში? ანდა რა დააშავა ასეთი? იუზრდელა და ვიღაცებს აგინა? მერედა, ვის გაუკვირდა თბილისში გინება და უზრდელობა? თუ ის პოლიციელები იყვნენ ხუთოსანი ბიჭები, რომლებსაც არასდროს არავისთვის არც შეუგინებიათ ან არ დაურტყამთ? მერე პრესაში გამოჩნდა ამაზრზენი ინფორმაცია, თითქოს ეს ყმაწვილი იყო ცუდი ადამიანი და თავხედი. დაუშვათ და იყო, ამიტომ უნდა აწამო? ეს სადაური კანონებია? კუმბუჯუს ტომის თუ ასმატების. თუ თბილისური ქურდული გაგებაა – “მოსაკლავი უნდა მოიკლას”? როგორი სირცხვილია… მერე იყო და დედამისს ზოგ-ზოგიერთები ისტერიჩკას და ავადმყოფს ეძახდნენ, ესეც დიდი შეცდომა იყო. უკაცრავად, მაგრამ აბა საკუთარი ცოლები წარმოიდგინეთ ირინას ადგილზე, ისინი როგორ მოიქცეოდნენ? უბრალოდ, ახალგაზრდა ნაციონალებმა და სამართლიანმა სამართალდამცავებმა არ იცოდნენ, რომ სანდრო თბილისში ძალიან ღირსეული და საპატივცემულო ოჯახის შვილი იყო და ამხელა რეზონანსს და ხალხის მხარდაჭერას არ ელოდნენ, არადა თბილისმა ეს მაინც იცის საბედნიეროდ. ერთხელ მაინც, ერთ-ერთი თქვენგანი რომ გამოსულიყო ტელევიზიით და გამოეხატა როგორც წუხილი, ისე აღშფოთება ამ ფაქტით და ეღიარებინა, რომ არც ერთ სამართალდამცავს არ აქვს უფლება, ადამიანები უღრან ტყეში გაიყვანონ და იქ ლინჩის წესით გაუსწორდნენ და მსგავსი თანამშრომლები კიდეც დაისჯებიან და სამუდამო დისკვალიფიკაციას მიიღებენ – ასე რომ მოქცეულიყავით, იმ ქალს შვილს ვერ გაუცოცხლებდით, მაგრამ ცოტათი მაინც შეუმსუბუქებდით ტკივილს,მაგრამ რა მოხდა? დამნაშავეები შეიწყალეს და სამსახურშიც დააბრუნეს.“]
– „როგორი სირცხვილია!“-ო?
– რატომაა სირცხვილი, ქ-ნო ნათია? აკი თქვა თქვენი კერპის სამართლის ბურჯმა თინათინ ბურჯალიანმა – ჩვენ ევროსასამართლომ ფულის გადახდა დაგვაკისრა და გადავუხადეთო! ანუ, ხომ მივეცით 50,000 ევრო წამებულის ოჯახის ერთადერთ ცოცხალ წევრს და აბა, ჩვენგან მეტი რა ჯანდაბა გინდათ, მართლა თავიდან ხომ არ გამოვიძიებთო?!! ეს რომ განაცხადა ამ სამართლის ფალსიფიკატორმა – მაშინ არ გიგრძვნიათ სირცხვილი, ქ-ნო ნათია? მაშინ არ მოგინდათ რაიმე დუელისმაგვარი? არ შეგრცხვათ, რომ თურმე შვილის მოკვლაში 50,000 ევროს რომ გადაუგდებენ ადამიანს, ამას ეუბნებიან – წადი ახლა და მეტი შენგან ხმა არ გავიგონო ამოღებულიო? ეს იყო თქვენებური სამართლის პურის ჭამა? ორი წელი ღვივდებოდა თქვენში სირცხვილი?
[„გამაოგნებელი იყო ერთი პოლიტიკოსის საქციელიც – ქართველმა კაცმა ტონობით ღვინო დაიწუნა და დაღვარა და ეს იყო საშინელი საყურებელი, როგორ იცლებოდა ჭურჭელი ღვინისგან და იატაკზე და მიწაში იღვრებოდა, ასეთი კაცი პოლიტიკაში როგორ დატოვეთ?“]
– „ქართველმა კაცმა“? ავტორს სახელი არ ახსოვს ამ მედროვის? რატომ, ის ხომ პოლიტიკიდან არასოდეს წასულა? უბრალოდ სტრიპტიზ-კლუბი „პენტჰაუზი“ გახსნა და პატარკაციშვილის ტელევიზია „იმედს“ დაესაკუთრა რამდენიმე წლით! – გიორგი არველაძე იყო ის პოლიტიკოსი, ქ-ნო ნათია – მიხეილ სააკაშვილის სწორედაც რომ უახლოესი და თავიდანვე გულისგულის მოღვაწე! (აი, აქ კი მაგარი იაღლიში მომივიდა, პეტრე ცისკარიშვილი იყო ბადაგონის ღვინის დამაქცევარი, გიორგი არველაძეს სხვა ცოდვებიც ეყოფა 🙂
[„არ ვიცი, ვინ გასცა ეს ბრძანება, მაგრამ როცა “ქართული ოცნება”მომძლავრდა, სამსახურებში აღარ იღებდნენ აქტივისტების ოჯახის წევრებს და ეს არ არის ჭორი. გვარებს ვერ ჩამოვთვლი, ვინაიდან ამ ხალხისგან ნებართვა არ მაქვს. ეს ხომ ტაქტიკური შეცდომაა. “მტერი” ახლოს უნდა გყავდესო,ამბობდნენ, იქნებ სჯობდა, რომ მათი ოჯახებისათვის მუშაობის საშუალება მიგეცათ და ამით კიდევ უფრო მეტი ხმა და პრესტიჟი არ დაგეკარგათ, მაგრამ ისევ არა.“]
– ძალიან საინტერესოა! თურმე, სამსახურში აღარ იღებდნენ! ჩვენ კი ვიცით, რომ ანთავისუფლებდნენ კიდეც! და, თურმე, ეს უკანონობა კი არ ყოფილა, როგორც ამას საქართველოს კანონმდებლობა და კონსტიტუციაც განიხილავს, არამედ უბრალოდ – „ტაქტიკური შეცდომა“, რადგან „მტერი“ ახლოს ჯობდა, ჰყოლოდათ! არა, რა აქვს ქ-ნ ნათიას სააკაშვილთან სადუელო, არ ვიცი! – დაახლოებით ისეთი “ბაზარია”, უფრო გამოცდილი ქურდი რომ დატუქსავს ახალგაზრდას და გამოუცდელს – არა იმისთვის, – „ეს როგორ ჰქენით, ეს ხომ დანაშაულიაო!“ არამედ იმაზე, -„ეს როგორ მოგივიდათ, ასე უბრალოდ როგორ დაიწვითო?“!
[„ციხის კადრებზე ლაპარაკიც არ მინდა, ვინაიდან ორი საშინელი კვირა გადავიტანე და გახსენებაც არ მინდა. ამაზე იფიქროს სასამართლომ. ისე, ერთი რამ კი მიკვირს, თითქოს უშიშროებამ ყველაფერი იცოდა და როგორ ვერ გაიგეს,რომ ციხეში კამერით მოძრაობდა მთელი ჯგუფი? მე ამის არ მჯერა. ვფიქრობ, ეს ამბავი ასე მარტივად არ არის, ეს უფრო რაღაც კლანური დაპირისპირების და ფარული ომის პროცესი იყო, რომელიც საბოლოო ჯამში იქცა დოკუმენტად და გაიყიდა იმაზე, ვინც მეტი გადაიხადა.“]
– ვერ გავიგე – ეს რაა? გამართლების ძველი/ახალი მცდელობა, რომ ეს ყველაფერი დადგმული სპექტაკლი იყო, თუ აქაც „გაგებული ბაზარი“, – რატომ იჟმოტეთ, რატომ მეტი არ გადაიხადეთო?
=================================================================================
სტატიის უკვე ამ – გარეგნულად გამანადგურებელ – ნაწილშიც უკვე იკვეთება ავტორის გადაწყვეტილება, რომ როგორც კონსტრუქციულ ოპოზიციონერს ( ან დუელიანტს!) ეკადრება, მან მარტო კი არ აკრიტიკოს, არამედ შეაშველოს თავისი მოსაზრებებიც, როგორ ჯობდა, სად უნდა შესწორდეს… ხომ გასაგებია, რომ ქ-ნი ნათიას გაბრაზება სულ უფრო თვალსაჩინო დეკრეშჩენდოს განიცდის და მას ახლა მხოლოდ ის უნდა, რომ როცა მიშა და მისი გუნდი ისევ დაბრუნდება (აბა, თქვენ რა გეგონათ?!), ის შეცდომები აღარ დაუშვან! ამიტომ კრიტიკა თანდათან იკლებს, ხოლო რჩევები ძლიერდება და თეზისებად ლაგდება… ისე ნეობოლშევიკურად, ამხ. ულიანოვს რომ მოხიბლავდა (ნამდვილად გივი თარგამაძის გავლენაა, მაგ თეზისებზე შეყვარებულ ჩე გივირასი!)
[„რატომ და ვისი გადაწყვეტილებით ჩათვალა ნაცმოძრაობამ, რომ ოლიმპოს მწვერვალზე იყვნენ? რამ განაპირობა ის, რომ ბოკერია, გაბაშვილი, რამიშვილი და კიდევ რამდენიმე პერსპექტიული პოლიტიკოსი უსახონი გახდნენ და იმის ნაცვლად, რომ რეფორმატორების გუნდი გამორჩეული ყოფილიყო თავისი კრეატიულობით და პროგრესულობით, მყეფარე ძაღლებს დაემსგავსნენ?სინამდვილეში მათი პოტენციური რესურსის გამოყენება შეიძლებოდა ისე, რომ ქვეყანა მართლაც სერიოზულ გამარჯვებას მიაღწევდა, ისინი კი აითქვიფენ ნაცმოძრაობის რევოლუციურ ეიფორიაში და ძალაუნებურად როგორც დადებითი, ისე უარყოფითი ქმედებების თანამონაწილენი გახდნენ..“].
7 ნოემბრის [„…მერე კი ისწავლეთ ჭკუა და კარვების დაცემა არც კი შეიმჩნიეთ. გაივსო რუსთაველის გამზირი ფლოსტებიანი ხალხით, მაგრამ თქვენ ტაქტიკა შეცვალეთ და სწორიც გამოდგა თქვენი დუმილის აქცია. ასეა… ადამიანები შეცდომებზე ვსწავლობთ.“]
[„…ახლა ჩემი მეგობრები, რომლებიც “ქართული ოცნების” მარდამჭერები არიან, ხშირად იმეორებენ, რომ დიქტატურა დამთავრდა და ბოლოსდაბოლოს ყველას შეუძლია,საკუთარი აზრი გამოთქვას. თუმცა, “კავკასიაზე”, “მაესტროზე” და მრავალრიცხოვან პრესაში ადამიანები სავსებით თავისუფლად გამოთქვამდენენ საკუთარ აზრს დღემდეც.“]
– იმაზე არაფერს ამბობს ავტორი, რომ ამ თავისუფალ აზრის გამოთქმას მხოლოდ თბილისელთა მცირე ნაწილი უყურებდა და უსმენდა, ხოლო რეგიონები „რუსთავი2“-ის, „იმედის“ და პირველი არხის გებელსურ პროპაგანდის ნემსზე ჰყავდა შესმული მიშას…
[„…იმ საყვედურსაც, რასაც ვამბობ, სიბრაზე მალაპარაკებს, თქვენ ის შანსი, რომ კიდევ უფრო ლაღი და ძლიერი ყოფილიყო ეს ქვეყანა, ცალკეული არასწორი და ეგზალტირებული ქმედებების გამო,რაღაც მომენტში დაკარგეთ და ვეღარ გააკონტროლეთ. მე არ მომწონს თქვენი მრჩევლების გუნდი. არ ვიცი ვინ არიან, მაგრამ აშკარად რაღაც პრობლემა აქვთ.და საერთოდ, სად იყო თქვენი მოძრაობის კოლექტიური პასუხისმგებლობის გრძნობა? როგორ დავიჯერო, რომ ყველაფერს თქვენ აკონტროლებდით და სხვისი ხელიც არ ურევია ამდენ კვაზიკონცეპტუალურ გადაწყვეტილებებში?“]
– არ დაგეწვათ გული, ეს რომ წაიკითხეთ? ნათიას დაეწვა (მეგრელიშვილსაც, კობერიძესაც და ბრისტოლელსაც).
[„ვფიქრობ, ისეთი პოლიტიკური ფიგურა, როგორიც იყო ვანო მერაბიშვილი, კაცი, რომელმაც საკმაოდ დიდი სამსახური გასწია, რომ საქართველოში კონკრეტული პრობლემები საბოლოოდ გამქრალიყო და უსაფრთხოება გაძლიერებულიყო, კარტოფილის და პომიდვრის მოსავლის აღებაზე არ უნდა გაგემწესებინათ.“]
[„ახლა არამარტო ჩემი, არამედ მრავალი ადამიანის აზრს გადმოგცემთ: აღმაშფოთებელი იყო კადრები, როცა გოკა გაბაშვილი გიგა ლორთქიფანიძეს უყვიროდა. იმის ნაცვლად, რომ ეს ხანდაზმული ხალხი პატივისცემით და მადლობით გაგესტუმრებინათ პენსიაზე და აგეხსნათ მათთვის ახალი პოლიტიკის არსი, თქვენ ლანძღვა-გინებით მოიშორეთ აკადემიკოსები, პროფესორები, მეცნიერები და დაულუქეთ ის შენობები, სადაც ისინი მუშაობდნენ. პატივი და სამადლობელი სიტყვა დააკელით ბევრ ღვაწლმოსილ ადამიანს და ამით თქვენ მარტო მათი ხმები კი არ დაკარგეთ, არამედ მათი ოჯახების, მეგობრების და გულშემატკივრების და არამარტო ხმები, არამედ პატივისცემაც. ისე, ნაციონალების ახლობლებს ასაკობრივი პრობლემები არ შეხებიათ და ესეც უნდა აღიაროთ. ხალხი არც ბრმაა და არც ყრუ, მაგრამ თქვენი მთავრობა დაყრუვდა და დაბრმავდა. სხვათა შორის,ვაცლავ ჰაველის წიგნში ამოვიკითხე – “მე როცა პრეზიდენტის კაბინეტში შევედი და კარები მოვიხურე, იმ დღიდან დავყრუვდი”. ნიშანდობლივი სიტყვებია,როგორც ჩანს ისეთ მაგარ პოლიტიკოსებსაც კი, როგორიც ჰაველი იყო, ობიექტური რეალობისგან გაუცხოების პრობლემა შეექმნა.“]
– საინტერესოა, სტატიის ავტორმა მხოლოდ ახლა დააფიქსირა თავისი აღშფოთება მხცოვანი ინტელექტუალებისათვის ყვირილით? ალბათ, როგორ უმძიმდა რამდენიმე წელი ამ აღშფოთების მალვა!
ასევე საინტერესოა ავტორის ტაქტი, რომელიც არ აძლევს მას იმის უფლებას, რომ მიხეილ სააკაშვილის მხცოვანი და ეიჯიზმის საფრთხეს გარიდებული ოჯახის წევრები უშუალოდ დაასახელოს! ხომ ყველამ ვიცით ქ-ნ მზია წერეთლის არაბეთში ინვესტორებთან მოლაპარაკებებზე ყოფნისას ჭეშმარიტად ნიქსონისეული თუ კარტერისეული დიპლომატია!
აი, კიდევ რამდენიმე რჩევა-დარიგება! (ამას რომ ვკითხულობდი, მართლა ვიფიქრე, როგორ გაუმართლა სტატიის ავტორს, რომ ამას ყველაფერს ქაღალდს ეუბნებოდა და არა – დუელისთვის გამზადებულ მთავარსარდალს! ხომ ყველამ ვიცით, ამ უკანასკნელის ფიცხი ხასიათი!)
მაგრამ მეორე მხრივ, როგორ გაუხარდებოდა მიხეილ სააკაშვილს ვაცლავ ჰაველთან ასეთი გატოლება!!! ბატონი მიხეილის ცხოვრების ლაიტმოტივი ხომ მომავალში ზუსტად ეს იქნება – „მე და ჰაველი!“
აბა, რა გეგონათ?
დამთავრდა დეგოლობის, აღმაშენებლობის, ათათურქობის და, თუნდაც, – ვაშინგტონობის საყმაწვილო გატაცებები! აწი გაჭარმაგებული (და იქნებ ხელოვნურადაც კი გაჭაღარავებული) სააკაშვილის ერთადერთი ხატება მხოლოდ ვაცლავ ჰაველი იქნება! ვშიშობ, არამცთუ ბუშის ქუჩას არ უწერია დიდი დღე, ვაითუ რეიგანის ქანდაკებაც გააჰაველოს ჩვენმა ჭკუანასწავლმა!
==============================================
რაც უფრო მეტს წერს სტატიის ავტორი, მით უფრო უდუნდება თავდაპირველი ბრაზი და სადუელო რისხვა, და პირიქით, მით უფრო კადნიერად ასწავლის ჭკუას გაყუჩებულ პრეზიდენტს:
[„შესანიშნავი არქიტექტორია იმ პროექტის ავტორი, რომელიც რიყეზე უნდა განხორციელებულიყო, იდეა ძალიან კარგია, მაგრამ რიყეს ნაკლებად მოუხდა. გაცილებით საინტერესო იქნებოდა მათი აგება უფრო თანამედროვე რაიონში, ან ამაღლებულ ადგილზე,ფერდობზე ან მთაზე. ეს გემოვნების საკითხია და მე ასე უფრო მომეწონებოდა,ვინაიდან რიყე არის რიყე და იქ სხვა აურაა. კატეგორიულად არ მომწონს ძველ თბილისში რაღაც ბაბაიკა შენობა “შანგრილა” და ასევე შემიძლია ვთქვა, რომ სოლოლაკზე გაშენებული ბიზნეს ცენტრი, არ ვიცი რას ჰგავს – ქარხანას,მფრინავ თეფშს, მაცივარს თუ ატომურ რეაქტორს? თუმცა, მაინც ვაღიარებ, რომ თანამედროვე არქიტექტურა ზოგადად ძალიან მომწონს, მაგრამ შესაფერის გარემოში. იმედია, მაქვს უფლება მქონდეს საკუთარი აზრი.“]
[„ბატონო პრეზიდენტო, თქვენ საკმაოდ გულჩვილი და სენტიმენტალური ადამიანი ჩანდით და თქვენგან მაინც ველოდი ადეკვატურ რეაქციას, მაგრამ როცა ერთმა ტელეჟურნალისტმა ამ თემაზე კითხვა დაგისვათ, თქვენ ძალიან ოფიციალური წუხილი გამოხატეთ და პასუხად გვიამბეთ, რომ ჩვენს ხალხს ისე უყვარს პატრული, რომ ქუჩაში სულ ყვავილების თაიგულებს ესვრიანო – ეს იყო პასუხი-ბომბი… და, კიდევ ერთი დიდი შეცდომა! მე რომ იმ ჟურნალისტის ადგილზე ვყოფილიყავი, ამას არ გავატარებდი და იმ ბომბს აუცილებლად ავაფეთქებდი. თუმცა, ასეთ დროს მარტო პრეზიდენტს ვერ დავადანაშაულებ. ეს პრეზიდენტის პირადი მრჩევლების არაკომპეტენტურობაზე მეტყველებს – არ ვიცი,ვინ ხართ, მაგრამ საკუთარ პრეზიდენტს პატივს არ სცემთ? რატომ არ ეხმარებით რჩევებით ექსტრემალურ სიტუაციებში? დარწმუნებული ვარ, მიპასუხებთ, რომ პრეზიდენტი ყურს არ გიგდებთ და არ გემორჩილებათ. მჯერა, ვინაიდან ამ ასპექტში საკმაოდ ურჩი ადამიანი ჩანს, მაგრამ სააკაშვილმა კარგად იცის მსოფლიო პოლიტიკის დაწერილი და დაუწერელი კანონები, მან იცის, რომ გუნდი უნდა იყოს ყოველთვის მობილიზებული…“]
– გულჩვილი, სენტიმენტალური და უმანკო! და სხვაც ბევრი გამორჩა სტატიის ავტორს, აი მაგალითად: ღმრთისაგან სვიანი, მაღალი, უხვი, მდაბალი, ლაშქარ-მრავალი, ყმიანი, მოსამართლე და მოწყალე, მორჭმული, განგებიანი – წაიკითხავ ამას და მაშინვე ჩვენი გულჩვილი და სენტიმენტალური დაგიდგება თვალწინ! საუკუნეების წინ იყო ცნობილი მისი უნარ-ჩვევები! ყმიანობა – განსაკუთრებით!
[“ბატონო პრეზიდენტო, თქვენ უზარმაზარი ენერგია დახარჯეთ ამ წლების მანძილზე და სოფელ-სოფელ იარეთ და თითქოს ცდილობდით, ყველა პრობლემა საკუთარი თვალით გენახათ, სინამდვილეში არსად არავინ არაფერს აკეთებდა,სანამ თქვენ არ გასცემდით მკაცრ განკარგულებას. ეს კი ნამდვილად არ არის თქვენი ბრალი, ვინაიდან ეს ჩვენი გენეტიკური თვისებაა. აუცილებლად გვჭირდება შეძახილი და ექსტრემალური სიტუაცია რომ გამოვფხიზლდეთ. სადაც ხელი მიგიწვდათ და ცოტა იყვირეთ, იმ პრობლემებს ეშველა, მაგრამ სადაც ვერ მიაღწიეთ, იქ პასუხისმგებლობა არავის არ აუღია საკუთარ თავზე. ყველა გამგებელი და გუბერნატორი ორიენტირებული იყო თქვენზე და არა იმ რეგიონზე,რომელსაც პატრონობდა და ასე გაგრძელდება მუდამ, ვინაიდან ლუარსაბ თათქარიძეების ქვეყანა ვართ.]
– მაგან თუ ყვირილი დაგვაკლო!
უბრალოდ, მისი ყვირილი პრობლემების გადაჭრას კი არ ემსახურებოდა, არამედ პრობლემების ფონზე საკუთარი პიროვნების უკვდავყოფას! ასე იყო დადგმული მოხსნა საბაჟოზე, გაზის გაყვანის და წყაროს მოყვანის დადგმული სცენები და განმუხურში ავტომატზე მკერდის მიჭერის დიდებულად დადგმული სცენაც!
[„…მაგრამ ახლა კიდევ უფრო დამძიმდა სიტუაცია, აღარც თქვენ მიდიხართ მათთან, არც მთავრობა ჩადის და სოფლებში უკვე ხალხი ერთმანეთს დაერია. რა მოჰყვება ამას, ჯერ უცნობია. სულ მაინტერესებდა,უკანასკნელ წლებში ნაცმოძრაობის ინტელექტუალური ბირთვი აქტიურობდა თუ გაჩუმდნენ და თქვენს დამარცხებას ხელი არ შეუშალეს? რა კარგია, რომ პირისპირ არ ვსხედვართ და თავს უფლებას ვაძლევ, რიტორიკული კითხვებით დავკმაყოფილდე.”]
[“კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ისე ვარ დაზაფრული დღევანდელი სიტუაციებით,რომ ვეღარ ვარჩევ, ვინ რას სჩადის. სადარბაზოებში სისხლიანი ნემსები და ბამბები გაჩნდა, იტაცებენ მანქანებს, ქალებს ართმევენ ჩანთებს და თმებით ათრევენ, მანქანები წითელზე აღარ ჩერდებიან, პარლამენტარები ნაცმოძრაობის ლანძღვის მეტს არაფერს აკეთებენ. ვერ გავიგე, ჩვენი ყურადღება გადააქვთ სკანდალებზე და ამასობაში სხვა პროექტი ხორციელდება, თუ გაუჭირდა ახალ მთავრობას იმ შკალაზე შეჩერება, საიდანაც ნაცები ჩამოყარეს? თუ ისევ რაღაც ფარული ომი მიდის და ვინ იცის, რა ჯანდაბა ხდება ჩვენს თავს. იცით,ხანდახან ვფიქრობ, რომ 2003 წლის რევოლუცია არ უნდა მომხდარიყო და უნდა დავლოდებოდით არჩევნებს. მესმის, ქვეყანა სტაგნაციაში იყო და არ ვითარდებოდა, მაგრამ რატომ ვიჩქარეთ?“]
სადარბაზოებში სისხლიანი ნემსები და ბამბები გაჩნდა, იტაცებენ მანქანებს, ქალებს ართმევენ ჩანთებს და თმებით ათრევენ, მანქანები წითელზე აღარ ჩერდებიან, პარლამენტარები ნაცმოძრაობის ლანძღვის მეტს არაფერს აკეთებენ.
– აი, ასე იწყება აშენებული ქვეყნის ჩამოშლა!
ასე ხდება მსოფლიოს რუკაზე წარმატებულ ქვეყნად ძლივს შერაცხული ბედნიერების, გამჭვირვალობის, და კოჰაბიტაციის სავანის დეგრადაცია – ერთ დღეს სისხლიანი ნემსები გაჩნდება, მერე შპრიცები (სავარაუდოდ – ის საკერავი ნემსები არ იყო), დაბოლოს, სისხლიან ბამბასაც რომ დააგდებენ, ეს უკვე ნიშანია, რომ ამ ქვეყანაში ინვესტორები აღარ უნდა გაჭაჭანდნენ! იტაცებენ მანქანებს (სარეცხ და საკერავ მანქანებსაც! მიდით “ტექნობუმში” და ნახეთ, როგორ იტაცებენ!) ქალებს ართმევენ ჩანთებს… მანქანები წითელზე აღარ ჩერდებიან – მანქანები წითელზე ვეღარ რეაგირებენ… მანქანებიც კი დაადალტონიკა ამ ოცნებამ! წითელი ფერიც ჩამოიშალა! ზუსტად ისეთივე საშინელება დახატა ავტორმა, როგორც ცნობილ საშინელებათა ტრილერში „ბრილიანტის ხელი“ – Крокодил не ловится, не растет кокос… ძალიან მაინტერესებს, ვინმე ხართ ისეთი, ვისაც ამ 9 წლის განმავლობაში სადარბაზოში შპრიცები აღარ გინახავთ? დავიჯერო, შპრიცების და ბამბების ნახვის სტატისტიკური მრუდი მართლაც ექსპონენციალურ აღმავლობას განიცდის ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ?! სტატისტიკურად სარწმუნოა ეს მეტაფორა?
[„ერთმა ადამიანმა მითხრა – დადგება დრო და სირცხვილად ჩაითვლება, რომ მიშას იცავდიო. მე მიშას არ ვიცავ და არც ვიცი, ვინ არის მიშა. ჩემი ქვეყნის პრეზიდენტთან ფამილიარული ურთიერთობა არ მაქვს. მაგრამ მხარს არ დავუჭერ იმპიჩმენტს, მე მინდა კანონიერ ქვეყანაში ვიცხოვრო, სადაც არჩევნების გზით ირჩევენ პრეზიდენტს…“]
– ავტორმა არ იცის, ვინ არის „მიშა“! „მიშა მაგარიას“ რომ მღეროდნენ, მაშინაც ვერ ხვდებოდა და აწუხებდა ეს ფამილარობა! პირველკლასელები რომ იძახდნენ „მიშა, მიშას!“ ან პოლიციელები რომ არბევდნენ ოპოზიციას „მიშა მიშას!“ ყვირილით, მაშინაც არ იცოდა ავტორმა, ვინ მიშაზე იყო მოთხოვნა! ან იცოდა, მაგრამ რცხვენოდა, იმის გამხელა, რომ ხვდებოდა! ნამდვილად ის სჭირდა – „ერთი რამის სიყვარული, დამალვა რომ სჭირდება!“
[„ბატონო პრეზიდენტო, არ ვიცი მოვლენები როგორ განვითარდება, მაგრამ იქნებ თქვენს თანაგუნდელებს აუხსნათ და დაარწმუნოთ იმაში, რომ ადამიანები კი არ უნდა მოერგონ პოლიტიკას, არამედ პოლიტიკა უნდა იყოს ადამიანზე მორგებული. აუხსენით და თვალები აუხილეთ, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, რამდენი წლის არის კაცი, მთავარია რისი გაკეთება შეუძლია მას და რომ უფროს თაობას თუ არ დაინდობ, ასევე მოგექცევა შთამომავლობაც. თუმცა ნაციონალები ამას ვეღარ გაბედავენ, ვინაიდან ბიჭები უკვე აღარ არიან და ჭაღარაც შეერიათ. და იმასაც მიხვდნენ, რომ ზეადამიანების ნიშა არ უნდა დაეკავებინათ, ეს მცდარი არჩევანი იყო. კიდევ გაქვთ შანსი, ბევრი რამ გამოასწოროთ და შეცვალოთ,იქნებ ოპოზიციაში თქვენი ყოფნა სასარგებლოც იყოს ქვეყნისათვის, ვინაიდან თქვენი გუნდი საპარლამენტო ცხოვრებაში გაცილებით გამოცდილია, ვიდრე ახალი უმრავლესობა. ასე რომ, შანსი კიდევ არსებობს, ოღონდ ერთი პირობით, იფიქრეთ ადამიანებზე.“]
==================================================
დასკვნები (რა ეწერებოდა ამ ღია წერილში, ის რომ დეპეშა ყოფილიყო):
ნაცმოძრაობა იყო ცუდი (გაყოყოჩებული, სარკასტული და არაჰუმანური) და მასეც მოუხდება, რომ დამარცხდა! აბა რა ეგონათ!
მიშა არის კარგი! კარგი კი არა – გადასარევი! ცოტა შეეშალა, რომ ნაცმოძრაობას ენდო, მაგრამ ახლა მიხვდა და აწი სულ კარგად მოიქცევა!
ნაცმოძრაობაში იყო კარგი და პროგრესული გუნდი, რომელიც ჩამოშორდება იმ ცუდ ნაცმოძრაობას და მიშასთან იქნება, – „მათ ახალთ აღუდგინონ მას დიდების დღენია!“ – ესენია: ბოკერია, გაბაშვილი (შვილი!), რამიშვილი (ლევანი), მერაბიშვილი, ვაშაძეები (გიორგი და გრიგოლი), ბენდუქიძე.
„კარგებში“ სავარაუდოდ ვერ შევლენ – შაშკინი (გაქცეული), ადეიშვილი (გაქცეული და მალე საციხარი), უგულავა (გასაქცევი), ახალაიები (თუმცა, ვნახოთ, მიშას ძაან გული აქვს დამწვარი მათზე), ბარამიძე (საციხარი) და სხვა წვრილფეხობა (გული მიკვდება ჩიორაზე და ბოცოზე! იქნებ რაიმე კარტი დაუჯდეთ კარგად და მაგათი უნარ-ჩვევებიც დაფასდეს!)
მიშამ უნდა მიიზიდოს ინტელიგენცია. მოუბოდიშოს, დაუყვავოს! განსაკუთრებით, იმის ფონზე, თუ რა შეცდომებს დაუშვებს „ქართული ოცნება“
მიშამ საერთოდ უნდა მოუბოდიშოს ხალხს! ირინა ენუქიძის საფლავზე მისვლაც კარგი იქნებოდა, ბუტა რობაქიძის და გიორგი გამცემლიძის მამებისთვის ხელის ჩამორთმევაც! თუმცა, არ იქნება ეს ადვილი და კარგად უნდა დაიგეგმოს!
მიშამ უნდა გამოაცხადოს, რომ „შანგრი-ლა“-ს დაანგრევს და სოლოლაკის ბიზნეს ცენტრს და იმ ტრუბებს სხვაგან გადაიტანს. ნათია მეგრელიშვილი ეტყვის, – სად ჯობია და მიშაც დაუჯერებს! საერთოდ მიშამ სანიმუშო დამჯერეობის დემონსტრაცია უნდა მოახდინოს, ხმადაბლა ილაპარაკოს, სენტიმენტალურობის გამოვლინებაც არ აწყენს, მაგალითად – „ჯარისკაცის მამაზე“ დასწრება და სახალხოდ აცრემლება!
მიშამ უნდა დაიწყოს ქართული ცეკვა და სიმღერა (ამაში სანდრა დაეხმარება); კარგი იქნება, ჩოხა-ახალუხსაც თუ ჩაიცვამს, წვერს მოუშვებს და გაეროს ტრიბუნაზეც ასე ავა…
და კიდევ, სასურველია, თუ უფრო რელიგიური გახდება, მაგრამ ამავდროულად თან ტოლერანტულობასაც შეინარჩუნებს და დილით რომ სამებაში მივა, მერე შუადღეზე მეჩეთში გამოივლის და საღამოს სინაგოგაშიც შეივლის. კრიშნაიტებიც ჩამოსაყვანია…
თუმცა, მიშას უკანასკნელი იმედი ისევ დასავლეთი და კოჰაბიტაციაზე მეოცნებე საზოგადოებებია. აჯობებს, ცოტა ფეთხუმად ჩაიცვას, რამე მესამეხარისხოვანი ავიაკომპანიის თვითმფრინავის ეკონომ კლასით იმგზავროს და საზღვარგარეთ „როლექსის“ ნაცვლად „ტარგეტში“ ან ლილოს ბაზრობაზე 5-დოლარიანი შტამპოვკა საათები იყიდოს. მერე ეს სურათები ფეისბუქზე დადოს. და დააწეროს – „ასეთია კოჰაბიტანტის ბედი“…
და კიდევ, ერთი პატარა შტრიხი, ადრე ჭაღარას იღებავდა შავად. ახლა, რაც შავი თმები აქვს, ისიც უნდა გაიჭაღარავოს და ცხვირზე დაბლა ჩაცურებული სათვალით ვაცლავ ჰაველზე დამსგავსება დაიწყოს… ცოტა წონაში დაკლებაც არ აწყენს…
[„ეჰ, სათქმელს რა დალევს, მაგრამ ამჯერად მეც ავღელდი და ბევრი რამ დამავიწყდა, რაც უნდა მეთქვა.“]
=====================================================
ახლა კი, ცოტა უფრო სერიოზულად:
ავტორის კიდევ ერთი არაგულწრფელი პასაჟი, რომლითაც იგი კეკლუცად მიმართავს დუელში გამოწვეულ ძვირფას პრეზიდენტს:
[„მაგრამ, თქვენთან “ქართული ოცნების” კრიტიკას არ დავიწყებ. მათზე ფიქრი ჯერ არ დამიწყია – როგორც სკარლეტ ოჰარა იტყოდა – “ამაზე მე ვიფიქრებ ხვალ!”]
ისე მე ვიცოცხლე, რამდენიც ამაზე ფიქრი კარგა ხანია დაწყებული აქვთ, ამ სტატიის დაწერამდე დიდი ხნით ადრე… და სანამ სკარლეტი თავის ტურფა სახეს “ქართული ოცნებისაკენ” მიატრიალებს, აჯობებს, ოცნებამ კარგად იფიქროს იმაზე, რომ ნაცმოძრაობა საპასუხო დარტყმას ამზადებს… და ამ დროს ისეთი ნაბიჯები, როგორიცაა მწყობრად მომუშავე ტელევიზიის ლამის დაშლა, ან იმის ვერდანახვა, რომ საზოგადოებრივ მაუწყებელზე სააკაშვილი ახალი დირექტორის მოყვანით კიდევ ერთ ალიბის შეიქმნის უცხოეთში, რომ დასავლეთში პიარ-სამუშაოები სასწრაფოდ უნდა გამოსწორდეს, რომ „ოცნების“ გვერდით მდგომი ინტელექტულურ რესურსის უგულვებელყოფა და საკუთარი შეუცდომლობის ილუზია შეიძლება გაუმართლებელი ტვირთი აღმოჩნდეს ხვალ – „ამაზე თქვენ უნდა იფიქროთ დღეს!“
და აი, იმის საბუთიც, რომ ეს სტატია არ იყო შემთხვევით და უცბად ამოხეთქილი წყარო ანკარა… აი, ნახეთ, იმავე საღამოს როგორი ბაასი გაიმართა ცნობილი ჰობიექტური ჟურნალისტის და შეთავსებით შსს ექს-ფუნქციონერის მეუღლის კედელზე – როგორი მზადყოფნაა, რომ ამ უბრალო ხალხიდან გამოსულ და არაექსპერტ ავტორს (უფრო სწორად კი – ამ თემას!) სტუდია დაუთმონ! როგორ მოენატრა ქ-ნ ეკას ასეთი ადამიანები და რაც, მთავარია, როგორ ამიჩვილდა გული, როცა ვნახე, რომ ეკა კვესიტაძემ „24 საათში“ გამოქვეყნებული სტატიის ავტორს როგორ მიაგნოს, არ იცის, სათუთმა! ეტყობა, პაატა ვეშაპიძეს არც იცნობს, ან არ გაუგია, ვინაა, ან – მობილური დაკარგა…
რაოდენი გულწრფელობა და სისპეტაკეა, რაოდენი მოულოდნელობა და დაუგეგმავობა…
D:D:D
P.S. რატომღაც, ასე მგონია, რომ ახალ წლის წინ სრულიად განსხვავებულ მიხეილ სააკაშვილს ვიხილავთ – სენტიმენტალურს, გულჩვილს, უფროსთა დამფასებელს და ტრადიციების ერთგულს, ღვითისმოსავსაც და ხალხზე ზრუნვით სამოსგანძარცულსაც… მოვა და პატიებას გვთხოვს ნეტარებისკენ ბრუნვით ზესწრაფი! თან სულ განახლებული გუნდი ეყოლება ირგვლივ გვრიტებად შემოჯარული… მოვა, თავს დაიდრეკს და ათრთოლებული ხმით და მარჯვენა ლოყაზე ობლად ჩამოგორებული ცრემლით გვეტყვის მარადიულ სიტყვას:
“ხალხო, ვსცოდე ცად მიმართ და წინაშე თქვენდა, და არა ღირს ვარ მე წოდებად ძედ თქვენდა; არამედ მყავთ მე …”
და ისიც ხომ კარგად ვიცით, რა ენატრება ბენს! ანუ – რა თანამდებობა ენატრება!
ალტერნატიული სტრატეგიები
Posted: 2012/12/11 Filed under: განვრცობილი ფიქრები | Tags: იმპიჩმენტი, მთავრობის გადაყენება, მიხეილ სააკაშვილი, ნაცმოძრაობა, პარლამენტის დაშლა, საკონსტიტუციო ცვლილებები, სტრატეგია, ქართული ოცნება დატოვე კომენტარი
კომპიუტერულ თამაშთა შორის ერთ-ერთი დიდი ადგილი უკავიათ ე.წ. ”სტრატეგიებს”. დღევანდელი ქართული პოლიტიკა სწორედაც რომ სტრატეგიების ომია, და, სავარაუდოდ, უახლოეს წელიწადში ორი ძირითადი ალტერნატიული სტრატეგიული განვითარებაა მოსალოდნელი.
ეს ალტერნატივებია:
ა) ხისტი სტრატეგია, რომელსაც შეიძლება ვუწოდოთ – ”მოგებულს ყველაფერი რჩება”.
და
ბ) რბილი სტრატეგია, რომელიც შეიძლება შეფასდეს, როგორც – ”თანაარსებობა განიარაღების ფასად”.
ყველაზე საინტერესო კი ის არის, რომ იმის არჩევანი, რომელი გზით წავა განვითარება, არა – ”ქართულ ოცნებას”, არამედ, ოპოზიციაში მყოფ “ერთიან ნაციონალურ მოძრაობას” ეკუთვნის. ეს პარადოქსი კი მარტივად აიხსნება. სწორედ ნაციონალურ მოძრაობას უპყრია ხელთ გარკვეულწილად ”მასობრივი განადგურების იარაღი” და სწორედ იმაზე, მოისურვებს თუ არა მისი ლიდერი, რომ განიარაღების პროცესი დაიწყოს, დამოკიდებულია მნიშვნელოვანწილად, საქართველოს პოლიტიკური განვითარება 2013 წელს ხისტი გზით წავა, თუ – კომპრომისული ვარიანტით.
———————————————–
ხისტი სტრატეგია
საქართველოს ოპოზიციონერ პრეზიდენტს, ჯერ – ლაზიკაზე და ახლა -კოჰაბიტაციაზე მეოცნებე მიხეილ სააკაშვილს, სპეციალურად მისთვის გამოჭრილ და შეკერილ კონსტიტუციაში აქვს ერთი საოცარი ჯადოსნური ჯოხი, რომელიც მე WMD-დ – ”მასობრივი განადგურების იარაღად” – შევრაცხე.
ეს იარაღი ისაა, რომელზეც სულ უფრო მეტად ლაპარაკობენ ქართველი ექსპერტები, და რომელიც კოჰაბიტაციისაკენ მომწოდებელ დასავლელ პოლიტიკოსებს ან ავიწყდებათ, ან, საერთოდ არც კი გაუგიათ.
აი, ისიც: 1-დან 30 აპრილამდე პერიოდში მიხეილ სააკაშვილს შეუძლია, ყოველგვარი განსაკუთრებული წინაპირობის გარეშე, დაშალოს საქართველოს მთავრობა, დაითხოვოს პრემიერ-მინისტრიც და ძალოვანი მინისტრებიც და საკუთარი კანდიდატურები შესთავაზოს პარლამენტს. თუ პარლამენტი პრეზიდენტის კანდიდატურებს სამჯერ უარყოფს, ამით საკუთარ განაჩენსაც მოაწერს ხელს, რადგან პრეზიდენტს შეეძლება პარლამენტიც დაითხოვოს და 2 თვეში ახალი, რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნები დანიშნოს. თუ წარმოიდგენთ, რომ ამ არჩევნებს ჩაატარებს ზურაბ ხარატიშვილის მიერ მართული საარჩევნო კომისია, ხოლო ქვეყანაში ამ დროს სამართალს კუბლაშვილები, ძალოვან უწყებებს – მერაბიშვილი, ფინანსებს – ეროვნული ბანკის ქადაგიშვილი და აუდიტს – მოგელაძე აღასრულებს, საკმაოდ დიდი ალბათობით შეიძლება ვიფიქროთ, რომ ეს არჩევნები ყველაზე უფრო საშინლად გაყალბებული იქნება, ნაციონალური მოძრაობა სააკაშვილის დაპირებულ ჯადოქრობას განახორციელებს და დასავლეთს მოთხოვს, – როგორც ადრე „არ შევუშალე ხელი“ ივანიშვილს გამარჯვებაში, ისე ახლა “ქართულმა ოცნებამ” გადმომაბაროს ხელისუფლება და დაამტკიცოს, რომ საქართველო ჭეშმარიტად დემოკრატიული ქვეყანა გახდაო! 1 ოქტომბრის შემდეგ მიხეილ სააკაშვილის უპირველესი ლოზუნგი ხომ ესაა: – „ჭეშმარიტად დემოკრატიულ ქვეყანაში ზედიზედ ორჯერ უნდა მოხდეს ხელისუფლების მშვიდობიანი გადაბარება!“
რა თქმა უნდა, მსგავსი გამარჯვების მოპოვება მხოლოდ გაყალბებით შეუძლებელი იქნება. ამჟამინდელ ოპოზიციას დასჭირდება, ახლახანს IRI-ის მიერ 13%-ის დონეზე არსებული საცოდავი რეიტინგი სულ ცოტა 35%-მდე ასწიოს, რომ მერე დაახლოებით 15% ვანოს, კუბლაშვილების, მოგელაძის და მსგავსი „რესურსების“ გამოყენებით 50%-ს აააცილოს და ნანატრი გამარჯვება მოიპოვოს. ამიტომ სააკაშვილის ჯადოსნური ჯოხის ეფექტის გარდა ნაცმოძრაობა უკვე ახორციელებს თავის პროპაგანდისტულ და საბოტაჟის კამპანიებს.
პროპაგანდისტული მიმართულება ძირითადად იმაში მდგომარეობს, რომ ყველანაირად ცდილობენ დანერგონ აზრი: „ეს (ივანიშვილის) მთავარობა – დროებითი მთავრობაა! ჩვენ მალე დავბრუნდებით!“
ხოლო საბოტაჟის კამპანია ჯერჯერობით ჩანასახოვან მდგომარეობაშია. არაა გამორიცხული, რომ უკვე დაწყებულ „კრიმინალი მოდის!“ და „ქვეყანაში რელიგიური შეუწყნარებლობა მძვინვარებს!“ პროპაგანდისტულ ლოზუნგებს და აქციებს დაემატოს შემდეგი მიმართულებები:
ა) ვალუტის კურსის მკვეთრი მერყეობა და საბანკო კრიზისი;
ბ) ელექტროენერგიის მოულოდნელი გათიშვები (სიცივეების სეზონის დადგომისას!);
გ) სურსათის იმპორტის მოულოდნელი შეწყვეტა და სასურსათო კრიზისი;
დ) საპორტო და სარკინიგზო გადაზიდვების შეფერხებები;
ე) ქართული საელჩოების მხრიდან საქართველოს მთავრობის კიდევ უფრო მძიმე საბოტაჟი და ანტისამთავრობო პროპაგანდა;
ვ) უცხოელი მოქალაქეების მიმართ კრიმინალური ქმედებების გახშირება;
ზ) და ყველაზე მძიმე – დივერსიები ენერგოსისტემებზე, საზღვრებზე, სამხრეთ ოსეთში, აფხაზეთში და სამცხე-ჯავახეთში.
ყველა ამ მიმართულებით რეალური საბოტაჟი შეიძლება განსაკუთრებით ეფექტური და მასშტაბური არც კი იყოს, მაგრამ იქნება დეზინფორმაციის და პროპაგანდისტული ზეძლიერი ტალღის ახალი აზვირთება. ამაში ჩაერთვება თამარ ჩერგოლეიშვილის „ტაბულა ტვ“-ც, უცხოეთში არსებული ლობისტური კომპანიებიც და გულუხვად დაფინანსებული შიდა თუ უცხოური მედიაც! წარმოიდგინეთ, რომ იმერეთის რამდენიმე სოფელში დენის რამდენიმესაათიან გათიშვას მოჰყვება ასეთი სათაურები – „იმერეთი ტოტალური უშუქობის კოშმარში!“ „დასავლეთ საქართველოში უდენობის გამო ბავშვების სიკვდილობა კატასტროფიულად მატულობს!“
ან ასეთი სათაური მედიაში: „კონფიდენციალური ინფორმაციით ნატოში საქართველოს ელჩი გააფრთხილეს, რომ ალიანსი მალე საქართველოსთან კავშირს გაწყვიტავს!“
ან კიდევ ამის მსგავსი: „როგორც ჩვენი წყარო ადასტურებს, მაგისტრალური გაზსადენი საქართველო-აზერიბაიჯანის საზღვართან აფეთქდა. სავარაუდოდ, საქართველოს გაზის მხოლოდ 4-საათიანი მარაგი დარჩა! ის დროა, ყველამ სასწრაფოდ ნავთი მოიმარაგოს!“
ამ მასირებული „მოდელირებული ქრონიკების“ ფონზე, როცა ყოფილი რეჟიმის მომხრეების მიერ ორგანიზებულ საბოტაჟის თუ დივერსიის ცალკეულ ფაქტებს, ან – ახალი მთავრობის ზოგიერთი სუსტი რგოლის შესაძლო უგულისყურობის ფონზე მართლაც მომხდარ ერთეულ ავარიას – 10-ჯერადი ან 100-ჯერადი გაბუქების მედია კამპანია და უცხოეთში კარგად ორგანიზებული ექო-გამოძახილები მოჰყვება, პრეზიდენტი სააკაშვილი მსოფლიო ტურებს მოაწყობს და სულ უფრო შეშფოთებული სახით ნაღვლიანი თავის ქნევით გაიმეორებს: „მეგონა, უკეთ გაართმევდნენ თავს! სხვა რა გზაა, ალბათ ჩარევა მოგვიწევს! ხალხის გასაჭირს და უბედურებას შორიდან ვერ დავაკვირდები!“
თუ ამ მასირებულ პიარ-პროპაგანდას, საბოტაჟს და დივერსიისა და უნიათობის შესაძლო ცალკეულ ფაქტებს იმასაც დავამატებთ, რომ პარლამენტის შენობების დანგრევით/აბსურდული დაგეგმვით, ხაზინაში მხოლოდ 200 მილიონის დატოვებით, კატასტროფული კრედიტების აღებით და ქვეყნის მატერიალური რესურსების თბილისის თუ სხვა თვითმმართველობებში სერიოზული გადაქაჩვით, ნაციონალურმა მოძრაობამ იმდენად მძიმე ფინანსური მემკვიდრეობა დატოვა, რომ “ქართულ ოცნებას” პრაქტიკულად შანსი არ აქვს, მის მიერ დაპირებული სოციალური პროგრამების დიდი ნაწილი პირველ წელს სრულად განახორციელოს, არაა გასაკვირი, რომ ქართული “ოცნების რეიტინგი” მართლაც შემცირდეს და 2013 წ. აპრილისათვის, როცა მიხეილ სააკაშვილს თავისი WMD გამოყენების შანსი გაუჩნდება, მდგომარეობა უკიდურესად დაიძაბოს.
სრულიად გასაგებია, რომ “ქართული ოცნება” – ბიძინა ივანიშვილი და საქართველოს მთავრობა ნაცმოძრაობის მიერ გათამაშაბულ ამ ფარსს სათანადო კონტრსტრატეგიას დაახვედრებს, რომელსაც ბავშვობიდან მეხსიერებას შემორჩენილი ფილმის სახელი შეიძლება მოერგოს კარგად:
„დაასწარ დარტყმა, ფრედ!“
რა თქმა უნდა ეს სტრატეგია გულისხმობს კონტრპროპაგანდას – როგორც ქართული, ისე უცხოური საზოგადოებისათვის ინფორმაციის მიწოდებას იმაზე, თუ რატომ არიან დაკავებული ნაცმოძრაობის ლიდერები, რომელთაც კონკრეტულ კრიმინალურ ქმედებებზე აქვთ ბრალი წარდგენილი… ან იმაზე, რატომ დაიწყო ასე სინქრონულად კონფლიქტები რელიგიურ ნიადაგზე… რატომ ხდება, რომ მანქანებს გამიზნულად აზიანებენ, მაღაზიებს ტეხავენ, უცხოელებს თავს ესხმიან – და ყოველივე ამას ძალიან მცირე ეკონომიკური საფუძველი აქვს – დანაშაულის უმრავლესობა დანაშაულისთვის ხდება და არა კონკრეტული ფულადი ინტერესის გამო…
ასევე აუცილებელი იქნება პოლიციაში, საფინანსო თუ ენერგეტიკულ სფეროში მოკალათებული მიშისტი საბოტაჟისტების გამოვლენაც… ოღონდ ეს ყველაფერი დასაბუთების შემთხვევაში უნდა ხდებოდეს მხოლოდ…
ასევე აუცილებელია მოდელირებული სიუჟეტების მხილება, ოღონდ ამან ცენზურის ხასიათი არ უნდა მიიღოს…
მაგრამ რამდენადაც მთელი ამ სტრატეგიის მთავარი ელემენტი სწორედ რომ სააკაშვილის ხელში აპრილისათვის გადანახული ის ჯადოსნური ჯოხია, ამიტომ მთავრობის ძირითად სტრატეგია სწორედ ამ მასობრივი განადგურების იარაღის ნეიტრალიზაცია უნდა იყოს! თუ სააკაშვილი ამ იარაღისაგან განიარეაღდება, ნაცმოძრაობის ხისტი, აგრესიული სტრატეგიის სხვა ელემენტებიც ლამის თავისთავად ნეიტრალიზდება.
სააკაშვილის განიარაღების ორი შესაძლო მეთოდი ან მის იმპიჩმენტს, ან საკონსტიტუციო ცვლილებების უფრო ადრე – აპრილამდე განხორციელებას გულისხმობს. იმპიჩმენტი უფრო სწორხაზოვანი ტაქტიკაა და უცხოეთში მეტ გაღიზიანებას გამოიწვევს, ხოლო თუ საქმე ოქტომბერში ისედაც განსახორციელებელი საკონსტიტუციო ცვლილებების უფრო ადრე გადმოტანას შეეხება, ეს ალბათ უფრო დახვეწილი ტაქტიკა იქნება და ივანიშვილმა ახლახანს აშკარად მიანიშნა, რომ ეს ვარიანტი უფრო მისაღებად ეჩვენება.
ამ ვარიანტის ყველაზე დახვეწილი ტაქტიკა გულისხმობს იმ საკონსტიტუციო მუხლზე აპელირებას, რომლიც მიხედვითაც პრეზიდენტი 5 წლით ირჩევა და სააკაშვილისთვის ეს ვადა 2013 წლის 20 იანვარს გადის. მართალია, მეორე მუხლით ისიცაა გათვალისწინებული, რომ საქართველოში, როგორც საპარლამენტო, ასევე საპრეზიდენტო არჩევნები ოქტომბერში უნდა ჩატარდეს (რაც მართლაც ძალიან კარგი პერიოდია – არც ქარბუქი ან ყინვა გაართულებს ამომრჩეველთა აქტივობას და არც – საზაფხულო შვებულებებისას კურორტებზე გახიკულ ადამიანთა მასები), მაგრამ გადაულახავ წინააღმდეგობად ესეც არ ჩანს.
ჯერ ერთი, გამონაკლისის წესით, შეიძლება შეცვლილი უფლებამოსილების პრეზიდენტის არჩევნები პირველად ოქტომბრამდეც ჩატარდეს (მაგალითად 2013 წ. მარტში), ხოლო უფლებამოსილების პერიოდი 5 წელზე ნაკლები აღმოჩნდეს – 2017 წლის ოქტომბრამდე. შემდეგში კი ეს ყველაფერი რეგულარულ 5-წლიან პერიოდად ჩამოყალიბდება.
მეორე გამოსავალი კი ის იქნება, რომ პარლამენტმა საკონსტიტუციო ჩასწორებასთან ერთად ის შესწორებაც მიიღოს, რომ მოქმედ პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს თავისი უკვე შემცირებული უფლებამოსილება 2013 წლის ოქტომბრამდე გაუხანგრძლივდეს… ჯადოსნური ჯოხის გარეშე ხომ იგი უკვე თავის საფრთხეს დაკარგავს… დასავლეთს ალბათ ძალიან ეამება ეს უკიდურესად კოჰაბიტაციური ვარიანტი (გულახდილად ვიტყვი, მე ეს სულაც არ მომწონს, თუმცა ყველაზე კომპრომისული ალბათ სწორედ ეს იქნება).
ამდენად, “ქართული ოცნების” უმრავლესობის ხისტი საპასუხო სტრატეგიის მთავარი ტაქტიკური ღერძი საკმაოდ ნათელია – საკონსტიტუციო უმრავლესობის მოპოვება და საკონსტიტუტციო ცვლილებების 2013 წლის 1 აპრილამდე ამოქმედება.
ორივე მხარეს ძალიან სჭირდება, რომ მომხრეებში იმედი გააღვივოს და მოწინააღმდეგეებში იმედი ჩააქროს. სწორედ ამიტომ არის ეს სტრატეგია ხისტი და იგი ჯერ კიდევ დაუმარცხებელი მოწინააღმდეგის მიმართ რაიმე ლოიალობას ფაქტიურად გამორიცხავს. ყოველგვარი საუბრები კოჰაბიტაციაზე – აბსოლუტურად უაზროა. არავინ არ დაიჯერებს კოჰაბიტაციის რეალობას იმ მოწინააღმდეგის მიმართ, ვისაც ხისტი სტრატეგია აქვს შენს გასანადგურებლად და ვინც ამ დევიზით მოქმედებს – „გამარჯვებულს ყველაფერი რჩება“. ამიტომ “ქართული ოცნების” მიმართ ნაცმოძრაობის მხრიდან ნამუსზე შეგდების მცდელობა, რომ ამორალურია თურმე საკრებულოებში ძალაუფლების გადაბარების არსებული რეალობა, რომ პოლიციამ თურმე უნდა დაიცვას გამგეობების მუშაობის უბიწოება, რომ სამეგრელოს პოლიციის უფროსის (და ხალხის დამტერორებლის) თენგიზ გუნავას ნარკოტიკებზე და ბენზინის ტალონებზე დაკავება გაუმართლებელია და რომ “უფლებადამცველი” (და ექს-ზონდერი!) გიორგი ონიანი ამის წინააღმდეგ მთელი თავისი სისპეტაკით იბრძოლებს… – უაზროა. ნაცმოძრაობის არც უსამართლო და კრიმინალური წარსული, და არც არსებული აწმყო (სააკაშვილის ჯიბეში სააპრილოდ გადანახული შენელებული მოქმედების, მაგრამ – მასიური განადგურების იარაღი), არ იძლევა ლოიალობის მინიმალურ საფუძველს!
რბილი სტრატეგია
უცნაურია, მაგრამ რბილი სტრატეგია ლამის იგივე ჯაჭვს გულისხმობს, რასაც ხისტი, ოღონდ – მოქმედი პირების გაცვლით.
რბილი სტრატეგიის ამოსავალი პუნქტი ის იქნება, რომ ნაცმოძრაობა უნდა განაირაღდეს! მიხეილ სააკაშვილმა თავად უნდა განაცხადოს უარი მის მიერ სათუთად გადანახულ ჯადოსნურ იარაღზე და თავად მოითხოვოს პარლამენტის მიერ ახალი საკონსტიტუტციო ცვლილებების დროზე ადრე ამოქმედება! ამ შემთხვევაში “ქართულ ოცნებას” აღარ ექნება იმ რეალური საფრთხის განცდა, რაც დღეს არის და, სავარაუდოდ, მისი მოქმედებაც გაცილებით ნაკლებ ხისტი გახდება:
– თუ პრეზიდენტს აღარ ექნება აპრილში მთავრობის და პარლამენტის დათხოვნის შესაძლებლობა, მაშინ აზრს კარგავს პრეზიდენტის ნაადრევი იმპიჩმენტიც და თვითმმართველობების გადმობარებაც. მართალია, ეს უკანასკნელი პროცესი, ალბათ, მაინც გაგრძელდება (ადგილზე იქაური მოსახლეობის მხრიდან თვითთმართველობის კადრების ცვლის სურვილის გამო), მაგრამ ცენტრალურ ხელისუფლებას უკეთ შეეძლება გაემიჯნოს ამ პროცესებს და თუ ძალდატანება აშკარად არღვევს ორგანოთა საქმიანობას, პოლიციაც ალბათ მოახარხებს ამ პროცესებს საზღვარი დაუწესოს და კანონის ჩარჩოში მოაქციოს.
– არ არის გამორიცხული, რომ ბურჯანაძისეული „დენაციფიკაციის“ პოლიტიკა აღარ განხორციელდეს. მიხეილ სააკაშვილის და რამდენიმე უმაღლესი თანამდებობის პირის პოლიტიკური მომავალი ჩემთვის უაღრესად სათუოდ რჩება (თუ ციხეს გადარჩებიან, ძალიან მადლობელნი უნდა იყვნენ!), მაგრამ თავად ნაციონალურ მოძრაობას, ჩემი აზრით, მიეცემა შანსი, რომ პოლიტიკურ პარტიად დარჩეს. თუმცა რებრენდინგი მაინც რომ დასჭირდებათ, ამას უკვე თავადაც კარგად ხვდებიან.
– თუ ზემოხსენებული ნაბიჯი გაიდგმება ნაცმოძრაობის მხრიდან, სავსებით მოსალოდნელია, რომ დასავლეთი მართლაც ხისტად დააყენებს კოჰაბიტაციის მოთხოვნას და არ არის გამორიცხული, რომ მიხეილ სააკაშვილისათვის რაიმე ტიპის გარანტიების საკითხიც დადგეს დღის წესრიგში, ან ღიად, ან (უფრო სავარაუდოდ) – კონფიდენციალურად.
როდესაც ზემოთ სააკაშვილის ხელში არსებულ ჯადოსნურ ჯოხს „მასობრივი განადგურების იარაღი“ ვუწოდე, რა თქმა უნდა აქ გარკვეული დოზით ხუმრობა იყო ჩადებული, მაგრამ მხოლოდ – გარკვეული დოზით.
რადგან თუ მიხეილ სააკაშვილი მართლა გადაწყვეტს ამ იარაღის ამოქმედებას, ნაცმოძრაობის ჯერ კიდევ მოდელირების ფანტაზიებში მოფარფატე სტრატეგებს უნდა ესმოდეთ, რომ შიშის ბოთლიდან გამოსული ხალხის უკან ჩაბრუნება ძალიან ძნელი იქნება! ვინმეს წარმოუდგენია, რა მოჰყვება საპრეზიდენტო ბრძანებას, რომ შსს მინისტრად – ისევ მერაბიშვილი, ხოლო თავდაცვის მინისტრად ისევ ახალაია (სავარაუდოდ – დათა) ან გიგა კალანდაძე ინიშნება? თუ არ წარმოგიდგენიათ, მინდა იმედი გაგიცრუოთ – შანსი იმისა, რომ ეს ბრძანებულება მეყსეულად შესრულდება, ძალიან მცირეა და შეიძლება მივიღოთ სრულად კატასტროფული მდგომარეობა, როცა პოლიციის ნაწილი “ქართული ოცნების” მთავრობის ერთგული დარჩება, ხოლო ნაწილი სააკაშვილის ბრძანებების შესრულებას დაიწყებს! ასეთივე კატასტროფა შეიძლება მოხდეს ჯარში, რომლის ცალკეულმა ნაწილებმა შეიძლება ერთმანეთის მიმართ საბრძოლო ქმედებები დაიწყონ…
და ამიტომ, სრულიადაც არ არის სახუმარო, რომ ეს ყველაფერი შეიძლება მართლაც მასობრივი განადგურების იარაღი აღმოჩნდეს, ყოველგვარი ბრჭყალების გარეშე – ქართველების მასობრივი განადგურების უნივერსალური იარაღი!
თუმცა რამდენად ესმით ეს ნაცმოძრაობის დღევანდელ ლიდერებს, ამის ანალიზი მომავლისთვის გადავდოთ…
მოქმედი პირებიც და სათაურიც უკვე მოფიქრებულიც მაქვს:
„უკანასკნელი მიხუკანები“…
მესამე წინადადება (თემაზე “მე-9 არხის გადასარჩენად”)
Posted: 2012/12/04 Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: ”პალიტრა”, კულტურის ტელეარხი, ლუბა ელიაშვილი, მე-9 არხის რეორგანიზაცია, მე9 არხი, მედია-ჰოლდინგი "პალიტრა", ნატა მურვანიძე, პალიტრა-ტვ, ჟურნალისტები, შორენა შავერდაშვილი დატოვე კომენტარი
წინადადება 1)
“მე ამისგან გავაკეთებ!”
ბატონო ბიძინა, ტელეკომპანია მე-9 არხის ირგვლივ განვითარებული მოვლენების, და ასევე, თქვენს წინაშე არსებული დილემებისა და თქვენი ბოლოდროინდელი საჯარო განცხადებების გათვალისწინებით, რომელიც მედიას ეხებოდა, მოგმართავთ კონკრეტული შემოთავაზებით.
ეს არის ამონარიდი იმ ინტერვიუდან, რომელიც თქვენ “ლიბერალს” 2012 წლის ივლისში მიეცით, არჩევნებამდე რამდენიმე თვით ადრე.
“(პოლიტიკიდან წასვლის შემდეგ) არ მივდივარ საქართველოდან, მაგრამ არ მინდა, პოლიტიკოსი მერქვას. მე იქ მივდივარ, სადაც ქარიშხალია, ეს საზოგადოებრივი განვითარებაა. ჩვენ აღარ უნდა ვიძახოთ, – აბა, როგორი კაცი მოვა?! ერთ კაცს არ უნდა ველოდოთ. ხალხი უნდა გავაძლიეროთ, ისე, რომ ჰქონდეს უნარი, სწორი არჩევანი გააკეთოს. უახლოეს დროში შევქმნით კრიტიკულ მასას, რომელსაც პოლიტიკური ელიტა გაუწევს ანგარიშს. საზოგადოება იმასაც დაინახავს, რომ ოპოზიციაში ყოფნაც საინტერესო იქნება. პარლემენტში ძლიერი ოპოზიცია უნდა იყოს, თუ დასჭირდათ, მათაც დავეხმარები ერთჯერადად, ისე, რომ ჩემზე დამოკიდებული არ გახდნენ. პოლიტიკური ოპოზიციის გარეშე სამოქალაქო სექტორს გაუჭირდება ხელისუფლების ოპონირება. სამოქალაქო სექტორში ერთად ჩავდგეთ, მედია გავათავისუფლოთ, და ეს ყველაფერი სწორ ფუნდამენტს ჩაყრის. მაგრამ შემდგომ არჩევნებამდე ხელისუფლება და ოპოზიცია უჩემოდ უნდა განვითარდნენ. შემდეგი არჩევნები ამის კარგი მაგალითი უნდა იყოს. ვფიქრობ, რომ შემდეგ არჩევნებზე ევროპულთან მიახლოვებულ დონეს ვაჩვენებთ და ეს ჩემი მოღვაწეობის ლაკმუსის ქაღალდი იქნება.”
სწორედ თქვენს მიერ დეკლარირებული სურვილებიდან და მიზნებიდან გამომდინარე, გთავაზობთ “მე-9 არხი” სიმბოლურ ფასად, 1 ლარად მოგვყიდოთ ჩვენ, ჟურნალ “ლიბერალის” საგამომცემლო ჯგუფს. ჩვენ უკვე 8 წელია ვმუშაობთ ქართულ მედია-ბაზარზე და არაერთი ფინანსური, პოლიტიკური თუ ადამიანური გამოწვევის მიუხედავად, შევძელით შეგვენარჩუნებინა რეალური დამოუკიდებლობა და მაღალი პროფესიული სტანდარტები. ჩვენი გამომცემლობა ასევე აქტიურად მონაწილეობს მედია გარემოს გაუმჯობოსებასთან დაკავშირებულ პროცესებში.
ჩვენი გამოცდილების გათვალისწინებით, ვფიქრობთ, რომ ვუზრუნველყოფთ “მე-9 არხის” დამოუკიდებელ, “ჭეშმარიტად საზოგადოებრივ მაუწყებლად” გარდაქმნას, და არა მის დასუსტებას, დაშლასა თუ პოლიტიკური გავლენების არეალში მოხვედრას, რაც, თავის მხრივ, ხელს შეუწყობს ზოგადად მედია-ბაზრის გაჯანსაღებას.
ჩვენ გვაქვს ხედვა, რა მექანიზმები უნდა ავამუშავოთ ამისათვის.
თუ თქვენთვის მნიშვნელოვანია ზოგადად მედია-გარემოს და მედიის გაძლიერება, და არა დასუსტება, იმედია, განიხილავთ ამ შემოთავაზებას და საშუალება გვექნება დეტალურად განვიხილოთ ეს წინადადება თქვენთან.
“ყველაზე დიდი რისკი ჩემზეა, თუმცა ცოტ-ცოტა ყველამ გავრისკოთ, ეს რისკი რისკად ღირს” – ისევ თქვენი ციტატა რომ მოვიშველიოთ, ეს ჩვენი წილი რისკია.
პატივისცემით,
შორენაშავერდაშვილი
წინადადება 2)
“მეცხრე არხთან” დაკავშირებით წესიერად არც კი ვიცი რა ხდება. ვიცი, რომ ეკატერინე ხვედელიძისაა და მესმის, რომ გათავისუფლება უნდათ ამ “მძიმე” ტვირთისგან. შავერდაშვილის განცხადებაც წავიკითხე, მაგრამ იქნებ არხის “განიარაღება” უფრო სასარგებლო აღმოჩნდეს, ვიდრე კიდევ ერთი საინფორმაციო არხის სიცოცხლისუნარიანობის შნარჩუნება და გაუთავებელი კრიტიკა. რამდენად ობიექტურია, რომ ეს არხი კულტურას გადაეცეს. ამ შემთხვევაში იყოს ხვედელიძის. ჯანმრთელი საზოგადოების აღზრდა თუ უნდათ, ასეთი არხის გარეშე შეუძლებელია ამის გაკეთება, როცა ყველა არხზე ან სწრაფად მოლაპარაკე, საშინელი ინფორმაციის მატარებელი წამყვანის ხმა ისმის, ან სერიალებით თავის მოტყუება და დროის გაყვანა ხდება. სრული დეგრადაცია.
“საპატრიარქოს” ხომ აქვს არხი? და რულოვსსაც აქვს რადიო “მუზა”(ეს უკანასკნელი ვარდების რევოლუციის ყველაზე დიდი მონაპოვარი მგონია) უამრავი ადამიანია, რომელიც კინოს ძალიან კარგი სპეციალისტია და სისულელეებითაა დაკავებული, უამრავი გამოფენა კეთდება, ეხლა ძალიან მაგარი კინო–ფესტივალი იწყება. ამისთვის ხალხი უნდა აღზარდო, რომ სიამოვნება მიიღოს ხელოვნებისგან. რამდენი წიგნი იწერება, რამდენი კონცერტი ტარდება? რამდენი პრემიერა? კარგი/ცუდი ეს სხვა საკითხია და ამაზე საუბარიც კულტურის განვითარებისთვისაა სასარგებლო. ეს აუცილებელია. თუ არ ვცდები, სულ ადრე იყო კიდევაც ამაზე ლაპარაკი, მაგრამ მერე ეს არხი დახურეს. იქნებ “კულტურა” შემოვიდეს ქართულ ტელესივრცეში?
არ ეწყინოთ მათ, ვისაც სხვა გეგმები აქვთ. ეს უბრალოდ სურვილია. ” მე ვისურვებდი” 🙂
ნატა მურვანიძე
წინადადება 3
წინასწარ გაგიმხელთ, ეს წინადადება ჩემია და ამიტომ ძალიან მომწონს.
თუმცა ასევე მომწონს პირველი ორი წინადადება, მაგრამ მე მათ ნაკლს ვამჩნევ გარედან და ვფიქრობ, იგივეს ვერ ვაკეთებ საკუთარ წინადადებასთან დაკავშირებით. ამიტომ მადლობელი ვიქნები, თუ როგორც პირველი ორი წინადადების ავტორები, ასევე ყველა, ვისთვისაც მეცხრე არხის ბედი საინტერესოა, ჩემი წინადადების ნაკლს დამანახებთ.
ჯერ კი იმაზე, რა არ მომწონს ქ-ნ შორენას და ქ-ნ ნატას წინადადებებში.
1) შორენას წინადადება ამბიციურია, მაგრამ მე ამას მხოლოდ უარყოფითი მხრიდან არ ვუყურებ! საერთოდ, ძალიან მაღიზიანებს ამ ბოლო დროს ქართულ ფეისბუქზე მომრავლებული გენიოსების – პითაგორების, გაუსების და ლობაჩოვსკების არმია, რომლებიც ნებისმიერ საკითხზე შავერდაშვილის გვარის გაგონებაზე ლაპარაკი გეომეტრიული ჭრილით მიჰყავთ! (მე მგონი, კომპოზიტორ შავერდაშვილის ხსენებაზეც კათეტური ჭინთვები დაეწყებათ!). შორენა შავერდაშვილის მიერ შექმნილი „ლიბერალი“ ნამდვილად იყო ძალიან სერიოზული იარაღი სააკაშვილის რეჟიმის წინააღმდეგ ხანგრძლივ ბრძოლაში და ეს შეიძლება თავად საზოგადოებამ ვერ შეაფასა ჯეროვნად – „ლიბერალი“ საკმაოდ მაღალი ხარისხის პროდუქტია და მომზადებულ აუდიტორიას მოითხოვდა, რაც მიშას ეპოქაში თავად საჭიროებდა რამდენიმეწლიან გამოსაფხიზლებელ პერიოდს, მაგრამ საინტერესო იყო, რომ თავად სააკაშვილმა, თავისი ყნოსვით უტყუარად იგრძნო საფრთხე და „ლიბერალის“ წინააღმდეგ თავისი გებელსური პროპაგანდის მარშლები – ჩერგოლეიშვილი და და-ძმანი მისნი, ისევე როგორც ფულის ტომრები – კეზერაშვილი, ნაყოფია, ბენდუქიძე, მიავლინა! მე პირადად, სულ არ გამკვირვებია შორენას ამბიციური წინადადება, რადგან მგონია, რომ მას გაცილებით უკეთ შეუძლია ხარისხიანი ტელევიზიის შექმნა, ვიდრე ქ-ნ ლუბა ელიაშვილს. და გამეცინა იმაზე, როგორი კბილების კაწკაწი გავიგონე სხვადასხვა მხრიდან, როცა არანაკლებ ამბიციური ადამიანები ძალიან განერვიულდნენ, როგორ თუ თავად დროზე ვერ მოიფიქრეს/გაბედეს მსგავსი წინადადების შეთავაზება. მაგრამ შორენას წინადადებას, ამბიციურობასთან ასოცირებული მინუსების გარდა (შორენა 1 ლარად ითხოვს იმას, რაც ერთ ლარზე მეტი ღირს და ეს პროცესი მართლაც შეიძლება ჰგავდეს სააკაშვილის მიერ 1 ლარად საავადმყოფოების და სხვა შენობების გადაცემას), კიდევ ერთი ძალიან სერიოზული მინუსი აქვს – შორენა შავერდაშვილს არ გააჩნია ის ფინანსური რესურსი, რაც მე-9 არხის შენახვას დაჭირდება! და მე-9 არხი ნამდვილად არ არის ისეთი მდგრადი ინსტიტუტი, რომ საკუთარი თავიც შეინახოს და მოგებაც მოიტანოს. მე მგონი, მე-9 არხს პირველ წელს რამდენიმე მილიონი ლარი დაჭირდება და საიდან? როგორც ვიცი, აქამდე „ლიბერალის“ ბეჭდვით ვერსიას, სწორედ მე-9 არხის რეკლამიდან შემოსული ფული უზრუნველყოფდა და ამ წინადადებამ იმდენამდ ამბიციურობით არ გამაკვირვა, როგორც ფინანსური საკითხის „რამესმერემოვიფიქრებთ“ ვერსიით…
2) ქ-ნ ნატას წინადადება, პირველისგან განსხვავებით, აბსოლუტურად არაამბიციურია (ნატა მურვანიძე არამცთუ არხის გადაცემას არ ითხოვს, არამედ იმასაც კი, რომ მას იქ რაიმე პოზიცია ეკავოს ან – დრო დაეთმოს) და ამდენად (ჩემთვის მაინც) უფრო იმპოზანტური. ფინანსური საკითხიც საკმაოდ მოგვარებულად ჩანს – თუ არხი შეიცვლის თავის მიმართულებას და საინფორმაციო-პოლიტიკურიდან კულტურულ-საგანმანათლებლო რესურსად გარდაიქმნება, თითქოს, მართლაც არ უნდა იყოს პრობლემა, რომ ასეთ რესურსს პრემიერ-მინისტრის მეუღლე ფლობდეს!
და მაინც აქაც არის ორი პრობლემა:
ა) რა ვქნათ, თუ ივანიშვილის ოჯახისთვის ტელევიზიის ფლობა/არფლობის საკითხი პრინციპის ამბავია და მათ არ უნდათ არც ნაცმოძრაობას და არც უცხოეთს სალაპარაკო საბაბი მისცენ? მაშინ საიდან უნდა მოვიდეს ფული? თუმცა ამ საკითხზე შეიძლება პასუხი არც ისე რთული იყოს, ფული შეიძლება ისევ ივანიშვილისგან მოვიდეს, რადგან კულტურის არხის დაფინანსება ფონდ „ქართუსათვის“ საჩოთირო ნამდვილად არ უნდა იყოს, ხოლო მფლობელობისგან თავის დაღწევა არ იქნება ძნელი.
ბ) რა ვუყოთ არხის იმ კოლექტივს, რომელიც ამ შემთხვევაში, თითქმის 90% უნდა შეიცვალოს? ვინც ამჟამად მუშაობს არხზე, ისინი უმუშევარნი დარჩებიან. და მართალი გითხრათ, მე-9 არხის დახურვის მთელ ამ ამბავში ჩემთვის ამ ჟურნალისტების ბედი ნამდვილად მტკივნეული საკითხია. „მავრმა გააკეთა თავისი საქმე, მავრი უნდა წავიდეს!“? გამარჯვებული ხალხის ტელევიზიის არ მოწონება არ ნიშნავს, რომ გამარჯვებული ხალხის უმუშევრების იდეა უნდა მომწონდეს! იგივე, სხვათაშორის, ეხება ინფო-9-ის ჟურნალისტებსაც, რომლებმაც ასევე სერიოზული როლი ითამაშეს ბოლო წლის პოლიტიკურ პროცესებში და ახლა, ჩემი აზრით, მეტ ყურადღებას და ტაქტს იმსახურებენ!
ახლა კი ნამდვილად – წინადადება 3)
3) წინასწარ ბოდიში მინდა მოვიხადო, რომ ჩემი წინადადება არ შემითანხმებია იმ ორგანიზაციასთან და ბიზნესმენებთან, რომელთა სახელით ვაპირებ ბიძინა ივანიშვილს მე-3 ალტერნატიული წინადადებით მივმართო. საქმე ეხება მედია- ჰოლდინგ „პალიტრას“, რომელიც არა მარტო თავისი ჟურნალისტური საქმიანობის მაღალი ხარისხით და რეპუტაციით, არამედ შესაშური ბიზნეს მენეჯმენტითაც გამოირჩევა. და მედია-გარემოში უკვე 15 წელზე მეტია არსებობს. ამ ხნის განმავლობაში შეინარჩუნა მაღალპროფესიული და ეთიკური სტანდარტიც და რეალური დამოუკიდებლობაც. ჩემი აზრით, სწორედ „პალიტრა“ არის ის ორგანიზაცია, რომელიც საკმაოდ კარგად გაართმევს თავს მე-9 არხის ტრანსფორმაციას და ფინანსური მდგრადობის მიღწევას. ამის საფუძველს მაძლევს ის, რომ “პალიტრას” ძალიან სერიოზული ინტერნეტ-ტელევიზია „პალიტრა-ტვ“ უკვე აქვს (სწორედ მათი დამსახურება იყო 26 მაისის ვიდეოკადრების გავრცელება!) და თუ იმ აპარატურას და, რაც მთავარია ადამიანურ რესურსებსაც მიიღებს, რაც მე-9 არხზე უკვე არის, ნამდვილად ძალიან გაუადვილდება სრულფასოვანი ტელეარხის ამოქმედება და ჰოლდინგის სპექტრის ხარჯ-ეფექტური გაფართოება!
ჩემს წინადადებას კიდევ რამდენიმე ასპექტი აქვს:
შეიძლება, არ იყოს ცუდი აზრი, თუ „პალიტრა“ ტელეარხის გარკვეულ წილს ნახევრადღია ტიპის სააქციო საზოგადოებას გადასცემს, მაგალითად 25-49%-ს.
ასევე ძალიან კარგი იქნება, თუ პალიტრა-ტვ 2-3 არხს ჩამოაყალიბებს, სადაც საინფორმაციო, კულტურა და გასართობი ცალ-ცალკე შეიძლება იყოს. თუმცა თავდაპირველად, ერთი არხიც მსიაღები იქნება.
იმედია, ქალბატონი ეკა ხვედელიძე მე-2 ან მე-3 ვარიანტიდან რომელიმეს აირჩევს. ალბათ, ამ ვარიანტების კომბინაცია, ყველაზე მიზანშეწონილი იქნება.
თუმცა, არაა გამორიცხული, რომ შორენა შავერდაშვილის მიერ გახსნილ თემას კიდევ ახალი ვარიანტები და წინადადებები დაემატოს…
ლევანმაისურაძეობის მოკრძალებული ხიბლი – რად უნდოდა ვანო მერაბიშვილს ყალბი პასპორტი
Posted: 2012/12/03 Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: თბილისის აეროპორტი, ლევან მაისურაძე, მერაბიშვილი, მიხეილ სააკაშვილი, ნაცმოძრაობა, ნაცმოძური ოპოზიცია, ყალბი პასპორტი, ყოფილი ხელისუფლების დაკავებები დატოვე კომენტარისაკმაოდ გაკვირვებული ვარ, რომ ამდენი ადამიანი გაკვირვებული კითხულობს იმას, თუ რად უნდოდა ვანო მერაბიშვილს ლევან მაისურაძის სახელზე გაცემული პასპორტი.
რა თქმა უნდა, არ მიკვირს, როცა ამას კითხულობენ მიხეილ სააკაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, ირმა ნადირაშვილი, გოკა გაბაშვილი, გიორგი ვაშაძე (ვისაც მშვენივრად უნდა ახსოვდეს ამ პასპორტის გაცემის დღეც კი) და სხვა „წმინდანები“. მათ სწორედაც რომ უნდა იკითხონ, მხრები უნდა აიჩეჩონ, აღშფოთდნენ („რას გვიშვება ეს მთავრობა?!“), ირონიულად იქირქილონ, უცხოელების წინაშე ჩაგრულის მანტია მოისხან, ეკლიანი გვირგვინი დაიდგან და ამით კიდევ უფრო განამტკიცონ თავიანთი „პირუთვნელი“ იმიჯი.
მაგრამ ნამდვილად მიკვირს, როცა ამას კითხულობს ის ხალხი, ვისაც ზემოთჩამოთვლილთა „წმინდანობაში“ ეჭვი კარგა ხანია ეპარება…
მე პირადად, რამდენიმე ვერსია მაქვს იმის ასახსნელად, თუ რად უნდოდა ვანო მერაბიშვილს ვინმე ლევან მაისურაძის სახელზე გაცემული პასპორტი და იმისთვისაც, როგორ აღმოჩნდა ეს პასპორტი აეროპორტის საპასპორტო კონტროლის მორიგის ხელში. ნამდვილად მიჭირს იმის მტკიცება, რომელი ვარაუდია ზუსტი, და იმაზეც ვერ დავდებ თავს, რომ სხვა ვარაუდი უფრო სწორი არ იქნება, მაგრამ გაზიარებით (გაკვირვებულებსაც და ჩაფიქრებულებასაც)- სიამოვნებით გაგიზიარებთ.
- ნაციონალურ მოძრაობას ისეთი დღეები დაუდგა, რომ შაშკინის და თუნდაც, სავარაუდოდ ნაცემი, ზურა ადეიშვილის ბედი ბევრს სანატრელი აქვს. მართალია, მიხეილ სააკაშვილს გაუჭირდება (პლასტიკური ქირურიგიის გარეშე) მსოფლიოში დამალვა, მაგრამ ყველა ზემოთჩამოთვლილ პიროვნებას, ალბათ ნაკლები შანსი აქვთ, რომ რომელიმე სან ტომე და პრინსიპის, თუ ბერმუდის კუნძულებზე, ან – სულაც აბუ დაბისა და მალაიზიის აეროპორტში მათ ფოტოპასპორტს მესაზღვრე დახედავს და გულაჩუყებული შესძახებს – „გოჩა, დაღიანო!“ გონივრული ეჭვი მაქვს, რომ ყოფილი ხელისუფლების უმაღლეს პირებს არაერთი პასპორტი გააჩნიათ, რომელთა უმრავლესობა 2-დან 25 ოქტომბრამდეა გაცემული, თუმცა, გაცემის თარიღად, ასე მგონია, რომ სულ სხვა პერიოდი იქნება მითითებული.
- როგორ გგონიათ, რა ქონების პატრონია გაღლეტილი ვანო მერაბიშვილი, რომელმაც, მისივე სატელევიზიო აღიარებით, არ იცოდა – თავისი ხელფასი რაში დაეხარჯა? გონივრული ეჭვი მაქვს, რომ მარტო ნარკოტრეფიკიდან (როდესაც წლების განმავლობაში საქართველოში ნარკოტიკების მსხვილ პარტიებს აღარ ნახულობდნენ, ხოლო საქართველოდან გასული ტონობით ნარკოტიკი არაერთხელ დაუკავებიათ თურქეთის, ბულგარეთის და უკრაინის პორტებში) ბ-ნ ვანოს რამდენიმე ასეული მილიონი დოლარი უნდა დალექოდა სადმე. შემოსავლების მეორე წყარო იყო ნინო ზურიაშვილის წყალობით კარგად გაცნობილი მინისტრის მეგობარი – ლუხუმ კაპანაძე და მისი ფირმები, რომლებიდანაც ასევე მრავალი ათეული მილიონიც, სავარაუდოდ, ბატონი გაღლეტილისაკენ მიედინებოდა. ვანო მერაბიშვილი განაგებდა იმ ფონდებს, რომლითაც საქართველოს მთავრობა თუ უცხოეთი 2008 წლის ომის შემდეგ ლტოლვილებს სახლებს უშენებდა, ხოლო ამ ფონდების მიერ აშენებული ათასობით სახლის სანაცვლოდ სამშენებლო კომპანიებს ოფიციალურად დაფიქსირებული თანხების ნახევარიც კი არ მიუღიათ! სავარაუდოდ, ესეც რამდენიმე ათეული მილიონი ლარია! – ჰოდა, როგორ ფიქრობთ, ამ თანხებს სადმე შენახვა არ უნდოდა? რა თქმა უნდა ამდენი ფულის მუთაქებში შენახვა დივან-სარაის პირობებშიც კი გაჭირდება :). სავარაუდოდ, ნაცმოძრაობის ლიდერებს სხვა პირებზე გაცემული ყალბი პასპორტები, ძირითადად, სწორედ, უცხოეთის ქვეყნებში ამ ფიქტიურ პირებზე ძალინ სერიოზული საბანკო ანგარიშების გასახსნელად სჭირდებოდათ! რატომღაც მგონია, რომ ეს ანგარიშები ისეთ ქვეყნებში უნდა იყოს, როგორიცაა ემირატები, ჩინეთი, ოფშორული ზონები და ჩვენი უახლოესი მეზობლები – თურქეთი, სომხეთი და აზერბაიჯანი. წარმოიდგინეთ, რომელიმე არარატბანკის რომელიღაც განყოფილებაში მენეჯერის სიხარული, როცა ვინმე ლევან მაისურაძე რამდენიმე მილიონ დოლარს შეიტანს დეპოზიტზე. არც ქუვეითის ან თურქეთის ბანკებში იქნებიან ნაწყენი და, არა მგონია, ზედმეტი ჩხრეკა დაუწყონ მოქ. ლ. მაისურაძის ნაკვთებს რომელიმე უცხოელ „გაღლეტილთან“ ფეისკონტროლის მიზნით.
- არაა გამორიცხული, რომ რაიმე საეჭვო გადარიცხვები უცხოეთში – იარაღის თუ რაიმე სხვა არგასახმაურებელი საქონლის შესაძენად ასევე ყალბი პასპორტის გამოყენებით ხდებოდეს. არაა გამორიცხული, რომ სწორედ ვინმე „ლევან მაისურაძეები“ ურიცხავდნენ ფულს ისეთ „ხელისხელ საგოგმანებ“ „ოპოზიციონერებს“, როგორებიც იყვნენ გიორგი თარგამაძე, პადოშა თორთლაძე, ბაჩუკი ქარდავა და პაატა დავითაია. არ გამოვრიცხავ, ინგა გრიგოლიას ლონდონში განათლების ფულიც სწორედ ვინმე „ლევან მაისურაძეს“ გაეღო!
- არაა გამორიცხული, რომ ნაცმოძრაობის ლიდერები ვინმე ისეთებს ხვდებოდნენ საზღვარგარეთ, რომ ამის გახმაურება არცერთ მხარეს არ ნდომებოდა. ამიტომ ძალიანაც მოხერხებული იქნებოდა, თუ თბილისიდან ბუქარესტში, მალაგასა თუ როსტოვში ჩავიდოდა არა ხერხემალი ვანო, არამედ ვინმე „ლევან მაისურაძე“, რომელსაც თავისუფლად შეეძლო არა მარტო ლუკაშენკოს მინისტრებთან შეხვედრა, არამედ სულაც პუტინის ემისრებთან, ან – ჰამასის ოფიციალურ პირებთან…
სწორედ ეს ოთხი ვერსია – დამალვა, ფულის შენახვა, საიდუმლო ფინანსური ოპერაციები და საიდუმლო შეხვედრები – მგონია, ვანოს გალევანმაისურაძეობის შესაძლო მიზეზ(ებ)ი.
ახლა რაც შეეხება იმას, როგორ მოხდა, რომ ლევან მაისურაძის საიდუმლო, ყალბი პასპორტი თბილისის აეროპორტის მესაზღვრეთა ხელში აღმოჩნდა.
5. როგორც მსოფლიო სადაზვერვო სამსახურის ისტორია მეტყველებს, უშეცდომო არავინაა – sh…t happens! თუ აბელს, ფიმ კლიბის და შტირლიცს მოსვლიათ შეცდომები, ვანო მერაბიშვილიც არ იქნებოდა დაზღვეული ამისგან. დიდი შანსია, რომ როცა პროტოკოლის სამსახურის წარმომადგენლის მიერ სამთავრობო დელეგაციის პასპორტების მოგროვება მოხდა, მერაბიშვილმა შეცდომით სულ სხვა პასპორტი მიაწოდა და იმ დალოცვილმა წარმომადგენელმაც არ ჩახედა – დიდ ხერხემალს ხომ არ გადაამოწმებდა.
6. ვერ გამოვრიცხავ, რომ პროტოკოლის სამსახურის წარმომადგენელმა შეცდომით (ან – შეგნებულადაც!) მიაწოდა ყალბი დოკუმენტი საპასპორტო კონტროლის გასავლელად, მერაბიშვილის იმ ორივე დოკუმენტიდან, რომელიც შეიძლება სულაც მას ჰქონდა.
7. მოდით, ნუ დავჩაგრავთ იმ ვერსიასაც, რასაც ნეტარი ირმა ნადირაშვილი და უნეტარესი მიხეილ სააკაშვილი აწვებიან, რომ ეს დაგეგმილი პროვოკაციაა და ვანოს ყალბი პასპორტი „ჩაუდეს“.
8. კახი კახიშვილმა გააჟღერა ძალიან საინტერესო ვერსია, რომ ეს ყველაფერი სპეციალურად იყო დაგეგმილი ნაცმოძრაობის ლიდერთა მიერ, რათა ყალბი დოკუმენტის წარდგენას მოჰყოლოდა მერაბიშვილის აეროპორტში დაკავება, სამთავრობო ვიზიტის ჩაშლა და ერევნის ტრიბუნის 100%-ით გოდების პიარისათვის გამოყენება – დევიზით: „ნახეთ, რა შეგვითითხნეს! ნახეთ, რისთვის დააკავეს ჩვენი ქვეყნის ხერხემალი და რეფორმების ჰანიბალი!“
მოდით, განსაკუთრებულად განვიხილოთ ბოლო ორი ვერსია, რადგან 5 და 6-ის ლოგიკურად ახსნა რთულია. მე-6 ვერსიის ის ვარიანტი, რომ ყალბი პასპორტი პროტოკოლის სამსახურის მოხელემ მიაწოდა აეროპორტის სასაზღვრო პოლიციას, სავარაუდოდ, სწორედ ის იქნება, რაზეც მერაბიშვილის დაცვა ეცდება საბოლოოდ შეჩერდეს, მაგრამ მეეჭვება მათ ამის დადასტურება შეძლონ.
თუ მე-7 ვერსია იქნებოდა სწორი, სავარაუდოდ, ის შედეგი არ უნდა დამდგარიყო, რაც დადგა – მერაბიშვილი არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გაეშვათ აეროპორტის შენობიდან და ერევნის მაგიერ მთავარ პროკურატურაში უნდა მიებრძანებინათ! ფაქტია, რომ შსს და პროკურატურა ამ გამაოგნებელ ფაქტს სრულიად მოუმზადებელნი შეხვდნენ, არავითარი სასწრაფო განცხადებები არ გაკეთებულა, აეროპორტში ძალოვანთა კონცენტრირება და მერაბიშვილის დაკავების მცდელობა კი, – არა დელეგაციის ერევანში გაფრენის წინ, არამედ – დელეგაციის დაბრუნებისას მოხდა. ისიც უშედეგოდ, რადგან მერაბიშვილმა სავარუდოდ, აეროპორტი პრეზიდენტის კორტეჟით დატოვა და პრეზიდენტის კორტეჟის შეჩერების მცდელობას ძალიან მძიმე შედეგები შეიძლებოდა მოჰყოლოდა. ამდენად, ძალიან ალოგიკური ჩანს, რომ იუსტიციის სამინისტროს, მთავარ პროკურატურას და შსს-ს ვანოსთვის ეს ყალბი პასპორტი „ჩაედოთ“ და ამ ფაქტის სასწრაფოდ და მაქსიმალური სარგებლით გამოყენებაზე არ ეფიქრათ! წესით, ეს a-la Soso Topuridze ვარიანტი ზუსტადაც რომ საკარნავალო გაგრძელებას – აეროპორტში წულუკიანის, ღარიბაშვილის და კბილაშვილის ერთდროულ გამოჩენას და გასკვანჩული მერაბიშვილისათვის კამერების წინ – „თქვენ დაკავებული ხართ!..“ და მისი უფლებების შესახებ ფრაზების ჩამღერების კლასიკურ სიუჟეტურ ხაზს მოითხოვდა. ფაქტია, რომ ივანიშვილის გუნდის მხრიდან ასეთი განვითარების ხაზი ყოფილა გამოყენებული. ინფორმაცია ამ ფაქტის შესახებ მოგვიანებით გავრცელდა და ვანო მერაბიშვილი ფაქტიდან მეორე დღეს – 1 დეკემბერს დაიბარეს დაკითხვაზე. მინდა აღვნიშნო, რომ ჩემი მსჯელობა საბოლოოდ არ გამორიცხავს დასახელებულ ვერსიას, თუმცა, ძალიან ალოგიკურია, თუ ქართული ძალოვნები ამ ფაქტს თვითონ ამზადებდნენ და მერე მისი ჩაკვრა თონეში მხოლოდ გაცივების შემდეგ დაიწყეს.
განვიხილოთ თითქოს ყველაზე უფრო მწყობრი – მე-8 ვერსია – რომ მერაბიშვილმა სპეციალურად წარადგინა ყალბი პასპორტი, რათა მისი დაკავება სააკაშვილის პიარ-მანქანისთვის ფანტასტიურ საჩუქრად ექციათ. მართალია, თავდაპირველად მეც დავეთანხმე ბატონ კახის, რომ ეს სწორედაც ასე უნდა ყოფილიყო, მოვლენების შემდეგი განვითარება ამას არ ადასტურებს:
ა) მიუხედავად იმისა, რომ პოლიციის მიერ მერაბიშვილის დაკავება არ მოხდა და თუ ეს უნდოდათ კიდეც სააკაშვილს და მერაბიშვილს, მათ თითქოს კოვზი ნაცარში ჩაუვარდათ, მაგრამ ნაცმოძურ ოპოზიციას მაინც შეეძლო მეორე წრეზე წასვლა – ერევანში მათ უახლოეს და ფიცვერცხლნაჭამ ვილფრედ მარტენსისათვის, ასევე – სომხეთის პრეზიდენტისათვის ამ „აღმაშფოთებელი ფაქტის“ შესახებ ინფორმაციის მიწოდება – „წარმოგიდგენიათ, ჩვენი სახელმწიფოებრიობის სიამაყეს ყალბი პასპორტი ჩაუდეს! ალბათ, რომ დავბრუნდებით, დაიჭერენ კიდეც ეს დემოკრატიის მნგრეველები!“ და მერე იმის მცდელობა, რომ მერაბიშვილი დაბრუნებისას მართლაც დაეჭირათ. მაშინ იგი აეროპორტიდან საპრეზიდენტო კორტეჟით კი არ უნდა გამოეყვანათ, არამედ ლამის თაფლწასმული (ამდენი ცოტნე დადიანი ნამეტანია, მაჭკატ!) უნდა გამოცხადებულიყო საპასპორტო კონტროლზე და ირონიულად გამოეწვია საპატრულო და სასაზღვრო პოლიციის თანამშრომლები. სინამდვილეში კი არ დასტურდება, რომ ეს ასე მოხდა. არც ვილფრედ მარტენსის და არც სერჟ სარქისიანის მხრიდან რაიმე აღშფოთებული განცხადებები ჯერ არ ყოფილა (ახლა, რომ მოტვინავს მიშა, ალბათ იქნება კიდეც)
ბ) თუ ეს ყველაფერი სააკაშვილის გუნდის მიერ ასე მოფიქრებული და დადგმული იყო, მერაბიშვილს შსს-ში დაკითხვისას კი არ უნდა ეთხოვა, ჩემი დაკითხვა არ გადაიღოთო, არამედ თავად მიეყვანა იქ გადამღები ჯგუფი და მთელი მსოფლიოს წინაშე ემილ ზოლასავით უნდა ეძახა – J’accuse! – „მე ბრალს ვდებო!“ (ცოტა ნამეტანი კი მომდის ვანოს ზოლასთან შედარება, მაგრამ ვერ ვძლიე ცდუნებას! :). არადა, მერაბიშვილი საკმაოდ აღელვებული და განერვიულებული ჩანდა და ეს ხვითოსავით ჩავარდნილი შანსი არ გამოიყენა, რითაც მიშაც და მსოფლიო პრესაც გაწბილებული დატოვა.
გ) პრეზიდენტ სააკაშვილის და მისი თანაგუნდელების განცხადებებიც იმაზე უფრო მოზომილია, რაც, ალბათ უნდა ყოფილიყო, ეს ყველაფერი მათ რომ დაედგათ. სულ ცოტა ამას უნდა მოჰყოლოდა დიპლომატიურ კორპუსთან მრისხანე შეხვედრა და ესქილეს და სოფოკლეს გმირების დონეზე აყვანილი თეატრალური ტრაგიზმი.
მერაბიშვილის პრობლემა იმაშია, რომ მას შეიძლება აწყობდეს კიდეც ნაწყენი და უსამართლოდ დამცირებული გმირის როლი და თუ ქვეყანას სასწრაფოდ გაარიდებს თავს, შეუძლია სცადოს, აიცილოს ის გაცილებით მძიმე ბრალდებები, რაც გირგვლიანის, გამცემლიძის, 7 ნოემბრის, 26 მაისის, ასევე მისი მეგობარი ლუხუმ კაპანაძის ფინანსურ მაქინაციებში მონაწილეობისათვის შეიძლება წარუდგინონ. მაგრამ ეს მიხეილ სააკაშვილს და ნაცმოძრაობის „ტიტანიკზე“ გაყურსულ „პოლიტიკოსებს“ არ უნდა აწყობდეთ. მათთვის ხომ ვანო აქამდე ბოლო მხსნელ გმირად რჩება…
ვნახოთ, რა გაგრძელება მოჰყვება ამ პასპორტგეიტს 🙂
Letter to the editors of Washington Post and of The Economist
Posted: 2012/12/02 Filed under: Posts on English, TRanslation of Georgian media articles | Tags: Detention of Georgian ex-officials, fake passport, Mikheil Saakashvili, Tbilisi airport, The Economist, United National Movement, Vano Merabishvili, Washington Post დატოვე კომენტარიTo: Editorial Board of Washington Post,
cc: Editorial Board of Economist
Dear Editors,
You have expressed some level of surprise, concern, disapproval or alarm due to detention of former government members in Georgia. Some of yours have seen the similarity between those detentions and of imprisonment of ex-PM of Ukraine – Yulia Timoshchenko. You have fear that Georgian prosecution’s actions may have been politically motivated.
You now see the photo of passport which belongs to somebody named “Levan Maisuradze”, but has a photo of ex-PM Ivane (Vano) Merabishvili.
As President Saakashvili and Vano Merabishvili have travelled to Yerevan November 30 afternoon to participate in EPP party Conference, President’s protocol serviceman has given this very passport to Passport Control officers at Tbilisi International Airport. I have reasonable doubts, that this (and similar) fake passport(s) is used by Vano Merabishvili to manage his secret assets abroad and/or to carry out secret meetings, but he has given it by mistake to the Passport Control officials, which registered an attempt to use fake document for border crossing.
Georgian MIA decided not to hinder President Saakashvili’s visit to Yerevan and Mr. Merabishvili was given chance to present his “real” passport – with his name. Upon what he has been registered and left to Armenia.
When the delegation returned from Yerevan, Vano Merabishvili has left the airport along with President Saakashvili, avoiding answering MIA officials’ questions. MIA did not try to stop President’s escort avoiding political scandal.
Vano Merabishvili was requested to visit Chief Prosecutor’s office next day. He did appear at requested time, but refused his questioning to be recorded and as MIA officials later stated, completely refused to collaborate with the investigation, by not answering questions and calling obvious facts a provocation.
Now, I have a question to you – would you consider this fact enough ground for ex-PM to be interrogated? Or you suggest it is absolutely normal that ex-PM and ex- Minister of Interiors travelling by fake passport? Would you call a criminal investigation against Mr. Ivanishvili “politically motivated”?
Sincerely,
Solomon Ternaleli, a blogger
htp://solomonternaleli.wordpress.com
სოლომონის ფიქრები 