სააკაშვილის კრიმინალური რეჟიმის მიერ ჟურნალისტებისათვის გამოუცხადებელი ომის ქრონიკა – 2012 წ. გაზაფხული

„ახალი ამბების კოორდინირებული გაშუქება სერიოზული ინდიკატორია იმის, რომ ქვეყნის მთავარ მაუწყებლებში სარედაქციო დამოუკიდებლობის დეფიციტია“

(უფლებადამცველი ორგანიზაცია „საერთაშორისო გამჭვირვალობა – საქართველო“).

„საქართველოს რეგიონულ მედიაში არსებული მდგომარეობა საშიშია. არაერთხელ მსმენია ჟურნალისტებზე ზეწოლის ფაქტების შესახებ, თუმცა კონკრეტული შემთხვევების შესახებ დღეს პირადად დაზარალებულებისგან მოვისმინე.ცუდია, რომ ზეწოლის ფაქტები ძირითადად სახელისუფლო სტრუქტურების წარმომადგენლებისგან ხდება. საერთაშორისო ორგანიზაციებს ერთადერთი ის შეგვიძლია, რომ საკანონმდებლო გარემოს გაუმჯობესებაზე ვიმუშაოთ და ქართულ მედიაში არსებული ვითარება საერთაშორისო საზოგადოებას გავაცნოთ“

(მეთ შელი, საერთაშორისო ორგანიზაცია IREX-ის მედიაპროგრამების ხელმძღვანელი)

ორივე წამყვანი კერძო ტელეკომპანიის – „რუსთავი 2“-ის და „იმედის“ – მესაკუთრეებს ადმინისტრაციასთან აქვთ კავშირი და ამ არხების საინფორმაციო გამოშვებებში მთლიანად დომინირებს სააკაშვილის გამოსვლების და პიარ–კამპანიების გულუხვი გაშუქება... „იმედი“, რომელმაც იმიტირებულ ინტერვენციაზე რეპორტაჟი მოამზადა, ერთ დროს სააკაშვილისადმი კრიტიკულად განწყობილი ტელეკომპანია იყო, რომელიც ოპოზიციონერ მაგნატს ეკუთვნოდა, მაგრამ არხი დახურეს, როდესაც პოლიციამ 2007 წელს საპროტესტო აქციები დაარბია და ბოლოს მთავრობის მხარდამჭერების ხელში აღმოჩნდა.

(მეთიუ კოლინი, AFP  ჟურნალისტი)

„ქურდს რა უნდა და – ბნელი ღამეო“

(ქართული ხალხური ანდაზა)

2009 წლის 28 ნოემბერს ია ანთაძემ რადიო „თავისუფლების“ ბლოგზე გამოაქვეყნა სტატია – „ვინც არც გატყდა და არც გაიყიდა“. სტატია იამ მიუძღვნა ჟურნალ „ბათუმელების“ გმირ ჟურნალისტებს, რომლებიც სახელისუფლებო და განსაკუთრებით, პოლიციური სტრუქტურების მხრიდან შევიწროების და დაშინების მრავალი მცდელობის მიუხედავად, მედგრად იცავდნენ და ახორციელებდნენ თავიანთ უპირველეს მოვალეობას – ადამიანებამდე სწორი ინფორმაციის დროულად მიტანის ფუნქციას.

2009 წ. 12 დეკემბერს, თქვენმა მონა-მორჩილმა გამოვაქვეყნე სტატია „ჰავლაბრის ტურფები, ჟურნალისტები და ურნალისტები, ანუ – მათზე, ვინც გატყდა და გაიყიდა“. განსხვავებით იმ დროს საქართველოს მედია-სივრცეში მიღებული დაუწერელი წესისაგან, გადავწყვიტე, რომ საქართველოს და საქართველოს მოქალაქეების ინტერესების დაცვა აუცილებელს ხდიდა იმ მთავრობის მიერ მოსყიდული ფსევდოჟურნალისტების მხილებას (მათ „ურნალისტები“ ვუწოდე), რომლებიც ­ თვალში ნაცარს გვაყრიდნენ, სიმართლეს გვიმალავდნენ და ჟურნალიზმი პორპაგანდითა და სამთავრობო პიარ-კომპანიით ჩაანაცვლეს. სტატიას წინ წავუმძღვარე დავით გურამიშვილის კითხვად ნათქვამი აფორიზმი: „აწ რომ ავი არ ვაძაგო, კარგი როგორ უნდა ვაქო? ავს თუ ავი არ ვუწოდო, კარგს სახელად რა დავარქო?“  კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა მინდა ვუთხრა ია ანთაძეს და დავით მჭედლიძეს თანადგომისათვის და სტატიის გამოქვეყნებისათვის და ისიც მინდა აღვნიშნო, რომ მაშინ მედიის პროფესიონალების და ექსპერტების უმრავლესობა მაინცდამაინც არ უჭერდა მხარს ჟურნალისტებს შორის მსგავსი გარჩევების და ბრალდებების წაყენებას.

ამ დროიდან დღემდე ჩემს ბლოგზე https://solomonternaleli.wordpress.com უკვე 200-ზე მეტი სტატია გამოვაქვეყნე, რომელიც 80,000-ზე მეტმა ადამიანმა წაიკითხა. ამ სტატიებში ზოგი უფრო წარმატებულიც ყოფილა და ბევრი თავად აღარც მომწონს, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ის პირველი სერიოზული სტატია „ურნალისტებზე“ სრულად გამართლებული იყო. დრომ აჩვენა, რომ საქართველოს აბსოლუტურად უგვანი და უსინდისო ხელისუფლების ყველაზე სერიოზული რესურსი წლების განმავლობაში სწორედ მსოფლიო და ქართული საზოგადოების წარმატებული დაბრმავება და დაყრუებაა. სწორედ ურნალისტთა დარაზმული ასეულები და მათ პიარ-სტატიებში მთავრობის მიერ დახარჯული ჩვენი ჯიბეებიდან ამოღებული მილიონები უმაგრებს ძირს საკაშვილის ანტიხალხურ და ძირმომპალ რეჟიმს. და რომ თავისუფალი მედიის არსებობის შემთხვევაში, ეს რეჟიმი დიდი ხანია ისევე იქნებოდა ისტორიის სანაგვეზე გადაგდებული, როგორც ედუარდ შევარდნაძის კორუმპირებული ხელისუფლება.

როდესაც ხელისუფლების სათავეში მოვიდა, მიხეილ სააკაშვილმა – თავისი წინამორბედის ბედის თავიდან ასაცილებლად, მიზნად დაისახა რამდენიმე სტრატეგიული ამოცანა მედიის სფეროში:

1)      საქართველოში არ უნდა ყოფილიყო ნაციონალური მასშტაბის თავისუფალი ტელევიზია და მაქსიმალურად უნდა შეზღუდულიყო თავისუფალი მედიის მოქმედების არეალი, მათ შორის ლიცენზირებისა და საკაბელო თუ სატელიტური მაუწყებლობის შეზღუდვით. ამავდროულად, სააკაშვილმა სპეციალურად დაუშვა, დარჩენილიყო 1-2 დამოუკიდებელი ტელევიზია თბილისის ფარგლებში და რამდენიმე შეზღუდული ფინანსური შესაძლებლობების რეგიონული ტელეარხი, რომელთა ხელისუფლებისადმი კრიტიკული რეპორტაჟები სააკაშვილს საშუალებას მისცემდა მთელი მსოფლიოსათვის ემტკიცებინა, რომ საქართველოში მედია თავისუფალია და ხელისუფლების კრიტიკა დაშვებულია. ის, რომ ნაციონალური მასშტაბის ტელევიზიების (ანუ – „მიშავიზიების“) მიერ საქართველოს მოსახლეობის 80-90%ის სრული ზომბირება ხდებოდა, ამას დასავლეთი დიდხანს ვერ ან არ იმჩნევდა;

2)      საქართველოში მოქმედ დამოუკიდებელ მედია საშუალებებს უნდა შეზღუდოდათ დაფინანსების, სახელმწიფო დაწესებულებებში გავრცელების, და ინფორმაციის თავისუფლად მიღების შესაძლებლობები;

3)      საქართველოში არ უნდა ყოფილიყო თავისუფალი ბიზნესი, რომელიც გაბედავდა და დააფინანსებდა დამოუკიდებელ მედიას, მისცემდა მას პროფესიონალური და ტექნიკური განვითარების საშუალებას.

4)      საქართველოში მოქმედ ჟურნალისტებს უნდა გასჩენოდათ იმის შეგრძნება, რომ მათი მატერიალური კეთილდღეობა პირდაპირპორპორციული იქნებოდა მათი ხელისუფლებისადმი ლოიალობის და ოპოზიციის განქიქების უნარ-ჩვევების. ამისათვის უნდა გამოეყენებინათ როგორც სამთავრობო სამსახურებში და პროსამთავრობო ბიზნეს-სტრუქტურებში ჟურნალისტების დასაქმების, ასევე მორჩილი ჟურნალისტების პრემირების და ურჩთა – დაშინების და შანტაჟის მწყობრი სისტემა.  

2011 წ. 30 ნოემბერს სტატიაში „მედიის პირმშო და დაუძინებელი მტერი – გამოუცხადებელი ცივი ომის და ცხელი რეიდერული დაპყრობების ქრონიკები“  ვწერდი:

„ყველა ზემოთხსენებული შეზღუდვების და პრესის გავრცელების თანდათანობით შევიწროების გამოყენების ფონზე ხელისუფლებამ მწყობრ ლეგიონად აქცია სახელისუფლებო პროპაგანდისტები (ურნალისტები), რომელთაც ერთადერთ ამოცანად საქართველოს მოსახლეობის დაბრმავება, დაყრუება და მოტყუება დაუსახა, და რომლებიც ამ ამოცანას მართლაც შესაშური ძაღლური ერთგულებით ასრულებენ. შეიქმნა პოლიციელებით დაკომპლექტებული ტელევიზია – რეალ-ტვ, რომელსაც ადამიანის უფლებების დარღვევების შესახებ აშშ სახ.დეპარტამენტის ანაგარიშებში მრავალჯერ მოხვედრილი ექს-ჟურნალისტი და რეალურად ხელისუფლების სადამსჯელო მანქანის ერთ-ერთი უგვანო პირი – გურგენ დონაძე და მისი ხელქვეითი გიორგი კაპანაძე ხელმძღვანელობენ. ხელისუფლების პროპაგანდისტული მანქანის ამ კოჰორტას ავსებენ გიგი უგულავას ცოლისდის მიერ მართული ”პრაიმ-ტაიმი” და სახელისუფლებო დოტაციაზე მყოფი, ერთ დროს პოპულარული და ამჟამად აბსოლუტურად ურეიტინგო – ”24 საათი”. ეს სწორედ ის ბეჭდვითი მედია-საშუალებებია, რომლებიც მერიის მხრიდან პრესის თავისუფლებაზე ბოლო შეტევის დროსაც კი სოლიდარობას არ უცხადებენ სხვა ჟურნალისტებს, რადგან ისინი თავად არც არიან ჟურნალისტები, ისინი პროპაგანდის ნაცისტურ-ბოლშევიკური ტრადიციების გამგრძელებლები არიან და როგორც ტოქ-შოუ ”არგუმენტებში” ჟურნალისტ ელისო ჩაფიძესთან „პრაიმ-ტაიმის“ წარმომადგენლის კამათიდან გამოჩნდა, მათ მერიის ეს ნაბიჯი თავიანთი მომავლის საფრთხედ, გაზეთების დისტრიბუციის და კონსტიტუციის 41-ე და 42-ე მუხლების დარღვევად არ მიაჩნიათ! და ეს არცაა გასაკვირი, ისინი ხომ ხელისუფლების დანამატები არიან და საფრთხეს კი არა, თავიანთ ”ბედნიერ მომავალს” სწორედ ნაცმოძრაობის უღრუბლო და მარადიულ ბატონობას უკავშირებენ. მათი რეალური შემოსავლები მათი პროსამთავრობო პოზიციის პროპორციულია.“

შევარდნაძის კორუმპირებული მთავრობის დროს სამინისტროებში ტარდებოდა ღია კარის დღეები და ბრიფინგები პრესისათვის, სადაც მინისტრები ჟურნალისტებს ხვდებოდნენ და მართალია, ხშირად თავიანთ რეალურ თუ მოგონილ წარმატებებზეც ტრაბახობდნენ, მაგრამ შემდეგ პრესის საკმაოდ კრიტიკულ  და მწარე შეკითხვებზეც უწევდათ პასუხების გაცემა. ეს ყველაფერი კი შემდეგ ჟურნალ-გაზეთებსა და რადიო-ტელევიზიებში ხვდებოდა. ალბათ, ზედმეტია იმის შეხსენება, რომ უკვე 2005 წლიდან სააკაშვილის მიშკურთხეულმა მინისტრებმა, რომლებიც ყოველთვიურად ათეულათასაობით ლარიან პრემიებს იღებენ, ეს საქმიანობა თავიანთ მოადგილეებს გადააბარეს, ხოლო შემდეგ სამინისტროებმა საერთოდ შეწყვიტეს ღია კარის დღეები. ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში სამინისტროების თანამშრომლებს საერთოდ აეკრძალათ მინისტრის ნებართვის გარეშე ინფორმაციის გაცემა!

2010 წლიდან საფუძველი ჩაეყარა თბილისის მერიის მიერ მთელი რიგი საჯარო ინფორმაციის ჟურნალისტებისათვის მიწოდების პრაქტიკის სისტემატურ დარღვევას. 2012 წლიდან თბილისის მერს რეგიონულმა მმმართველებმა და სხვა ქალაქების მერებმაც მიბაძეს.

(შემდგომში გამოყენებულია რადიო თავისუფლების ვებ-გვერდის და ინტერპრესნიუსის, და www.presage.tv-ის  მასალები)

www.radiotavisupleba.ge/content/regional_media/24577486.html

• „ახალი გაზეთის“ ინფორმაციით, ქუთაისის მერის, გიორგი თევდორაძის თანხმობის გარეშე, მერიის სამსახურების უფროსები მედიასთან კომენტარს აღარ აკეთებენ. უკვე რამდენიმე კვირაა, ჟურნალისტებს ინტერვიუების ჩაწერა მას შემდეგ უხდებათ, რაც პრეს–სამსახურის წარმომადგენლები ქალაქის მერთან საკითხებს შეათანხმებენ. როგორც სხვადასხვა უწყების წარმომადგენლები ჟურნალისტებთან პირად საუბარში აცხადებენ, ისინი მკაცრად არიან გაფრთხილებულები, რომ მერის ნებართვის გარეშე, მერიიდან არანაირი ინფორმაცია არ გავიდეს.
• „გურია ნიუსის“ ჟურნალისტებისთვის 12 მარტიდან (ანუ იმ დროიდან, რაც კონტროლის პალატის მიერ მინიციპალიტეტების შენობებში მოქალაქეთა დაკითხვა მიმდინარეობდა), მუნიციპალიტეტების შენობები, პრაქტიკულად, დაიხურა. ჟურნალისტ ჯანა მეგრელიშვილის თქმით, როცა ერთ საჯარო მოხელესთან შესვლისთვის ყველა პროცედურას გაივლის და საშვს მოიპოვებს, იმავე სართულზე, გვერდით კაბინეტში მეორე საჯარო პირთან შესასვლელად ყველაფრის თავიდან დაწყება და მეორე საშვის აღება უხდება და ა.შ. ამავე დროს, სხვა ჟურნალისტები ადმინისტრაციულ შენობებში უპრობლემოდ გადაადგილდებიან. შენობაში მოქალაქეებსაც არ სთხოვენ საშვებს და ეს მოთხოვნა მხოლოდ „გურია ნიუსის“ ჟურნალისტებზე მოქმედებს.
• გაზეთ „აჭარა P.S.”-ის ინფორმაციით, 6 აპრილს საბანკო კრედიტების გადაუხდელობის გამო, საცხოვრებლიდან ოჯახების გამოსახლების პროცესის გაშუქებისას, ქობულეთში პოლიციის თანამშრომლები, ქობულეთის პოლიციის უფროსის დავით ბეჟანიძის თანდასწრებით „აჭარა P.S.“-ის ჟურნალისტს, სულხან მესხიძეს ფიზიკურად შეეხნენ, ჟურნალისტურ საქმიანობაში ხელი შეუშალეს და მისთვის ვიდეოკამერის წართმევას ცდილობდნენ. რედაქციის განცხადებით, გადაღებულ მასალაზე ეს ფაქტი გარკვევით ჩანს.
• გაზეთ „რუსთავის ამბების“ ინფორმაციით, 17 აპრილს ქვეყნის რამდენიმე მინისტრი რუსთავს ეწვია და ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლებთან ერთად, თეატრისა და კინო „რუსთაველის“ შენობაში გასაიდუმლოებული შეხვედრა მოაწყვეს. შეხვედრაზე სკოლის პედაგოგები, საბავშვო ბაღების გაერთიანებისა და „რუსთავის კორპუსის“ წარმომადგენლები დაიბარეს და „ნაციონალური მოძრაობის“ გაძლიერებისთვის დავალებები მისცეს. მერიის პრეს–სამსახურის სრულმა შემადგენლობამ „რუსთავის ამბები“ შეკრებაზე იმ მიზეზით არ შეუშვა, რომ შეხვედრა პარტიული და პრესისთვის დახურულად გამოცხადდა. გაზეთის რედაქტორს, თამარ ბატიაშვილს პრეს–სამსახურის უფროსმა, ნინო კორძაიამ შენობის დატოვება მოსთხოვა, ხოლო მას შემდეგ, რაც მან რედაქტორისგან უარი მიიღო, საქმეში საკრებულოს თავმჯდომარე, კახა გურგენიძე და ვიცე–მერი, შორენა გარდაფხაძე ჩაერივნენ – თეატრის თანამშრომელი კაბინეტში დაიბარეს და არასასურველი სტუმრის შენობიდან დათხოვნა უბრძანეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი პრობლემების შექმნით დაემუქრნენ. „რუსთავის ამბების“ ინფორმაციით, მსგავსი პრობლემები არ შექმნია ადგილობრივი ტელევიზიის დირექტორს, ხათუნა მამარდაშვილს, რომელიც შეხვედრის დასრულებამდე შენობაში თავისუფლად გადაადგილდებოდა. მას შემდეგ, რაც პრეს–სამსახურის წარმომადგენლებმა ჟურნალისტები შენობიდან გააძევეს, თეატრის მიმდებარე სკვერში გადაინაცვლეს და ჟურნალისტებს ფოტოების გადაღებაშიც უშლიდნენ ხელს.
• კახეთის საინფორმაციო ცენტრის ცნობით, 20 აპრილს, საქართველოს პრეზიდენტის უსაფრთხოების სამსახურის თანამშრომლებმა კახეთის საინფორმაციო ცენტრს წინანდალში საქართველოს პრეზიდენტის ვიზიტის გადაღების უფლება არ მისცეს.
• შიდა ქართლში გამომავალი „ხალხის გაზეთის“ ფოტოკორესპონდენტს რეზო ნადირაძეს უცნობი პირები მას შემდეგ დაემუქრნენ, რაც ის ვიდეო მასალა გავრცელდა, სადაც კარალეთის ჩასახლებაში ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლებსა და ჟურნალისტებს შორის ინცინდენტია ასახული. ამ მასალაში კარალეთის დევნილთა ჩასახლების მამასახლისი, სხვა პირებთან ერთად ჟურნალისტებს ტერიტორიის დატოვებას აიძულებს. „როგორც კი ეს ვიდეო მასალა გავრცელდა, ჩემს სახლში დარეკა უცხო პირმა და ჩემზე დაიმუქრა, სადაც ვნახავ, ყელს გამოვჭრიო“, – ამბობს ჟურნალისტი რეზო ნადირაძე.
• 2 მაისს ქუთაისში ლადო მესხიშვილის სახელობის თეატრში მიხეილ სააკაშვილის გამოსვლის გასაშუქებლად მისული ჟურნალისტების შენობაში არ შეუსვეს, ხოლო გაზეთ “P.S.”-ის ჟურნალისტს, ირაკლი ვაჩიბერაძეს პრეზიდენტის დაცვის წევრებმა სიტყვიერი და ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენეს.
• ამავე დღეს პრეზიდენტის დაცვის წევრებმა და ძალოვანი სტრუქტურების წარმომადგენლებმა სიტყვიერი შეურაცხყოფა მიაყენეს „ახალი გაზეთის“ ჟურნალისტს ქრისტინე ქარჩხაძესა და „მეგა TV”-ს ჟურნალისტს ალეკო გვეტაძეს. გაზეთ „P.S.”-ს ჟურნალისტის ნოდარ ჯოჯუას ინფორმაციით, მის მამას დაემუქრნენ, რომ თუ მისი შვილი არ შეწყვეტდა ხელისუფლების კრიტიკას, მას სამსახურიდან გააგდებდნენ.
• 3 მაისს ქუთაისის მერიის მისაღებში დაცვის სამსახურის თანამშრომლებმა მედიის წარმომადგენლებს განუცხადეს, რომ შენობაში მათი შესვლა დაცვის მიერ უნდა გაკონტროლდეს. ქუთაისის მერიის პრეს–სამსახურში განმარტავენ, რომ ჟურნალისტებისთვის დაწესებულ ახალ შეზღუდვებზე არაფერი იციან.
• 3 მაისს ფოთში პრეზიდენტის დაცვის ექვსმა წევრმა TSpress.ge–ს ჟურნალისტს იზა სალაყაიას ვიდეოგადამღები და ჩანთა წაართვა და შენობიდან ძალის გამოყენებით გაიყვანა. შემდეგ კი დაცვამ ჟურნალისტს კამერა დაპირადი ნივთები ეზოში დაუყარა. ამასთანავე, კუთვნილი ნივთები აღების შემდეგ ჟურნალისტმა აღმოაჩინა, რომ კამერაში მეხსიერების ბარათი აღარ იყო და შესაბამისად, მას აღარ ჰქონდა გადაღებული მასალაც.
• 4 მაისს ქუთაისში, რესტორან „იმპერიალში“ მიმდინარე პარტიული შეხვედრიდან (რომელსაც შს მინისტრი ვანო მერაბიშვილი უძღვებოდა) გამოსულმა ნაციონალებმა newspress.ge-ს ჟურნალისტს, თეკლა მორგოშიას ფოტოგადაღება და გარე პერიმეტრზე მოძრაობაც კი აუკრძალეს. ამავე დღეს ზუგდიდში სამოქალაქო ფორმაში ჩაცმულმა პირებმა „ლაივპრესის“ და „ნეტგაზეთის“ ჟურნალისტებს, თამარ ზამთარაიას და ოთო დალაქიშვილს, რომლებიც ზუგიდიდის პროკურატურასთან ინფორმაციის გადასამოწმებლად იყვნენ მისულები, პროფესიულ საქმიანობაში ხელი შეუშალეს. მათ ვიდეოკამერები წაართვეს და გადაღებული მასალებიც წაუშალეს.
• შიდა ქართლის საინფორმაციო ცენტრის ინფორმაციით, 6 მაისს, პრეზიდენტის დაცვის თანამშრომლები შიდა ქართლის საინფორმაციო ცენტრის ოფისში შეიჭრნენ და ჟურნალისტებს პოლიციის აღლუმის გადაღების შეწყვეტა მოსთხოვეს. დაცვის წევრები ამტკიცებდნენ, რომ რედაქციის აივნიდან აღლუმის გადაღებას პოლიციის პრეს–სამსახურის ნებართვა სჭირდებოდა. 

http://www.presage.tv/?m=society&AID=12356

• რეფორმირებული პოლიციის დაუფარავი სახე – ძალოვანთა თავდასხმის ობიექტი „კვირის რეპორტაჟის“ ოპერატორი გახდა

• 11 მაისს დუშეთის რაიონის გამგეობის შენობის გარე კადრების გადაღებისას, „კვირის რეპორტაჟის“ გადამღებ ჯგუფს პროფესიული საქმიანობის განხორციელებაში ხელი შეუშალეს. გადაღებისას შენობიდან დაცვის თანამშრომელი გამოვიდა, „კვირის რეპორტაჟის“ ოპერატორს ზურაბ პატარიძეს სიტყვიერი შეურაცხყოფა მიაყენა და კამერის დამტვრევა სცადა. ამ ინციდენტის შემდეგ გამგეობის შენობასთან უკვე „კვირის რეპორტაჟის“ ჟურნალისტი ბელა ზაქაიძეც მივიდა და შეეცადა დაცვის თანამშრომლებთან გაერკვია, რა მოტივით უშლიდნენ ისინი ხელს ოპერატორს პროფესიულ საქმიანობაში, რასაც პოლიციის თანამშრომელთა მხრიდან კვლავ აგრესია მოყვა. თავდასხმის ობიექტი ამჯერადაც ვიდეოკამერა გახდა. მოგვიანებით, დუშეთის გამგებელმა ვლადიმერ ბადაგაძემ „კვირის რეპორტაჟს“ განუცხადა, რომ ის მომხდარის შესახებ საქმის კურსშია, ამ ფაქტის დეტალებში გაერკევა და თუ დაცვის თანამშრომელმა კანონი დაარღვია, მომხდარზე რეაგირება აუცილებლად მოხდება. თუმცა, შემდეგ მცხეთა–მთიანეთის საინფორმაციო ცენტრთან საუბრისას გამგებელმა ჟურნალისტებს არასწორი ინფორმაცია მიაწოდა და თქვა, თითქოს გადამღები ჯგუფი აგრესიის მსხვერპლი იმიტომ გახდა, რომ ის კამერის თანხლებით შედიოდა შენობაში. თუმცა როცა გამგებელმა გაიგო, რომ ამ ინციდენტის ამსახველი ვიდეომასალა არსებობს, განაცხადა, თითქოს მას მცხეთა მთიანეთის საინფორმაციო ცენტრისთვის მსგავსი რამ არ უთქვამს. http://www.presage.tv/?m=society&AID=12363

 ”ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭო” ჟურნალისტთა უფლებების შელახვის ფაქტების მოხშირებას დაუსჯელობის სინდრომით ხსნის. საბჭოს მიერ 4 მაისს გავრცელებულ განცხადებაში ვკითხულობთ, რომ  ”ჟურნალისტების მიმართ ძალადობის ფაქტების მოხშირება ძალზე საშიშ ტენდენციებს იძენს” და ”იზრდება საფრთხე იმისა, რომ წინასაარჩევნო პერიოდში კიდევ უფრო გაძლიერდეს მათ მიმართ ძალადობის, შანტაჟისა და ცემის ფაქტები.”

განსაკუთრებით აღსანიშნავია, რომ ზეწოლა გაძლიერდა საქართველოს რეგიონებში განთავსებული საინფორმაციო ცენტრების თანამშრომლებზე, და იმ ჟურნალისტებზე, რომლებიც ამ ცენტრებისათვის აგროვებენ მასალებს. ამის მკაფიო დადასტურება იყო 20 მაისს კახეთის საინფორმაციო ცენტრის ჟურნალისტის, საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭოს წევრის გელა მთივლიშვილის დაკავება, პოლიციაში უკანონო დაპატიმრება (რასაც თავიდან უტიფარი უტიაშვილი უტიფრად უარყოფდა) და ფიზიკური დამორალური შეურაცხყოფის მიყენება. ყველაფერი ეს იმას უკავშირდება, რომ სააკაშვილი (ტიპური აზიური დესპოტებისაგან განსხვავებით) ვერ დაკეტავს ქვეყანას არჩევნების დროს. და თუ ადრე მისი რეპუტაცია და მისდამი აშშ თუ ევროკავშირის მაშინდელი ელჩების ლოიალური დამოკიდებულება უზრუნველყოფდა იმას, რომ საარჩევნო პროცესის დარღვევის თუნდაც საკმაოდ უხეში ფაქტები ჩაეფარცხა (გაიხსენეთ, 2008 წელს ევროკავშირის მისიის თავ-რე პიტერ სემნები ნაცმოძრაობის ზონდერბრიგადის წევრებს 1 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში დაპატიმრებული ჰყავდათ, მაგრამ თავად სემნებიმ ეს ფაქტი მიაჩუმათა), დღეს სიტუაცია სხვაა და მოსალოდნელია, რომ დასავლეთის დამკვირვებლები თვალს აღარ დახუჭავენ. მრავალი  ფაქტი შეიძლება გახდეს მათი დაინტერესების საგანი, ხოლო ამ ფაქტის უეჭველობა სწორედ პირუთვნელი და მტკიცე რეგიონული ჟურნალისტების მასალების წყალობით დამტკიცდება. ვინაც გელა მთივლიშვილს, საბა წიწიკაშვილს, ელისო ჯანაშიას, ნესტან ცეცხლაძეს, გიორგი გირკელიძეს, გერონტი ყალიჩავას, შორენა ღლონტს, ლაშა ზარგინავას და სხვა მრავალ მამაც და პატიოსან რეგიონულ ჟურნალისტს იცნობს, კარგად იცის, რომ მათი მოსყიდვა და ურნალისტებად გადაქცევა ხელისუფლებას არ გამოუვა. ხელისუფლებამაც იცის ეს და ჯერ კიდევ არჩევნებამდე ყველანაირად ეცდება ძალის დემონსტრირება მოახდინოს და იმას მაინც მიაღწიოს, რომ პატიოსან ჟურნალისტთა კოჰორტის ზრდა რამენაირად შეანელოს, ხოლო ერთგული მანქურთ-ურნალისტები -გაამხნევოს. სწორედ ახლა გამოჩნდება ქართული საზოგადოების, ოპოზიციის, და უცხოური დემოკრატიული ძალების სიმტკიცე – ჩვენ უნდა გავითავისოთ, რომ ჩვენი ცხოვრების ყველა მნიშვნელოვანი ფაქტის ქვეყნის სასარგებლოდ (და არა ავაზაკთა კორუმპირებული კლანის სასარგებლოდ) გადაწყვეტაში – იქნება ეს დავით გარეჯის გადარჩენა, თუ ეკოლოგიური და ტექნოლოგიური კატასტროფების მიზეზების გამოკვლევა, თბილისის „პრიხვატიზაციის“ შეჩერება, თუ ქართველი გლეხის და სოფლის გადარჩენა – გადამწყვეტი სიტყვა, განაგაშის ატეხვა და ჩვენი გამოღვიძება სწორედ ჟურნალისტის საქმეა და თუ ჩვენ გვინდა, რომ ძილში არ გამოგვისვან დანა ყელში და ჩვენი სახლები წყალმა არ წაიღოს, ხოლო ჩვენ ქონება ძლიერთა ამა სოფლისათა და მათმა ნათესავებმა არ მიიტაცონ, პირველ რიგში სწორედ ჩვენი მამაცი ჟურნალისტები უნდა დავიცვათ!

მედია უნდა  უზრუნველყოფდეს საზოგადოების დაცვას! და საზოგადოება უნდა იცავდეს მედიას!

ჩვენი მთავარი შეცდომა და კატასტროფის დასაწყისი სწორედ ის იყო, რომ მიხეილ სააკაშვილმა მოახერხა მედიის მსახურთა დიდი ნაწილის განეიტრალება, ხოლო ბევრის – ”გაბახებაც”! საბედნიეროდ, საქართველოს ბევრი ღირსეული ჟურნალისტი ჰყავს და სწორედ მათთან მხარდამხარ დგომით უნდა გაიმარჯვოს საზოგადოებამ ქვეყნის მოღალატე უზნეო ხელისუფლებაზე!  უსამართლობასთან ბრძოლაში ჩვენი ფრონტის ყველაზე სერიოზული ხაზი დღეს სწორედ ჟურნალისტების დაცვაზე გადის. პატიოსანი ჟურნალისტების არსებობა ჩვენი საზოგადოებისათვის დღეს იგივეა, რაც ბლოკადაში მოქცეული ლენინგრადისათვის – ლადოგისკენ მიმავალი “სიცოცხლის გზა” იყო.

დაბოლოს, განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსია ორი ფაქტი.

ერთი, ეს იყო ფოთში ირაკლი ალასანიას გამოსვლის შემდეგ პირველი არხის ჟურნალისტის ნატო ბერულავას მიერ TSPress-ის ჟურნალისტის კამერისათვის მიკროფონის ჩარტყმა და იმის მოთხოვნა, რომ მისთვის ხელი არ შეეშალათ! (თურმე ქუჩაში ინტერვიუს აღებისას რესპოდენტის პასუხის ჩაწერა სახელისუფლებო პრინციპებზე აღზრდილ ქ-ნ ბერულავას ექსკლუზიური უფლება ჰგონია).

http://www.youtube.com/watch?v=S0EX6X4OyhI 

იქნებ, ვცდები, და ეს არც იყო მზვერავ-ურნალისტის მიერ ზემოდან მიღებული დირექტივის პირნათლად ასრულების სამაგალითო ნიმუში, და ყველაფერი პიროვნული აუტანლობის ბრალი, ან სულაც – ცხელ ამინდში გადაღლილი ემოციური სფეროს  გავლენა იყო. მაგრამ არ გამოვრიცხავ, რომ ასეთი მაგალითები სულ უფრო გახშირდეს. ხელისუფლება კიდევ უფრო მწარედ წავა საკუთარი მომხრეებისაგან ნებისმიერი სახით ხარკის აკრეფაზე – იქნება ეს საკუთარი ბიზნესმენებისთვის შეწერილი მილიონები, საკუთარი ნათესავებისათვის მხარდამჭერი ლეგიონების მოგროვების დავალება, თუ საკუთარი ურნალისტებისათვის სწორედაც რომ საბრძოლო დავალებების მიცემა! ხომ გვახსოვს, წინა არჩევნების დროს  საზოგადოებრივი არხის აბსოლუტურად საშუალო დონის ურნალისტმა, ვინმე ნიკა ავალიანმა, ისე პირნათლად შეასარულა მღვდელი გაპონის ფუნქცია, რომ სამინისტრო ბლანჟეს ტარების უფლებაც კი მიიღო! მოვიდა დრო, როცა რეალ-ტივის პროვოკატორების ურნალისტებად გასაღების მაგიერ, ურნალისტების წმინდა პროვოკატორებად და მოიერიშე „შტურმოვიკებად“ დაბრუნება გახდა აქტუალური.

მეორე და მეტად მნიშვნელოვანი ნიშნული კი იყო სტატია სამთავრობო პროპაგანდის ინტერნეტ-საიტ WWW.PRESA.GE-ზე, რომელიც ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის ერთ-ერთ ინიციატორს, რადიო „თავისუფლების“ ჟურნალისტს და „სამოქალაქო განვითარების ინსტიტუტის“ დირექტორს ია ანთაძეს უძღვნა ურნალისტების ერთ-ერთი გაულიატერის და მთავარი მანქურთის გიორგი კაპანაძის ერთგულმა კადრმა, ვინმე ეკა იაშვილმა.

დღემდე უცნობი ურნალისტი იაშვილი (ისე, ამსტატიით სახელი რომ „გაითქვა“, ვერავინ უარყოფს) მთელი საქართველოსათვის (და არა მარტო საქართველოსათვის) ბრწყინვალედ ცნობილ და პროფესიონალიზმის და მიუკერძოებლობის ნიმუშად მიჩნეულ (თუ გიგა ბოკერიას თანამეცხედრის, „ტაბულას“ რედაქტორ ჩერგოლეიშვილისა და მისი ფსევდოლიბერალ-ნეობოლშევიკური „სუფთა პოლიწიკის“  “კრეაწივისტებს“ არ ჩავთვლით) ია ანთაძის განქიქებას ცდილობს და ამისათვის იყენებს მეთოდებს, რომელიც 1937 წლის „პრავდის“ და „იზვესტიის“ ჩეკისტ-რედაქტორებს შეშურდებოდათ. კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ მედიის სფეროში მიხეილ სააკაშვილის მთავარი კერპი იოზეფ გებელსია და მეთოდოლოგიაც სწორედ ამ „დიდი ადამიანისაგან“ აქვთ აღებული:

==================================

ვრცელი ამონარიდები [სადაც ჩემი კომეტარები კვადრატული ფრჩხილებითაა გამოყოფილი]:

„გავრცელებული ინფორმაციით [პრესა.გე ეტყობა ამ “გავრცელებულ/გასავრცელებელ” ინფორმაციას დრონი.გე-სგან იღებს!], ია ანთაძე ბიძინას დავალებით მონიტორების ჯგუფებს ქმნის. ეს ჯგუფები, შეეცდებიან საზოგადოებრივ აზრზე იმუშაონ და შექმნან წინასწარი განწყობა, რომ ოქტომბერში არჩევნები აუცილებლად გაყალბდება [თორემ ისე, არავინ აპირებს, ხომ? Bullshit! – საპრეზიდენტო სტილი დაცულია]. შუშის სასახლეში გამაგრებული, პუტინის საყრდენი დაჯგუფების ამოცანაა, შემოდგომისთვის „გაპრავებული“ ჰქონდეთ ვითარება, თითქოს [ჰუჰ!] არჩევნები გაყალბდა.“

… პრაქტიკულად, ია ანთაძე სათავეში უდგება მოძრაობას, რომელმაც უნდა შეამზადოს ნიადაგი, საარჩევნოდ სიტუაციის დასაძაბად. მნიშვნელობა არ აქვს შედეგებს [შედეგებს თუ მნიშვნელობა არა აქვს, ნავაროს დაქირავებული ბიჭები რას ჩალიჩობენ ველებზე?], შედეგი წინასწარ უნდა გაცხადდეს. ეს ის შემთხვევაა, როცა მედლის ორივე მხარეს ერთი რამ ახატია: „ხელისუფლების დასამხობად გარდაუვალი არეულობა, რადგან არჩევნები გაყალბდა“. [არც გაყალბებულა არასდროს, გოგრიშვილ-მაჭავარიან-ბასიშვილის კასტავ?!]

ახლა კი, უბრალოდ, გავიხსენოთ ვინ არის ია ანთაძე და რა გზა გაიარა მან „მწვანე მანტოიანი“ გოგოობიდან [ნეტა ეს „მწვანე მანტო“ საიდან მოელანდა იაშვილის ქალს? ეტყობა ბავშვობაში თავად ნატრობდა და არ უყიდეს], „დუბლიონკიან ხანდაზმულ მანდილოსნობამდე“ და რა არჩევანი აქვს: „ნორკისქურქიანი“ სიბერე თუ ზოლიანი ხალათი. ზოლიანი ხალათი ცუდად არ გაიგოთ [მაინტერესებს, კარგად როგორ უნდა გავიგოთ ზოლიანი ხალათი, გებელსის ნასტუდენტარო?]. ის შეიძლება ეცვათ, პატიმრებსაც, გიჟებსაც და „სასოწარკვეთილ დიასახლისებსაც“ [რა მაღალი სტილია, ეთიკის როგორი ევერესტები!]. თუმცა, ვინც ქვეყნის სტაბილურობას, დამოუკიდებლობას და მომავალს ჰყიდის, პირველ ორს შორისაც შეიძლება მოუწიოს არჩევანის გაკეთება [ბარემ დაგემთავრებია, წინაპარცხონებულო და გეთქვა ბოლომდე – „ვინც ქვეყნის სტაბილურობას, დამოუკიდებლობას და მომავალს ჰყიდის, ასევე – ჰყიდის დავითგარეჯას, აჭარას, საქართველოს სასაზღვრო რეგიონებს, საქართველოს პარლამენტს, საქართველოს ტყეებს და მდინარეებს, ვინც ქართველი ხალხის ისტორიულ მემკვიდრეობას ჰყიდის და ანგრევს…. იმას მოუწევს წვრილზოლიან ხალათს და მსხვილზოლიან ხალათს შორის არჩევნის გაკეთება! ქე შეგძლებია, შე კაი ურნალისტო, თუ ცოტა თავს ძალას დაატან და სიმართლეს თვალს გაუსწორებ!]

ია ანთაძემ გადაწყვიტა და „ექსპერტი“ დაირქვა [თუ მათე კირვალიძე და ნოდარიკო მგელაძე “ჟურნალისტებია”, ია „ექსპერტი“ კი არა, გურუ უნდა იყოს, წესით, ოღონდ ეგეთების გურუ ნაღდად არ იქნება] . მერე გადაწყვიტა და „ლიბერალიც“ მიიმატა [ არა, ბიჭო, კეზერა და რურუა არიან „ლიბერალები“, ჯაბას და კიტოვანის მადლმა! ანდა – თავხელიძე-გაბიანის ტანდემი…]. უფრო ადრე, მან ჟურნალისტობა დაიბრალა. არადა [აქ მძიმე იყო საჭირო, არგუმენტებზე მსუბუქო ეკავ!] გარეუბნის ერთერთი სკოლის საშუალო დონის პედაგოგი გახლდათ [ნუ, ახლა ყველა შაშკინის დონის მაკარენკო ხომ ვერ იქნება, ან – ბენდუქიძის დონის შვაიცერი!]. ერთხელ ერთერთ რედაქციაში წერილი მიიტანა და სამუშაოდაც იქ დარჩა. სკოლასთან შეთავსებით [აბა, ყველას “ხარ-ვარდი” ხომ არ ექნება დამთავრებული დონაძესავით, ან „სწენ-ფორდი“ – კაპანაძესავით!].

… ამბობენ, რომ არ იყო ურიგო პედაგოგი, თუმცა იყო უსახური ჟურნალისტი [ჰო, სახიერი უნდა იყოს ჟურნალისტი – ნანუკა ჟორჟოლიანივით]!. ნეტარის ხმით [- მაია ასათიანივით!] , კდემამოსილი გამომეტყველებით [- კვესიტაძის წამწამთკეცვით!] და პედაგოგიური მანერებით, პოლიტიკაში იგი ყოველთვის ძველმოდური დიქტოფონი იყო [ახალმოდური აი-პედი – ნოდარიკოა, სულიკო!], ვიდრე რეპორტიორი. [ნატოსმსრბოლელ გოგოტიშვილს შემოევლოს ბუბა ბიძია!]

…„მწვანე მანტო“. „მწვანე მანტოში“ გახვეული, საშუალო მონაცემების, კრავის ხმიანი მგელქალი [ვახ, ლედი მაკბეტ ჩერგო რომ გეყოლება გვერდით და მაინც მგელქალების გამოაშკარავებაზე რომ ხარ დაქოქილი], ყოველთვის „ჩურჩულით“ მიძვრებოდა იმ გზით, რომელ გზაზეც უჩინრებს ვერ ამჩნევენ. მას არასდროს ჰქონია პოზიცია. {!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ია ანთაძეს არასდროს ჰქონია პოზიცია! პოზიცია ჰქონდათ მხოლოდ გია ბარამიძეს, გიგი წერეთელს და მატრიცა ზალიკო უდუმაშვილს!]

ის ყოველთვის იქ „ჩურჩულებდა“, სადაც ჯერ არს… ყოველთვის იმის სასიკეთო პასუხს იძლეოდა, ვინც ეკითხებოდა – შეეძლო დილით პეტრეს მხარეს ყოფილიყო, მზის ჩასვლისას კი პავლესთვის გამოეცხადებინა მხარდაჭერა [ბარემ გიორგი თარგამაძეს მეტრით აზომე, ეკავ, ია-შვილო].  როცა ყველგან ამოწურა რესურსი, ოლიგარქს მიაშურა. არადა, დასავლური ღირებულებები იზიდავდა, თუმცა როცა საქმე „ნორკაზე“ მიდგა, პუტინის ლანდს გაჰყვა. ახალი ამ ქალის ისტორიაში არაფერია. ნახეთ კლარა ცეტკინის ან როზა ლუქსემბურგის ფოტო. დააკვირდით იას… „მწვანემანტოიანი“ ქალები ლიბერალური ღირებულებებით იწყებენ და მერე სისასტიკეებს სჩადიან…”

[აი, ბოლოში კი დავაფასე ქალბატონ ეკა ვაი-შვილის რესურსები. რაც არ უნდა ნეობოლშევიკი იყოს მიშისტი ურნალისტი, კლარა ცეტკინის ან როზა ლუქსემბურგის სახელების ცოდნა უკვე ინტელექტის გაბრწყინებად უნდა ჩაითვალოს. ხოლო თუ ქალბატონი ეკა ამ ქალბატონების ფოტოებსაც სცნობს, ესეიგი, კაპანაძის აგიტპროპი მართლა ვარსკვლავებს კრეფს… პლასტმასის ციდან]

————————————————————————–

ამ დაბალი დონის, გებელსური მეთოდოლოგიით გაშალაშინებულ პასკვილში  ყველაფერი გასაგებია. ია ანთაძის ორგანიზაცია წინასაარჩევნო პერიოდში მედია-მონიტორინგს ახორციელებს და უკვე პირველი კვირების მაგალითზე აშკარა ხდება, როგორი კატასტროფული დისბალანსია მედიაში! ნაცმოძრაობის ლიდერებს ასეთი პირუთვნელი და ავტორიტეტული მონიტორინგის კი საოცრად ეშინიათ!

მიხეილ სააკაშვილი მაშინ იყო საშიში, როცა ქარიზმატული ყალბი იმიჯით შემოსილი და ცხვრის ქურქში გახვეული ხალხში დადებით ემოციებს აღვიძებდა! მისი სირინოზული გამოსვლების გამო, ხალხს მართლა იმის ფიქრი ჰქონდა მხოლოდ, სოხუმის დაბრუნება უფრო ადრე მოხდებოდა (ზეგ!) თუ ნატოში შესვლა (მაზეგ!)

მიხეილ სააკაშვილი დღეს ან ფუნდამენტალურად დაბოლილი გვევლინება, ან ბრუტალურად კბილებდაკრეჭილი. უკვე მის გამწარებულ მომხრეებსაც კი სერიოზული ეჭვი აქვთ, რომ მიშა მათი სისტემისთვის მხოლოდ ბალასტია. (თუ ნახეთ ბოლო „ბარიერში“ საოცრად პირშიწყალჩაგუბებული გიგა ნასარიძე!) ტრაგიკული წყალდიდობის საღამოს სლოვენიაში გაფრენილი გაფრენილი ან მეორე დღეს მილანში შოპინგში ჩაფლული მთავარსარდალი, რომელსაც რადიო „თავისუფლების“ ჩვეულებრივ თავშეკავებულმა რედაქციამაც კი მცირე, მაგრამ დახვეწილად მომთხრელი სტატია უძღვნა – http://www.rferl.org/content/saakashvili_milan_shopping-georgia/24584209.html –  უკვე მსოფლიო პოლიტიკის მოვეტონად იქცა და ამას მისმა უდროოდ დაობლებულმა პარტიამ თვალი უნდაგაუსწოროს. დღეს ნაციონალურ მოძრაობას აღარ ჰყავს მამა, დედა, იდეოლოგია და ლიდერი. მას მხოლოდ მუშტი დარჩა, მაგრამ მუშტი უთაოდ  – დიდი ვერაფერი ბედენაა…

დარჩენილ პერიოდში ნაციონალური მოძრაობა სულ უფრო გააძლიერებს და გააშიშვლებს მედიაზე ზეწოლას. მაგრამ სანამ ხელისუფლებაში მოსული ავაზაკთა ბანდა ახალ „კაპო დი კაპის“ არ აირჩევს, მათი სტრატეგია და ტაქტიკა (თუნდაც – დაშინებები) დაახლოებით ისეთივე ”ეფექტური” იქნება, როგორც მათი დღევანდელი დაპირებები, ხოლო მათი დამარცხებები – სულ უფრო ცხადი და მზარდი – როგორც ეს გამოჩნდა დავითგარეჯის და წყალდიდობის მენეჯმენტის მაგალითებზე…

ეკა იაშვილი – ია ანთაძის წინააღმდეგ?

სულ ეგა ხარ, მიშა? შენი დღევანდელი მედია-ფალავანი ვინმე ეკა იაშვილია?

აბა, სად – ია, და სად – ვინმე „ია-შვილი“?

იას მწვანე მანტო გამოგონილია, არ არსებობს, აი, შენი მწვანე რეიტუზიანი თათბირები კი – „არ ამოვა ხალხის გულიდან“! 🙂

იმპერატორული აღლუმი

საქართველოს იმპერატორის წინასაარჩევნო არსენალში ახალი მეთოდები მკვეთრი დეფიციტია.

სულ ბოლო მეთოდი, რაც მან დააპატენტა, იყო კონტროლის პალატის გადაკეთება ოპოზიციის ფინანსური გატყავების პალატად. რასაც დასჭირდა პალატის შტატში მდედრობითი გარეგნობის რობოკოპის იმპლემენტაცია, მთელი მსოფლიოს დასანახად გამართული მოქალაქეთა არნახული ტერორი, კანონმდებლობის შეცვლა და საბოლოოდ პალატისათვის სახელის შეცვლაც კი! ეფექტი – დაახლოებით წაგლეჯილი 10 მილიონი ლარი და მთელ მსოფლიოში მოთხრილი რეპუტაცია.

მეორე, ანალოგიური „ინოვაცია“ იყო ეროვნული ბანკის გადაქცევა პოლიტიკური ოპონენტების საბანკო დაყაჩაღების გამპარვებელ და სათვალთვალო კანტორად. ეფექტი – 200 მილიონი ახეული ლარი, საბანკო სექტორისადმი შერყეული რწმენა, ინვესტიციების შემცირება, ლონდონის ბირჟის პრემიერლისტინგში ძლივს მოხვედრილი საქართველოს ბანკის  აქციებისადმი ინტერესის სერიოზული კრახი და ისევ – მთელ მსოფლიოში მოთხრილი რეპუტაცია.

ნუ, იყო კიდევ რაღაც აბსოლუტურად გაფრენილი შებერვები – ჰოლოგრაფიული ადეიშვილი, ნიუ-ლაზიუკი, ჩეკების ლატარეა, უცხოეთიდან ექიმების მოზიდვა (ევროპაში უდიდესი 200-საწოლიანი კორეული კლინიკით და ლაგოდეხში მოზვავებული აზერბაიჯანელი პაციენტებით), და ა.შ. და ა.შ. ამის კრიტიკა საერთოდ დროის კარგვად მიმაჩნია, ამაზე უკვე მიშა თავხელიძესაც უჭირს ლაპარაკი…

ამიტომ, საქართველოს დაბოლებულ და გა-3D-ვებულ იმპერატორს სხვა არა დარჩენია რა, ძველ სკივრში დაობებული მეთოდების ქექვის იმედად იყოს… ქექავს, და რასაც ნახავს, ამოიღებს, შალის ნაჭრით აპრიალებს და ჩასჩურჩულებს: „მიშველე, ჩემო ნაქებო მეთოდო! გადამარჩინე და მე ვიცი შენი დაპატენტება და გაღმერთებაო!“

17 მაისს საქართველოს მოსახლეობამ იხილა ნაცმოძრაობის მიერ უკვე რამდენჯერმე აპრობირებული მეთოდი – სექსუალური უმცირესობების და რელიგიური მოღვაწეების დაპირისპირება…

მინდა გაგახსენოთ, რომ ეს მეთოდი, საკმაოდ წარმატებულად მიხეილ სააკაშვილმა გამოიყენა 2010 წლის მაისში, ადგილობრივ არჩევნებამდე ცოტა ხნით ადრე, როცა „კავკასიის“პირდაპირ ეთერში მართლმადიდებელ მშობელთა კავშირის და სექსუალური უმცირესობების დამცველთა დაპირისპირება ვიხილეთ. რასაც მოჰყვა რამდენიმე მართლმადიდებელი ახალგაზრდის დაჭერა (დღემდე ციხეში არიან) და საზოგადოების ნაწილში უნდობლობის დათესვა ტელეკომპანია „კავკასიის“ მიმართ! მოგებული კი დარჩა მიხეილ სააკაშვილი, ნაცმოძრაობა და გიგი უგულავა, რომელთაც საზოგადოება გახლიჩეს და მღვრიე წყალში მერობის თევზი დაიჭირეს. ამაზე სტატიაც დავწერე მაშინ, რომელიც დღევანდელ დღეს საკმაოდ ეხმიანება:

https://solomonternaleli.wordpress.com/2010/05/05

ახლა?

ისევ არის არჩევნები – საკმაოდ მალე.

ისევ არის საზოგადოება, რომელიც დღეს გაცილებით უფრო კარგად ხედავს ნაცმოძრაობის ლიდერების ერთმნიშვნელოვან მოღალატეობას, უსინდისობას, კორუმპირებულობას, უტიფრობას და იმ კატასტროფას, რაც მათ ხელისუფლებაში დარჩენას მოჰყვება უეჭველად. წყალდიდობა თბილისში, დავითგარეჯის ჩუმად გასხვისების მცდელობა, მსხვილი კორუფუციული გარიგებები, ხელისუფლების მიერ მითვისებული აღმაშენებელი და ძველი თბილისი, ძალადობა ჟურნალისტებზე, ტოტალური კონტროლი და ტოტალური გატყავება…

დღეს არის ძალიან პოპულარული ოპოზიცია, არის ძალიან რეირტინგული ძალა – „ქართული ოცნება“, რომლის პოპულარობა სულ უფრო იზრდება, თითქმის  აღარავის სჯერა არც მიშას შეუცვლელობის, არც მისი ყალბი რეიტინგების… ხელისუფლება ყიდის ყველაფერს – პარლამენტს, რკინიგზას, მთელ აჭარას, დავით-გარეჯს, რომ სასწრაფოდ პოლიტიკური დივიდენდები და არჩევნების გასაყალბებლად საჭირო ფული მოიპოვოს… საქართველოს საგარეო ვალი 11 მილიარდ დოლარზე ავიდა… თუ ასე გაგრძელდა, ქვეყანა 1 წელიწადში ბანკროტად გამოცხადდება…

ყველაფერი მზადაა იმისათვის, რომ მოხდეს ერის უდიდესი ნაწილის კონსოლიდაცია „ქართული ოცნების“ ირგვლივ.

ხელისუფლების ერთადერთი იმედი არის საზოგადოებაში შუღლის დათესვა და მის მრავალ ნაწილად გახლეჩა. სწორედ ამიტომ უნდათ დაუპირისპირონ სექსუალური უმცირესობა და მათი დამცველები (საზოგადოების ლიბერალური ნაწილი, რომელიც მიხეილ სააკაშვილის რეჟიმს შემართებით ებრძვის) – მართლმადიდებლებს და საზოგადოების დიდ ნაწილს, რომელიც ასევე შემართულია მიხეილ სააკაშვილის ანტიეროვნული, ანტიადამიანური, ყველაფრის გამყიდველი და უნამუსო რეჟიმის მიმართ!

მერე დაიწყება ქალაქელების და სოფლელების, უმუშევრების და დასაქმებულების, მასწავლებლების და მოსწავლეების, სტუდენტების და ლექტორების, პაციენტების და ექიმების – დაპირისპირების მცდელობები!

„გაყავი და იბატონე!“ – აი, მიხეილ სააკაშვილის ლოზუნგი და იმედი!

სწორედ ამიტომ, პოლიციამ შეაგულიანა სექსუალური უმცირესობების წარმომადგენლები, რომ მათ დაიცავდა, ხოლო არ გამოვრიცხავ, მათთვის შეურაცხყოფის მიმყენებელთა მხრიდანაც ზოგიერთი სპეციალური დავალებით მოქმედი პროვოკატორი ყოფილიყო! ბოლოს კი, სწორედ პოლიციელებმა დააკავეს ლგბტ მოძრაობის წარმომადგენლები და მათ მორალური და ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს.

ხვალ, მიხეილ სააკაშვილი, რომლის პოზიციები ძალიან შერყეულია დასავლეთში, რომლის წინააღმდეგ არსებობს Human Rigths Watch-ის და ევროკავშირის, გაეროს სპეციალური წარმომადგენლის და Amensty International–ის ძალიან კრიტიკული დასკვნები და მალე იქნება, სავარაუდოდ, კიდევ უფრო კრიტიკული – აშშ სახ. დეპარტამენტის ყოველწლიური ანგარიში, უნდა წარსდგეს მსოფლიო საზოგადოების წინაშე და პასუხი აგოს იმ უკანონებებზე რაც ხდება მისი პოლიციის, სასამართლოს, პროკურატურის, იუსტიციის სამინისტროს, მედიაქოფაკების და სექსპერტების მიერ! და ამ დროს, როგორც ციური მანანა, ისე მოევლინა მას დღევანდელი შეჯახება თბილისის ცენტრში და მთელ მსოფლიო მედიასაშუალებებში გავრცელებული კადრები.

მიხეილ სააკაშვილი, სწორედ ამ კადრების იმედად, ისევ შეეცდება, დაუმტკიცოს მთელ მსოფლიოს, რომ იგი არის დემოკრატიის თეთრი მტრედი და ქართული საზოგადოება – ჰომოფობიით დაბრმავებული, ბნელი და არატოლერანტული! რომ მისი და მისი პოლიციის გარეშე საქართველოში შუღლი და გაუტანლობა იფეთქებს! რომ სწორედ იგი არის ადამიანის უფლებების გარანტი საქართველოში!

ძმებო და დებო! იმის მიუხედავად, რას ფიქრობთ ერთმანეთზე და ერთმანეთის უფლებებზე –  ჩვენ ვართ ერთი ქვეყნის შვილები! და თუ გვინდა, რომ ეს ქვეყანა შევინარჩუნოთ, ერთმანეთს კი არ უნდა ვებრძოლოთ, არამედ იმ საშინელებას, რომელსაც ქვეყნის მოღალატე და გამყიდველი თახსირი ხელისუფლება ეწოდება! ნებისმიერ ადამიანს, რომელიც დაივიწყებს ყველა იმ უბედურებას, რაც სააკაშვილის რეჟიმმა საქართველოს მოუტანა, და დაიწყებს თავის თანამოქალაქეზე იერიშის მიტანას მხოლოდ იმიტომ, რომ იგი მისგან განსხვავებულია – აზროვნებით, რწმენით, და ორიენტაციით, მომავალში ისევე დაეკისრება პასუხისმგებლობა საქართველოს დაშლასა და სამშობლოს დაკარგვაზე, როგორც სააკაშვილის ავაზაკთა ბანდას.

ჩვენ უნდა გადავდოთ გვერდზე ყველა ჩვენი უთანხმოებანი და უნდა გავერთიანდეთ სწორედ კრიმინალური რეჟიმის საწინააღმდეგოდ!

ჩვენ უნდა გვახსოვდეს, რა არის ჩვენი მთავარი სატკივარი დღეს – ქართველი ხალხი არის დევნილი თავისი ქვეყნიდან იმ ხელისუფლების მიერ, რომელიც მზადაა ნებისმიერს მიჰყიდოს ჩვენი ქვეყანა და სურს მთლიანად დაცალოს საქართველო – საქართველოს მოქალაქეებისაგან. სწორედ ამიტომ უნდა ნაცმოძრაობას, მიიღონ აბსურდული ცვლილება, რომ საქართველოს არჩევნებში უნდა მონაწილეობდნენ საქართველოს არამოქალაქეები – ნაცვლად იმისა, რომ საქართველოს მოქალაქეობა მიანიჭონ ამ სტატუსის ღირს ადამიანს!

როდესაც ჩვენ გვტკივა ჩვენი ქუჩაში დაღუპული ახალგაზრდები, ჩვენი ომში დაღუპული ახალგაზრდები, ჩვენი დაკარგული ტერიტორიები, ჩვენი აოხრებული ბუნება, ჩვენი გაღატაკებული მოსახლეობა, ჩვენი დაქცეული სოფელი და ბარაკებში შეხიზნული ქალაქები, ჩვენი მიგრანტებად გაფანტული მილიონობით თანამემამულე, ჩვენი უდანაშაულოდ ციხეებში გამომწყვედული და ნაწამები მოქალაქეები… როდესაც ამდენი რამე გვტკივა, ნუთუ მოქალაქეთა ერთი მცირე ჯგუფის აღლუმის გამართვა არის ის „უზენაესი სატკივარი“, რასაც უნდა შეეწიროს სამოქალაქო ერთობა? ხოლო ყველაფერ ზემოთჩამოთვლილზე პასუხისმგებელი და პასუხის არგამცემი მთავრობა ისევ უნდა დარჩეს ჩვენს მოსისხლე ბატონად და უფლებაბოძებულ მოძალადედ? ნუთუ თქვენ,ჩაგრულო უმცირესობავ, თქვენი საკუთარი უფლებების გარდა, სხვა არავის შელახული და შერყვნილი უფლებები არ გაღელვებთ, რომ დღეს ამაზე გაგჩენიათ პროტესტი და ყველაფრის დამამცირებელ და გამყიდველ ხელისუფალთ შეკვრიხართ, ოღონდ კი ამ აღლუმის და საქვეყნოდ თავის გამოჩენის უფლება გიბოძოთ?

და მე ვეკითხები მეორე მხარესაც – თუ ქრისტიანობის დამცველი ხართ და ქრისტესმიერი სიყვარული არის თქვენი რწმენის საფუძველი, სად გაქრა ის მოწყალება და მიმტევებლობა, რომელიც უფალმა გვიქადაგა? ნუთუ ფიზიკური ძალადობა უნდა იყოს იარაღი იმ ხალხის წინააღმდეგ, ვინც ჩვენგან განსხვავებულია? რამდენიმე ათეული ჩვენი რწმენის და ქცევის საჯაროდ უარმყოფელი ადამიანი თუ ჩვენს აგრესიამდე მისულ მრისხანებას იწვევს და არ ძალგიძთ მათ სიტყვით, რწმენით და გონების ძალით აჯობოთ, და თუ გეშინიათ, რომ ეს რამდენიმე ათეული გარყვნის მთელ ერს, განა ეს უფრო არ აკნინებს ჩვენი რწმენის ძალას, ვიდრე ამ რამდენიმე ათეული განდგომილის ეპატაჟური პროტესტი?

ახლა ერთ რამეს მივაქციოთ ყურადღება – 21 მაისს სამღვდელოება დავითგარეჯისკენ მსვლელობას აწყობს, მაშინ როცა ხელისუფლება იძახის, ვაითუ აზერბაიჯანელმა მესაზღვრეებმა ყველა საზღვარზე გადამსვლელი დააპატიმრონო. იმავე 21 მაისს საქართველოს ლგბტ-აქტივისტები კი ახლა პარლამენტთან აპირებენ ჩაშლილი გეი-აღლუმის გაპროტესტებას. სააკაშვილი კი ამ დროს ჩიკაგოს ნატოს სამიტის ტრიბუნაზე იდგება მაპზე უკეთესის მოლოდინში… ან იმის მოლოდინში, რომ დასავლეთში იტყვიან – არა, ხომ ხედავთ, ეს კაცი რომ წამოვიდა, ნახეთ რა ხდება საქართველოში, სასწრაფოდ დავაბრუნოთ და მხარი დავუჭიროთ, მაგას ერთს უპყრია იქ სიტუაციის მართვის გასაღებიო…

ნუთუ ავუხდენთ ოცნებას საერთო ტრაგედიის დროს თამაშსა და საყიდლებზე წაბრძანებულ აცუნდრუკებულ „მმართველს“? ნუთუ ჩვენი სიბრმავით დავასხამთ წყალს იმ ჭეშმარიტი მაქციების წისქვილზე, რომელთა შესახებ ნეტარი ავგუსტინე ბრძანებს: „რა არის ხელისუფლება სამართლის გარეშე, თუ არა ავაზაკთა ბანდა?“

ძალიან კარგად უნდა გავთვალოთ. ბეწვის ხიდზე გავდივართ…

საქართველოს სულ-გაყიდული მთავრობის სულ უფრო მოღალატური განცხადებები საკუთარი სკამის გადასარჩენად

მიხეილ სააკაშვილმა ორიოდ კვირის წინ მადლობა განუცხადა მოძმე რუსეთს, რომ მათი მხრიდან კრიტიკის გამო ქართული ღვინო, რომელიც არაფრად ვარგოდა, ხარისხიანი და კონკურენტუნარიანი გახდა!

ფაქტიურად ამ განცხადებით მან თქვა, რომ სწორი იყო გენადი ონიშჩენკო, როცა ქართული ღვინისათვის რუსეთის ბაზარი დაკეტა! და არასწორი იყვნენ როგორც ქართველი ღვინის მწარმოებლები, ასევე – თავად მიხეილ სააკაშვილი და მთელი მისი მთავრობა – საგარეო საქმეთა მინისტრის თამადობით, როცა ამ ნაბიჯის პოლიტიკურ სარჩულზე და ტენდენციურობაზე, უსამართლობაზე ლაპარაკობდნენ! მიხეილ სააკაშვილს არ უთქვია, ჩემი მაშინ სანაქებო მინისტრი ოქრუაშვილიც მართალი იყო და სწორედაც რომ ფეკალურ მასებს ვყიდდით რუსეთშიო, მაგრამ ბევრი არ დაკლებია მაქამდეც!

თუმცა ეს მხოლოდ ყვავილები იყო, თურმე!

მიხეილ ნიკოლოზის ძე სააკაშვილმა, არცთუ ოფიციალურად, მაგრამ სრული სერიოზულობით (რამდენადაც მას შეუძლია, იყოს სერიოზული დღევანდელ მდგომარეობაში) განაცხადა – “მოდით ვაღიაროთ, სოხუმი ხომ არასდროს ყოფილა ჩვენიო!”

სოხუმი არასდროს ყოფილა ჩვენიო???

ანუ, ჩვენ რაღაც დროს დავიპყარით ეს სოხუმი და მერე არძინბამ გაანთავისუფლა?

ჰოჰოჰო, რას გაიხარებდნენ ჯოჯოხეთში სუსლოვიც და არძინბაც? რა ზეიმი ექნებოდათ იმ დღეს პუტინს და ლავროვს???

მეტს კი არაფერს გვედავებოდნენ სეპარატისტები და მათი მფარველი იმპერიალისტები ეს ორი საუკუნეა, რომ სოხუმი არ იყო საქართველოს ნაწილი! და ახლა საქართველოს დე-ფაქტო პრეზიდენტმა “აღიარა”, რომ ეს ასეც იყო…

მიხეილ სააკაშვილის მხრიდან ეს იყო ძალიან ღია კოჭის გაგორება პუტინისათვის – “ოღონდ მაღიარე, ოღონდ ხელი ჩამომართვი, (ან – “შენს ხელზე მთხვევის უფლება მომეცი!”) და აგერ ვამბობ, რომ სოხუმი ჩვენი არ იყო და სოხუმის ამბავშიც ისევე მართლები იყავით, როგორც ონიშჩენკო იყო – ღვინის ამბავშიო!” მიხეილ სააკაშვილი ამით შეეხვეწა პუტინს, “ოღონდ დამტოვე, და შენი ვარ, შენი ვიქნები, გულით, სულით, და ორგანოებითო!”

და დღეს უკვე პირმშვენიერმა ნინო კალანდაძემ დაარღვია ოქროს მდუმარება (3 დღეა დავითგარეჯის კომპლექსის ნაწილს აზერბაიჯანელი მესაზღვრეები დაეპატრონენ და საქართველოს ხელისუფლება აქამდე იდიოტურად თუ ბრძნულად დუმდა) და მეორე მიმართულებით გაშალა თავისი მადლიანი კალთა!

მან განაცხადა, რომ “დავით გარეჯის სამონასტრო კომპლექსის უდაბნოს მონასტრის ნაწილი სადავო ტერიტორიას არ წარმოადგენს და ის საბჭოთა კავშირის დროიდან აზერბაიჯანის ტერიტორიად ითვლება”. (ანუ ქ-ნმა ნინომ აქამდე დუმილი ამით ერთმნიშვნელოვნად იდიოტურად აქცია! გამოდის, რომ სანქცია აზერბაიჯანელ მესაზღვრეებს სწორედაც რომ სააკაშვილის ხელისუფლებისაგან ჰქონდათ მიღებული, თორემ აქამდე გაუბედავს ახლაც არ გაბედავდნენ)

და ეს ისე თქვა ახალგაზრდა დედამ (აბა, დიპლომატი ეგ არც იყო და ვერც ვერასდროს იქნება!), რომ ღაწვებიც არ შეფაკვლია, სათუთს!

ასე ხდება ხოლმე, როდესაც “თვითმფრინავის გოგოდ” და “მტვირთავად” დაბადებული ადამიანი დაიჯერებს, რომ დიპლომატია!

ამას მოჰყვა კულტურისა და ძეგლთა დაცვის მინისტრ ნიკა რურუას განცხადება, რომ “დავით გარეჯის კომპლექსში შემავალი უდაბნოს მონასტერი, სამწუხაროდ, აზერბაიჯანს ეკუთვნის”!

ასე ხდება ხოლმე, როცა ყოფილი უკანონო შეიარაღებული ფორმირების გამორჩეული წევრი კულტურის და ძეგლთა დაცვის მინისტრად ინიშნება. (მაინტერესებს, ისე, ჯაბა რას ეტყოდა თავის სანაქებო მოწაფეს).

დავითგარეჯის ტერიტორია ნამდვილად იყო საკამათო ტერიტორია აზერბაიჯანსა და საქართველოს შორის დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ და ნამდვილად არ ყოფილა შეთანხმება საზღვრის ამ მონაკვეთის შესახებ, მაგრამ, როგორც ქალბატონი სალომე ზურაბიშვილი ამბობს “…სამწუხაროა და სამარცხვინო, როცა მინისტრის მოადგილემ არ იცის განსხვავება “დაუდგენელი საზღვრის მონაკვეთისა” და ” ჩვენ საზღვრებში არშემავალ ტერიტორია”-ს შორის!!! სკანდალურია, როცა ხელისუფლების მთავარი დღევანდელი საქმე იმაში მდგომარეობს, რომ არც სოხუმი და არც დავით-გარეჯა საქართველოს ტერიტორიაში არ შედიოდა… ხან ომით ასხვისებენ ტერიტორიებს და ხან სიტყვით…. მოღალატეობა სხვა კი არაფერია!”

კიდევ უფრო საშიში ისაა, რა სარჩულით ითხოვს აზერბაიჯანული მხარე უდაბნოს მონასტრის მიმდებარე ტერიტორიას. იმას კი არ ამბობენ – მე-20 საუკუნის დასაწყისში ამ ტერიტორიას ჩვენი მეცხვარეები საძოვრად იყენებდნენ და ამ დროიდან ჩვენიაო! არა, იძახიან, ეს მონასტერი “ალბანური კულტურის ძეგლიაო”! ანუ როცა აშენდა, უკვე იქედან (ლამის 15 საუკუნეა!) ჩვენი იყო ეს მიწებიო! და თუ ამას საქართველოს მთავრობა ეთანხმება, ისიც ხომ ძალიან ადვილი მისახვედრია, რომ სულ მალე იგივე “ალბანური კულტურის ძეგლობის” არგუმენტს აზერბაიჯანული მხარე ახლა უკვე დავითგარეჯის ძირითად კომპლექსსაც მიუყენებს?! მერე რას ვიზამთ! მიშა სააკაშვილის, ნინო კალანდაძის და ნიკა რურუას ხელში რასაც იზამს საქართველოს მთავრობა, ხომ ადვილი წარმოსადგენია!

სააკაშვილის მთავრობის მხრიდან სწორედ ახლა “აღიარებული” (და ვინ იცის, უკვე ხელმოწერილი?!) ეს ტერიტორიული დათმობა უკვე ილხამ ალიევისკენ გაკეთებული რევერანსი – შენი ვარ, რასაც გინდა მოგცემ, ოღონდ ახლა დამეხმარეო…

ილხამისგან დახმარება კი ორი სახის შეიძლება იყოს – ა) რამდენიმე დღეში უნდა გაკეთდეს ოფიციალური განცხადება ევრო-2020 ფეხბურთის ჩემპიონატის მასპინძლობაზე აზერბაიჯანისა და საქართველოს ერთობლივი განაცხადის შეტანის შესახებ. დღემდე აზერბაიჯანი საკმაოდ გულგრილი იყო ამ პერსპექტივის მიმართ, მაგრამ თუ აქამდე სადავო და სტრატეგიულ ტერიტორიას უცებ და უმტკივნეულოდ გაიფორმებს, რატომაც არა! – მით უფრო, რომ განაცხადის შეტანა არაფერს ავალდებულებს!

ბ) როგორც „მაესტროზე“ “სუბიექტური აზრის” ეთერში ბატონმა ლევან ბერძენიშვილმა განაცხადა, მიშას კატასტროფულად დაჭირდება აზერბაიჯანელი მოსახლეობის ხმები, თანაც ისე, რომ ადრინდელისაგან განსხვავებით გაყალბების ნაკლები რესურსი გამოიყენოს, რადგან უცხოელ დამკვირვებელთა ინტერესი და დაკვირვება ამჯერად  მეტი იქნება. ამიტომ, თუ ბაქოს ხელისუფლება აზერბაიჯანლებს ნაცმოძრაობის მხარდაჭერის სიგნალს მისცემს, ეს სააკაშვილს (2008 წელს, მისივე განცხადებით, „სულ რაღაც ორი რაიონის“ იოლად დამკარგავს) ნამდვილად უღირს რამდენიმე კვადრატულ კილომეტრ ტერიტორიად, თუნდაც მას “დავითგარეჯა” ერქვეს! ის სახელი, საიდანაც აღორძინდა ქართული ეროვნული მოძრაობა 70-იან წლებში და მერე დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლაში გადაიზარდა.

რაღა დარჩა?

ალბათ, მალე რომელიმე მინისტრი – ვანო მერაბიშვილი ან სულაც გიორგი ვაშაძე გამოვა და განაცხადებს, რომ სამცხე-ჯავახეთიც არ ყოფილა საქართველოს ნაწილი… თქვენ როგორ გგონიათ, აზერბაიჯანისთვის სტრატეგიული სიმაღლის ასე უცებ ჩუქებას სომხეთის ხელისუფლება ასე ადვილად მოინელებს და არ მოინდომებს, რომ თვითონაც წაგვაგლიჯოს რამე ამ საყოველთაო წაგლეჯვაში, რომელიც საქართველოს სულ-გამყიდველი ხელისუფლების სრული კურთხევით მიმდინარეობს?!

და საგარეო საქმეთა სამინისტროს კონსულტანტს – თემურ ალასანიასაც, ალბათ, გაახსენდება მისი დის თურქოფილია და აჭარის, როგორც თურქეთის სახელმწიფოს ქვაკუთხედზე გააკეთებს დასკვნებს… ყაზბეგ-გუდაურის “ოსური კულტურის კერებად” ჩათვლასაც არ იუკადრისებენ ჩვენი ნორჩი ჭიპლომატები!

მოკლედ, ჩემი ძალიან სუბიექტური აზრით (მაგრამ არსებული ტენდენციების ჭვრეტით):

საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება ტოტალურად ადგას სერგო ორჯონიკიძის „დიად“ გზას! ოღონდ თუ სერგო მხოლოდ რუსეთის იმპერიას და და მეორე სამშობლოს – აზერბაიჯანს წყალობდა, სააკაშვილი, ოღონდ კი ვინმეს რამე დაუთმოს და მისგან სკამის გადარჩენის პირობა მიიღოს და, – ყველას აძლევს სულ-მომღიმარი!

ბევრი ვეძებე და ვერსად ვნახე, დათითხნილი, კვერცხებით და წითელი საღებავით მოთხვრილი და ცხვირით მიწაში ჩარჭობილი სერგო ორჯონიკიძის ძეგლის ფოტო… გთხოვთ სადმე გამოაქვეყნოთ, თუ გაქვთ!

ძალიან საჭიროა დღეს ეს ფოტო!.. და იმაზე მსჯელობაც არ იქნება ცუდი, როგორ უსამართლოდ გვიან ასრულდა ქართველი მიწების გულუხვად გამჩუქებელი სერგო ორჯონიკიძის მიმართ ქართველი ხალხის სამართლიანი განაჩენი…

– ისე არ მოგივიდეთ, მოღალატეებო, სკამი გადაარჩინოთ და ზედ დასადები “განძი” – ვერა…

ქართველი მიწების გამსხვისებელი – მოღალატე ორჯონიკიძე

P.S.  დამავიწყდა შემეხსენებინა – და ეს ხალხი, მათ რომ კითხო, თურმე ოშკის გადარჩენაზე და აღდგენაზე ფიქრებში ათენებს და აღამებს!.. :))) 

აი, თქვე სულგაყიდულო ოღრაშებო, თქვენა!   :(((

„უტიფართა მზე“ – დამშრალი ლაზიკა და დატბორილი თბილისი

ვინმეს ეჭვი გეპარებათ ზეციური სამოთხის მაგვარის ამქვეყნად არსებობაში?

ეჰ, რას ნიშნავს არაინფორმირებულობა?!

საკმარისია, ჩამოხვიდეთ მსოფლიოს „ყველაზე განათებული“ და „ყველაზე არაკორუმპირებული პოლიციის“ მდგრადად განვითარებადი ქვეყნის დედაქალაქის, თბილისის (“The City That Loves You!”  და ვნებიანი ოხვრა-ჩურჩული…) აეროპორტში, და თქვენ შეგიძლიათ, დედამიწაზეც აღმოაჩინოთ სამოთხე. ამისთვის კი მხოლოდ რამდენიმე რამაა საჭირო – უყუროთ მხოლოდ ნაციონალური მასშტაბის არხებს – საზოგადოებრივ არხს, „იმედს“, „რუსთავი-2“-ს, გაეცნოთ თბილისის მერიის ვებ-გვერდს www.Tbilisi.gov.ge   და მონუსხოთ თქვენი ცნობიერება უფასოდ გავრცელებული უმაღლესი პოლიგრაფიული ხარისხის ჟურნალით – „თბილისური ამბები – ასე აშენდება თბილისი“…

ამ ჟურნალში ნახავთ თბილისით მოხიბლულ უცხოელ სტუმართა შთაბეჭდილებებს – ჯონ მალკოვიჩი, მონაკოს პრინცი ალბერ II… მოდიან უცხოელები… თურმე 2011 წ. 2,8 მილიონი ტურისტი ჩამოსულა, აქედან 95% – თბილისში, „ექსპერტთა გათვლით, 2012 წ. 5 მილიონი ტურისტი ჩამოვა“ (ეს ექსპერტები ვასილ ჭყოიძისა და მიშა თავხელიძის კვალიფიკაციისა და პირუთვნელობის სტანდარტის მატარებლები იქნებიან, მაგრამ who cares…), და რა გასაკვირია, რომ ტურისტს თვალს ჭრიდეს შეღებილი სახლები, მოოქროვილი შადრევნები, უკვე გარემონტებული თუ გადათხრილი ქუჩები, უამრავი რეკლამები, და ასობით რესტორანი და კაზინო, რაც მათ წარმატებული და სწრაფადგანვითარებადი ქვეყნის შთაბეჭდილებას უქმნის… მართლაც, ძველის ნგრევის და ახლის შენების ენერგია და ტემპები თუ ლიონ ფეიხტვანგერისა და  პაბლო პიკასოს მასშტაბის ხელოვნებში სტალინისა და საბჭოთა კავშირის იდეალიზაციას შობდა, თანამედროვე ტურისტისაგან რატომ უნდა იყოს გასაკვირი დღევანდელი თბილისით და ნაცმოძრაობის „დემოკრატი“ ლიდერებით აღფრთოვანება?!

მაგრამ, ჩვენ რა ვქნათ – ჩვენ, – ვინც აქ ვცხოვრობთ და ტურისტებისაკენ პირით დადგმული მოოქროვილი «ტაშტის» უკანა, დაჟანგულ და ობითდაფარულ მხარესაც მშვენივრად ვიცნობთ?

აგერ, ზემოთხსენებული ბროშურისთვის შექმნილი ის ფანტასტიური სქემა რომ ავიღოთ, სადაც შუაში რგოლზეა „ტურისტი“ აწერია, ხოლო ირგვლივ კეთილდღეობის მანიშნებელი რგოლები და ფოტოებია… მოდით, გადავავლოთ თვალი:

„სოფლის მეურნეობა და გადამამუშავებელი მრეწველობა“!.. ტურისტებს ეჭვიც არ ეპარებათ სარეკლამო ბუკლეტის ავტორთა კეთილსინდისიერებაში… და ჩვენ, მწარე გამოცდილების მქონეებს კი, იმწამსვე გვახსენდება დედანატირები და განადგურებული სოფლის მეურნეობა, სადაც უკვე კარტოფილის 95% და პომიდორის 70% თურქეთიდან შემოგვაქვს, გვახსენდება გლეხებისთვის წართმეული საძოვრები და სათიბები, 6-ჯერ შემცირებული ღორის სულადობა, ცეზარ ჩოჩელის მიერ მონოპოლიზირებული სასაკლაოები და 8-დან 16 ლარამდე გაძვირებული ხორცი… ტურისტმა კი ეს არაფერი არ იცის! საყვარელია ტურისტი! საყვარლად მიამიტი!

მეორე რგოლზე აწერია – „მშენებლობა და საშენი მასალების ინდუსტრია“. და ტურისტები ისევ გულმოწყალედ იღიმებიან და თავებს აკანტურებენ. ჩვენ კი გვახსენდება „ცენტრ-პოინტის“ ზღაპრებით გატყავებული 6000 მენაშენე და მათგან წაგლეჯილი მილიონებით მოქველმოქმედე კდემამოსილ-ღვთისმოსავი ბანოვან-პარლამენტარი, გვახსენდება ხელისუფლების მიერ განადგურებული და მითვისებული სამშენებლო კომპანიები „არტი“ და „პრიზა“, გვახსენდება კეზერაშვილის ცოლის და ბოკერიას ცოლისდის მიერ უნებართვოდ და დილეტანტურად აშენებულ-დანგრეული რუსთავი-2-ის შენობა და იქ დაღუპული ორი ახალგაზრდა, რომელთა საქმეების გამოძიება მინისტრთა ცოლების დასაწყნარებლად სასწრაფოდ მიაფუჩეჩეს… გვახსენდება გიგა ბოკერიას მამის უეცრად აყვავებული და ტენდერწარმატებული სამშენებლო ფირმა… გვახსენდება ქუთაისში პარლამენტის ადგილზე მემორიალის სასწრაფოდ დასანგრევად ატეხილი პრეზიდენტი და ამ ატეხვას შეწირული უდანაშაულო დედა-შვილი… გვახსენდება, როგორ, რატომ და ვისთვის მიმდინარეობს „ძველი თბილისის ახალ ცხოვრებად“ მონათლული  რეაბილიტაციური პროექტები და რას „საქმიანობენ“ ძველი თბილისის რეაბილიტაციის საბაბით გიგი უგულავას მიერ შექმნილი და მისი ნათესავების (ქვისლის – გიორგი ღონიაშვილის), ახლობლების და თანამშრომლების მიერ დაფუძნებული ფონდები…  გვახსენდება, რომ ქვეყანაში ყველა სახელმწიფო მშენებლობის ტენდერს ხელისუფლების ათიოდე დაახლოებული პირიდან რომელიმე იგდებს ხელში… [გირჩევთ აუცილებლად ნახოთ ნანა ბიგანიშვილის შესანიშნავი ჟურნალისტური გამოძიება -„გაუმჭვირვალე  რეაბილიტაცია“ http://www.youtube.com/watch?v=PMZqFMmnS8w&feature=share ]

ძნელია ამის ნახვისას მიამიტური ღიმილი შეგრჩეს სახეზე…

შემდეგი მომნუსხველი რგოლი – „რესტორნების ინდუსტრია“! რა გემრიელი და ნოყიერი რგოლია, ტურისტებში რომ მომენტალურად ნერწყვის გამოყოფას იწვევს… ინდუსტრია, რომელიც სააკაშვილის ახლობელი ძმები შარანგიების GMC ჯგუფმა, უგულავას ახლობელი მინისტრის და მისი ძმა რურუების  “Two Minutes”-მა და პარლამენტარ გეგენავას M-გრუპ-მა და “ნუგეშმა” გაინაწილეს.

ტურისტების გულისგამხარებელი მორიგი რგოლი – „სასტუმრო ინდუსტრია“! აბა, ტურისტებმა რა იციან, როგორი მეთოდებით გამოდევნეს „რედისონ ბლუდ“ ქცეული „ივერიიდან“ ლტოლვილები? როგორ დაანგრიეს ქალაქის ცენტრში თაბუკაშვილის ქუჩაზე მრავალსართულიანი სახლი, რომლის ტერიტორიის მითვისება სახელმწიფო მოხელეებს „კემპინსკის“ ასაშენებლად და საკუთარი გამდიდრებისათვის უნდოდათ? ან როგორ მოიცვა საქართველო 2004 წლიდან დღემდე ათასობით საკუთრების მეპატრონის მიერ თავიანთი ნაკვეთების და უკვე აშენებული სასტუმროების სახელმწიფოსათვის მოულოდნელად ჩუქების არნახულმა და აუხსნელმა ეპიდემიამ (www.foreignpress.ge/?p=20535)?

„საგზაო და სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურა“. საქართველო გზებს აშენებს! თუ წინა 30 წელიწადს შევადარებთ, ალბათ 100-ჯერ უფრო მეტი გზა დაიგო ახლა, მაგრამ თუ გაწეულ ხარჯებს გავითვალისწინებთ, გამოდის, რომ საქართველოში გზები არც ისე უხვად და სწრაფად შენდება, როგორც ტურისტებს შეიძლება მოეჩვენოთ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ ერთსადაიმავე გზებზე ხშირად რამდენიმე წყაროდან და ფონდიდან პარალელურად იხარჯებოდა ფული (ათასწლეულის გამოწვევის ფონდი, მუნიციპალური განვითარების ფონდი, პრეზიდენტის ფონდი, “ქართუ ფონდი” და ა.შ.), მოსალოდნელია, რომ მიუკერძოებელი აუდიტის პირობებში ისე აღმოჩნდეს, რომ საქართველოში 1 კვ.მ გზის დაგება გაცილებიც ძვირი დამჯდარა, ვიდრე ამერიკასა თუ ინგლისში… და რომ ეს ლამაზი ბლეფიც – „საქართველო – გზების მშენებელი ქვეყანა!“ მორიგი სატყუარაა, სინამდვილეში უნდა იყოს – „საქართველოს ხელისუფლება – გზების მშენებლობებიდან მოტეხილი ფულით მსოფლიოს ჩემპიონი და გინესის რეკორდსმენია!“

სქემაში ნახსენებია „საბანკო სისტემა“ (სადაც მხოლოდ სააკაშვილისთვის საარჩევნო კამპანიის დამფინანსებელი ბანკები ძოვენ, ხოლო „ქართუ ბანკისათვის“ სპეციალურად დრაკონული კანონები და რეგულაციები დააკმვიდრეს), „ჯანდაცვა“ (სადაც სიმბოლიურ ფასად კარის ბიზნესმენ ფარმაცევტებისათვის გადაცემული და ახლა უკვე გაფურჩქნილი დიდი ლამაზი კერძო ჰოსპიტლების ფონზე აქა-იქ სოკოსავით მომცრო 15-30 საწოლიანი ასევე კერძო სადაზღვევო კომპანიების კლინიკები იწონებენ თავს, ოღონდ იქ ვერავინ შედის, სიძვირის და პერსონალის ნაკლებობის/არაპროფესიონალიზმის გამო) და „ელექტრონული ტექნოლოგიები“, (რომელთა დანერგვის ძირითადი მოტივაცია საქართველოს მთავრობის მიერ ყველა მოქალაქის და კომპანიის შემოსავლების უმკაცრესი კონტროლი გამხდარა, რათა მერე ამ შემოსავლების მიხედვით მოწველონ ნაცმოძრაობის არალეგალური საარჩევნო ყულაბის შესავსებად. ახლა კი პრეზიდენტის ახალი ფანტასმაგორიული ახირება – ჰოლოგრამული 3D მინისტრები  და ვირტუალური სამთავრობო სხდომები იქნება ამ ტექნოლოგიებს ახალი, “ნაცური” გასხივოსნება).

დაბოლოს – „უსაფრთხოების სისტემა“!

„საქართველო ყველაზე უსაფრთხო ქვეყანაა! აქ მანქანებს არ იპარავენ! აქ მოქალაქეებს არ ქურდავენ და არ ძარცვავენ! აქ თქვენი საკუთრება უმაღლეს დონეზეა დაცული! მშვიდად იყავით, ქართული პოლიცია თქვენ დაგიცავთ კრიმინალებისაგან!“

მაგრამ, თუ ეს ასეა, რატომ მოხდა, რომ ECA International-ის კვლევის თანახმად, საქართველოს დედაქალაქმა 400 ქალაქიდან საცხოვრებლად ყველაზე სასურველის რანგში მხოლოდ 199-ე ადგილი დაიკავა? ამ კვლევაში ხომ უსაფრთხოების დონე ერთერთი ყველაზე მთავარი კრიტერიუმი იყო? რას ნიშნავს “უსაფრთხოების სისტემა” ქვეყანაში, სადაც მთავარი საფრთხე სწორედ პოლიტიზირებული ძალოვანი სტრუქტურებისაგან მოდის? ქვეყანაში, სადაც მიტინგების დაშლა სადამსჯელო ოპერაციებად აქციეს და მომიტინგეებს ალყაში აქცევენ, და წინააღმდეგობის გაწევის შემდეგაც კი უმოწყალოდ ურტყამენ? რა შეიძლება ითქვას “უსაფრთხოების სისტემაზე”, სადაც ათობით პოლიტპატიმარი და სამსახურებიდან პოლიტიკური პოზიციის გამო ასობით განთავისუფლებული ადამიანია? რამდენად უსაფრთხოა ქალაქი, სადაც მოსახლეობის ¾-ს სჯერა, რომ მას უსმენენ და სადაც მიტინგის შემდეგ მაღაზიების სახურავებზე „დენით გარდაცვლილ“ ხელფეხშეკრულ გვამებს ნახულობენ? ქვეყანა, სადაც სახალხო დამცველი გამუდმებით ლაპარაკობს ციხეებში წამების ფაქტებზე, რომლებიც მუდამ გამოუძიებელი რჩება…  ციხეები, სადაც პატიმართა რაოდენობა ბოლო 8 წელიწადში 4-ჯერ გაიზარდა და მსოფლიოში „ამ მაჩვენებლით“ ლიდერის პოზიცია დაიკავა, ხოლო ერთი წლის განმავლობაში 140 პატიმარი (მათი უმრავლესობა – 40 წელზე უფრო ახალგაზრდა) გარდაიცვალა, ზოგჯერ იმ ვითარებაში, როცა მათ სხეულზე ძალადობის კვალია. ქვეყანა, სადაც პოლიციის ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი პატიმარი “კიბიდან ვარდება” და იღუპება, ხოლო მის ოჯახს მხოლოდ 8 საათის შემდეგ ატყობინებენ… სადაც ჟურნალისტებს ხელს უშლიან სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებაში, მასალებს ართმევენ, ფიზიკურად შეურაცხყოფენ და დასაშინებლად ჯაშუშობის ბრალდებას თუ სხვა დამამცირებელ ან ფსიქოლოგიურ ზემოქმედებას იყენებენ, და ყველაფერი ეს რჩება აბსოლუტურად გამოუძიებელი და დაუსჯელი!!!…  ეს არის “უსაფრთხოების სისტემა”? ეს არის ის ქვეყანა, სადაც პოლიციას თურმე შეიძლება 87%-იანი რეიტინგი ჰქონდეს? ის რეიტინგი, რომელიც დემოკრატიული ქვეყნების პოლიციის უფროსებს არ დაესიზმრებათ?

მაგრამ არის ამ საკითხის კიდევ ერთი ასპექტი, რომელიც აქამდე ნაკლებად გვაწუხებდა თითქოს – ბუნებრივი კატასტროფები და საქართველოს მოქალაქეების დაცულობა.

შარშან მაისში მთელ საქართველოში კოკისპირული წვიმების გამო მოხდა სერიოზული მსხვერპლი რიკოთის უღელტეხილზე და სასწაულად გადავრჩით, რომ სპორტსმენი ბავშვებით სავსე ავტობუსი ლაფმა გააჩერა და ღვარცოფმა მდინარეში არ მოისროლა. ეკოლოგიური და ბუნებისდამცველი ორგანიზაციები საქართველის ხელისუფლების მხრიდან გამართული პოლიტიკის არარსებობაზე, ხოლო რიგი ექსპერტები – საგზაო სტრუქტურების უსაფრთხოების გეგმების არარსებობაზე ლაპარაკობდნენ. მაგრამ რაიმე გაკეთდა? – გარდაცვლილები დაასაფლავეს, გზები გაასუფთავეს, გვირაბი შეაკეთეს და პრობლემა დაივიწყეს…

რაიმე გაკვეთილი საქართველოს მთავრობამ შარშანდელი ტრაგედიიდან არ გამოიტანა. ის კი არა, „გაგვახარა“ 15 დიდი ზომის ჰესის სასწრაფოდ და გარემო უსაფრთხოების სათანადო დასკვნის გარეშე მშენებლობის მათთვის ჩვეული ავრალური დაწყებით, გასაიდუმლოებული სამუშაო გეგმით, და როგორც ყოველთვის, გარემოს დამცველი მინისტრის გამაოგნებელი უვიცობით, რომელიც ვიდეოჩანაწერში აღიარებდა, რომ ჰესების უსაფრთხოება გარანტირებული არ არის, მაგრამ სჯერა, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, რადგან ეს საჭირო საქმეა.! საჭიროება კი მხოლოდ ერთია, 15-ვე ჰესი თურქეთის და არა საქართველოს ინტერესებს ემსახურება. ამ უზარმაზარი რესურსების ამოქმედების შემდეგ ელექტროენერგიის ტარიფიც კი არ დაიკლებს! ხოლო რიგ წყალუხვ რეგიონში, მაგალითად ქუთაისში, სადაც სადღეისოდ წყლის ტარიფი გაზის ფასს უტოლდება (!!!), არაა გამორიცხული, რომ ხელისუფლებამ წყალზე ტარიფი კიდევ უფრო გაზარდოს! განვლილ წელიწადში ასევე გამოცხადდა აბსოლუტურად ირეალური თუ სიურეალისტური საუკუნის მშენებლობის – ნახევარმილიონიანი ქალაქ ლაზიკის პროექტი, რომელიც შემდეგ ინვესტორებისაგან ქურდულად მოპარული და მთავრობის სტილში „ნიუ-ვასიუკიდ“ უნიჭოდ გადაკეთებული  პლაგიატი აღმოჩნდა… მიმდინარეობს ხეების მასიური ჩეხვა და საზღვარგარეთ უკანონო გატანა, ტყეების და წყლების გასხვისება უცხოელებზე ათეულწლიანი კონტრაქტებით… მთავრობამ მიიღო დრაკონული პროექტი, რომელიც ნებისმიერ ინვესტორს, გარკვეული თანხის გადახდის სანაცვლოდ საქართველოს ბუნების, ფაუნის და საერთოდ ეთნოსის უპრობლემოდ განადგურების თამასუქს აძლევს!

და აი, ახალი ტრაგედია – თბილისში 12-13 მაისის ღამეს ძლიერი წვიმის შედეგად დაიტბორა ორთაჭალის დიდი ნაწილი, ასევე დიდუბის, საბურთალოს და დიღმის ტერიტორიები, სადაც მთელი ღამე მოსახლეობა პანიკაში იყო, გადაადგილება – პარალიზებული. საუბედუროდ, გარდაიცვალა 5 ადამიანი, მათ შორის 2 მცირეწლოვანი ბავშვი – ოჯახი გორის რ-ნის სოფ. შავშვებიდან, რომლებიც თბილისში თავის ახლობელთან იყვნენ სტუმრად. სავარაუდოდ, მსხვერპლი და ორთაჭალის მასიური დატბორვა გამოწვია კრწანისის სამთავრობო რეზიდენციის ტერიტორიაზე ხელოვნური ტბის კოლექტორის და არხების სისტემის გაუმართაობამ, როდესაც უეცრად მოვარდნილმა წყალმა ჯერ ტბის დამცლელი სარეზერვო არხი ჩახერგა ნაგვით, ხოლო შემდეგ ტბამ ჯებირები გადმოანგრია და მასიური წყალდიდობა გამოიწვია.

http://www.ambebi.ge/sazogadoeba/53299-saidan-movarda-tsyali-romelmac-orthatcalashi-ubedureba-daatriala-video.html?showadvert=1&rand=413275

უცხოური მედია – აშუქებს თბილისში სტიქიური უბედურების კადრებს (“ასოშიეთედ პრესის” მიერ გავრცელებული საინტერესო ფოტოები შაჰინ აივაზოვს ეკუთვნის, იმ ფოტორეპორტიორს, რომელიც 1 წლის წინ „ჯაშუშების საქმეზე“ შეთითხნილი ბრალდებით დააკავეს, მაგრამ აშშ ელჩის ჩარევის შემდეგ გაანთავისუფლეს)

http://www.thejournal.ie/five-killed-as-flooding-strikes-georgian-capital-tbilisi-449567-May2012/

აი, რას წერს ფეისბუქზე გიორგი ჩიქოვანი, რომლის კითხვებს ხელისუფლების მიმართ სრულად უნდა ვინაწილებდეთ და სწორედ ამ კითხვებზე პასუხის გაცემის შედეგად უნდა დადგინდეს, ვისი ბრალი იყო 2012 წლის 12-13 მაისის ღამის მსხვერპლი და ქალაქისათვის მიყენებული დიდძალი მატერიალური ზარალი:

=========================

George Chikovani

მაინტერესებს, ვინ გაიმარჯვა თბილისის მერიის მიერ სანიაღვრე ქსელების მომსახურების სახელმწიფო შესყიდვის მიზნით ჯერ კიდევ 2008 წლის იანვარში გამოცხადებულ ტენდერში და დღემდე ვინ არის პასუხისმგებელი სანიაღვრე ქსელების მომსახურებაზე? რაც უნდა მოიცავდეს:

1. სანიაღვრე კოლექტორების და სათავე ნაგებობების შემოწმებას, გვერდმიმღებების გაწმენდას,

2. სანიაღვრე და საკონტროლო ჭების გაწმენდას,

3. დრენაჟებზე საკონტროლო ჭების გაწმენდას,

4. სათავე ნაგებობების და კიუვეტების გაწმენდას,

5. გადამაერთებელი სანიაღვრე და სადრენაჟე ქსელების დამუშავებას მავთულით,

6. სანიაღვრე და სადრენაჟე ქსელების გარეცხვას,

7. გატეხილი და დაზიანებული ცხაურების, გვერდმიმღებებისა და საკონტროლო ჭების შეცვლას ახლით,

8. სანიაღვრე და სადრენაჟე ქსელებზე დაზიანებული ჭების შეკეთებას,

9. დიდი წვიმების დროს სანიაღვრე ცხაურებზე მიტანილი ნაგვის დროულ გაწმენდას,

10. სანიაღვრე ჭებიდან დანალექი ლამის გატანას ნაგავსაყრელზე 15-20 კმ-ს მანძილზე,

11. ღია არხების გაწმენდას.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3942471850180

==============

პასუხი, სავარაუდოდ არ იქნება!

საქართველოს პრეზიდენტი, რომელიც 12 მაისს ბათუმში ეუთოს ეკონომიკურ ფორუმზე დიდი ხნის გაცვეთილ არღანს ატრიალებდა საქართველოს ეკონომიურ სასწაულზე, არნახულ ტემპებზე, მომხიბვლელ ქართველ ფოტომოდელ-მებაჟეებზე, 13 მაისს დღის მეორე ნახევარში თბილისში გამოჩნდა, ორთაჭალის მოსახლეობას მიუსამძიმრა, თავისი წუხილი გაანდო და პრობლემის გადაწყვეტის მისეული გეგმაც გაგვიზიარა. (მოწოდებულია “ინტერპრესნიუსის” მასალების მიხედვით)

============================================

როგორც პრეზიდენტმა ჟურნალისტებთან საუბარში განაცხადა, თბილისის მასშტაბით უნდა დაიწყოს ყველა, ე.წ. ბარაკის აღწერა და ამის შესახებ ის უკვე ესაუბრა დედაქალაქის მერს, გიგი უგულავას.
მიხეილ სააკაშვილის თქმით, თბილისში ხალხი ჩამოდის სოფლიდან და ხშირ შემთხვევაში ასეთ ადგილებს ქირაობს, ზოგი გირაოში დებს თავის ბინას და “ბარაკებში” ქირაობს, ზოგი ბინას კარგავს და შემდეგ ასეთ პირობებში ხვდება.
“ჩვენ უნდა აღვწეროთ ეს “ბარაკები”. უნდა გავაკეთოთ პროგრამა, თუნდაც რამდენიმე წელზე გაწერილი იმისთვის, რომ თბილისში “ბარაკები” აღარ იყოს. კი, მე მესმის, რომ ჩამოდის ხალხი, კი, მესმის, რომ სამუშაოს მაძიებელია, კი, მესმის, რომ სხვადასხვა ცხოვრების პირობები შეიძლება იყოს, მაგრამ, რაღაც უნდა გავაკეთოთ, რომ ასეთ პირობებში არსად არავინ ცხოვრობდეს”, – განაცხადა მიხეილ სააკაშვილმა.
მისივე თქმით, მას ეშინოდა, რომ ამ ზამთარში უხვად მოსული თოვლის შემდეგ, რეგიონებში არ მომხდარიყო წყალდიდობა. “მაგრამ, მოულოდნელად პირდაპირ თბილისის ცენტრში დაგვარტყა”, – დასძინა პრეზიდენტმა.

===========================================

უყურე, შენ!! – ეშინოდა, თურმე!

ნერვიულობდა… გუდაურის და მესტიის კალთებზე დაცვის რკალით შემოსარტყული ნებივრად მოსრიალებს-თქო, ჩვენ ვფიქრობდით, და მას კი, თურმე, შიშით აცახცახებდა! რეგიონების ბედით შეშფოთებული ბათუმის და სიღნაღის რესტორნებსა და ბარებში იკლავდა თვალზე მოძალებულ რულს და ჩვენ გვეგონა, დაბოლილი იყო! სწორედ იმიტომ გარბოდა წამდაუწუმ თბილისიდან, რომ რეგიონებში ელოდა სტიქიის შემოტევას და სურდა, ისევ ისე ეპიცენტრში ყოფილიყო და ისევ ისე მიეშვირა თავისი მთრთოლვარე მკერდი საფრთხისათვის, როგორც ადრე რუსის ავტომატისათვის განმუხურში და… ამ ოხერმა სტიქიამ კი, როგორ რუსებივით მოულოდნელად და მუხანათურად სწორედ მაშინ და იქ დაარტყა, სადაც არ ელოდა! აბა, რას წარმოიდგენდა?

რას წარმოიდგენდი, მამავ და მარჩენალო? რას წარმოიდგენდი, როცა შენი თვალუწვდენელი ფანტაზიები ანაკლიიდან სოხუმისკენ მიმართულ (ერთხელ უკვე წაღებულ და მაინც აღდგენილ) ხიდზე ოცნებებს და ლაზიკის ჭაობებიდან ამოწვდენილ ულტრათანამედროვე ცათამბჯენების მაკეტებს ეთამაშება? სად გაქვთ შენ და შენსავით „ჭკუადალაგებულებს“ და „სინდისდავარცხნილებს“ იმის დრო და საშუალება, რომ კოლექტორებზე, სანიაღვრე არხებზე, ხელოვნური ტბორების ჯებირების სარემონტო სამუშაოებზე, სამაშველო სამსახურების სტარეტეგიულ განვითარებაზე და ტექნიკით მომარაგებაზე და სხვა მსგავს პროზაულ და ძნელადგასაპიარებელ ამბებზე იფიქროთ? სად გცალია შენ ამ ბარაკებში მონებივრე ურჩი მენაშენეების მდგომარეობაზე საფიქრებლად, როცა ამდენი „ჯასთ დრაივია“ ასაგები და „ჯასთ ყავები“ შესაკვეთი? რა ჰქნას შენმა მირაჟში გაჭენებულმა ცნობიერებამ, რომელსაც ჰოლოგრაფიული 3D მინისტრების კაბინეტის ფორმირება და ვირტუალური საპარლამენტო მოსმენები, ხოლო სასთუმალთან ზოგიერთი მინისტრის გამოსაძახებელი WiMax კნოპკები ელანდება? რა დროს წყალდიდობა და წვიმა იყო ამ წინასაარჩევნოდ, როცა წინა დღეს მთელ მსოფლიოს აცნობე, რომ ქართველები თურმე 4,7 მილიონი გავხდით (ნეტა რომელმა ჩიტმა მოგიტანა ეს ამბავი?! თუმცა, აბა, საარჩევნოდ დაგეგმილ 4 მილიონ ამომრჩეველს ხომ უნდა წინასწარ „გაპრავება“!) და რომ, თურმე, ქართული დემოკრატიის ყველაზე დიდი მიღწევა საზღვარზე მებაჟეებად განწესებული სუპერსექსუალური და მომხიბვლელი ქართველი გოგონებია!

მოკლედ, აქ ყველაფერი გასაგებია – არ ეცალა კაცს, ახლა მოიცალა და აგერ ნახეთ, თუ რომელიმე ბარაკი სადმე გადარჩეს! ხოლო ყველა ბარაკდანგრეულს, წინააღმდეგობის გაწევის შემთხვევაში რომ ბარაკთან ერთად ცხვირსაც მიუნგრევენ და კრედიტებს რომ სასწრაფოდ ააღებინებენ, რათა გადახდაუუნარო მოვალეების შავ სიაში მოხვედრილ 260,000 მონობისათვის განწირულ ადამიანსა და ოჯახებს კიდევ 30,000-50,000-ს რომ დაუმატონ, ამაში ეჭვი მხოლოდ ტურისტებს შეიძლება ეპარებოდეთ, მიამიტებს…

აი, რას ამბობს ჩვენი დემოკრატიის მეორე (ამომავალი) უტიფარი “მზე” – ქალაქის მერი გიგი უგულავა, რომელმაც სულ რაღაც 2 კვირის წინ „მსოფლიოს უდიდესი მშენებლის“, დონალდ ტრამპის აღფრთოვანება და პირისდაღებამდე მისული განცვიფრება გამოიწვია. სწორედ ის გიგი უგულავა, რომელმაც თავის ქვისლს ათეულმილიონობით ქონება დაუმტკიცა აღდგენილ აღმაშენებელზე, ხოლო თავისი თანამშრომლებისაგან უყოყმანოდ შეიძენა 1000-1000 ლარიანი კიპარისები (რომელთა რეალური ფასი მხოლოდ 30-30 ლარი იყო)… განსაცვიფრებლად კრისტალური გიგის გამონათქვამები:

===================================

თბილისის მერმა გიგი უგულავამ 13 მაისს, კურიერის პირდაპირ ეთერში განაცხადა: “ღამე ვრცელდებოდა ინფორმაცია თითქოს სამთავრობო რეზიდენციაში არსებული ტბა გასკდა. ეს ინფორმაცია არ შეესაბამება სიმართლეს. მე თვითონ ღამე 4 საათზე ვიყავი და ვნახე, დავათვალიერე. ეს [ტბა] დახურული ტერიტორიაა დღესაც, მაგრამ იქ ამის ნიშნები არ შეინიშნებოდა. ახლა მიმდინარეობს სამუშაოები, რომ სრულად დადგინდეს”.

==============================

რამე ხომ არ გაგახსენდათ, ჩემო კარგებო? ტურისტებს არ გაახსენდებოდათ, მაგრამ თქვენ მაინც არ გაგახსენდათ 2009 წლის 26 აპრილის საზარელი ღამე, როცა სანდრო ეულის ქუჩაზე „რუსთავი-2“-ის „ვარსკვლავების აკადემიის“ შენობა მთლიანად ჩამოინგრა და ორი ახალგაზრდა ოპერატორი იმსხვერპლა? გახსოვთ, როგორ ელვის სისწრაფით გაჩნდა მაშინაც ადგილზე ქალაქის მერი გიგი უგულავა და კიდევ უფრო უსწრაფესად როგორი ექსპერტული დასკვნა გააკეთა ცისკრის პირველ სხივებამდე პროფესიით თეოლოგმა და რწმენით მარკშეიდერმა გიგიმ? უგულავამ განაცხადა, რომ გაოგნებულია მომხდარით. “ეს იყო კაპიტალური შენობა, მის ერთ ნაწილში კოსმეტიკური რემონტი მიმდინარეობდა, თუმცა არა მგონია, რომ ეს გამხდარიყო შენობის დანგრევის მიზეზი, რადგან რემონტი მზიდ კედლებს არ შეხებია”.

და მერე ხომ ყველასთვის (ტურისტების გარდა) აშკარა გახდა, რომ შენობის რემონტი ძალიანაც არაკოსმეტიკური იყო და სწორედაც რომ მზიდ კონსტრუქციებს (კერძოდ – საყრდენ კოლონებს) შეეხო, რომელთა დიდი ნაწილი აბსოლუტურად უმეცრულად მოანგრიეს, რამაც შენობის ხუხულასავით ჩამოშლა გამოიწვია… ისიც ხომ აშკარა გახდა, რომ დანგრევიდან რამდენიმე წუთში  ასეთი „ექსპერტული შეფასება“ საკუთარი თანაგუნდელების და უცებგაბიზნესვუმენებული ქალბატონების – კეზერაშვილის ცოლისა და ბოკერიას ცოლისდისთვის ალიბის შეკერვის მცდელობა იყო მხოლოდ?! აქედან გამომდინარე, რაღაც გონივრული ეჭვი მიჩნდება, რომ ორთაჭალის მოსახლეობის ის გამაუბედურებელი ტბა, ან მისკენ მიმავალი ის კოლექტორები თუ არხები შეიძლება რომელიმე სამთავრობო მაღალჩინოსანს ან მათი ოჯახის წევრს ეხება (კეზერაშვილს? ბენდუქიძეს? ბოკერიას? ადეიშვილს?) და ბატონი გიგი ისევ “პალოჩკა-ვირუჩალოჩკის” ჩვეულ როლს თამაშობს ექს-სტიქაროსნული გულმოწყალებით შეჭურვილი… და რატომ იყო უგულავასთან ერთად ღამით გამოსული ხათუნა კალმახელიძე, რა ხდება ორთაჭალის ციხეში და სასჯელაღსრულების დეპარტამენტში? რამდენად დარწმუნებული უნდა ვიყოთ, რომ თუ პატიმართა შორის მსხვერპლი იყო, ამას ჩვენი „ანგელოზი“ მინისტრი გულახდილად მოგვიყვება?..

===============================================

„ღამის 4 საათზე, ადგილობრივი მოსახლეობის თქმით, იქაურობა უკვე დატბორილი იყო. ადგილობრივი მოსახლეობა ამბობს, რომ საგანგებო სიტუაციათა სამსახურის წარმომადგენლებიც მიმდებარე ტერიტორიაზე ოპერატიულად მივიდნენ, თუმცა, წყალსაცავიდან მოვარდნილმა ღვარცოფმა გარე განათება გათიშა და ისინიც ვერაფერს აკეთებდნენ.“

=====================================================

ახლა ხომ ყველაფერი გასაგებია – მსხვერპლი თურმე გამოიწვია ბარაკებმა და ბარაკებში ჩასახლებულმა მოსახლეობის უცოდინრობამ… ტბის ჯებირები არ დანგრეულა… მერე იტყვიან, რომ ტბა საერთოდ არცა ყოფილა… სამაშველო სამსახურები მედგრად იბრძოდნენ (ამაში ვეთანხმები ხელისუფლებას, თუმცა ვფიქრობ, ეს ბრძოლა გაცილებით წარმატებული იქნებოდა, წინასწარ ვინმეს რისკების დათვლა და ტენდერით გათვალისწინებული სამუშაოები რომ ჩაეტარებინა), საქართველოს მთავრობა ყველაფერს გააკეთებს, რომ უკლებლივ ყველა ბარაკი დაანგრიოს და ხალხს სასწრაფოდ კრედიტები ააღებინოს… ხოლო ვინც კრედიტებს ვერ აიღებს, იქ დაბრუნდება, სადაც ბარაკები ბედნიერი საქართველოს იმიჯს ვერ გააუარესებს…

საქართველო უნდა იყოს ის, რასაც სამთავრობო ტელევიზიები გადმოსცემენ… მხოლოდ მაშინ გვეყოლება 5 მილიონი ბედნიერი ტურისტი, თუნდაც – 4 მილიონი პირაკრული, დამუნჯებული და დაყრუებული ქართველის ხარჯზე

============================================

ბუნებრივი კატასტროფები სხვაგანაც ხდება, გაცილებით უფრო მოწესრიგებულ ქვეყნებში. განსხვავება იმაშია, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება არასოდეს აღიარებს თავის პასუხისმგებლობას, არასოდეს აკეთებს რაიმეს უბედურების პრევენციისათვის, არასოდეს იკლებს სახსრებს იმ პროექტებიდან, რომელიც ან პირადად მათთვის მომგებიანია, ან მაგრად „ბრჭყვინავს“, – იმ პროექტების სასარგებლოდ, რომელიც ქვეყნისათვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია… და მაშინაც, კი, როდესაც უბედურება ხდება, უსინდისოდ იტყუება, იტყუება, იტყუება…

P.S. ჩემი სამძიმარი დაღუპულთა ოჯახებს და ჩემი თანაგრძნობა ყველა ჩვენთაგანს, ვისაც ამ უგვანო ხელისუფლების ატანა კიდევ რამდენიმე თვე მოგვიწევს… და იმაზეც იფიქრეთ, რა მოხდება, თუ ეს უტიფრები და უცოდინრები 15 დიდ ჰესს ააშენებენ. თითოეულ ამ ჰესს ხომ კრწანისის ხელოვნურ ტბაზე 1000-ჯერ ან 10000-ჯერ უფრო დიდი წყალსაცავი ექნება…

P.P. S. როდესაც ღამენათევი და ნამთვრალევი (სავარაუდოდ) მიხეილ სააკაშვილი ტრაგედიიდან 12 საათის შემდეგ ორთაჭალაში დაზარალებულ მოსახლეობას ეწვია და მდგომარეობის გამოსასწორებლად ბარაკების უსწრაფესი აღება დასახა გეგმად, ხოლო უსახლკაროებს დროებითი თავშესაფრის გამოყოფას დაპირდა, ნამდვილად ცოტა მეგულება ადამიანი, რომელიც გამოიცნობდა, რომ ამ დროს მიხეილ ნიკოლოზის ძე სააკაშვილს თვითმფრინავი უკვე შეკაზმული ჰქონდა და სულ რაღაც 6 საათში სლოვენიაში საქართველო-ნიდერლანდების ახალგაზრდული ნაკრებების ნახევარფინალზე მოგვევლინებოდა თავის სამაგალითო სპორტის მინისტრთან ერთად! ის ბედნიერი და ნეტარი სახეები, რომლითაც ორივე ახალგაზრდა ნპოლიტიკოსი ფეხბურთს უცქეროდა საკმაოდ განსხვავდებოდა არამცთუ ქართველი ადამიანის იმიჯისაგან, როდესაც მის სახლში (მისთვის მმართველობაში ჩაბარებულ სახელმწიფოში!) ტრაგედია დატრიალდა და ახალგაზრდა დედის და ორი მცირეწლოვანი ბავშვის ცხედრები დაუკრძალავი იყო, არამედ ანალოგიურ სიტუაციაში ევროპელი პოლიტიკოსის იმიჯისგანაც… სწორედ ამიტომ გერმანული ტელეარხის კომენტატორმა თავი ვერ შეიკავა და თავისი გაოცება გამოთქვა – ამის სამშობლოში დღეს წყალდიდობა მოხდა, ხალხი დაიღუპა და ნეტა აქ რა უნდაო? :((((((

მართალი გითხრათ, არ მწყენია ბატონი მიხეილის საქციელი… მისგან წიხლი და ამგვარი ქცევა საწყენი არაა და თანაც რაც უფრო მეტი ადამიანი საზღვარგარეთაც გაიგებს მაგ კოკასა შიგან რა დგას, მით უკეთესი, თორემ სარეკლამო ბუკლეტების და პიარში დახარჯული მილიონების წყალობით ჯერ კიდევ დალაგებული ჰგონია ზოგიერთს საზღვარგარეთ…

დასაფერფლად გამზადებული პრეზიდენტის ღაღადი მისგან უცებ შეყვარებულ ქართველ ხალხს

მეგობრებო! თანამოქალაქეებო! ძმებო და დებო! ჩვენი სახელოვანი არმიისა და ფლოტის მებრძოლებო! თქვენი ბელადი მოგმართავთ თქვენ, – ჩემო საყვარლებო, უძვირფასესებო და სულზე უტკბესებო!

სულ უფრო ახლოვდება საქართველოსათვის გადამწყვეტი ბრძოლის დღე! ვერაგი მტერი, რომელმაც ვერც დაგვამარცხა და ვერც დაგვაჩოქა, რომელსაც არც შევუშინდით და არც გავექეცით, სულ უფრო მეტად ცდილობს ჩვენს ყელზე ყულფის შემოჭერას, მაგრამ მე გპირდებით, რომ არასოდეს არ შეგელევით და არ მოგატოვებთ! ყოველთვის უსურვაზივით ვიქნები ჩახვეული ჩემს ქვეყანაზე, რომელიც ჩემს დეკლარაციაში შევიტანე და ჩემს ხალხზე, რომელსაც ასე თავდადებით ვმსახურებ და სანთელივით ვიწვი!

და დღეს მთელი მსოფლიო ხედავს, რა ძლიერია ჩვენი სახელმწიფო! როგორი ბედნიერია ჩვენი ხალხი, რომლის განვითარების უსწრაფეს ტემპებს და აღმშენებლობის გრანდიოზულ მასშტაბებს შურით შესცქერიან მსოფლიოს მოწინავე სახელმწიფოები! არასოდეს დავითისა და თამარის შემდეგ არ გვღირსებია ასეთი ელვისებური ტემპით განვითარება! არ შექმნილა არქიტექტურის და ხელოვნების ამდენი სწორუპოვარი ძეგლი, არ ჩამოსულა საქართველოში მსოფლიო ოპერისა და სცენის ამდენი ვარსკვლავი!

ან როგორია ჩვენი მიღწევები სამხედრო დარგში?!

მე ხანდახან მადარებენ ალექსანდრე მაკედონელს და ვფიქრობ, ეს ცოტა გადაჭარბებულია! არაა სწორი ჩემი შედარება იმ მხედართმთავართან, რომელიც თავის ბუნებით დამპყრობელი იყო! მე უფრო ჰანიბალის სტილის მთავარსარდალი ვარ, – ვიბრძვი უდიდესი იმპერიის წინააღმდეგ და ჩემი ხალხის მხრიდან უდიდესი ნდობა და სიყვარული მაძლევს ძალას, რომ ჩემი ნიჭით დავამარცხო გოლიათი! ჰანიბალმაც კი წააგო ერთი ბრძოლა, მაგრამ ბოლოს გაიმარჯვა და ამის შედეგად რომის იმპერია სულ მალე დაიშალა! მეოთხე რომად წოდებულ იმპერიასაც ეს ბედი ელის! ჩვენ მალე ისევ შევერკინებით მას და იგი ხუხულასავით დაიშლება!  ჩვენ დავიწყებთ სოხუმის განთავისუფლებას ქუთაისიდან, ცხინვალის განთავისუფლებას – გორიდან, ხოლო შემდეგ სოხუმიდან უკვე სოჭის და ნოვოროსიისკის განთავისუფლებასაც მოვახერხებთ! საქართველოს საზღვარი ყირიმამდე მივა და ჩვენ მოძმე უკრაინელ ხალხთან ერთად ვიზეიმებთ ამ დღეს!

ამის განცხადების საფუძველს მაძლევს ის გიგანტური ნაბიჯები, რაც სულ რაღაც ორ-სამ  წელიწადში ჩვენმა სამხედრო მრეწველობამ გადადგა. რამდენიმე კვირის ინტერვალით მე თქვენ გაჩვენეთ საქართველოში დამზადებული ჯავშანმანქანები – „დიდგორი“ და „ლაზიკა“, უპილოტო საფრენი აპარატი „უსახელოური“, მალე წარმოგიდგენთ სტრატეგიულ ბომბდამშენს „ბე(ბო)-1“-ს და ბალისტიკურ რაკეტას „მს-გრანდ“-ს. ალბათ, მომავალში ჩვენს ეპოქას ასე დაახასიათებს თანამედროვეობის რომელიმე დიდი პოლიტიკოსი: „მან ჩაიბარა გუთნიანი საქართველო და დატოვა იგი ატომური ბომბით შეიარაღებული!“ დიახ, ჩემო ძვირფასებო, არც ეს დრო არის შორს! მომეცით მე ორი… სამი… ოთხი წელი… და ჩვენ ბირთვული არსენალიც გვექნება და რიონიდან გიბრალტარამდე ჩვენი ჩარტერული ატომური კრეისერები, ავიამზიდები და წყალქვეშა ნავებიც იმოძრავებენ!

ჩვენ ავაშენებთ ყველაზე დიდ ქალაქებს! ჩვენთან არს ტრამპი! – მსოფლიოს უდიდესი აღმშენებელი, რომელიც გაოცებული და ენაჩავარდნილი დადის ბათუმის და სიღნაღის ქუჩებში და აცხადებს, რომ მას აღმშენებლობის მსგავსი ტემპები ჯერ არ უნახავს! არამცთუ ბათუმსა და ლაზიკაში, არამედ გონიოსა და მახინჯაურშიც ჩვენ ავაშენებთ 20-, 40-, 60- სართულიან სასტუმროებსა და კაზინოებს, საცხოვრებელი ბინებიც ასევე მაღალი და ლაღი იქნება. საერთოდ, არც იქნება არავითარი “მახინჯაური” – ჩვენ მას “ლამაზაურს” დავარქმევთ! ამ ცათამბჯენების ბინადრები მანქანების ნაცვლად ვერტმფრენებზე გადაჯდებიან, ხოლო პლიაჟზე პირდაპირ დელტაპლანით დაეშვებიან! აი, როგორი თამამი გეგმები მაქვს მე და მინდა, რომ თქვენც ჩემსავით უშრეტი ფანტაზია გაგიღვივოთ! მინდა, რომ ჩემი თვალებით შეხედოთ მომავალს და გჯეროდეთ! არ აქვს მნიშვნელობა იმას, როდის იქნება ეს ყველაფერი! დახუჭეთ თვალები და წარმოიდგინეთ, რომ უკვე იქა ხართ – ბედნიერ და ზეციურ საქართველოში! მაშინაც კი, როდესაც თქვენ გძინავთ, მე თქვენთვის ამ ბედნიერ მომავალს ვაშენებ! გჯეროდეთ და გწამდეთ ჩემი, ჩემო ძვირფასებო! ამყევით მე ამ გიჟურ ფანტაზიებში და მერე თავადაც მიხვდებით, რომ როცა ცხოვრებას მომავლის თვალით უყურებ, პატარა პრობლემები უკვე გავიწყდება ადამიანს!  იცხოვრეთ ხვალინდელი დღით! იცხოვრეთ მომავალი საუკუნით, სადაც თქვენ ყველაზე ბედნიერები და ლაღები იქნებით! კიდევ ორი… სამი… ოთხი წელი მაცადეთ დაა…

რამდენი რამ გვაქვს დაგეგმილი თქვენთვის – ბარსელონაზე უფრო გრანდიოზული ბათუმი და ნახევარმილიონიანი გატიკა-ლაზიკა! განათებული უშბა და მიწისქვეშა ავტობანებით ურთიერთდაკავშირებული  სვანური კოშკები! ხელოვნური კუნძული ურეკთან და ხელოვნური ზღვა უშგულში! სიღნაღი, სადაც სიყვარული 24X7 რეჟიმში იქნება ჩართული და წყალქვეშა კაზინოების ქსელი „ვარდისფერი აკვანი“ ბაზალეთში! მილიონიანი წყალტუბო – ახალი WellVille, რომლის  აეროპორტიდან დღეში 500 საერთაშორისო რეისი შესრულდება! ყვარელი და გურჯაანი, სადაც ვისკის და ჯინის ქარხნები გაიხსნება! პალმებით თავმომწონე საგარეჯო, საქართველოს ყველა კურორტში აღმართული ჭაჭა-თაუერები და კუნილინგუს-თერაპიის ცენტრები! ხოლო თბილისს ისეთი ბედი მოვუმზადეთ, რომ არც კი  დაგესიზმრებოდათ – თბილისი იქნება სამხრეთ კავკასიის ფედერაციის დედაქალაქი – ყველა აზერბაიჯანელის დედაქალაქი, ყველა სომხის დედაქალაქი!.. მაცადეთ კიდევ ორი… სამი… ოთხი წელი მაცადეთ დაა…

მე მინდა ორიოდ სიტყვით უფრო სერიოზულად შევეხო სიყვარულს და სექსს. და შევეხო ამჯერად, პატრიოტული და ბიზნეს-პერსპექტივის კუთხიდან.

სულ რაღაც ათიოდე წლის წინ ქართველი მამაკაცები სექსუალურ პრაქტიკას გადიოდნენ რუსეთში და ეს ძალიან ცუდი ფენომენი იყო! ჯერ ერთი, ეს იყო სექსი აგრესორთან და იგი აკნინებდა ქართველი ერის ეროვნულ თვითშეგნებას! იმის მაგიერ, რომ დღედაღამ გვეფიქრა რუსეთისგან გამოყოფაზე, ჩვენ მუდამ საწინააღმდეგოზე ვფიქრობდით. ალბათ, გახსოვთ ჭიჭიკიას ცნობილი გამონათქვამი: „ვის უნდა გამოვეყო, ამას (ნატაშას) უნდა გამოვეყოო?“ ძალიან პატივს ვცემ ბუბა კიკაბიძეს, და მიმაჩნია, რომ მოვიდა დრო, ამ სახელოვანმა და სასიქადულო მოღვაწემ პარლამენტარობაზეც იფიქროს, მაგრამ გულახდილად უნდა გავნაცხადო, (და ვიცი, რომ ბუბა ამას მაპატიებს), – მიმინოს როლი, სადაც იგი ლარისა ივანოვნასთან ურთიერთობაზე ოცნებობდა, ქართველი ხალხისათვის ძალიან დამამცირებელი იყო! და თანაც ეს იყო ეკონომიკურად ძალიან წამგებიანი! საქართველოს ბიუჯეტიდან მილიონობით მანეთი გადადიოდა რუსეთის და რუსეთის იმპერიის ქალბატონების ხელჩანთებში და საბანკო ანგარიშებზე სხვადასხვა ყვავილების, სუნამოების, ტანსაცმლის თუ ბინების სახით! ეს – „სექსი აგრესორთან“ იყო წამგებიანი მორალურადაც და ეკონომიურადაც! და ვისაც გაუკვირდა ქსენია სობჩაკთან და ქსენია სოკოლოვასთან ჩემი არნახული თავშეკავება, მინდა პირდაპირ ვუთხრა, რომ ეს სწორედ ჩემი პატრიოტული და ეროვნული თვითშეგნების ნაყოფი იყო, თორემ სამშობლოს ერთგულებაზე რომ არ მეფიქრა, მაგათ კვნესას ბათუმიდან პეტერბურგში გაიგონებდნენ!

და რა მდგომარეობა გვაქვს დღეს?

ნაციონალური მოძრაობის ბრძნული და პატრიოტული გადაწყვეტილებით „სექსი აგრესორთან“ შეცვალა „სექსმა სტრატეგიულ მოკავშირესთან“! ამის განსახიერება არის ბათუმში ალის და ნინოს დიდებული ქანდაკება, ხოლო უფრო გასაგებად თუ გინდათ, გაიარეთ საღამოს ბათუმის, ქობულეთის, შეკვეთილის პლაჟებზე, შეიხედეთ  რესტორნებში და ბარებში, დისკოტეკებსა და სტრიპტიზ-კლუბებში და თქვენ ნახავთ უამრავ ბედნიერ წყვილს, რომლებიც რამდენიმე საათში თავისი ეროტიული ექსტაზით კიდევ უფრო გააძლიერებენ ჩვენი ქვეყნების – საქართველოს და თურქეთის – სტრატეგიულ პარტნიორობას! და თანაც, განსხვავებით ძველი – ეკონომიკურად წამგებიანი მოდელისა, ახლა ქვეყნიდან ფული კი არ გადის, პირიქით, – საქართველოს ბიუჯეტში  ნიაღვარივით მოედინება! თითოეული სექსუალური აქტი, თითოეული ორგაზმი სამშობლოს სამსახურში და თანამოქალაქეების დასაქმებაშია ინვესტირებული! ამიტომ არის ეს – ჩვენს მიერ მოწოდებული მოდელი სიყვარულისა – „სექსი სტრატეგიულ პარტნიორთან“ – მორალურადაც პატრიოტული და ეკონომიკურადაც მომგებიანი. მინდა გითხრათ, რომ მალე ჩვენი საგადასახადო სამსახური GPRS-სალარო აპარატებით შეაიარაღებს ჩვენი სექსუალური ინდუსტრიის თვალწარმტაც მუშაკებს და ბიუჯეტში შემოსავლები კიდევ უფრო გაიზრდება! სადაც არ უნდა მოხდეს სექსთან ასო-ცირებული ტრანსაქცია, მაშინვე მომგებიანი ჩეკიც ამოირტყმება! მეტიც, ყოველთვიურად ფინანსთა სამინისტრო წარმატებული ინდმეწარმის სიგელებსა და პრიზებს გადასცემს მათ, ვინც თავი გამოიჩინა, ხოლო ყველაზე ნიჭიერთათვის საზღვარგარეთ ტრენინგ-ტურებსაც ვგეგმავთ!

და კიდევ ერთი ასპექტი, რასაც არ შემიძლია ხაზი არ გავუსვა. სიყვარულის ამ ახალი მოდელით ჩვენ გენდერული ბალანსი აღვადგინეთ! ადრე  სექსი ძირითადად ქართველი მამაკაცებისთვის იყო ხელმისაწვდომი, ახლა კი ჩვენმა ქალებმაც გაუგეს გემო სექს-ინდუსტრიას! ამით კიდევ ერთი გიგანტური ნაბიჯი გადავდგით დაკაბალებული ქართველი ქალის განთავისუფლებისაკენ. დღეს ყოველ ქართველ გოგონას თავისუფლად შეუძლია აირჩიოს პარტნიორი და თავად განსაზღვროს თავისი ბედი თუ ტარიფი! და ეს ბედნიერება მე ისე მივანიჭე ქართველ ქალებს, რომ არასოდეს არ დამიყვედრებია! მომავალშიც ვეცდები, გავამართლო ჩემი ქალი ამომრჩევლების იმედები და მოლოდინი!

მე აღარ შევჩერდები იმ წარმატებულ ქართულ რეფორმებზე, რომლებზეც დღეს შანხაიდან სან-ფრანცისკომდე ლაპარაკობენ! ქართული პოლიცია, რომელიც სულ რაღაც 4 წელიწადში მოქალაქეების ტყვიით დახოცვიდან უფრო თანამედროვე მეთოდებზე გადავიდა და IRI-ს ბეჭედდასმულ 87%-იან ნდობას იმსახურებს! ქართული სკოლა, სადაც მალე კომპიუტერი სრულად ჩაანაცვლებს დაფასაც და მასწავლებელსაც, ხოლო მანდატური – დირექტორს და სასწავლო ნაწილს! ქართული მედიცინა, რომელიც სულ უფრო მაღალ მწვერვალებს იპყრობს და სწორედ ამ (ფარამაცევტული და სადაზღვევო ბიზნესის) მწვერვალებიდან ამაყად გადმოსცქერის ჩვენს მოსახლეობას! ქართული სასამართლოები, სადაც პროცესი ისეა ოპტიმიზირებული, რომ ჩვენ მალე ვირტუალური პროცესების ჩატარებას დავიწყებთ, როცა პატიმრის მიყვანა სასამართლოში არც იქნება საჭირო და სერიოზული ხარჯები დაიზოგება! ქართული სასჯელაღსრულების სისტემა, სადაც ყველა ბედნიერია იმ შემოსავლებით, რასაც ციხეებში გამოიმუშავებენ და იმ სამედიცინო დახმარებით, რასაც მათ აღმოუჩენენ! ქართული მედია, რომელსაც უმწვავესი შეკითხვები უჩნდება სწორედ იმ ხალხის მიმართ, ვის მიმართაც ჩვენ ყოველთვის გვექნება უმწვავესი რეაქცია, მთავარია, შეკითხვები დროულად იქნას დასმული!

საგანგებოდ მინდა შევჩერდე საქართველოში პატიმრების რიცხვის ზრდაზე, რასაც ორი მიზეზი აქვს. ჯერ ერთი, როდესაც ჩვენ ხელისუფლებაში მოვედით, ირგვლივ ყველა და ყველაფერი კორუფციულ სქემებში იყო ჩართული ჩვენ დავიწყეთ დაჭერები. დავიჭერეთ მილიონების მპარავი ქურდები, მერე ისინი, ვინ ასულ ათასებს  იპარავდნენ, მერე ათასლარიანებს მოვდექით, მერე ასი ლარის ქურდებიც დავიჭირეთ… რაც უფრო მეტ ხალხს ვიჭერდით, მით უფრო მეტად ივსებოდა ციხეები, მაგრამ ჩვენ გამოსავალს მივაგენით. ჩვენ ხალხს შევთავაზეთ სასჯელის გამოსასყიდის სისტემა – საპროცესო გარიგებები! დამიჯერეთ, რომ არა გარიგებების ეს სისტემა, დღეს საქართველოს ციხეებში 26,000 კი არა, – 260,000 პატიმარი იქნებოდა! ამიტომ ვინც სასჯელაღსრულების სისტემის არასრულყოფილებაზე ლაპარაკობს, ჩვენს მდგომარეობაშიც უნდა შემოვიდეს! ჩვენ ამ პრობაციონერებისაგან გადახდილი თანხებით ვაშენებთ ახალ ციხეებს! ასე რომ, როდესაც 100,000 ადამიანს საპროცესო გარიგებას ვუდებთ, ამით ჩვენ 10,000-მდე ახალი პატიმრის ადგილს ვაშენებთ. ფაქტიურად ჩვენ შევქმენით ერთგვარი „პერპეტუმ მობილე“ – ვიჭერთ ხალხს, მათ დიდ ნაწილს (ვისაც გადახდა შეუძლია) ფულს ვახდევინებთ და ვუშვებთ, შემოსული ფულით ვაშენებთ ახალ ციხეებს და შეგვიძლია მეტი ახალი ხალხი დავიჭიროთ, ხოლო ახალი პრობაციონერების ხარჯზე – კიდევ უფრო გავზარდოთ ჩვენი შემოსავლები… წამგებიანი ბიზნესიდან ზურა ადეიშვილმა და ხათუნა კალმახელიძემ ციხე აქციეს ჩვენი სახელმწიფოს ეკონომიკის ბურჯად! თანაც პრობაციონერები ძალიან დისციპლინირებული ხალხია და ათასჯერ დაფიქრდებიან, სანამ არასწორ ნაბიჯს გადადგამენ, განსაკუთრებით – არჩევნებზე… პრობლემა მხოლოდ იმაშია, ციხეები ისე კომფორტული გახდა, რომ ზარმაცი ხალხის ნაწილი უკვე სპეციალურად ჩადის წვრილმან დანაშაულს, რათა კომფორტულ ქართულ ციხეში მოხვდეს, რომელიც დღეს საბჭოთა კავშირის დროინდელ სანატორიუმს შეიძლება შევადაროთ – საცხოვრებელი პირობებითაც და საკვების ხარისხითაც. გარწმუნებთ, მალე მოვა დრო, რომ ქართველი მოსახლეობის დიდ ნაწილს ნებაყოფლობით ენდომება ციხეში ჩაჯდომა და თავისი ფინანსური თუ სამედიცინო პრობლემების მოგვარებაზე ტვირთის სახელმწიფოსათვის გადაბარება.  ამასაც მოვაგვარებთ…  კიდევ ორი… სამი… ოთხი წელი მაცადეთ და…

წელს კი, სიურპრიზი გავქვს! მალე ძალიან ბევრ ადამიანს გამოვუშვებთ ციხეებიდან! ნარკომანები და ნარკოტიკის გამსაღებლები, რომლებსაც კიდევ მრავალი წელი უნდა ეხეხათ ჩვენი ციხეების ულამაზესი იმპორტული მეტლახი, მალე სახლებში დაბრუნდებიან! და იცით, რა უნდა გითხრათ? ეს ადამიანები ხომ ახლა უფრო დააფასებენ თავისუფლების ფასს?! განა რა იყო მათი ცხოვრება, სანამ ციხეში მოხვდებოდნენ! ისინი გემოს ვერ ატანდნენ ცხოვრებას! ახლა კი მათთვის ახლობლებთან გატარებული თოთოეული წამი გაცილებით ლამაზი და დასაფასებელი გახდა, მხოლოდ ციხის შემდეგ შეიგრძნობენ ისინი ჩვენი სამშობლოს ბუნებისა და ხალხის სილამაზეს! როგორც ქართველი პოეტი მაიაკოვსკი ამბობდა, ბევრს კარგავს ის, ვინც ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ციხეში არ მჯდარაო. ამიტომ, ალბათ არ იქნება ცუდი, თუ ჩვენ პერიოდულად ცხოვრების ციკლთა ამ მონაცვლეობას და კონტრასტით გამოწვეულ ბედნიერებას არ მოვაკლებთ ვაჟკაც ქართველ ხალხს! როგორც დიდი გოგლა ლეონიძე ამბობდა – ”ციხის საკნიდან ფეხშიშველი თუ არ გამოდი, რაა მამული?”

რაც შეეხება „ნულოვან ტოლერანტულობას“, ეს ჩვენი მარადიული დევიზია და უნდა დარჩეს… ზოგიერთი ჩვენი ცინიკოსი კრიტიკოსები ლაპარაკობს, რომ 1 ლარის ქურდი, ან ადამიანი, რომელმაც 1 ლარსი მზესუმზირა ჩეკის გარეშე გაყიდა, არ უნდა მიდიოდეს ციხეში! ვერ დაგეთანხმებით! ამით დაირღვევა სამართლის უნივერსალურობის და პროპორციულობის ფუძემდებელი ქვაკუთხედი… ჩვენ, მაგალითად, როდესაც სიმბოლურ ფასად ვინმე დამსახურებულ ადამიანს ქონებას გადავცემთ, ვალდებულნი ვართ, სახელმწიფო ინტერესები არ დავივიწყოთ და ბიუჯეტში 1 ლარი გადავახდევინოთ… მაგალითად, პროფესორმა გიული ალასანიამ ახლახანს 1 ლარი გადაიხადა ბათუმში რაღაც პატარა შენობის ფასად… ჰოდა, თუ მე მშობელ და გამზრდელ დედას არ ვპატიობ 1 ლარს, როგორ შეგიძლიათ, მომიწოდოთ, რომ ვინმეს ვაპატიო და 1 ლარის ქურდი არ დავიჭირო?! ეს ხომ ჩემი მშობელი დედის დამცირება და უსამართლობა გამოვიდოდა?

მაგრამ აღარ გვინდა – ციხეებზე, ჯარიმებზე და სასამართლოზე ლაპარაკი. დავუბრუნდეთ იმას, რაც გვახარებს და გვახალისებს – აგერ პარლამენტის შენობა გაიხსნება 26 მაისს, როგორც დაგპირდით… მართალია, მთლიანად ვერ გაიხსნება, მაგრამ რაღაც ხომ გაიხსნება?! განა დაგპირდით, მთლიანად გავსხნით მეთქი? მთავარია ლენტის გასაჭრელის ექვივალენტური ფართი დამთავრდეს და უხუცესი პარლამენტარის – გიგი წერეთლის ფონზე ფოტო გადავიღოთ! მთავარია, ჩვენმა ხალხმა არ დაკარგოს პერსპექტივის განცდა! რაღაცა ხომ კეთდება!.. აგერ გავხსენით კოლხური შადრევანი. ბოროტი ენები ამბობენ, რამდენიმე მილიონი ლარი დაჯდაო… კიდეც რომ დამჯდარიყო… რამდენიმე ათეული მილიონი ლარიც რომ დამჯდარიყო!.. განა რამე შეედრება ბავშვების ბედნიერ თვალებს, როცა ისინი ოქროს ჯიხვის და ოქროს ირმის რქებს ეფერებიან? ასეთი ბავშვი ხომ მთელი სიცოცხლე დაიმახსოვრებს მთავრობის მიერ მოგვრილ ამ დაუვიწყარ ნეტარებას!.. მას ხომ ვერავინ დააჯერებს, რომ ხელისუფლება მასზე არ ზრუნავს!..

საერთოდ, მე გარკვეულობა მიყვარს და ინტენსიურად ვმუშაობ, რომ უპასუხოდ არცერთი კითხვა არ დარჩეს (ნუ, გარდა იმ კითხვებისა, რომელსაც პროვოკატორები სვამენ და რომელზეც პასუხი ჩვენს დამცირებად მიმაჩნია). ამიტომ, დღედაღამ გასწორებული მაქვს, რომ საქართველოს ყველა კუთხეს ჩემი ხელი დავატყო – სად ძეგლი აღვმართო, სად – სტელა, სად ესტაკადა და სად შადრევანი… ყველა ადამიანმა უნდა იცოდეს, რომ იგი და მისი ინტერესები ჩემთვის ძალიან ძვირფასია! ყველას ექნება ახლოს რაიმე ისეთი, რასაც შეხედავს და სულ რომ კვდებოდეს, მაინც მადლიერი აღმოთქვამს – „აი, ეს მიშამ გააკეთა! მადლობა, შენ, ღმერთო, რომ ამას მომასწარი!“ აი, ასეთ საქართველოზე ვოცნებობდი მარად და არაფერს დავიშურებ, რომ სწორედ ასეთ საქართველოში გაცხოვროთ!

და მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს თითოეული ქალაქი და სოფელი ჩემად მიმაჩნია, ისიც გავარკვიე უკვე, სად მინდა, ჩემი ფერფლი მიმოფანტონ – ანაკლიის თავზედ! ამ პროცედურის დეტალებზე ახლა ვმუშაობთ, როდესაც სცენარი მზად იქნება, იგი პლატინის ზარდახშაში ჩაიკეტება და საქართველოს პარლამენტის ფუნდამენტში ჩაბეტონდება… მთავარია, ყველამ იცოდეს, რომ გეგმა არის! ჩვენ ხომ სპონტანურად არაფერს ვაკეთებთ…

რამდენი არნახული ინოვაცია მოვიგონეთ და ხორცი შევასხით! განა რომელიმე ქვეყანას, სადაც ჩვენნაირი ხელფასი და პენსიაა, მოუფიქრებია ლაზიკის მსგავსი გიგანტური მშენებლობის დაწყება? განა სად აშენებენ ასე უკანმოუხედვად ამდენ ჰესებს ერთდროულად? განა სად არის დაგეგმილი 500 კილომეტრიან ქვეყანაში 12 სამოქალაქო აეროპორტის აშენება? განა სად მოიფიქრეს ჩეკების გათამაშებით ერის გაბედნიერება? განა ვინმეს შეუთავაზებია მოსისხლე მტრისთვის არა თავისი სული, ან თავი, არამედ ის, რაც კიდევ უფრო ძვირფასია?

მითხარით, რა დაგპირდეთ, და დაუფიქრებლად დაგპირდებით!!!

ნუ გადადებთ თქვენი სურვილების ჩემთვის გამოგზავნას! შემოდით ჩემს ფეისბუქის გვერდზე, დამილაიქეთ და ჩაუთქვით სურვილი, რომელიც ჩემთვის ბრძანების ტოლფასია! უთხარით თქვენს ახლობლებს, ნუ ერიდებათ ჩემთან ურთიერთობის! მე თქვენი პრეზიდენტი კი არა, თქვენი მეგობარი ვარ, თქვენი გულის მესაიდუმლე! თქვენი სოციალური მოძღვარი! გამიზიარეთ, რა გინდათ და თქვენს ოცნებებს ჩემს ოცნებებად და დაპირებებად ვაქცევ! წლის ბოლომდე არ არის არავითარი თემა, რომელსაც ვერ და არ დაგპირდებით!

და როგორც ამბობდა ადამიანის უფლებებისათვის მებრძოლი დიდი მოღვაწე – მარტინ ლუთერ კინგი – „აქა ვდგევარ და სხვაგვარად არ ძალმიძს!“ ბევრი ვეძებე და დავასკვენი, რომ სწორედ ეს ადამიანი არის ჩემი იდეალი და სწორედ ეს სიტყვებია ჩემი ცხოვრების კრედო! აქა ვდგევარ მე, ერის ლიდერად თქვენგან შერაცხული და სხვაგვარად არ ძალმიძს! და მჯერა, რომ თქვენც არ შეგიძლიათ ჩემს გარეშე! მე მზად ვართ თქვენ მარად გემსახუროთ და თქვენც გატყობთ მზაობას, რომ მარად მიიღოთ ჩემი მოკრძალებული სამსახური და თქვენთვის თავდადება!

(შენიშვნა – ციტირებები მოყვანილია გამოსვლის  ჩანაწერის მიხედვით)