[ჯერ კიდევ] ჰალსტუხიანი მეამბოხე (კომენტარი ია ანთაძის ბლოგზე ”მეამბოხე პრეზიდენტი”)

ია ანთაძემ რადიო “თავისუფლების” ბლოგზე ძალიან საინტერესო ანალიზი შემოგვთავაზა – „მეამბოხე პრეზიდენტი“ http://www.radiotavisupleba.ge/content/blog/24549161.html

სააკაშვილის მართლაც, ბუნებით მეამბოხეა, რომელსაც ზომიერი და მშვიდი ევოლუციური განვითარება ორგანულად ჭირივით ეზარება. მისი სტიქიაა ამბოხი. აკი, უძახოდა კიდეც ოპოზიციას – “არ ვარგიხართ, თორემ მე რომ თქვენ ადგილზე ვიყო, 3 თვეში გადავაგდებდი ამ მთავრობასო” (ანუ, – ჩემისთანა წუწკი ქოფაკის  გადმოგდებას რა უნდაო?!)… პრეზიდენტობის დროს სააკაშვილის ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა სწორედ ის იყო, რომ პრეზიდენტებს ამბოხის შეზღუდული რესურსი აქვთ… თუმცა, „გული გულობდეს და…“

ასე რომ, მიშასგან ამბოხის მზადება ყოველთვის მოსალოდნელია, და გაჭირვების ჟამს – მით უფრო. მაგრამ ამბოხიც არის და ამბოხიც… ბლადს (არაბელადან) დავეთანხმები, რომ ამჯერად მიშას ამბოხისათვის საკმაოდ შეზღუდული რესურსები აქვს.

1) გამჟღავნებული რეალობა და სახელგატეხილი საინფორმაციო–პიარ რესურსები. სააკაშვილის დღევანდელი მდგომარეობა ძალიან ჰგავს ქართული მილტფილმის გმირის – მშიშარა და ბაქია თაგუნას მდგომარეობას. გულკეთილი ჯადოქარი თაგუნას უძლეველ ვეფხვად აქცევს, რომელიც ომახიანად მღერის: „აქეთ გორასა წიხლსა ვკრავ, იქით გორასა ძვრას ვუზავ! ადიდებულსა მდინარეს დავაყენებ, ყლაპს ვუზამ, ას ლიტრა რკინას დავღეჭავ კევივითა და ყლაპს ვუზამ“… ამ სიმღერების უკან მდგარი რეალობა უკვე ყველამ გაიგო…  განმუხურის რეჟისორულად უნაკლოდ დადგმული მკერდითმიწოლის სპექტაკლის შემდეგ ხომ იყო გორის «let’s move away» სპრინტი და მიწაზე გორაობის ყველასთვისცნობილი რეალობა, ინტერნეტში კი, თუ მიხეილ სააკაშვილის სურათს მოიძიებ, პირველი, რაც ამოდის, ეს არის წითელი ჰალსტუხის ღეჭვაში გართული თვალებდაქაჩული მიშას სახება, რომლითაც იგი სამუდამოდ შევიდა ისტორიაში… და რაც არ უნდა ომახიანად ილაპარაკოს სააკაშვილმა იმაზე, რომ მტერი ვერ დააჩოქებს, რომ მტერს არ გაექცევა და მტერს ხელს არ აულოკავს – ეს ყველაფერი იყო! დაიჩოქა, გაიქცა და აულოკა… და სიამოვნებით აულოკავდა კიდევ მრავალჯერ, რომ არა ის პათოლოგიური აუტანლობა, რომელიც მის დამჩოქებელს მისდამი გააჩნია… ამას თან ერთვის ის, რომ თუ ადრე მიხეილ სააკაშვილის ხელიდან ნაკვები გოშიავიზიები, ასე თუ ისე, მედია საშუალებებად ითვლებოდნენ, დღეს არავის ეჭვი აღარ ეპარება, რომ ეს 100%-ით პროპაგანდისტული მანქანებია, რომელთა „დამოუკიდებლობა“, „მიუკერძოებლობა“ და „პროფესიონალიზმი“ იმდენად ცნობილია, რომ უცხოელი დიპლომატები გაყალბების თავიდან ასაცილებლად ან საერთოდ თავს არიდებენ მათთან რაიმეს კომენტირებას (მარტო სიცოცხლეგამწარებული ჯეიმს აპატურაის აზრი რუსთავი2-ზე რად ღირს!), ან თავის გამოსვლებზე წინასწარმომზადებულ ქართულ სუბტიტრებს დებენ, რომ გამორიცხონ მოსალოდნელი (უცილობელი!) გაყალბება.

2) ჩარეცხილი დემოკრატიული იმიჯი. ძალიან მნიშვნელოვანია არა მარტო ის, ხარ თუ არა ამბოხებული, არამედ ის, რამდენად დემოკრატიულ იმიჯი გაგაჩნია ამბოხებამდე. დღეს სააკაშვილის დემოკრატიულობის მითი ეყრდნობა მხოლოდ იმას, რომ დასავლეთის ქვეყნებს არ უნდათ ღიად აღიარონ, რომ აშკარად ავტოკრატ მმართველს, ადამიანის უფლებების, მედიის თავისუფლების, სასამართლოს დამოუკიდებლობის და კანონის უზენაესობის არაერთხელ ჩამწიხლავს, პირწავარდნილ დემაგოგს და საერთოდ შლეგ პიროვნებას შეალიეს მხარდაჭერის ამდენი წელი და მრავალმილიარდიანი დახმარება. ამ სიტუაციაში, ასეთი ადამიანის მიერ დაწყებული ამბოხი ძალიან ემსგავსება კადაფის მიერ დაწყებულ რევოლუციურ ამბოხს. რაც არ უნდა აფრქვიოს მან პატრიოტული ლოზუნგები და რაც არ უნდა ამართლოს სოფლებში მოსახლეობისთვის იარაღის დარიგება, ამას ის ეფექტი აქვს, რაც მატყუარა მწყემსის მიერ მეშვიდეჯერ ატეხილ ყვირილს „მგელი, მგელიო!“.

3) ოპონენტების ახალი, მძიმე სპექტრი. სააკაშვილი ვერ ბედავს ამბოხის ახალი ადრესატების ღიად მინიშნებას. იმის მაგიერ, რომ ლუკაშენკოსავით პირდაპირ დაარტყას დასავლელ დემოკრატებს და მათი ელჩები პერსონა ნონ გრატებად გამოაცხადოს, იგი თავად ხმას არ იღებს და ყოველგვარი უკვე გაჟღერებული თუ მომავალი უკმაყოფილობები – ამერიკის ელჩის განცხადებებით, სახელმწიფო დეპარტამენტისა და ფრიდომ ჰაუსის ანგარიშებით, ან არჩევნების სადამკვირვებლო მისიის მიერ დაფიქსირებული კრიტიკული ფაქტებით – მეორე და მესამეხარისხოვანი პირების მიერ იყო და იქნება გახმოვანებული… ამისთვის ეყოლება დაგეშილი ბობოხიძე, წიკლაური, თორთლაძე, ბალავაძე, ხაბაზი და სხვა წვრილფეხობა… საქმე იმაშია, რომ ლუკაშენკოსაგან განსხვავებით, რომელიც მუდამ ორ პოლუსს (ევროკავშირსდა და რუსეთს) შორის დარბის და სარფიან კუშსაც ორივე მხრიდან ახერხებს და იღებს, მიშას რუსეთთან მისასვლელი კარი ოფიციალურად დაკეტილი აქვს პუტინის მიერ. პუტინი ალბათ არც იქნება წინააღმდეგი ნაცმოძრაობის რომელიმე სხვა ლიდერს დაელაპარაკოს – უგულავას, მერაბიშვილს, ან (განსაკუთრებით!) – ჩანგალსიმუს ბაქრაძეს, მაგრამ სააკაშვილი მას ხელისარჩამოსართმევთა კასტაში ჰყავს გამწესებული და სავარაუდოდ, ამ სტატუსს არც მოუხსნის. ამიტომ სააკაშვილისგან დასავლეთის ღიად კრიტიკა წარმოუდგენელი სიგიჟე იქნებოდა. მან მანამდე მეორე, ახალი პატრონი უნდა იპოვოს. სავარაუდოდ, ამ როლზე ერდოღანის იმედი აქვს, მაგრამ მწარედ ცდება, თუ ფიქრობს, რომ ერდოღანი ჭაჭამფრქვევი კოშკის და ერთი მეჩეთის ფასად ან დასავლეთს გააწბილებს და ან – პუტინს… თუმცა, მიშა ფსონად აჭარასაც ჩავა, თუ დასჭირდა…

4) პოლიტიკურ–ეკონომიკური ქანქარა. სააკაშვილისთვის ძალიან რთული დილემაა, არ იცის, რა უფრო დიდი პრობლემა იქნება მისთვის – ეკონომიკა თუ პოლიტიკა. პოლიტიკურად მას მართლაც აწყობს დაძაბულობის, ხიფათის, „მტერი გვიტევს!“ „ყველანი სამშობლოს დასაცავად!“ სიტუაციების იმიტირება-გათამაშება და ამბოხის დაწყება. მაგრამ ეს ყველაფერი პირდაპირ ურტყამს იმ სტაბილურ-იდილიური მდგრადი განვითარებისა და ეკონომიკური ბუმის სურათს, რომელიც სააკაშვილს არანაკლებ სჭირდება, რომ ძალიან გაჭირვებული ფინანსური მდგომარეობა გამოასწოროს და საკუთარ ზონდერებს და პოლიციას „ერთგულების“ გრადუსი არ დაუგდოს! ის საყოველთაო აუქციონი, რაც მთავრობას გამოცხადებული აქვს, ყველაფერზე ახალი გადასახადების შემოღების და ძველების გაზრდის ტოტალური ეპიდემია ხომ სწორედ ფინანსურ გაპარტახების გამოა გავრცელებული! ჰოდა, როგორ გინდა, თან პარლამენტის და ქალაქის საკრებულოს შენობები ამზადო გასაყიდად, თან 4 მილიონ ტურისტს ეპატიჟებოდე, თან ლაზიკის ინვესტორებს აგროვებდე გამწარებული, და თან ომახიანად აცხადებდე – ჩვენი მამაკაცების 100% რეზერვში ეწერება და მტერს საკადრის პასუხს გასცემსო? რომელი სულელი დაიჯერებს რუსი ტურისტების საქართველოში მოზღავების მითს, თუ სწორედ რუსებისაგან აგრესიის გამო დღედაღამ საჭირო სიფხიზლეზე დღედაღამ გაუთავებლად ლაპარაკობ და ახალი საომარი ტექნიკის ისეთ გამალებულ პრეზენტაციებს აწყობ კვირაში ერთხელ, რომ საჩვენებელი მილიტარიზაციის ტემპებით მალე რუსეთს, ირანს, ჩინეთს და ისრაელს, ერთად აღებულებს გადავასწრებთ! ასე რომ, მიშა როცა თავისი რეჟიმის პოლიტიკურ გადარჩენაზე ზრუნავს, უნდა თუ არ უნდა, ეკონომიკურად ძირავს საკუთარ ნავს!

5) ამბოხის ვადა. დაბოლოს, არის ერთი რამ, რაშიც ცოტათი ვერ დავეთანხმები ბლადის ანალიზს. სააკაშვილი იმდენად „არჩევნების მეორე დღისთვის“ არ ემზადება, რამდენადაც არჩევნების წინა დღეებისთვის! მთელი ეს „მიშურა“ – ფსევდორეზერვი, იარაღის დარიგება, ციხეებიდან სახიფათო კრიმინალების გამოშვება და რეზერვის სათავეში ჩაყენება, ახალაიების და სხვათა ზონდერების მობილიზება, ფინანსური ტერორი, კაბელური ტერორი, მედია ტერორი, და სხვა „ფსიხიჩესკი“ შეტევები – სწორედაც რომ არჩევნებამდე, ძირითადად, ქართული საზოგადოების, ასევე მიუკერძოებელი დამკვირვებლების („აქ სად მოდიხართ? არ იცით, ჩვენთან რა შეიძლება მოხდეს?!“) დაშინების მცდელობა უფროა, ვიდრე რეალურად სამოქალაქო ომის გაჩაღების მცდელობა. რადგან სააკაშვილს თუ არა, ამ სახიფათო თამაშებში მონაწილე სხვა პირებს მაინც, კარგად უნდა ესმოდეთ, რომ როგორც კი ისინი ამ დონის ავანტიურაზე წავლენ (უკვე მეორედ), ამით საკუთარ თავს ყველანაირად კანონგარეშე დააყენებენ. მთელი ეს ბრავადა და აქა-იქ ნაყიდ-ნანათხოვარ-გადაღებილი საომარი ტექნიკის თითო-ოროლა ნიმუშის დემონსტრირებით ჰაერით დაბერილი კუნთების თამაში, და იმის იმედზე ყოფნა, რომ კახეთში თუ სამეგრელოში იარაღდარიგებული მოსახლეობა ამ იარაღით მიხეილ სააკაშვილის ნულოვანი რეიტინგის მქონე რეჟიმს დაიცავს თავისი მეზობლებისაგან, არის ის, რასაც ინგლისურის ნაკლებად მცოდნე ხალხიც კი გასაგებ სიტყვას არქმევს – boolshit!… მიხეილ „უშიშარის“ (თუ – გამოუშუშარის) ოცნება ისაა, რომ მოწინააღმდეგე ოპონენტებს სათითაოდ შეაშინებს და არჩევნებამდე უკან დაახევინებს. მას არ აქვს იმის ილუზია, რომ ძველებურად ვინმეს საიდუმლო მოლაპარაკებებზე დააბოლებს, არც იმის, – რომ რაიონებში ისე გააყალბებს, რომ თბილისი და დიდი ქალაქები გადაფაროს, არც იმის, რომ ნავარო გადაარჩენს, და არც იმის, რომ რამდენიმე ასეული ზონდერი მთელ საქართველოს ტყვედ აიყვანს… ახლა ყველაფერი იმაზეა – პირველი ვინ დაახამხამებს…

მიხეილ სააკაშვილი არეკილი გარეკილი კია, მაგრამ იმდენი ტვინი შიგადაშიგ კი შერჩენია, რომ კადაფის ხვედრს ბენ ალის ხვედრი ამჯობინოს, ბოლო მომენტში. მით უფრო, რომ არჩევნებამდე კადაფის და მუბარაქის  პლეადას, ალბათ, ბაშარ ასადიც მიემატება… სწორედ ამიტომ, ვფიქრობ, რომ არჩევნების წინა დღეები იქნება ყველაზე მძიმე. აი, როდის იქნება მასიური დაშინება და ტერორი, რომ ოპოზიციურად განწყობილი ამომრჩეველი არჩევნებზე არ წავიდეს! მრავალი ჩვენთაგანის სახლებში ჩუმჩუმად მოვლენ სიდამპლის გაბრწყინების ორდენის კავალრები – პაგონიანი და უპაგონო შარიკოვები და შმონდერები, სიდედრიონები და სახლმმართველობის გოშიები, და შეეცდებიან მათრახით და თაფლაკვერით დაგვარწმუნონ, რატომ უნდა დავუჭიროთ მხარი იმას, ვინც 8 წელია სისხლს გვწოვს და სამშობლოს ნაწილ-ნაწილ გვიყიდის… შეეცდებიან, დაგვაშინონ ჩვენი შვილების მომავლით (ვითომ ამათ ხელში ვინმეს მომავალი გაგვაჩნდეს), ჩვენი კარიერის დამსხვრევით (თორემ ხომ ისეთი კარიერა გვაქვს მათი წყალობით რომ…), ჩვენი საკუთრების წართმევით (თუ ჭკვიანად იქნებით, ცოტა უფრო გვიან წაგართმევთო…)… აი, როდის გველის მთავარი გამოცდა… თუ ამ ფსიქიურ შეტევას მშვიდად გავუძლებთ (ბოლო ბოლო, ვუთხრათ, რომ მათ მივცემთ ხმას და მერე ისე გადავაგდოთ, როგორც თვითონ გვაგდებემ ეს 8 წელია!) და თუ არჩევნებს მთელი ხალხი ( და არა მხოლოდ ოპოზიციური პარტიები) ღირსეულად ჩავატარებთ, ყველა მივალთ ჩვენს უბნებზე და უარს ვეტყვით ნაცმოძრაბის ტერორს, არჩევნების მეორე დღეს მიშა იქნებ არც ვიხილოთ…

P.S. მძიმე და კატასტროფული ვარიანტები…

არის, რა თქმა უნდა, იმის შანსი, რომ არჩევნების წაგების შემდეგ მიშამ აჭარაში გამაგრება და თურქი ასკერებით მხარდაჭერილი ვანდეის ჩამოყალიბება სცადოს, მაგრამ არა მგონია, რომ ამ ვანდეამ დიდხანს გაძლოს. თურქეთის მმართველებმა შეიძლება მხარი დაუჭირონ გიულის ბიჭს, მაგრამ უცხო ქვეყნის შინაურ საქმეებში სერიოზულად ჯარით ჩარევას, სავარაუდოდ, მოერიდებიან.

სერიოზული ხიფათი (ძალიან მცირე შანსით, მაგრამ მაინც) მხოლოდ ერთია. – თუ სააკაშვილის აბსოლუტურად დისკრედიტირებული რეჟიმის კარტის სათავისოდ გათამაშებას რუსეთი და თურქეთი ერთობლივად შეეცდებიან. ეს უაღრესად საშიში სცენარი სააკაშვილის „ერთგულ სტრატეგებს“, ალბათ, მართლაც აქვთ მომზადებული (ისევე, როგორც კულახმეტოვის „გვერდზე გადგომის“ ოსტატურად დაგებული ხაფანგი), თუმცა, იმედი მაქვს, რომ ბოლო მომენტში – საკუთარი ტყავის გადარჩენის შიშით – უკან დაიხევენ.

კატასტროფული სცენარი კი ასეთია:

მიხეილ სააკაშვილის მიერ მომზადებული რეზერვი (დათო შენგელიას ექს-პარტიზნები) გალის რაიონში პროვოკაციას იწყებს. პრეზიდენტი ამ დროს ბათუმში რაიმე მორიგ კონცერტს ატარებს. აფხაზები და რუსები ანაკლიისკენ იწყებენ გადმოადგილებას. საქართველოს უშიშარი პრეზიდენტი მგზნებარე სიტყვით მიმართავს მთელ მსოფლიოს და რუსეთს მორიგ ნიღაბს ახევს სიფათიდან. სანამ მსოფლიო გაოგნებული ფიქრობს, რამდენჯერ, როგორ (ან რატომ?) – უნდა გადაარჩინოს ეს ნაკვები პროვოკატორი, რუსები სამეგრელოს იკავებენ და ფოთისაკენ მიიწევენ. ამის საპირწონედ კი (ყარსის ხელშეკრულების მომიზეზებით და მოძმე საქართველოს „ლეგიტიმური“ მთავრობის თხოვნით!) თურქეთის ჯარები აჭარას იკავებენ…

ამ მორიგ ხაფანგში შეგრიალებით მოგებულნი რჩებიან – რუსები (რომლებიც უკვე არა მარტო თბილისთან, არამედ ქუთაისთანაც იქნებიან ორმოცდაათიოდე კილომეტრში), თურქები (რომლებიც, როგორც ადრე რუსები,, დიდი ხნით შეინარჩუნებენ „მშვიდობისმყოფელის“ სტატუსს და აჭარის ოსმანიზაციას მართლაც შეუქცევადს გახდიან) და მიხეილ სააკაშვილი, რომელიც მთელ მსოფლიოს ნიშნს მოუგებს, „ხომ გიძახდით – რუსეთი დაგვესხმებაო!“. მოგებულნი შეიძლება დარჩნენ ამერიკელი რესპუბლიკელებიც, რომელთაც არჩევნებზე ობამას დამარცხების რეალური შანსი გაუჩნდებათ, რაც კიდევ უფრო გააძლიერებს ამბოხისმოყვარული პროვოკატორის – მიხეილ სააკაშვილის – ამ ვარიანტით დაინტერესებას.

წაგებული მხარეები: ყველაზე კატასტროფულად – საქართველო! შედარებით ნაკლები მასშტაბით, მაგრამ მაინც – ამერიკა და ევროკავშირი.

რა თქმა უნდა, ეს მოდელირებაა… მაგრამ, როგორც ერთი დიდი „სტრატეგი“ იტყოდა, – „ძალიან მიახლოებული სინამდვილესთან“…

ადრესი – კეთილშობილად შერაცხულ ცხენთა სწორუპოვარ რემას

ჰეი, პატრონის მიერ გამორჩეულნო, დაღდასმულნო და ერის სამსახურში მის მიერვე გამწესებულნო!

თქვენ, რომელთაც პატრონისადმი ძაღლური ერთგულება,  უძარღვო შუბლი და სამადლობელი თქარათქურის ტემპი გამოგარჩევთ!..

თქვენ, ვისაც გავაზე ამოკვეთილი გაქვთ მაგიური სიტყვები – “Partia Superior Quam Patria”, რაც გოთების ენაზე მოითარგმნება, როგორც “Partia, Partia, Uber Alles!..”

თქვენ, ვისაც უკან არ დაგიხევიათ ათას მამაცხენობაში, გაცხენებაში და სხვის მაგიერ პულტზე ხელის დაჭერაში…

თქვენ, ვისაც დაგიკრავთ ტაში და ტუში იმაზე, რასაც ვერცერთი Homo Sapiens და Homo Moralis არც იფიქრებდა და ვერც გაბედავდა…

თქვენ – გაიუს კალიგულას და ნერონ კლაუდიუსის,  დომიციან ფლავიუსის და ლუციუს კომოდუსის მემკვიდრეებო – პალიკუს, წუგზარიუს, აკოს სიდედრიუს, დარჩიუს, ელდარიუს, გიგიუს, მაჭავარიუს, გოგორიუს, ლაშიუს თოდრიუს, პადოშიუს,  გივიუს, რუსუდანიუს დექსუსიუს, ეკუნიუს ხერხიუს, შენც – ყოვლად გამომზეურებულო ყალმის დიდოსტატო გრეგ რიკიო – თარგამიუს დომკრატიუს… და სხვანო – კეისრის სამსახურში დამაშვრალნო და ნეტარნო, ულაყნო და ფაშატნო…

თქვენ, რომელთაც აღთქმული გაქვთ კეისრისაგან, რომ თქვენი ხორცისაგან ჩორიზო არასოდეს გაკეთდება და თქვენს ბოგაზე მუდამ ეყრება ქერი და ლარი…

–         ჩვენ – ქვევით მდგომნი, რომელთაც თქვენ „თავისუფალ და ბედნიერ, გაბრწყინებულ და დამოუკიდებელ ერს“ გვიწოდებთ სხვა ხალხთა ყურთა სასმენლად და ფლოქვთა თქვენთა სასოების ნიშნად  შესაერთებლად, ჩვენ, ვისი სახელითაც თქვენ მართავთ და ჭიხვინებთ, ჩვენ, ვის ხარჯზეც თქვენ ნთქავთ და განცხრომას ეძლევით…

–         ჩვენ მოგმართავთ თქვენ – სახელიანნო და კეთილშობილად შერაცხულნო ინციტატუსებო!

როგორც კეისრის მაცნეებმა გვამცნეს, აგიტეხიათ უკვე თავის კანტური პირველი კანონის ახალი დეკრეტით ისევ შესაცვლელად.

არა განაღვლებთ შვილთა ხვედრი, არცა სხვისთა და აწ უკვე – არცა თქვენთა…

არა ფიქრობდეთ ერის და ქვეყნის ბედზე – არცა უწინ და მეტად უფრო – დღესა…

არა გინდოდეთ ხსოვნა შვილთა და შვილიშვილთა, არამედ – კეისრის ფოჩიანი კამფეტების წუწვნა-ლოკვა და „პროფილში“ გაბრწყინება…

გადაგიწყვეტიათ, კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგათ უფსკრულისკენ…

გადაგიწყვეტიათ, რომ ეს ქვეყანა – მამული ჩვენი და დღეს, ვაგლახ –  საჯირითო თქვენი, ამ ქვეყნის მოქალაქეებისგან კი არ უნდა იმართებოდეს, არამედ – სხვა ქვეყნის მოქალაქეებისა მიერ.

არადა, ადრე დედის ძვლებს იფიცავდით ქვეყნის ცრუფიცზე… მითიურ და რეალურ მტრებს ემუქრებოდით – „სისხლს (სხვის სისხლს, რასაკვირველია!) და თავს (სხვისი შვილების თავებს, რასაკვირველია!) არ დავზოგავთ მამულის დასაცავადო“.

ახლა ატეხილხართ ახალი (ჰ)იდეით, რომელიც თრიაქის კვამლში ეწვია პატრონს და მის პროკონსულებს, მოგლანდებიათ ახალი საჯინიბოები, აბრეშუმის ჯიღები და ოქროს ნალები და დაუდგრომლად ჭიხვინებთ – პირველად ისტორიაში ყველა თანაბარი უნდა იყოს, ყველა უნდა გახდეს ჩვენი კეისარი თუ სენატორი, ყველას – სადაც არ უნდა ცხოვრობდეს და ვისი მოქალაქეც არ უნდა იყოს, უნდა ჰქონდეს ჩვენი მამულის მართვის კეისრითბოძებული უფლებაო!

ეს ქვეყანა თქვენით არ დაწყებულა და თქვენთან ერთად არ დამთავრდება, მაღალსჩაბმულნო ინციტატუსებო კალიგულასი!

გახსოვდეთ, ხელის ამწევი ხელს აწერს და ხელისმოწერა ხშირად  ბედისმოწერაა, ბედის ნებიერო თოხარიკებო!

გახსოვდეთ, სერგიუს კატალინადან სერგიუს ორჯონიკიძემდე დიდი მანძილი არცაა და თითოეული ადამიანი თავად წერს თავისი გვარის შადიმანობის ანდერძს, მარტოობის ას წელიწადს თუ შვილთაგან წყევლის ვარლამარავიძეულ ტრაქტატებს…

სანამ თითს დააჭერდეთ, კარგად დაფიქრდით, რაზე აჭერთ, და ვის უჭერთ მხარს… ჰიტლერი და სტალინი წარილტვნენ, ნაცების და კომუნისტების იმპერიები გაცამტვერდნენ  და თქვენნაირ ქინძებს მით უფრო მართებთ ბედის ტრიალზე ფიქრი…

ემანდ, ისეთ რამეს არ მოაწეროთ ხელი, რომელიც თქვენი საბრალდებო დასკვნა შეიძლება გახდეს და ვაითუ თქვენი გავების ხელუხლებლობის ფირმანიც ნაცრად აქციოს…

იმაზე იფიქრეთ, როცა კეისარი ჩამოლაბორანტდება, რას ეტყვით ხალხს…

ხალხს, რომელსაც დაბოლილი კეისრის ცხენების ბედნიერი ხვიხვინის გაგონება აღარ უნდა…

——————————————————

შენიშვნები:

ჩორიზო (Chorizo) – იბერიულად მომზადებული სანელებლიანი ძეხვი. როგორც წესი, ცხენის ხორცი მასში არ გამოიყენება. ცხენის ხორცის ძეხვს ქაზი ეწოდება.

ინციტატუს (Incitatus) – იმპერატორ კალიგულას საყვარელი ცხენი, რომელსაც მან, გადმოცემით, სენატორთა გამოსარჩევი მეწამული ტოგა გადააფარა და რომის სენატში შეიყვანა, ნიშნად იმისა, რომ მისი ცხენი სენატორის უფლებებით იყო აღჭურვილი.

აბსურდის გენიალიზაციის მცდელობები [აბსურდის ამარა დარჩენილ ნაცმოძრაობაში და მის დეზავუირებულ სატელიტებში]

საქართველოს სახელმწიფო კიდევ ერთ ნომინაციით შევიდა გინესის წიგნის  საპატიო გრაფაში – „პირველად მსოფლიოში“.

პირველად მსოფლიოში (ყოველგვარი ბრჭყალების გარეშე!) საქართველოს მიშკურთხეულმა ხელისუფლებამ გადაწყვიტა, რომ როგორც საქართველოს პარლამენტის წევრი, ასევე, საქართველოს ხელისუფლების ნებისმიერი უმაღლესი რანგის პირი – პრეზიდენტი, პრემიერ-მინისტრი ან პარლამენტის თავმჯდომარე -შეიძლება გახდეს უცხო ქვეყნის (ევროკავშირის და, სავარაუდოდ, ასევე  – აშშ-ის) მოქალაქე, რომელიც არის დაბადებული საქართველოში, მიაღწია 21 წელს და 10 წელი მაინც იცხოვრა საქართველოში.

ეს ყველაფერი კი მოჰყვა იმას, რომ ბიძინა ივანიშვილს ხინჯად ჩაუთვალეს ის, რომ იგი ნატურალიზაციის განაცხადის შეტანის მომენტში ჯერ კიდევ იყო სწორედ ევროკავშირის წევრი ქვეყნის მოქალაქე და მიუხედავად იმისა, რომ მას უკვე შეტანილი ჰქონდა განაცხადი ამ მოქალაქეობის დატოვებაზე, ფორმალური და ყურით მოთრეული მიზეზით უარი უთხრეს ნატურალიზაციაზე!

სწორედ აქ არის აბსურდი.

სუპერაბსურდი!

თან ისეთი მასშტაბის სუპერაბსურდი, რომელიც დღევანდელ მსოფლიოში ჯერ არავის გაუგონია და ვერავის მოუგონია!

არა, არის შემთხვევები, რომ საზღვრისპირა რეგიონებში მცხოვრები ორი ქვეყნის ეთნიკური უმცირესობები პარიტეტულ საფუძველზე ერთი ქვეყნიდან – მეორის, და პირიქით, არჩევნებში მონაწილეობენ, მაგრამ საქმე პასიურ საარჩევნო უფლებას ეხება და არა – სხვა ქვეყნის პარლამენტის წევრად, ან, მით უფრო, უმაღლესი რანგის პირად არჩევის უფლებას!

ის, რომ ნაცმოძრაობის ბონზებს კარგად ესმით, რა ნეხვშიც ჩადგეს ფეხი ივანიშვილისთვი მოქალაქეობაზე უარის თქმით, იმითაც დასტურდება, რომ საჯარო რეესტრის გადაწყვეტილებაში მითითებული არ არის კანონის მუხლი, რომელსაც დაეყრდნო რეესტრი ამ გადაწყვეტილების მიღებისას! მეტიც, არამცთუ სააკაშვილმა არ გამოსცა განკარგულება ამ გადაწყვეტილებაზე, რაც მას კანონით ეკისრება, არამედ ამ გადაწყვეტილებას ხელს არ აწერს არც რეესტრის უფროსი ვაშაძე. მხოლოდ მის მოადგილეს, ვინმე გიორგი გაბრიელაშვილს გაახმოვანებინეს ეს აბორტის მსხვერპლი გადაწყვეტილება…

სამაგიეროდ, ახლა მოძებნეს დიადი გამოსავალი – კონსტიტუციის ახალი ჭრა-კერვა!

„ამით ყველა ბარიერი იხსნებაო!“ – ტრადიციულად ღიმილით განაცხადა ქვეყნის ოფიციალურად მეორე პირმა და ევროპის 200-ეულის ინტელექტუალმა დავით ბაქრაძემ.

„გიჟი თავისუფალიაო!“ – ამბობენ ჩვენს ხელისუფლებაზე, უკვე არა მარტო იმერეთში…

ფორმალური მიზეზით – კანონს ვერ დავარღვევთო! – არ მისცეს მოქალაქეობა და მერე გადაწყვიტეს  ქვეყნის მთავარი კანონის – კონსტიტუციის გადაკეთება, რაც თავისთავად მრავალი კანონის ცვლილების აუცილებლობას იწვევს! ევროკავშირის ქვეყნის მოქალაქე იყოო და ნატურალიზაციას როგორ მოვახდენდით, დაუშვებელიაო, და ევროკავშირის ყველა საქართველოში დაბადებული მოქალაქისთვის დაუშვეს ფორმალურად საქართველოს უმაღლესი თანამდებობის დაკავების უფლება! ივანიშვილი საფრანგეთის მოქალაქე გახდაო და იმიტომ ჩამოართვეს საქართველოს მოქალაქეობა, ახლა კი ევროკავშირის და ამერიკის მოქალაქეობის მქონე ათასობით ადამიანს, ისე, რომ მათ საქართველოს მოქალაქეობა არ ექნებათ – აძლევენ საქართველოს ხელისუფლებაში მოსვლის ლეგალურ შანსს!

ქვეშიდან გამოძრომა ჰქვია ამას!

საფრანგეთის მოქალაქე რომ არ ყოფილიყო ივანიშვილი და რუსეთის მოქალაქეობა რომ დაეტოვებინა, მაშინ რას იზამდით, მაშინ რუსეთის მოქალაქეებსაც მისცემდით სრულმასშტაბიან საარჩევნო უფლებასო? – ჰკითხა პალიკო კუბლაშვილს ეკა ბერიძემ „პირდაპირ საუბარში“ და მანამ არ მოეშვა, სანამ პალიკომ არ აღიარა, არ ვიციო… აქვე სხვა ძალიან სერიოზული კითხვები დასვა ჟურნალისტმა – რა დააშავეს თურქეთში მაცხოვრებელმა საქართველოში დაბადებულებმა, ან – სომხეთში ან – აზერბაიჯანშიო? თუ ის შენიშნა იუსტიციის სამინისტრომ, რომ ივანიშვილის მიერ საფრანგეთის საკონსულოდან მოტანილ წერილს საგარეო საქმეთა სამინისტროს მიერ აპოსტილირება აკლდა და ეს ხარვეზი 3 დღეში გაასწორებინა, ის რატომ ვერ შენიშნა მაშინვე, რომ მომმართველი პირი თურმე “არასწორი გზით” მიდიოდაო? 3 თვე რატომ ალოდინეს იმის მოსასმენად, “არასწორი გზით” მოგვმართეო?

ამავე გადაცემის მეორე ნაწილში ბატონ ვასილ მაღლაფერიძის თქვა, ამ აბსურდით ხელისუფლებამ ერთ დღეს გაბედა და უარი უთხრა ივანიშვილს, თქვენი გულისთვის კანონს ვერ დავარღვევო, ხოლო 24 საათში არამცთუ “კანონი დაარღვია”, მთელი კონსტიტუციის  გადასინჯვა და გადასწორება დაიწყო, თან აბსოლუტურად უპრეცედენტო ფორმითო. ბატონი ვასიკო ფიქრობს, რომ ამით ხელისუფლებამ აშკარა გახადა საკუთარი გაფარჩაკება და რომ ეს რაუნდი ივანიშვილის წინაშე მათი საბოლოო კაპიტულაციის ტოლფასია, როცა უარი თქვეს ნოკდაუნის აღიარებაზე, მაგრამ, თავისდა უნებლიედ, აღიარეს სრული ნოკაუტი, მაგრამ მე ამ აზრს სრულად და ბოლომდე ვერ დავეთანხმები.

უფრო სწორედ, ლოგიკის ჭრილში და ფსიქოლოგიური ფენომენის გათვალისწინებით – “მიშამ გაბედა, მაგრამ მაინც შეეშინდა და ბოლოს მაინც ვერ გაბედა” – სიამოვნებით დავეთანხმებოდი, მაგრამ  ვფიქრობ, რომ უნდა გავითვალისწინოთ ნაციონალური მოძრაობის და კერძოდ, მიხეილ სააკაშვილის, საკმაოდ სერიოზულად გამოხატული უნარი, რომ თავისთვის ძალიან წამგებიან ნაბიჯებშიც კი,  კრიტიკულ და კატასტროფულ სიტუაციებში აღმოჩენისას, მონახოს თავისთვის მომგებიანი პოზიციები და თითქოს დათმობების უკან შენიღბოს ის უკეთურობანი, რომელთაც თავის სასიკეთოდ გამოიყენებს. ამ შენიღბვის ერთ-ერთ ნათელ მაგალითად მახსოვს რეგიონული მედიისათვის დავალიანებების ჩამოწერის კამპანია, რომელიც ვითომ ყოყმანის შემდეგ ხელისუფლებამ გულმოწყალედ მიიღო და როდესაც სახელმწიფო ბიუჯეტიდან ამ მიზნით გამოყოფილი 30 მილიონის უდიდესი ნაწილი შემდეგ პროსახელისუფლებო „რუსთავი2“-ის, „იმედის“ და საზოგადოებრივი არხის  დავალიანებების (და პრემიების) დაფინანსებას მოხმარდა!

ამიტომ შევეცდები, გავთვალო ის პოტენციური საფრთხეები, რითაც ხელისუფლება ამ, ერთმნიშვნელოვანად სუპერაბსურდის, უკვე „გაგენიალურობას“ შეეცდება.  და ამით იქნებ მივხვდეთ, ხომ არ არის ივანიშვილისთვის შეთავაზებული გზა, როგორც ია ანთაძემ მოსწრებულად აღნიშნა, „მაპზე უკეთესი“!

1)      ყველაზე მარტივი საფრთხე – პოლიტიკაში სრულფასოვანი ჩაბმის და საარჩევნო პროცესის დაგვიანება! ხელისუფლება ლამისაა ტყავში გაძვრეს, ისე ცდილობს, რომ ნებისმიერი თვე და კვირა, კი არა, რამდენიმე დღით მაინც გადადოს ის მომენტი, როცა ივანიშვილს სრულფასოვანი პოლიტიკური უფლებები მიეცემა. ამიტომ, 100%-ით დარწმუნებული ვარ, რომ რამდენადაც ადვილად „დათანხმდა“ ნაციონალური უმრავლესობა ქრისტიან-დემოკრატების ამ „ინიციატივას“ (ორივე ამ ძალას როგორ ამოდის მზე ივანიშვილის „ქართულ ოცნებაზე“, ხომ ცნობილია, და ის ფაქტი, რომ თარგამაძეს წინადადება დამთავრებული არ ჰქონდა, რომ პალიკო და მისი რაზმი უკვე თანახმა იყო, ძალიან მრავლისმეტყველია!), იმდენად გაჯანჯლებული იქნება თავად პროცესი. იქნება ძალიან ჩაკირკიტებული პოზიციები, მოსმენების გადადებები, პარლამენტი ქუთაისში გადავა,  და ვინ იცის, იქნებ შვებულებაშიც გავიდნენ დასიცხული დეპუტატები… მე პირადად, ასე მგონია, რომ ეს ძალიან რეალური საფრთხეა – ყველა უცხოურ ორგანიზაციას და მეგობარ სახელმწიფოებს სააკაშვილი განუცხადებს – მეტი რა გინდათ, თქვე დალოცვილებო, თქვენი ეჭვების მოსახსნელად ასეთ გაუგონარ ნაბიჯზე – კონსტიტუციის ცვლილებაზეც კი წავედით და ხომ იცით, არაა ეს ადვილი საქმეო! და იქეთ დაამუნათებენ, თქვენ რომ დაგეწყოთ კონსტიტუციის ცვლილება (გეგონება, ვინმემ დააძალა!), ხომ არ იჩქარებდით და ძაან რუდუნებით მიუდგებოთ ამ საპასუხიმგებლო საქმესო! არ გამოვრიცხავ, რომ რომელიმე განსწავლულმა პარლამენტარმა (კობა ხაბაზის „იმედი მაქვს“ ძალიან და კიდევ მეტად გია თორთლაძის, რადგან ასეთი “ოპოზიციის” ხელის გასვრა უხდება ძაან ასეთი გასვრილი იდეების გახმოვანებას) რეფერენდუმის იდეაც კი წამოაყენოს, რაც სრულიად ლოგიკურია. აბა, ნიდერლანდებში ან საფრანგეთში ვინმე აბსურდისტებს, სხვა ქვეყნის მოქალაქეებისათვის  ქვეყნის უმაღლეს პირებად არჩევის უფლების მინიჭება რომ გაეხმოვანებინათ, ეს ამბავი ჩაივლიდა რეფერენდუმის გარეშე? არა, ბატონო, თქვენ პალიკოები ხომ არ ბრძანდებით! ჰოდა, აბა რა გაგიკვირდათ, დამაშვრალმა პალიკომაც რომ აღაპყროს თვალების ზეცისკენ – რა ვქნათ, ბატონებო, ოპოზიციონერი დეპუტატი, დემოკრატიული პარტიის ლიდერი პადოშა თორთლაძე აყენებს საკითხს და როგორ არ დავნიშნოთ რეფერენდუმიო? ასე რომ – ხაფანგი #1 – დრო! ამერიკის ელჩმა აღნიშნა, უნდა იქნეს მიღწეული თანასწორი პირობები არჩევნებში მონაწილეთათვის, და ეს უნდა მოხდეს უსწრაფესად! ჩემი აზრით, ნაცმოძრაობის გათვლა არის სწორედ ის, რომ პროცესი ივნის-ივლისამდე გაჭიმოს და სწორედ ამიტომ განაცხადეს დღეს უცხოეთიდან დამკვირვებლების მოწვევის ინიცირებაზე… სიფხიზლის მოდუნებაზე თამაშობენ ჩვენი შულერები.

2)       მეორე და უფრო სერიოზული საფრთხე – მორალური ხაფანგი + სხვა სატელიტების გამოყვანა ავანსცენაზე. მართალია, ნაცმოძრაობამ ასე ადვილად „დათმო“ ივანიშვილის პოლიტიკაში ჩაბმის  უფლების მიცემა, მაგრამ არ დათმო მოქალაქეობა და არა მგონია, ეს მარტო სააკაშვილის კაპრიზს (წართმეულის უკან დაბრუნება, ისიც ივანიშვილის ქადილის ფონზე – სისუსტეში არ ჩამეთვალოსო!) უკავშირდება. როგორც კი საკონსტიტუციო ცვლილებების ეტაპი  გავლილი იქნება, ნაცმოძრაობის ხელშემწყობი პიარ-კამპანიის მთელი აქცენტი გადანაცვლდება იმაზე, როგორი სახიფათოა სხვა ქვეყნის მოქალაქეების უმაღლეს თანამდებობზე მოსვლის პერსპექტივა! რომ ასეთი ადამიანი სხვა ქვეყნის პრეზიდენტის და კანონების მორჩილია მხოლოდ და შეიძლება გადამწყვეტ მომენტში სწორედ სხვა ქვეყნის ინტერესები დააყენოს ყველაზე მაღლა! მართალია, ნაცმოძრაობაც და პირველ რიგში ქრისტიან-დემოკრატები, როგორც ამ ინიციატივის მამები და მამინაცვლები (რომელი – ვინ, თავად გადაწყვიტეთ), ამ კამპანიის წინა ფლანგზე ვერ იქნებიან, მაგრამ აგერ არ არიან რეზერვში გადანახული მემარჯვენეები, რომელთა მხრიდან ივანიშვილზე დარტყმა არავის გაუკვირდება? აგერ არ არის პან გიმალაისკი თორთლაძე, რომელიც პატრიოტული აქტის ზეავტორია და რომლის პატრიოტული სიფრთხილე არავის გააკვირვებს? ბოლომდე მოხსნის გუდას თავს ბატონი შალვა ნათელაშვილი და კიდევ ერთხელ გააჭენებს ანტიამერიკულ და ახლა უკვე ანტიევროკავშირულ ულაყებს ბიძინა ივანიშვილისთვის დასავლეთიდან მართულობის დაბრალებით… დაბოლოს, აგერ არ არიან უძველესი პარტიის ლიდერები ბაჭუკი ქარდავა და გურამ ჩახვაძე? და თქვენ რა გგონიათ, უცხოეთში გადანახულ მანანა არჩვაძეს, ღვინოში ჩამბალ ლოთ ქობალიას და ზოგიერთ სხვა „ეროვნულს“ ვერ დააძრობს საიდუმლო რეზერვიდან მიხეილ სააკაშვილი? აქვე შეიძლება ვიხილოთ ზოგიერთი სასწრაფოდ შეწყალებული პირიც და მათ მიერ საარჩევნოდ გამომცხვარი ახალი სატელიტებიც… ისევე, როგორც ზოგიერთი ე.წ. „ოპოზიციური“ გაზეთები… სწორედ ისინი დაიწყებენ გნიასს და შექმნიან „უცხო ქვეყნებიდან მართული ძალების წინააღმდეგ ბრძოლის ეროვნულ ფრონტს“. კალისტრატესნაირი მამაოების იმედიც უნდა ჰქონდეს მათგან თაფლნაჭამ ხელისუფალს… თანაც თუ აქამდე რესპუბლიკელები, ფორუმი, თავისუფალი დემოკრატები და სხვები ხშირად ახსენებდნენ  ხელისუფლებას მის მიერ თავის სასარგებლოდ კონსტიტუციის ხშირ ჭრა-კერვას, ახლა უკვე ხელისუფლება დაუბრუნებს საყვედურით ხურდას – თქვენს გამო დაგვჭირდა ასეთ მძიმე ნაბიჯზე წასვლაო!..

3)      საფრთხე მესამე – „მინი/ფსევდო-ივანიშვილების კულტივაცია“. მაქვს ინფორმაცია, რომ დიასპორასთან მუშაობის სამინისტრომ (პირადად პაპუნა დავითაიამ) უკვე მიიღო დირექტივები საზღვარგარეთ მაცხოვრებელი მეტნაკლებ შეძლებული ქართველების ნაცმოძრაობაში რეკრუტირებისათვის.  სააკაშვილს საქართველოში უკვე არ დარჩა მეტნაკლებად პოპულარული ადამიანი, რომელსაც იგი პარლამენტში წარადგენს და ეს ადამიანი არჩევნებს (მაჟორიტარულ ოლქში) მოიგებს… მაგისთვის გადაინახეს ანდრია ურუშაძეო, ითქვა… გაწიე, ერთი!.. ანდრია ურუშაძის მოგებული არჩევნების იმედზე იყოს ჩემი მტერი! თუ წინა არჩევნებზე სააკაშვილის მიერ დარაზმულმა ბიზნესმენებმა მართლაც მოახერხეს რეგიონებში და თბილისის ზოგ რაიონშიც მეტ-ნაკლებად ნორმალური საარჩევნო კამპანიის წარმართვა, დღეს არც ფრიდონ თოდუა, არც თემურ კოხოძე, და ვერც, მით უფრო,  სხვა კიდევ უფრო ოდიოზური ფიგურები – რუსუდან კერვალიშვილი, მაგალითად,  მოახერხებენ არჩევნების მოგებას. ამ „ღვთისმოსავ“ ქალბატონს, საერთოდ, შეიძლება სულ ღერა-ღერა დააწიწკნონ „ისი-პარის“ სალონში სათითაოდ აფუებული თმები მის მიერ გადაგდებულმა ბინების პატრონებმა… ამიტომ, დასაშვებია, სააკაშვილმა ჩამოიყვანოს რამდენიმე ათეული უცხოელი ქართველი და მათ პარლამენტის არჩევნების მოგების ფასად მთელი ქვეყანა დაუნაწილოს. ასე რომ,  კი გვგონია, რომ თარგამაძის მიერ აწეული ეს „ტოპკა“ ინიციატივა ნაცმოძრაობამ მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილის პრობლემის მეტნაკლებად უმტკივნეულოდ მოსაგვარებლად დაგეგმა, მაგრამ, ვინ იცის… იქნებ არც იყოს მარტო ერთ კაცზე გათვლილი! დღეს მსოფლიოში ბევრი ცნობილი ქართველია მიმოფანტული და ზოგიერთი, იქნებ, დათანხმდეს კიდეც აბსოლუტურად დისკრედიტირებული რეჟიმის „სარფიან წინადადებას“…

4)      საფრთხე #4 – „ყრმათა ღაღადი“… არ უნდა დაგვავწყდეს, რომ „ივანიშვილის აქტით“ კონსტიტუციაში საკმაოდ უგვანო შესწორება შედის – 21 წლის მოქალაქეებს ეძლევათ პარლამენტარის ადგილის დაკავების უფლება! დარწმუნებული ვარ, საპარლამენტო უმრავლესობა მიაფუჩეჩებს ამ „პრეთარგამაძეული“  ინიციატივის განხილვის აუცილებლობას, რაც არ უნდა დავუშვათ! საერთოდ, რაც დრო გადის, სააკაშვილი თავადაც უფრო ემსგავსება უწლოვან ბავშვებს და სწორედ უწლოვანებზე გადის მისი ავანგარდი. თუ აქამდე 25-35 წლის ახალგაზრდები იყვნენ სააკაშვილის რეჟიმის დასაყრდენი, ახლა ეს თამასა კიდევ უფრო დაიწევს და 15-25 წლიან თითქმის თინეიჯერებზე გავა. დიდი შანსია, რომ მინისტრებად შაშკინის და რურუას ასაკის ხალხი უკვე ბებრებად ჩაითვალოს.  წინა პლანზე გამოვლენ ნინო ლაპიაშვილის მსგავსი ნორჩი დაქოქილები, რომელთაც მორალური ავტორიტეტად გურამ რჩეულიშვილი და ოთარ ჭილაძე კი არა, სავარაუდოდ, თამარა ჩერგოლეიშვილი მიაჩნიათ და რობოკოპივით წამში 60 ტყვია-სიტყვას ისვრიან წრეზე… თუ დღევანდელი პარლამენტის სახეები არიან პალიკო კუბლაშვილი და აკო მინაშვილი, დიდი შანსია, რომ მომავალი პარლამენტის სახე გახდეს უნივერსიტეტის თვითმმართველობის ვიცე-პრეზიდენტი და ზონდერჯგუფის ლიდერი ბექა ახლოური… სწორედ ახლოურების, ლაპიაშვილების და კიდევ უფრო უწლოვანთა პარლამენტს ამზადებს მიხეილ სააკაშვილი. 21-წლიანებს შორის ხომ მრავლად მოიძებნება ისეთი, ვინც გაიზარდა „ლიდერი ყოველთვის მართალია!“  სულისკვეთებით!… ია ანთაძის ბლოგზე კომენტარების წერა ახალი დაწყებული მქონდა, როცა გავიხსენე დიდი ჰუმანისტის, ბავშვებისთვის თავგანწირული გმირი მასწავლებლის და მწერლის იანუშ კორჩაკის წიგნი „მეფე მათიუშ პირველი“ და სააკაშვილის ხელისუფლებას სწორედ მორალური იმპერატივების არმქონე ბავშვების ხელისუფლების საზარელი ბედი ვუწინასწარმეტყველე… საუბედუროდ, ყველაფერი სწორედ ამისკენ მიდის…

5)      საფრთხე #5. ორმაგი საფრთხე დიპლომატიურ ფრონტზე – აქამდე, გარეგნულად „დუნე“ პოლიტიკური კამპანიის მიუხედავად,  გრადუსი და უცხოელების დაინტერესებაც საქართველოს არჩევნებით მატულობდა. ახლა, შეიძლება უცხოელებმა ჩათვალონ, რომ მიშა “მორჯულდა” (2008 წლის მაისშიც ასე ჩათვალეს კონდოლიზა რაისმა და სხვა დასავლელმა ლიდერებმა) და ნაკლები ყურადღება დაუთმონ საქართველოს საარჩევნო გარემოს. სააკაშვილი ამას უეჭველად გამოიყენებს რეგიონებში ხალხის უფრო შენიღბული, მაგრამ გაძლიერებული დაშინებისათვის და მედია-კონტროლის გასაძლიერებლად. ამ მხრივ ნიშანდობლივია ის მასიური წნეხი, რომელიც უკვე მოდის რეგიონულ მედიაზე (ძირავენ და კონკურენტი „გაუჩინეს“ გორში ტვ „თრიალეთს“, ხელში ჩაიგდეს გურიის ტელევიზია, ფაქტიურად „ობიექტივით“ ჩაანაცვლეს ბათუმში „ტვ-25“, სულ უფრო არნახულ წნეხს მიმართავენ კაბელურ არხ “გლობალ-ტვ”-სთან დაკავშირებით, უკვე 50,000-ით დააჯარიმეს მაგთი (მაშინ როცა ბილაინს და ჯეოსელს გაფრთხილება აკმარეს!) და ძალიან უნდათ რაიმე სანქციები დაუწესონ მაგთისატს… სააკაშვილმა იცის, რომ ვერაფერი ვერ უშველის, როგორც კი რეგიონებში მართალი სიტყვა (ტელევიზია!) გავა… ამიტომ, აუცილებელია ამ პროცესების მუდმივად ინტენსიური გაშუქება – სტუდია „მონიტორის“ და GNS-ის ყველა ფილმის მეყსეულად ინდა იდებოდეს სუბტიტრებით იუთუბზე და გადიოდეს ყველა დიპლომატიური და არასამთავრობო არხით. თუმცა არის მეორე, საპირისპირო საფრთხე – თუ დიპლომატებმა ჩათვალეს, რომ ჩვენ – ქართველებს ჩვენი პრობლემების გადაჭრა მხოლოდ მათი ხელებით გვინდა, ეს მათ ენთუზიაზმს გაანელებს… მზა რეცეპტები არა მგონია, ვინმეს ჰქონდეს. საჭიროა სცილას და ქარიბდას შორის ვირტუოზული გავლა…

6)      რადგან კონსტიტუციის ჭრა-კერვის საბაბი იგდო ხელთ, სააკაშვილი უეჭველად რაიმე  კიდევ უფრო ქონიან დუმას მიითლის! არ გაგიკვირდეთ, თუ ეს იქნება კონსტიტუციური რეფორმის კიდევ ახალი (ჯერ კიდევ მიჩუმათებული) მოდიფიცირება, რომლითაც მთელი ძალაუფლება პრემიერ-მინისტრიდან ახლა უკვე პლარლამენტის თავმჯდომარეზე შეიძლება გადმოვიდეს! ეს ხომ ფორმალურად პუტინის გზის არგამეორება იქნება და სააკაშვილს უფლებას მისცემს ამტკიცოს, რომ მან ზედმიწევნით შეასრულა ობამას და დასავლელი პარტნიორების გზავნილი – არც მესამედ პრეზიდენტობა ინება, და არც პუტინის გზას გაჰყვა!.. სააკაშვილს თავად უნდოდა საკონსტიტუციო ცვლილებების ინიცირება და ამისთვის 21-წლიან ყრმათა მომიზეზება ვერ იყო მთლად გამართული არგუმენტი, ახლა კი განგებამ (“მიხვედრილი” გიორგი თარგამაძის სახით, უკვე მერამდენედ) აჩუქა შანსი, რომ თავისი საქმე (Cosa Nostra) სხვისთვის უფლებების მინიჭებით გადაფაროს! არა ნამდვილად დაუფასდება გიორგი თარგამაძეს ეს „პადაჩა“!  თუ ადრე ვინმეს ეეჭვებოდა, ვინ იქნება 2013 წელს მიშასთვის სასურველი საპრეზიდენტო კანდიდატი, ალბათ უკვე ბევრი ჩვენთაგანისთვის, თარგამაძის ამ სოლო გარღვევის შემდეგ, ყველაფერი ნათელია. სწორედ ეს იმედისმომცემი ახალგაზრდა (ჰ)ოპოზიციონერი, რომელსაც უწინასწარმეტყველა კიდეც სააკაშვილმა მის ადგილზე დაჯდომა, დაჯდება კიდეც. და იცით, რატომ? იმიტომ, რომ, როგორც ჩემი საყვარელი მწერალი იტყოდა: „…იმიტომ, რომ ავტორმა ასე ინება! – და რატომ ინება? იმიტომ, რომ აღწერა!“

7)      დაბოლოს, ისევ ის პირველი არგუმენტი – დრო! ბიძინა ივანიშვილის მოქალაქეობის არმინიჭების გამო დარჩა დღეს თითქოს მივიწყებული, მაგრამ საკმაოდ სერიოზული საფრთხე. მას, როგორც საფრანგეთის/ევროკავშირის წევრი ქვეყნის მოქალაქეს, საქართველოში უვიზოდ ყოფნის დრო საქართველოს მოქალაქეობის დაკარგვის დღიდან – 2011 წ. 7 ოქტომბრიდან – 360 დღით აქვს შემოსაზღვრული. თუ არჩევნები, დავუშვათ, 2012 წ. 14 ოქტომბერს დაინიშნება (მცხეთობა დღეა! – ერთ-ერთი აბსურდულად “კანდიდატი დღე”, რომელიც უკვე თქვენმა მონა-მორჩილმა, ვიწინასწარმეტყველე), მანამდე რამდენიმე დღით ადრე ჩვენი „კანონმორჩილი“ ხელისუფლება ივანიშვილს ქვეყნის დატოვებას მოსთხოვს, რაც მის მხარდამჭერთა განწყობაზე უეჭველად იმოქმედებს!

ისე, თუ უცხოეთის მოქალაქეს პრემიერ-მინისტრად ვირჩევთ, იქნებ უვიზოდ პრემიერ-მინისტრობის უფლებაც მიგვეცა, რომ რომელიმე გაბრიელაშვილის  მოთხოვნით მერე პირდაპირ სამთავრობო სხდომიდან დეპორტი არ გაუკეთონ!

P.S. წეღან თარგამაძე ვახსენე, გიორგი…

2009 წელს გიორგი თარგამაძე რადიო “თავისუფლების” ია ანთაძის ბლოგზე ინტერაქტიულ საუბარში გვეწვია და როგორც სხვა იანეთელებისაგან, ისე ჩემგანაც მრავალი მწარე მუჯლუგუნი მოხვდა. მის მერე, შეძლებისდაგვარად თავს ვიკავებდი, და თუ  რატომ, ეს ჩემი იმ კითხვიდან გახდება თქვენთვის ცხადი, რომელიც მე იანეთში დავუსვი… საბოლოო პასუხი კი სწორედ გუშინ და სწორედ იმ „სატოპკე“ ინიციატივით მივიღე… როგორც ჩანს, წილი საბოლოოდ ნაყარია…

————————————————————————–

ავტორი: სოლომონი საიდან გვწერთ: თერნალი

15.11.2009

კითხვა გიორგი თარგამაძეს

„როსელინის აქვს ფანტასტიური ფილმი – „გენერალი დელა როვერე“. აფერისტი და ქურდი გრიმალდი გესტაპოს დავალებით შედის ციხეში წინააღმდეგობის გმირის, გერმანელების მიერ უკვე ჩუმად დახვრეტილი გენერალ დელა როვერეს სახელით, რომ წინააღმდეგობის სხვა უცნობ ლიდერებს დაუახლოვდეს და გასცეს. მაგრამ ის საყოველთაო თაყვანისცემა და სიყვარული, რომელსაც გრიმალდი/“დელა როვერე“ პატიმრებისგან გრძნობს, მასში საოცარ კათარზისს ახდენს და იგი არამცთუ უარს ამბობს გესტაპოსთან თანამშრომლობაზე, არამედ აბსოლუტურად განწმენდილი მთელი ციხის აპლოდისმენტების ქვეშ უშიშრად მიდის სიკვდილის შესახვედრად...
2006-07 წლებში თქვენ ქართველი ხალხის წინააღმდეგობის გმირი იყავით. 2008 წლის მაისში კი პარლამენტარის სკამზე გაცვალეთ გმირობა. თქვენ, მშობლებისაგან იმ რწმენით გაზრდილს, რომ „სჯობს სიცოცხლესა ნაზრახსა – სიკვდილი სახელოვანი“, არ გენატრებათ ის დრო, როცა მთელი საქართველო გენერალ დელა როვერესავით ტაშს გიკრავდათ?“

————————————————————————————

ჩემთვის უკვე მნიშვნელობა არ აქვს, რა მიპასუხა გიორგი თარგამაძემ. ენას ძვალი არ აქვსო, და პოლიტიკოსის ენას – მით უფრო… ხოლო ნიჭიერი და სააკაშვილის ხელში „დავაჟკაცებული“ ფსევდოოპოზიციონერისას – საერთოდ! ფაქტი სახეზეა. დღეს სწორედ გიორგი თარგამაძე იქცა სააკაშვილის ასბოლუტურად გაფარჩაკებული და სუპერაბსურდული, სამარცხვინო ხელისუფლების „პალოჩკა-ვირუჩალოჩკად“! სწორედ მან (უკვე მერამდენედ) მოწმინდა მარადმოუწმინდავი ცხვირი მიხეილ სააკაშვილს და პასუხისმგებლობა დროებით აარიდა. და რამდენადაც გიორგის ამბიციურობაში ეჭვი არ მეპარება, სრული დარწმუნებით ვამბობ – მან ამ მხსნელი მაშველი რგოლის გადაგდებისათვის 2013 წელს პრეზიდენტად გაქაჩვის გარანტია მიიღო… (რას მიიღებს სინამდვილეში – ეს სხვა ამბავია…)

ჩვენი გრიმალდი – გრიმალდიდ დარჩა, საბოლოოდ და უკანმოუხედავად.

მისგან ციტირებული „სიკვდილი სახელოვანი“ კი – ისეთივე გაცვეთილ პროფანციად, როგორც სააკაშვილის სასახლის პორტალზე ამოკვეთილი რუსთაველის მეორე უკვდავი აფორიზმი…

აბა, შენ იცი, გიორგი! :((

როგორც ევროკავშირის წევრ ქვეყანაში იტყოდნენ – „არ ააცდინო, ასუნტა!“

ხოლო თუ უფრო ეროვნულად გამოვხატავდით – „მიეცი, ამეთვისტო, მიეცი!“

დეკრეტი #666/natural

საქართველოს მარადბედნიერი ხელისუფლების

დეკრეტი #666/natural

05.04.12

საქართველოს მიშკურთხეული ხელისუფლება ნატურალიზაციის მიზნით ეძებს უცხო ქვეყნის არამოქალაქეს (შეიძლება იყოს უცხოპლანეტელი, მაგრამ – საქართველოს არამოქალაქე, ოღონდ – მოქალაქეობის ჟინით აღტყინებული).

აღნიშნული მოთხოვნის გაჩენა წარმოშო პოლიტიკურ-სამართლებრივი ბატალიებისათვის როგორც იუსტიციის და პროპაგანდის სამინისტროს, ასევე – მთავრობაერთგული, პატრიოტულადდამოუკიდებელი მედიისა, და სამთავრობო არასამთავრობო ორგანიზაცია „სუფთა პოლიტიკის“ საკმარისი არგუმენტაციითა და კონტრარგუმენტაციით აღჭურვის მზარდმა საჭიროებებმა.

აღნიშნული პირის კანდიდატობაზე დამაკმაყოფილებელი სუბიექტის აღმოჩენის შემთხვევაში, გთხოვთ დაუყონებლივ და საიდუმლოდ დაუკავშირდეთ იუსტიციის და პროპაგანდის სამინისტროს უცხო ქვეყნების არამოქალაქეების უსწრაფესად ნატურალიზაციის უზენაესს სამსახურს (e-mail: DidArsMisha@natural.ge), ან ნატურალიზაციაასრულების სპეცდანიშნულების რაზმს (e-mail: specnaz@natural.ge) .

სანატურალიზაციო პირის საბოლოო იდენტიფიცირებისათვის აუცილებელია მისი CV, დიგიტალური ფოტოსურათი 6 ხედში (წინხედი, უკანხედი, ზედხედი, ორივე გვერდხედი და ქვედხედი), უახლოესი ნათესავების (მე-6 მუხლამდე) სანდოობითი დახასიათებები და ქონებრივი დეკლარაციები.

ნატურალიზაციის აუცილებელი მოთხოვნაა, რომ პირს არ გააჩნდეს ქონება. ან – გააჩნდეს ქონება (რაც მეტი, მით უკეთესი), მაგრამ არ გააჩნდეს გონება. ან – გააჩნდეს ქონება, ცოტაოდენი გონება, მაგრამ არ გააჩნდეს პოლიტიკური ამბიცია, რომლის მომავალში შესაძლო გაჩენა მომენტალურად დაბადებს ნატურალიზაციის პროცესში მყოფი, ან – უკვე ნატურალიზებული მოქალაქის სრული [ცილობრივი!] დენატურალიზაციის აუცილებლობას, აქედან გამომდინარე განმოქალაქეობის აქტის პროცედურულად ჩატარებით, ან მის გარეშეც – ავტომატურად.

სასურველია, პირმა იცოდეს რომელიმე ენა (ქართული არაა სასურველი -პოლიტიკური ამბიციის გაჩენის ამბავში), სასურველია იყოს ნასამართლები ან ჰქონდეს რაიმე სხვა მადისკრეტირებელი ფაქტი (პოლიტიკური ამბიციიის გაჩენის პრევენციისათვის), სასურველია იყოს უოჯახო, უგვარო, უშვილო, უკბილო, უცხვირო, უძარღვო, უჯიგრო, უილაჯო, უსინდისო და უნამუსო!

უცხო ქვეყნის არამოქალაქის როგორც ნატურალიზაციის, ასევე (საჭიროების აღმოცენების შემთხვევაში) დენატურალიზაციის ხარჯებს სახელმწიფო ბიუჯეტი თავად დაფარავს –  უკვე ნატურში და ცვეტში მონელებული ბედნიერი მოქალაქეების ხარჯზე, რასაკვირველია!

ჰაილ, მიშა!

(აღნიშნული დეკრეტი სრულ შესაბამისობაშია საქართველოს მარადცვლადი კონსტიტუციის  „ტყ“, „ტრ“ და „ყ“ პარაგრაფებთან, ასევე – ევროსაბჭოს, ევროკავშირის, ეუთოს და ვენეციის კომისიის შესაბამის დახურულ დოკუმენტებთან და SMS კომუნიკაციებთან).