მოდით, ვნახოთ ვენახი! (მრავალუცნობიანი ნაცნობი დრამა ფარდით, ნაგლეჯით და მოუხელთებელი სუფლიორით)

(მაგდა პოპიაშვილის სტატუსის ნაკვალევზე 🙂 

 1. ჯურნალისტი ჯაბა (ჯეი-ჯეი) იძახის, რომ ნახა ნაგლეჯი (მერე ამბობს, რომ ეს ნაგლეჯი მას არ აქვს და ისე ეტყობა, რომ არც არასდროს უნახავს, მაგრამ ხუ ქეარზ?), რომელზეც მთელი ჩვენი პოლიტიკური ცხოვრების საიდუმლოა დაშიფრული ძალიან ადვილი კოდით.

 2. მერე ეს ჯეი-ჯეი ართმევს (ან იღებს. წართმევა და წაგლეჯა მგონი არ ყოფილა, ”ონ სამ პრიშოლ” ვარიანტი იყო) ინტერვიუს პოლიტიკური სპექტრის სერიოზულ სუბიექტს – ქვეყნის პირველი პირის ნათესავს და ქვეყნის ერთ დროს პირველი და მეორე პირის მეუღლეს – უბიწო ბიწაძეს (უ-ბეი-ს), სადაც ის ამბობს, რომ პოლონიუსის მსგავსად ფარდის უკან ისმენდა მნიშვნელოვან პოლიტიკურ ვაჭრობას, როდესაც მოპარული პრეზიდენტობის მშვიდად შერგების სიამოვნება იცვლებოდა სერიოზულ დივიდენდებზე. ფაქტიურად ბატონი უ-ბეი ადასტურებს, რომ მის გარდა ყველა ბიწიერია – პრეზიდენტი ყიდულობდა და კომპრომატების მოგროვებას თხოვდა, ხოლო ოპოზიციის ლიდერი ყიდდა. ანუ, ბატონი უბიწო ფარდის იქედან დაესწრო ბიწიერების კლასიკურ ნიმუშს, რომელმაც ისე დაამუნჯა, რომ სამი წელი შოკის ეფექტიდან ვერ გამოვიდა. მან რა თქმა უნდა, უარი თქვა, ასეთ მანკიერ გარიგებებში მონაწილეობაზე, რადგან სათანადო უნარ-ჩვევები და რესურსები არ გააჩნდა (ეს მის უფროსს ჰქონდა, მისი განცხადებით…).

 3. ამ ამბების აქტიური მონაწილე, იუბილარი მიშა, რომელიც ამ დროს იუბილეს სკრომნად ოჯახურ წრეში აღნიშნავს და განუცხადებია, რომ არავითარი საჩუქრები, თუ მაინცდამაინც ბონიბონის კამფეტები (თურქულზე ყველაფერზე გიჟდება) და კურდღლებიანი საათები (Audemars Piguet, რამე) – იყოსო – სწორედ ეს ჩვენი სკრომნი მიშა თავისი სკრომნაია პრესს-მანანის პირით იძახის, – ჩვენ ეგ არ გვაინტერესებსო.

ანუ კაცზე ამბები ვრცელდება, რომ დღისით მზისით ქრთამის მიცემის ამბავს აბრალებენ და ის მართლა პლეიბოის ყურცქვიტასავით იძახის – ”ა ნამ ვსიო რავნო, ა ნამ ვსიო რავნოო”…

 4. ამ ამბების მეორე მონაწილე – ოპოზიციის კანდიდატი, რომელიც ნაგლეჯზე სუფთა წერის დიდოსტატად დაასახელეს, ყველას საფლავში ჩაყოლით ემუქრება და ჯერ კიდე მანამ, სანამ ჟურნალისტი მარტო იდგა ასენიზატორით ხელში, აცხადებდა, ეს ამბავი უბიწოთა ოჯახიდან მოდისო…

პრინციპში, ეს ერთი მართალი გამოუვიდა.

ვნახოთ, დანარჩენ სიმართლესაც თუ დაამტკიცებს, რაც საქართველოს სასამართლოს და ექსპერტიზის ხელში ისეთი ძნელი რამეა, რომ წესით, წმინდა ნიკოლოზსაც არ უნდა გაერისკა, თუნდაც საახალწლოდ!

 5. დაბოლოს, ამ ამბების დაუსწრებელი მონაწილე, ქ-ნი ნინო თატჩერი, რომელიც იძახის, ცხოვრებაში ტყუილი არ მითქვამსო (ეს პასუხი ფსიქოლოგიურ ტესტებში კვლევის მონაწილის არაგულწრფელობის 100%-იანი დასტურია!), ინტერვიუს იძლევა, სადაც თავისი მეუღლის განცხადებების შესახებ კითხვაზე ფაქტიურად დეზავუირებას უკეთებს ამ ინტერვიუს არსებობსაც კი – თქვენ, ალაოდ ხომ არა ხართ – რა გარგლიკურკლიტოლა, რის ინტერვიუ, რა ჟურნალისტი ჯეი-ჯეი და ჩემი უბიწო მეუღლეო? არავითარი ინტერვიუ არ ყოფილაო…. ვაბშემცო…

 ძაან დავიბენი, რამეთუ:

 ა) თუ პრეზიდენტი ვინმეს ქრთამს თავაზობდა, თუნდაც ძალიან კეთილშობილური მიზნით, როგორადაც ითვლება პრეზიდენტად დარჩენის დაუძლეველი სურვილი, ეს არა მარტო მის იმპიჩმენტს, არამედ მის დაჭერას უნდა მოასწავებდეს. და ამ დროს, პრესს-მანანას ნეჟნი ”ნევიჟუ-ნესლიშუები” ძაან უდროოა.

 ბ) თუ პრეზიდენტობის ოპოზიციური კანდიდატი, თუნდაც ძალიან  კეთილშობილური მიზნით, – სისხლისღვრის  და არეულობის თავიდან ასაცილებლად და ქვეყნისათვის არალეგიტიმური პრეზიდენტის მომავალში უმტკივნეულოდ მოსაცილებლად – ქრთამის აღებაზე მიდიოდა, ესეც დასაჭერი მუხლია. კაკ ნი ჟალ, მუსიე ლევან!

 გ) თუ ამის ყველაფრის მხილველი და პრეზიდენტის მხრიდან კიდევ უფრო მეტ ბიწიერებაში ჩაყვინთვის შეთავაზების მოწმე (და ქვეყნის ძალოვანი სტრუქტურების მაღალჩინოსანი და იურისტი) – ბატონი უბიწო ამ ყველაფერს 3 წელი მუნჯად ინახავდა, მისი სამართლებრივი პასუხისმგებლობის საკითხი ავტომატურად დგება და ხვალვე საქართველოს პროკურატურამ უნდა დაიწყოს საქმის მოკვლევა. ბატონი ბიწაძე მინიმუმ მოწმის სტატუსით უნდა დაკითხოს, თუ არა – ეჭვმიტანილის, რომელსაც აღიარებითი ჩვენება უკვე მიცემული აქვს ჯურნალისტ ჯეი-ჯეისათვის.

 დ) დაბოლოს, თუ ქალბატონი ნინო ამჯერადაც, ისე როგორც მთელი თავისი შეგნებული ცხოვრების განმავლობაში, არ იტყუება და არავითარი ინტერვიუ არ ყოფილა (არცა შიოლა ყოფილა?), მაშინ ჟურნალისტი ჯეი-ჯეი, რომელმაც ჯერ უნახავი ნაგლეჯი ნახა და მერე არარსებული ინტერვიუ შეთხზა – უნდა წავიდეს ციხეში თავისი ფანტასმაგორიული ცილისწამებისათვის!

მოკლედ ციხეში უნდა ჩაჯდეს ვინმე – ან 1 (ჯეი-ჯეი), ან მეორე (უბიწო), ან სამივე (უბიწო, მეფე-მზე და გრეჩიხა)

ხოლო, თუ, – მერამდენედ უკვე, –ამ ბედნიერ ერის დაქცეულ ქვეყანაში ისევ არავინ არაფერზე პასუხი არ აგო, მაშინ კიდევ ერთხელ დავრწმუნდებით, რომ ეს არამარტო ბანანის რესპუბლიკაა, არამედ დამპალი და აყროლებული გასრესილი ბანანების პლუტოკრატიაა, სადაც ჯამლეტასგან ჯონდოს დაორსულების სავალალო ფაქტი მხოლოდ ერთი პატარა, შედარებით ნაკლებმნიშვნელოვანი მოვლენაა მასიურ სიდამპლეთა ყოვლისწამლეკი ეპიდემიის ფონზე…

ჯუნგლების ქრონიკები

დაბადების დღისთვის ტირანმა ლომმა თავისი ტირანული სამეფოს გაკეთილშობილება გადაწყვიტა.

მისი მორიგი 5-პუნქტიანი დეკრეტით ტყეში ასწლოვანი ხეები ამოიძირკვა და პეკინიდან გამოწერილი ხელოვნური პალმები ჩაირგო. პალმები ნეონით იყო განათებული და მათზე დაჯდომის მსურველ ჩიტებს 12- ვოლტიან დენს ურტყამდა, დასკინტლიანების თავიდან ასაცილებლად. ჩიტების უმრავლესობა არ კვდებოდა.

მეორე რაც ლომმა ბრძანა იყო ის, რომ ჩიტები და მხეცები ტყეში ჩაჩქანებით (კასკებით) უნდა გადაადგილებულიყვნენ, რათა ხეებიდან ქოქოსის და სხვა საგნების ვარდნით გამოწვეული ტრავმატიზმის შემთხვევები შემცირებულიყო. წესის დარღვევისთვის დამრღვევს პირველად 10 კურდღლით აჯარიმებდნენ, ხოლო მეორედ – ლომის სადილად ან ვახშმად აქცევდნენ, იმის თავისუფლად არჩევით – ტყემალში ჩაწვებოდა, ქინძმარში, თუ კეტჩუპში. ამავდროულად მკაცრად იყო განსაზღვრული, რომ ჩაჩქანს (კასკას) ცხოველის კისერი არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დაეფარა, რამეთუ ლომს ასეთი ცხოველის ან ფრინველის მონადირებაში სერიოზული პრობლემები არ შექმნოდა.

მესამე პუნქტი ტელევიზიების და გაზეთების მონოპოლიზაციას ეხებოდა. ყველა ასე თუ ისე თავისუფალი ტელეარხი დაიხურა და გადაეცათ ლომის ერთგულ ვეზირებს ან მათ სიდედრებს. ახალ ამბებში დარჩა მხოლოდ ორი სექცია – ა) სასიამოვნო ამბების და ბ) უსიამოვნო არაპოლიტიკური ამბების. შეიქმნა ერთი ოპოზიციური მიკროარხი, რომელიც უდაბნოში აჩვენებდა ღამის 03:00-დან 05:00-მდე და 4 ნაციონალური არხი ოპოზიციონერთა მოთხრის სეირიზაციისათვის. სხვა ქვეყნების არხების და გაზეთების გაცნობისთვის დაწესდა ჯარიმა – 200 კურდღლის ოდენობით, ხოლო ნაციონალური არხების ყურებისთვის თავის არიდებაზე – 100 კურდღლის ოდენობით.

მეოთხე პუნქტი. ცხოველებს მიეცათ უფლება, რომ არ გამოეყენებინათ ელექტროენერგია, თუ ისინი საშუალოდ გამოსაყენებელი ელექტროენერგიის 50%-ს გადაიხდიდნენ. გაცხადდა ამ ინოვაციის მსოფლიო მასშტაბით პიონერულობა და არნახულობა-გაუგონლობა.

მეხუთე, ტყეში გაიხსნა ლომის ტუალეტები, სადაც მოსაქმების ფასი ორი კურდღელით განისაზღვრა, ხოლო დათვალიერების – 0.5 კურდღლით. დაწესდა  სავალდებულო ტუალეტ-დათვალიერებების მინიმუმი – კვირაში ერთჯერ.

დაბოლოს, ცალკე გამოცემული სინიდისის სპეციფიური უზენაესობის დეკრეტით შეიქმნა სინიდისის საბჭო, სადაც წევრებად ყოვლად უსინდისო ფილოსოფოსები – ტურა, აფთარი, ძლოკვი და სვავი დაამტკიცეს. მათ მთავარ ფუნქციას შეადგენდა:

–         ოჯახური ძალადობის გამოკვლევა (ყველა ოჯახში დამონტაჟებული ვიდეოთვლების ყოველთვიური ანალიზით)

–         სასკოლო ძალადობის გამოკვლევა (ყველა მოსწავლის და მასწავლებლის სხეულში ჩამონტაჟებული მიკროჩიპების მასალების ყოველკვირეული ანალიზით)

–         ოპოზიციის მხრიდან სანდო ჟურნალისტებზე განხორციელებული ფიზიკური, სიტყვიერი თუ მზერითი ძალადობის  ფაქტების ყოველდღიური ანალიზი

–         რელიგიის მხრიდან ლიბერალური თავისუფლბების და აღვირთავისუფლებების შელახვის მცდელობებზე რეაგირება და რელიგიური ბიუჯეტის ხარჯის სისტემატური ანალიზი.

–         მეფე-ლომის მიერ განხორციელებული და ჯერარგანხორციელებული ცვლილებების, მოფიქრებული და დაუფიქრებელი რეფორმების, აშენებული, დანგრეული და ასაშენებელი ობიექტების ქებათა-ქება და სინიდისის თავისუფლების გამოხატულებად დასახვა.

ამ ცვლილებებით კმაყოფილმა ლომმა 5-საათიანი ფეირვერკი, მრავალჯერად რწყევამდე მისული ნადიმი და საოპერო სამკუთხედში სამეფო გაბრწყინების ფესტივალი ბრძანა – სამაგიდო სამინისტრო მუცლის ცეკვებითა და ვირტუალური მდგრადი განვითარებების დემონსტრირებით.

337-ჯერ შეჩვენდა მეზობელი იმპერიის დაუნდობელი, ტირანული რეჟიმი არადემოკრატიულობისა და ლომის სამეფო ბედნიერებაში ხელის შეშლისათვის.

ბალახისმჭამელ და თვინიერ ცხოველებს აცნობეს საახალწლოდ ბუნაგების ნგრევის, სამსახურებიდან დათხოვის და სანადირო სეზონის გახსნის მოახლოებული ბედნიერების შესახებ…

(ჯუნგლების ქრონიკები. გაბრწყინებიდან წელი მერვე, ომის მოგებიდან და მტრისთვის ნიღბჩამოგლეჯიდან – მესამე)

რის ფასად?

ეს ადამიანი, რომელიც სკოლიდან 14 წლის ასაკში გარიცხეს და სერიოზული განათლება არ მიუღია, შემდგომში თავისი ამბიციურობის, მესიანური მენტალიტეტის, ფსიქოლოგიის, სამხედრო საქმის და პოლიტიკის საოცარი ცოდნით (ზოგიერთის აზრით – მიხვედრილობით და ფანტასტიური ალღოს წყალობით) გამოირჩეოდა, რამაც მის თავბრუდამხვევ კარიერას შეუწყო ხელი.

მან მოახერხა თავისი გაცილებით სერიოზული და განსწავლული პოლიტიკური ოპონენტების მაქსიმალურად სწრაფი ნეიტრალიზაცია.  ქარიზმატული ორატორობის და პროპაგანდის დიდოსტატური უნარ-ჩვევების წყალობით, არჩევიდან ყველაზე მალე თავისი ხალხის ყველაზე პოპულარული ლიდერი გახდა. ის იყო ერის მესია.

მან მოახდინა საზოგადოებაში დედის როლის იდეალიზაცია: ”ქალის სამყარო უნდა იყოს მისი ქმარი, მისი ბავშვები, მისი ოჯახი და მისი სახლი”. დააწესა გმირი დედის ორდენი – 4 და მეტი შვილის აღზრდისათვის. ქალების სახლში გაგზავნით მოახერხა მაღალი უმუშევრობის მკვეთრი შემცირება.

მოახდინა ქვეყნის არქიტექტურის უმაგალითო შემოტრიალება და ინფრასტრუქტურის [გზების, რკინიგზის, აეროპორტების და პორტების] არნახული განვითარება.

შემოიღო სახალხო ავტომობილის კონცეფცია და ავტოწარმოებას სათავეში ჩაუყენა ბრწყინვალე გენიოსი.

მან მოახდინა ერის დისციპლინიზაცია. ჯარიმების და მკაცრი სასჯელის (ზოგ შემთხვევებში – სიკცდილით დასჯის გზითაც კი) მან მოახერხა დანაშაულის მკვეთრი შემცირება, კრიმინალური ელემენტების განადგურების და განდევნის მეშვეობით – საზოგადოებაში უსაფრთხოების და დაცულობის შეგრძნების ზრდა. ხოლო გადასახადების ამოღების ზრდით მოახდინა ქვეყნის ბიუჯეტის და სახელმწიფოს სოციალური დაცვის (მათ შორის – საპენსიო) სისტემის განმტკიცება.  

მილიტარიზაციის და ინფრასტრუქტურის განვითარების წყალობით მოახერხა 4 წელიწადში უმუშევრობის შემცირება 6-ჯერ! მთლიანი ეროვნული პროდუქცია და ერთ სულზე შემოსავალი გაორმაგდა, ხოლო კომპანიების საერთო მოგებამ 28-ჯერ მოიმატა!

მან მიაღწია ფანტასტიურ საგარეო წარმატებებს, როდესაც მისი აღიარებული მტრებიც და კრიტიკოსებიც მასთან ხელშეკრულებებს აფორმებდნენ. ქვეყნის მილიტარიზაციის წყალობით მან მოახერხა შედარებით სუსტი ახლო მეზობლების დაშინება და უმტკივნეულო ანექსია, ხოლო ამის შემდეგ გამოჩენილი ახალი ენერგეტიკული და ინდუსტრიული რესურსების სწრაფი გამოყენებით შექმნა  არმია და ტექნოლოგიები, რომელთა მეშვეობით კატასტროფული მარცხი აგემა იმ დიდ სახელმწიფოებსაც, რომლებიც თავიდან მას ანგარიშში არ აგდებდნენ.

მან მიიღო დამცირებული, განადგურებული, ტერიტორიებწართმეული ქვეყანა და სულ რაღაც 7 წელიწადში აქცია იგი მსოფლიოს უდიდეს იმპერიად, იმდეგაცრუებული და დეპრესიაში მყოფი ერი – მსოფლიოს მპყრობელად და ისტორიაში შევიდა, როგორც დაჩოქილი ქვეყნის აღმაფრენის ყველაზე დაუჯერებელი მაგალითი.

მან მოახერხა სახელმწიფოს არნახული კონტროლის აპარატის შექმნა, როდესაც თითოეული ადამიანის ფიქრი და შეხედულებები კონტროლდებოდა, ადამიანებზე პროპაგანდის უძლიერესი მანქანა ახერხებდა იმას, რომ მათ ეფიქრათ ის და ეფიქრათ ისე, როგორც ეს მანქანა ეუბნებოდა. ამავდროულად ხდებოდა რეჟიმთან შეუთავსებადი პიროვნებების იდენტიფიკაცია, დაშინება, ”გამოსწორება”, ნეიტრალიზაცია ან განადგურება.

მან შემოიღო ერის სიწმინდის თეორია, როდესაც ნებისმიერი გადახრა მის მიერ დაწესებული ნორმიდან -ანატომიური, ფიზიოლოგიური, რასობრივი, სექსუალური, რელიგიური, პოლიტიკური, ფილოსოფიური თუ მენტალური (ფსიქიატრიული დაავადებები) – იყო ამ ადამიანის, ან ადამიანთა ჯგუფების მიმართ სახელმწიფო ტერორის გამომჟღავნების და ამ ადამიანის ან ადამიანთა ჯგუფების ნეიტრალიზაციისა ან განადგურების საფუძველი, რასაც რეჟიმის მხრიდან ჰქონდა იდეოლოგიური და სამართლებრივი გამართლება.

ერის ლიდერის პირდაპირი მითითებებით და დიზაინით 11-დან 14 მილიონამდე ადამიანი იქნა განადგურებული საკონცენტრაციო ბანაკებში. გაზის კამერებში სიკვდილის შემდეგ ადამიანებს აძრობდნენ კბილებს, ატყავებდნენ, ტყავისგან ჩანთებს და ხელთათმანებს კერავდნენ, ხოლო ცხიმს საპნად ხარშავდნენ. ქვეყნის ინტელექტუალთა  25-30%-მდე იქნა დაპატიმრებული, ექსტრადირებული ან სიკვდილით დასჯილი.

საბოლოოდ კი ”მესიის” თვითმკვლელობიდან რამდენიმე დღეში ქვეყანა დამარცხდა მსოფლიო ომში და 50 წლის განმავლობაში გახლეჩილი იყო ჯერ – 4, ხოლო შემდეგ – 2 ნაწილად.  აღმოსავლეთ ტერიტორიების დაახლოებით 30% სამუდამოდ იქნა დაკარგული. ქვეყნის ეროვნული სიმდიდრეების 70% დროებით ან მუდმივად იქნა გატანილი ქვეყნიდან. დაახლოებით 1,5 მილიონი ქალი იქნა გაუპატიურებული მოწინააღმდეგე არმიის ჯარისკაცების მიერ. ზოგიერთი დიდი ქალაქის შენობების და ინფრასტრუქტურის 80%-მდე იქნა განადგურებული მოწინააღმდეგის მხრიდან დაბომბვების შედეგად.  

ამიტომ, როდესაც რომელიმე სათნო ბავშვის სურათს ნახავთ და ბრავადული პროპაგანდისტები მოგიყვებიან მის მიერ განხორციელებული ფანტასტიური რეფორმების, არნახული ეკონომიკური წარმატებების, დაუჯერებელი მიღწევების და ხალხის მხრიდან უზომო სიყვარულის შესახებ, უეჭველად ჰკითხეთ ამ მოჭიკჭიკე მოლაღურებს:

ა) რის ფასად მოხდა ეს ყველაფერი?

ბ) როგორ დამთავრდა ეს ყველაფერი?

P.S.

1) დნმ ანალიზით დამტკიცებულია, რომ ადოლფ ჰიტლერს, ნაწილობრივ მაინც, ებრაული და აფრიკული წარმომავლობა ჰქონდა [Hall, Allan. “DNA tests reveal ‘Hitler was descended from the Jews and Africans he hated'”. dailymail.co.uk. http://www.dailymail.co.uk/news/worldnews/article-1305414/Hitler-descended-Jews-Africans-DNA-tests-reveal.html. ]

2) ბავშვობაში ჰიტლერს ძალიან ცუდი ურთიერთობა ჰქონდა მამამისთან და მიწებებული იყო დედაზე.

3) არის მტკიცებულებები, რომ ჰიტლერი ნარკომანიის კონკრეტული ტიპით იყო შეპყრობილი – ამფეტამინდამოკიდებული იყო. ფიქრობენ, რომ 1942 წლიდან დაწყებულმა ამ პრობლემამ სერიოზული როლი ითამაშა იმ ხისტ სამხედრო გადაწყვეტილებებში (უკანდახევის სრული გამორიცხვა), რამაც ჰიტლერი და III რეიხი კატასტროფამდე მიიყვანა.  

P.P.S.

”თუ თქვენ ხალხს ატყუებთ, და ეს ტყუილი საკმარისად დიდია, და ამ დიდ ტყუილს დიდხანს იმეორებთ და იმეორებთ, – ბოლოს და ბოლოს ხალხი ამას იჯერებს.

მაგრამ ტყუილის შენარჩუნება მხოლოდ მაშინ შეიძლება, თუ სახელმწიფო იცავს ხალხს ამ ტყუილის პოლიტიკური, ეკონომიკური და სამხედრო შედეგებისაგან.

ამდენად, სახელმწიფოსათვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია გამოიყენოს მთელი თავისი ძალები, რათა აღმოფხვრას და დათრგუნოს სხვაგვარად მოაზროვნეობა [დისიდენტობა], რადგან სიმართლე ტყუილის სასიკვდილო მტერია. და აქედან გამოდინარეობს, რომ სიმართლე სახელმწიფოს უდიდესი მტერიცაა! ”

იოზეფ გებელსი, მესამე რაიხის პროპაგანდის მინისტრი

“If you tell a lie big enough and keep repeating it, people will eventually come to believe it. The lie can be maintained only for such time as the State can shield the people from the political, economic and/or military consequences of the lie. It thus becomes vitally important for the State to use all of its powers to repress dissent, for the truth is the mortal enemy of the lie, and thus by extension, the truth is the greatest enemy of the State.”

 Joseph Goebbels, IIIrd Reich Propaganda Minister

ამ ადამიანმა ბავშვობაში ყვავილი გადაიტანა, რაც იმ დროს თითქმის ყოველთვის სიკვდილს უდრიდა. 12 წლისა ეტლით ავარიის გამო ცალი ხელით დაინვალიდდა.  სემინარიაში კარგ მოსწავლედ ითვლებოდა, მაგრამ უფულობის გამო გარიცხულ იქნა, თუმცა შემდგომში პროპაგანდა ამტკიცებდა, რომ ათეიზმის გამოიქნა გარიცხული. ნიჭი იმაშიც ეტყობოდა, რომ ახალგაზრდობაში მის მიერ დაწერილი ლექსი დაბეჭდა იმ ადამიანმა, რომელიც მაშინ ქართველი ხალხის მამად ითვლებოდა, და რომელიც შემდგომ ახალგაზრდა პოეტის მომავალმა მეგობრებმა მხეცურად მოკლეს.

ამ ადამიანმა გამოიარა საშინელი გამოცდები, და იქცა უმკაცრეს მმართველად, რომელიც ფოლადის ხელით მართავდა მსოფლიოს უდიდეს ქვეყანას 30 წლის განმავლობაში. იმპერიის განაპირას დაბადებულმა უბრალო მეჩექმის შვილმა, რომელსაც არასრული განათლება ჰქონდა მიღებული, გაიარა გზა ბანკის მძარცველიდან და ტერორისტიდან პარტიის ლიდერამდე და სამხედრო გენერლამდე, გზიდან ჩამოიშორა მასწავლებლები და მეგობრები, შექმნა ახალი ტიპის პარტია, ახალი ტიპის რწმენა, ახალი ტიპის ადამიანები და ახალი ტიპის მსოფლიოში უდიდესი ქვეყანა. როგორც მისმა ყველაზე მწარე კრიტიკოსმა შემდეგ მის ნეკროლოგში მოწიწებით აღნიშნა, მან ჩაიბარა ქვეყანა, რომლის მთავარ იარაღს გუთანი წარმოადგენდა და დატოვა იგი შეიარაღებული ატომური ბომბით.  

არავის არასდროს არ მოუხდენია დიდი ქვეყნის ისეთი მასშტაბის აღმასვლა სრული ქაოსიდან და გაპარტახებიდან ფანტასტიურ აღმოჩენებამდე და პროგრესამდე ტექნიკის სხვადასხვა სფეროში, როგორც მას. მას ჰქონდა ტექნოლოგიური ნიჭის მქონე პიროვნებების შენიშვნის და გამორჩევის ბრწყინვალე უნარი და საოცრად სწორად ახდენდა პრიორიტეტული ამოცანების ამოცნობას და სტრატეგიის დასახვას.

მან რკინის ხელით მოახერხა ერთმანეთთან ფანტასტიურად დაპირისპირებული ადამიანების, კლანების, ერების და ქვეყნების შედუღაბება და რაც ამ დუღაბში ვერ ჩაეტია, გულცივად ამოთხარა და მოისროლა – ადამიანებიც (მეგობრებიც და ნათესავებიც), კლანებიც (საკუთარი პარტიული მოკავშირეებიც), ერებიც და ქვეყნებიც. მას ჰქონდა თავისი ხედვა იმაზე, თუ რა უნდა ყოფილიყო ეს გიგანტუტი ქვეყანა და არავინ ისე ახლოს არ მისულა თავისი ხშირად ავადმყოფური ოცნებების რეალიზაციაში, როგორც სწორედ ის.

მან მოიგო ომი, რომლის მსგავსი იშვიათად ვინმეს გადაურჩენია, არამცთუ მოუგია. ნაპოლეონის დამარცხებაზე უფრო აღმატებული გამარჯვება მოიპოვა მან, რამდენადაც მონსტრი უფრო დიდი და ცოფიანი იყო, ხოლო მის გამარჯვება – უფრო დიადი და შორსმიმავალი შედეგების მქონე. მისი ქვეყანა ომის შემდეგ მსოფლიოს ერთი მეექვსედი იყო, ხოლო მისი იმპერია – ერთი მესამედი.

ის იყო დიდი ადამიანი და … უდიდესი ტირანი.

მან გაანადგურა 10-დან 20 მილიონამდე ადამიანი. ზოგიერთი მკვლევარის აზრით, ეს ციფრი 40 მილიონიც კი უნდა იყოს.

მან გაანადგურა თავისი ოჯახი, თავისი ახლობლები, თავისი მეგობრები და თანამებრძოლები, თავისი ერი და თავისი ქვეყანა. როდესაც უახლოესმა თანამებრძოლმა – მისივე ერის და სისხლის კაცმა, რომელმაც მასთან ერთად დაიპყრო საკუთარი პატარა ქვეყანა და სისხლმოწყურებული იმპერიის ხახაში მოისროლა – მას დახმარება და დაცვა სთხოვა, როცა მის დასაჭერად მივიდნენ, მან ცივად უპასუხა – აბა რა გითხრა, ხვალ იქნებ ჩემს დასაჭერადაც მოვიდნენო. მან თვითმკვლეობამდე მიიყვანა ცოლი და შემდეგ დაბოღმილმა ყველაფერი იღონა, რომ ყველა მის პარტიულ მეგობარს ცოლი გადასახლებაში ეხილა. საკუთარი შვილის ტყვედ ჩავარდნა ღალატის ტოლფასად ჩათვალა – არასდროს ერთი სიტყვაც კი არ შეუთვლია და ისიც თვითმკვლელობამდე მიიყვანა. მილიონობით ადამიანი იქნა გადასახლებული და შეთითხნილი ბრალდებებით განადგურებულები – ხშირად ელემენტარული სასამართლო პროცედურული ნორმების გარეშე, ხოლო თითქმის ყოველთვის – ამ ფორმალური ნორმების ფიქტიური აღსრულების ფონზე. ყველაზე ჭკვიანი და პატიოსანი ადამიანები, როგორც წესი, განწირულები იყვნენ დასახვრეტად და ბოლოს მის გვერდით მხოლოდ შურიანი კარიერისტები დარჩნენ. ერთგულების მომშორებლის ბედი მარტოობაში ხროტინით სიკვდილი აღმოჩნდა.

მიუხედავად ქვეყნის შთამბეჭდავი ეკონომიკური მიღწევებისა, სისტემა, რომელიც მან შექმნა, ეკონომიკურად საჭურისი იყო, რადგან მონურ შრომას ემყარებოდა და ინიციატივის და კერძო საკუთრების წაუხალისებლობის გამო განწირული იყო საბოლოო მარცხისათვის. ამიტომაც ქვეყნებმა, რომელიც მან დაამარცხა და დაანაწევრა, უკვე 20-25 წელიწადში გადაასწრეს თავის დამმარცხებელ გიგანტს ძირითადი ეკონომიკური მაჩვენებლების მიხედვით. ახალი რელიგია ყველაზე უდღეური აღმოჩნდა ყველა რელიგიას შორის. ახალი იმპერია ხუხულასავით დაიშალა და მას დედამიწის მეექვსედის დაშლაც მოჰყვა. ახალი ადამიანის ყალბი სილუეტიც  მალე აორთქლდა და ყველა ის მანკიერი თვისებები ძალუმად გამოამჟღავნა, რასაც თითქოს ის უნდა დაპირისპირებოდა.  

ძალადობაზე დამყარებული იმპერიამ 70 წელი გაძლო. ყველა ის ”შედევრები”, რაც ვითომ საუკუნოდ უნდა შენახულიყო – სასაცილო და მახინჯი კარიკატურები აღმოჩნდა, ხოლო ყველა ის ნამდვილი შედევრი, რასაც იგი ებრძოდა და ანადგურებდა, ისევე როგორც ყველა მის მიერ განადგურებული მოაზროვნის და ხელოვნის სახელი დღესაც ცოცხლობს და სწორედ ეს საგანძური ითვლება იმ სასტიკი და დაუნდობელი ხანის მედლის რეალურად პოზიტიურ მხარედ.

დღეს მის პატარა სამშობლოში მისი სახელის მქრქალი აჩრდილიღა არსებობს. თითქმის ყველა მიხვდა, რომ მთელი თავისი სიცოცხლე მას თავის სამშობლოზე არც უფიქრია, ხოლო რაც უფიქრია და მოუფიქრებია, ნეტა საერთოდ არც ეფიქრა. მის მშობლიურ ქალაქში ძეგლებთან მებრძოლმა ღორმუცელა, ამბიციურმა,  გრძელმა ქონდრისკაცებმა მისი ბოლო ძეგლის დამხობით სცადეს თავიანთი მინატურული რეპუტაციის ამაღლება – აქაოდა, რა მაგრები ვართ, დიქტატორის ძეგლებს ვებრძვითო!..

ამიტომ, როდესაც რომელიმე ნიჭიერი ბავშვის დაწერილ ლექსს წაიკითხავთ და ბრავადული პროპაგანდისტები მოგიყვებიან მის მიერ განხორციელებული ფანტასტიური რეფორმების, არნახული ეკონომიკური წარმატებების, მოგებული ომების, დაუჯერებელი მიღწევების და ხალხის მხრიდან უზომო სიყვარულის შესახებ, უეჭველად ჰკითხეთ ამ მოჭიკჭიკე მოლაღურებს:

ა) რის ფასად მოხდა ეს ყველაფერი?

ბ) როგორ დამთავრდა ეს ყველაფერი?

 P.S.

1. ბოლო დრომდე არსებული ოფიციალური ცნობებით სტალინი დაიბადა 21 დეკემბერს – ანუ წლის ყველაზე ხანგრძლივ ღამეს. თუმცა ბოლო წლებში გამოჩენილი ზოგიერთი ავტორის მონაცემებით იგი ძველი სტილით 5 დეკემბერს (ანუ ახალი სტილით 18 დეკემბერს) არის დაბადებული. სტალინის ალბათ ყველაზე უფრო ზუსტი ისტორიოგრაფი – სიმონ სიბაგ მონტეფიორე ამტკიცებს, რომ სტალინის დაბადების არამცთუ თარიღი, არამედ წელიც კი – 1879 – ფიქციაა, რომელიც თავად სტალინმა თავის მდივანს ყველა ოფიციალურ წყაროებში შეაცვლევინა 1925 წელს. 1920 წლამდე კი იგი თავად ყველგან 1878 წელს უთითებდა. მონტეფიორეს აზრით ყველაზე სარწმუნო თარიღია 1878 წლის 6 დეკემბერი (ანუ, ახალი სტილით 19 დეკემბერი).

2. სტალინის მშობლებს 1875 და 1876 წლებში დაბადებული ორი პირველი ვაჟი მალევე დაეღუპათ. ორივე მათგანის ნათლია ოჯახის ახლობელი, მდიდარი ვაჭარი და  გორის ჩემპიონი ჭიდაობაში – იაკობ ეგნატაშვილი იყო. მესამე შვილზე ბესო ჯუღაშვილმა ეგნატაშვილს არ თხოვა ნათლობა – მაგას ცუდი ფეხი ჰქონიაო. მიუხედავად ამისა, სტალინიც და კეკეც ეგნატაშვილს ”ნათლია კობას” ეძახდნენ.

3. სხვადასხვა წყაროები ეჭვობენ, რომ ბესარიონ ჯუღაშვილი არ იყო სტალინის ნამდვილი მამა. ყველაზე ხშირად მკვლევარები სწორედ კობა ეგნატაშვილს მოიაზრებდნენ სტალინის მამად. გენეტიკური ანალიზი არ არსებობს.

4. ბესო ჯუღაშვილი ალკოჰოლიზმის მსხვერპლი გახდა. ოჯახური ძალადობის ხშირი ეპიზოდების გამო, სტალინს მამა არ უყვარდა და დედის დაცვას ცდილობდა. დედა სოსოს სემინარიისთვის ამზადებდა, საიდანაც მამამ იძულებით გამოიყვანა შვილი, რომელიც უნდოდა მასავით მეჩექმე გამოეყვანა და თბილისში ფეხსაცმლის ფაბრიკაშიც კი წაიყვანა 10 წლის სოსო. მაგრამ მალე ბესოს ავადმყოფობამ დარია ხელი და სოსო ისევ დაუბრუნდა სემინარიას.

5. თავის წერილებში დედისადმი სტალინი ლამის მეთოდურად იმეორებს სიტყვებს – ”ძვირფასო დედა, იცოცხლე ათასი წელი”. 1937 წლის მაისში დაწერილ ბოლო წერილშიც ეს ფრაზა მეორდება. იქვე მინიშნებულია, რომ სტალინი წამლებს აგზავნიდა. 13 მაისს კეკე გაცივებულა. ამდენად, სავარაუდოდ, წერილი მაისის ბოლოსაა დაწერილი და შეიძლება ვერც ჩამოუსწრო დედას, რომელიც 4 ივნისს გარდაიცვალა. სტალინი დასაფლავებაზე არ ჩამოსულა. დედისათვის გამოგზავნილ გვირგვინზე ასეთი წარწერა იყო ქართულ და რუსულ ენებზე: ”ძვირფას და საყვარელ დედას მისი შვილ იოსებ ჯუღაშვილისაგან (სტალინისაგან)”

P.P.S.

ხალხისთვის საკმარისია იცოდნენ, რომ არჩევნები ჩატარდა. მთავარი ისინი კი არ არაა, ვინც ხმას აძლევს – ისინი არაფერს წყვეტენ. მთავარი ისაა,  ხმებს ვინ ითვლის!

It is enough that the people know there was an election. The people who cast the votes decide nothing. The people who count the votes decide everything.

იოსებ სტალინი
Joseph Stalin (Dzhughashvili) 

ვავა, კოჭოია, ვავა… (ფიქრები ქართულ შიშროებაზე)

ნაწყვეტი ირაკლი სესიაშვილის ინტერვიუდან:

კითხვა: “თუ არა რუსეთს, მაშინ ვის შეიძლებოდა ეს გაეკეთებინა – თვითონ ქართველ სამართალდამცავებს, თუ ვინმე სხვას?”

ი.ს.: “– ამ ვერსიას გამოვრიცხავ – საქართველოს ხელისუფლებას თუ დაუდგინდა, რომ ორგანიზება გაუწია ტერორისტულ აქტს ამერიკის საელჩოსთან, ჩათვალეთ, რომ სააკაშვილი ამერიკის მხრიდან სანაგვე ყუთისთვისაა გამზადებული. საქართველოს ხელისუფლება, უბრალოდ, ვერ გარისკავდა. ალბათ, სულელი უნდა იყო, რომ ასეთ რისკზე წახვიდე, რადგან, ამგვარ ვითარებაში ამერიკული მხარე გამოძიებაში აუცილებლად ჩაერთვებოდა.”

“ალბათ სულელი უნდა იყო”, მომეწონა. ძალიან მომეწონა…

სწორედ ამიტომ, ამ ვერსიას არ გამოვრიცხავდი. სულელების მეტი რაა ჩვენს მთავრობაში!

უბრალოდ, ზოგი მათგანი ამას აფიშირებას უკეთებს, ზოგი დამალვას ამჯობინებს და ზოგჯერ ახერხებენ კიდეც, ურნალისტების დახმარებით (ეს ბატონ ირაკლის არ ეხება).

მით უფრო, რომ ვერავითარი ლოგიკით ვერ იხსნება ლეიბორისტების ოფისთან აფეთქების შემდეგ ე.წ. კოჭოიას რაზმი რატომ უნდა გაქანებულიყო მუხიანში  1 საათში მაღაზიის ასაფეთქებლად.

ასევე უცნაურია, თუ ჩატარებული აფეთქებების მთავარი მიზანი გაფრთხილება და დაშინება იყო, მაშინ რატომ გამოატანეს “სუმკით” ტერორისტ არქანიას ულურსმნო ჰექსოგენის ნაღმებთან ერთად ლურსმნიანებიც, რაც მსხვერპლს თითქმის უეჭველს ხდის. ვინც არქანიას აღიარება ვნახეთ, ალბათ,ეჭვი არ უნდა გვეპარებოდეს, რომ ეს ადამიანი ისეთი “პროფესიონალია”, ამ ორი ტიპის ნაღმს შორის განსხვავებას ძნელად თუ აღმოაჩენს. კაცი რომ საელჩოს კედელს და სასაფლაოს კედელს ვერ ანსხვავებს, იმას ვინ ანდობს ასეთ ოპერაციებს, არ ვიცი.

ჩემი აზრით ამ აფეთქებების ნაწილის უკან შეიძლება მართლაც იდგნენ რუსული სპეცსამსახურები (ხიდის აფეთქება, მაგალითად, საკმაო ეჭვის საფუძველს იძლევა, ისევე როგორც სადგურის აფეთქებები), და მაიორი ბორისოვიც შეიძლება სავსებით რეალური პირია ფსბ-ში ან გრუ-ში. მაგრამ თუკი ეს ასეა, მაინც ძალიან არადამაჯერებლად მიმაჩნია იმ ამღიარებელთა აღიარებები, რომლებიც ასე სახელდახელოდ გვაჩვენეს “ვანო პიქჩერზ”-ის პროდუსერებმა.

ხოლო რუსეთის მიერ საქართველოში ამჟამად აშშ საელჩოს აფეთქების მცდელობა თუ მართლაც რუსი ოფიცრების დაგეგმილია, ასე მგონია, იმ რუს ოფიცერს სწორედ რომ თავისივე მთავრობა გადასცემს ამერიკელებს იმის მომიზეზებით, რომ იგი კონტროლიდან გამოვიდა, რათა ძლივს აწყობილი “პერეზაგრუზკა” “პერეგრუზკად” არ ექცეთ.

აი, გადასცემენ თუ არა ამერიკელებს ან დაუშვებენ თუ არა მათ გამოძიებაზე ქართველი სპეცსამსახურები, რომ კოჭოიას მოჯაჰედების დაკითხვა სიცრუის დეტექტორზე მოხდეს, ამის თაობაზე სერიოზული ეჭვები გამაჩნია. 

ჩემი ვერსია (აბსოლუტურად ვაცნობიერებ, რომ დილეტანტის ვერსიაა, და ვთხოვ არადილეტანტებს, ბ-ნ კაპიტანს – ია ანთაძის ბლოგიდან, მაგალითად, შემისწორონ ან სულაც განმაქიქონ 🙂

არსებულ პოლიტიკურ და ეკონომიურ კრიზისში საქართველოს პი-არ-მთავრობას ბევრი მიზეზის გამო აწყობს, რომ არა მარტო საკუთარი მოსახლეობა, არამედ უცხოეთის საზოგადოებაც და თუ მოახერხა – დასავლეთის პოლიტიკოსებიც მუდმივი დაძაბულობის ქვეშ ჰყავდეს. “მგელი, მგელის!” ძახილი თუ დიდი ხნის განმავლობაში ეფექტის შემცირებას იწვევს, აუცილებელი ხდება მგლის იმიტაცია.

აშშ საელჩოსთან აფეთქება დროში დაემთხვა საქართველოსთვის მზის სამხრეთიდან ამოსვლის მცდელობას. ირანისკენ გაძლიერებული რევერანსების ფონზე, როცა მთავრობის ყურმოჭრილი და თავმოჭრილი პოლიტოლოგები ერთხმად ალაპარაკდნენ ირანის, როგორც დიდი მეზობლის, რესურსების უფრო მასშტაბური გამოყენების აუცილებლობაზე, დაიწყო ლაპარაკი ვიზების გაუქმებაზე, საკონსულოს გახსნაზე (რაც მალე კიდეც ასრულდა). ეს ყველაფერი ჯერ კიდევ ხელისარჩამომრთმევი ობამასადმი ნიშნის მოგების (teasing-ს რომ ეტყვიან ინგლისელები) ნიშანი იყო.

– ჭკვაზე მოდი, ბარაკ, ჩამომართვი ხელი და შემხვდი, თორემ აგერაა აჰმადინეჯადიო, აგზავნიდა მიშიკო სასოწარკვეთილ, მაგრამ ამაყ დეპეშებს ვაშინგტონში. ჰოდა, როცა შეხედეს, რომ თიზინგმა არ გაჭრა, მერე უფრო აქტიურ ქმედებაზე გადავიდნენ.

ბომბის აფეთქება სისულელე იქნებოდაო.

კი მაგრამ, ცხინვალის დაბომბვა გრადებით და იმის დაჯერება, რომ რუსეთი სირცხვილალეწილი გაჩუმდებოდა და არაფერს იზამდა, უფრო დიდი სისულელე არ იყო? თუ მერე დაჭკვიანდნენ? ვითომ?

როგორ ჰგონია ბატონ ირაკლის, აშშ-სათვის ადვილი იქნება იმის აღიარება, რომ ისეთ ადამიანს დაუჭირეს მხარი, რომელმაც ჯერ მათი შეთრევა სცადა მესამე მსოფლიო ომში და ახლა მათი საელჩოების კედლებზე ბომბების მონტაჟითაა გართული?

რა თქმა უნდა, ქართული მთავრობა ამას საუკეთესო სურვილებით აღჭურვილი აკეთებს – უნდათ, მერამდენედ უკვე, რუსეთს ნიღაბი ჩამოძრონ. ერთხელ უნდოდათ, რომ აგრესორის სახეზე აფარებული ნიღაბი ჩამოეძროთ და მოახერხეს. შედეგი – მსოფლიო ამ აგრესიას, დე-ფაქტო შეეგუა, დე-იურე – არა. ახლა უნდა ტერორისტის საახეზე აფარებული ნიღაბი ჩამოადღლიზონ და შედეგი ალბათ მსგავსი იქნება, რუსეთი იტყვის, მაინც მაბრალებენ და რატომაც არაო… ჰოდა, ამასაც შეეგუება მსოფლიო დე-ფაქტო…

რა თქმა უნდა, არა მგონია, რომ ამერიკამ ისე ადვილად დაიჯეროს კოჭოიას ოინბაზობები, როგორც თავის დროზე გიჟი არუთინოვის ტერორისტობა დაიჯერეს (დაიჯერეს, კი? ბუშმა დაიჯერა ალბათ, გულწრფელი კაცი იყო საწყალი და თვალებში ჩახედვით აფასებდა მტერ-მოყვარეს, თორემ კისინჯერი, ოლბრაიტი ან კლინტონი ან დაიჯერებდნენ და ან არა…) თუ იმის არ შეეშინდა მიშიკოს, რომ პუტინის მსგავსი ყველაფერზეწამსვლელი ცივსისხლიანი ცხინვალის დაბომბვის – ანუ საქვეყნოდ სახეში გაწნილი სილის სანაცვლოდ – მის განადგურებას შეეცდებოდა, ვითომ იმის უნდა შეშინებოდა, რომ გაცილებით უფრო დემოკრატიული ქვეყნის გაცილებით უფრო ლიბერალ პრეზიდენტ ობამას ამ ფარული ჟესტით – საელჩოს კედლის აფეთქებით ისე გამოიყვანდა წყობიდან, რომ მაშინვე მე-6 ფლოტს გამოაგზავნიდნენ ალი და ნინოს ქანდაკების წყობიდან გამოსაყვანად?

რაც შეეხება, იმას, როგორ შეიძლებოდა ეს მომხდარიყო.

შეიძლება ბორისოვი მართლა გეგმავდა და გეგმავს აფეთქებებს. სისულელე ის იქნებოდა, ვიფიქროთ, რომ რუსეთი გულხელდაკრეფილი ზის. და შეიძლება ერთ კი არა, 10 და 100 კოჭოიას აქვს მიღებული სხვადასხვა რანგის დავალებები. საკუთარ მოსახლეობას რომ ფეხებზე დაიკიდებ და წადი და ფოცხოში ბალახი მოძოვეო, განუცხადებ თავის მოკვლაზე გამზადებულ ადამიანს, რა გარანტია უნდა გქონდეს, რომ გალში დარჩენილი ქართველები საქართველოს მთავრობის იმედად არიან დარჩენილი. არაა გამორიცხული, რომ ბორისოვის მიერ მართლაც დაქირავებული არქანია და სხვები სულ სხვა მასშტაბის საქმეზე გასკვანჩეს ჩვენმა სწორუპოვარმა ენვერელებმა (მიკვირს ისე, რატომ 6 წელი არ შეინახეს. 6 წელიწადში კოჭოია და არქანია სერიოზულ ტერორისტებად ჩამოყალიბდებოდნენ და მათი აღიარებებიც სხვა ფასს შეიძენდა) და მერე სწორედ რომ იმის ანალოგიური მუქარით, რაც არქანიას მიერ ბორისოვზე გახმაურდა (ოჯახს ამომიწყვიტავენო), აიძულეს თავის თავზე ისიც აეღო, რაც არქანიას შეიძლება აზრად არ მოსვლია. ხოლო იარაღის და ნაღმების დალაგება და ჩალაგება – გინდა ბინაში და გინდა ბავშვის საწოლქვეშ – როგორ ხდება, ეს ხომ ვიცით და გვინახავს!

საშინელებაა ეს, რომ იმის მაგიერ, რომ ჩემი მთავრობის და ჩემი ქვეყნის უსაფრთხოების გვერდით ვიყო ამ ძნელბედობის ჟამს, სულ ასეთი ფიქრები მომდის თავში, როგორ გვიყენებენ თავიანთი მზაკვრული გეგმების ჩვენს ტვინებში ჩასანერგად და თავისი რეჟიმის, როგორც გასაპრემიერებელი მონარქი ბრძანებს “უკვდავ პარტიად” გადასაქცევად.  მე ხომ ის ადამიანი ვარ, ვინც მართლა ფიქრობდა, რომ ვარდების რევოლუციის მერე საქართველო დემოკრატიის სამაგალითო ქვეყნად ჩამოყალიბდებოდა. არადა პლუტოკრატიის და ავტოკრატიის პოტიომკინურ სოფლად იქცა, სადაც მთავრობის მთავარ ამოცანად ხალხის დამონება, გატყავება, დაშინება და სულაც ემიგრაცია გამხდარა! 

უბედურება ისაა, რომ ჩემი ეჭვები სამშობლოს გამყიდველის ან გიჟის ილუზიები კი არ არის, როგორც ამას მთავრობის ხელიდან გამოკვებილი ჩემი ოპონენტები  შეეცდებიან ახსნან, არამედ იმ ერთი  რიგითი ქართველის დაკვირვებები და განზოგადებები, რომელიც მთელი ჩვენი ბოლო 7 წლის გამოცდილებას ემყარება – რას გვპირდებიან და რას აკეთებენ, და როგორ აკეთებენ. რა ვქნა და ვერ ვიჯერებ, რომ ეს მთავრობა ქვეყნის მთავრობაა და არა საკუთარი ჯიბის და ქვენა ინსტიქტების მონა ავაზაკთა ბანდა, რომლისთვისაც ჯარიც, პოლიციაც, სასამართლოც და უშიშროებაც მხოლოდ საკუთარი მბრძანებლობის უზრუნველყოფის მექანიზმებია და არა ქვეყნის და მოქალაქეების დაცვის და გადარჩენისა.

და რომ თუ მე პატრიოტიზმი სხვა რამ მგონია, და არა ტვინების გადამხარშველ პიონერბანაკებში “ლიდერი ყოველთვის მართალია!”-ს ბღავილი და რობერტ სტურუა და ჭაბუა ამირეჯიბი, სოზარ სუბარი და ნინელი ჭანკვეტაძე, ნონა გაფრინდაშვილი და ვახტანგ ხმალაძე მგონია ნამდვილი პატრიოტები და არა კობა ხაბაზი, ნუგზარ წიკლაური, ვერა ქობალია და ეკა ხერხეულიძე, ეს არ ნიშნავს, რომ მე ვცდები… მომავალი განსჯის ვინ არის პატრიოტი და ვინ პატრინოტის პატრონტაშში ჩატენილი გილზა, თან (ტვინ)ცარიელი…

ერთ რამეში მაინც არ ვცდები – ეჭვის შეტანის უფლება მაქვს!

მე მაქვს განსხვავებული აზრის უფლება!

რადგან სწორედ ეს – განსხვავებული აზრის უფლება განასხვავებს თავისუფალ ადამიანს იმ არსებისგან, რომელიც ყოველთვის ლიდერის აზრს ელოდება და ამიტომ მონაა, გინდაც ფილოსოფოსი იყოს ბექგრაუნდით და ხელფასით…

ხოლო თუ ვინმეზე კილოგრამობით დაწყობილი ნაღმები და ლამაზად დაპაკეტებული ჰექსოგენი დიდ ეფექტს ახდენს და ქართული უშიშროების საგალობლის აღვლენის სურვილს აღძრავს, ვურჩევ ჰოლივუდის ბლოკბასტერებით გაერთონ, “ვანო ფიქჩერზ”-სზე უფრო დამაჯერებელი ნამდვილად არის.