პი(ა)რ(ბოზობა) (სი)ჩუმის ჟამს
Posted: 2010/10/29 Filed under: განვრცობილი ფიქრები, Uncategorized | Tags: გაყიდული ჟურნალისტები, დემოკრატია და პლუტოკრატია, ექსპერტები, თავისუფლება, მედიის თავისუფლება, მერაბიშვილი, მიხეილ სააკაშვილი, ნაცმოძრაობა, ნეობოლშევიზმი, რეიტინგები, რუსეთი, უცხოური ორგანიზაციები, IRI დატოვე კომენტარი(პიესა 5 მოქმედებად და ეპილოგით)
მოქმედება I
კანცლერის შუშის სასახლე, სპექტრის სხივებით გაცისარტყლებული.
შემოდის ვანო, ხელში „ჰამლეტის“ ტომით, უკან კუდ-ი მოსთრევს. ვანო კითხულობს:
„ტობე ორ ნოტ ტობე?“ – რაა მაინც, ეს დალოცვილი შექსპირის ენა, უდეურს კი არ ჰგავს, უდღეურს…
– რაღაც დალპა ამ სამეფოში (მეფე-მზის სურათს უყურებს). ასიანი, დალპა… მოცურავე და თევზი თავიდან ლპება. მაგრამ მგონი, კუდიც დალპა. ერთი მარტივი დავალება მივეცი და ორი დღეა ვერ გამოწურეს წვენი…
შემოდის კუდის პოლკოვნიკი, შეცბუნებულ-მოზეიმე.
ვანო ინტერესით უცქერს და სარდონიკული ღიმილით ეკითხება
– დარბაისელი ხალხი მოგიყვანეთ, ბატონო ვანო!.. ერთი გრუზავიკი.
– დარბაისელები ხომ უკვე გავარასხოდეთ, დოქსოპულო. ახლა სუბარული დუჟინა მინდოდა.
– გრანდისიმო, ცოტა მეტი დრო გვჭირდება… ვაწებებთ ფოტოშოპს და აუდიოს ვადებთ. ვწვალობთ… სადაა ძველებური „პრიზნანიე – ცარიცა დაკაზატელსტვ!“? სულ 373 ლარია „ლევი“ იმ ფირმაში ჯერ მონახული. ნოლებს ვეძებთ. უნდა მოვძებნოთ!
– არამცთუ ნოლები, შავი კატაც უნდა მოვძებნოთ ბნელ ოთახში! მაშინაც კი, როცა ის იქ არ არის!
– ეგრეც იქნება, რამდენიმე ათეულ მილიონამდე ავალთ, ჩვენი ნება არაა?! მაგრამ ადვოკატი და ოჯახის წევრები შეხვედრას ითხოვენ…
– არავითარი! ხომ იცი აცილების ფორმულა?
– „გადაგზავნილია არამცთუ შეხვედრის, არამედ მიმოწერის უფლების გარეშე!“
– კარგია. ეპიზოდებს როცა შეთხზავთ, თან დაანაწევრეთ. ერთი ეპიზოდი 6 წელია, 5 კი – 30 წელი გამოვა. დიდება პითაგორას!
– დღეგრძელი იყავი – დიდო მარშალო, დამშვიდების ნავთსაყუდარო და უცხოელ მეფეთა სანატრელო!
– დოქსოპულო, შენ დედა გყავს?
– ოთხი. ძალიან მიყვარან!
– გასაგებია. წადი და თუ ფულები დაგჭირდა, საბნის ქვეშ ერთი ათი მილიონი ამოსადებად, მითხარი და უჯრიდან მოგცემ. გუშინ შემოგვივიდა სწორედ მექსიკიდან… და თუ ფულების ამბავი არ გამოვიდა, ხომ იცით, გვირაბი ყოველთვის არსებობს. ბომბეიდან – ლონდონამდე! მთავარია, გახსოვდეს, რომ…
– „ყოველ სამ კაცში ოთხი მტერია!!!“ გრანდისიმოჰალე!
– მალადეც! აჩუ!
ქორო: (შთაგ-მონებული იერით, მცურავის პორტრეტს მიჩერებული)
„…და ჩვენი ქვეყანა არის ყველაზე დემოკრატიული, ყველაზე ინვესტორმიმზიდველი, ყველაზე განათებული, ანუ ყველაზე განათლებული, ყველაზე სამართლიანი, ყველაზე ნატოური, ყველაზე ევროპული და ყველაზე სინგაპურული, ყველაზე მცურავპრეზიდენტიანი, ყველაზე სწრაფსარდლიანი, ყველაზე ღიმილსპიკერიანი, ყველაზე კუზხერხემლიანი, ყველაზე ქოჩორგილაურიანი, ყველაზე კუბლა-სამართლიანი, ყველაზე „იმედიანი“ და ყველაზე ლიდერ-შიპიანი! ყველაზე ურნალისტებიანი და ყველაზე ახვრულპარლამენტიანი…
ჰაა-ლი-ლუიააა! ჰაა-ლი-ლუიააა! გიიიგი-წერეთ-ლუ-იააა! წერეთ-ლუ-იააა…“
——————————-
მოქმედება II
ცის-ტატა (მოზეიმედგანცვიფრებული ტონით, სირ-ბემოლ-მაჟორულად):
„ახალი წლიდან ყველა ოჯახში კომუნალური გადასახადები გაერთიანებული ქვითრით მივა და ერთ–ერთის არგადახდის ან ვერგადახდის შემთხვევაში დანარჩენი მომსახურებაც შეუწყდებათ.
როდესაც ადამიანი რაღაც მიზეზებით რომელიმე კომუნალურ გადასახდს ვერ იხდის, გასაგებია, რომ მას ეს მომსახურება შეუწყდება.“
დავარდნილი შუქურა:
– რატომაც არა?! რატომაც არა?!
– აბა, ვერ ვაიძულეთ ეს ბრბო, რომ ფული იხადონ. სახელმწიფოს ფული უნდა! ჩვენ, პარტიას „ქართველი ხალხი“ – გვინდა ფული. „ფული, ბაბა! ბევრი ფული, ბაბა!“ ფულია საჭირო პოლიციის შესანახად. ჩვენ ხომ გვინდა, რომ ჩვენს თითოეულ მხარდამჭერს 10-10 პოლიციელი იცავდეს! ფულია საჭირო თითოეულ ურნალისტზე! ჩვენ ხომ გვინდა, რომ ურნალისტები „რედისონებში“ მრავლდებოდნენ! „რედისონი“ კი ბევრი ფული ღირს! ასევე ბევრი ფული ღირს თავნაცემინები მინისტრის ბლანჟეიანი მოადგილე ექს-ურნალისტები. და პარლამენტარები?? თქვენ იცით, გია თორთლაძეს რამდენი კრედიტი ჰქონდა და რამდენი პროცენტი უნდა იხადოს თქვენი დამპალი დენ-წყალ-გაზ-უნიტაზიდან შეგროვილი ლარებით???
– მოინდომეთ, გამორთეთ შუქი, მოაგროვეთ წვიმის წყალი, დაწექით ოჯახურად ერთსაბნისქვეშ და გადარჩებით! ვინც ვერ გადარჩება, მათთვის აგერ ვამარტივებთ ევროკავშირში წასასვლელ ვიზებს! ვინც ევროკავშირს ვერ შეწვდებით, მონღოლეთი და კონგო უვიზოდ მიგიღებთ!
– წააა-დიიით! წააა-დიიით! ბევრი ადგილი უნდა გავანთავისუფლოთ! ბურები მოდიან! ზანგები მოდიან (აბა, ჩვენი ზანგობა არ გინდოდათ)! ჩინელები მოდიან! ესკიმოსები მოდიან! ზანგები – ვაკეში (მერე ვნახავ, ვინ აირჩევს გამყრელიძეს), ესკიმოსები – ყაზბეგში! (მერე ვნახავ ნათელაშვილის გრენლანდიურს), ჩინელები – გურიაში, რომ ჩინური ჩამოასხან! ბურები – კახეთში, რომ საფერავის დაწურვა ასწავლონ. 300,000 ბური რომ ჩამოვა, მერე ვნახოთ, როგორ ბურავენ ოპოზიციას!
—————————
ცის-ტატა:
„Greenberg-Quinlan-Rosner-ის ყვლევის მიხედვით, გამოკითხულთა 67% მიხეილ სააკაშვილისა და “ნაციონალური მოძრაობის” კურსს ემხრობა. ამასთანავე, გამოკითხულთა 62% ოპოზიციის საქმიანობას უარყოფითად აფასებს.“
ჩარეცხილების ვაება:
სად იზრდებიან ასეთი „გამოკითხულები“? რომელ ნეშომპალიან ნიადაგზე? რა ნაკელით არიან მოსუქებულები? როგორ იგეგმება და ვისი ჯიბიდან ფინანსდება ასეთი გამოკვლევებული ყვლევები?
გიგი-LOO:
“მერიის პატრიოტული ბიუჯეტიდან – მამაი ენაცვალოს ავსტრიაში დაბადებულ ტახტის მემკვიდრეს!”
——————————-
ცის-ტატა:
„საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტის, IRI-ს კვლევის მიხედვით, გამოკითხულთა
87% ქართულ ჯარს ენდობა; პოლიციას – 84%; პრეზიდენტის ოფისს – 65%; ქართულ მედიას – 64%; მინისტრთა კაბინეტს – 62%; პარლამენტს – 65%, განათლების სისტემას – 52 %, სასამართლოს – 49%.
რესპონდენტები საუკეთესო მმართველად მიხეილ სააკაშვილს ასახელებენ.
კვლევების მიხედვით, კითხვაზე, ვის შეუძლია საუკეთესოდ მართოს ქვეყანა რუსული აგრესიის შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილი 46%-მა დაასახელა; გიორგი თარგამაძე – 6%-მა; შალვა ნათელაშვილი – 4%-მა; ირაკლი ალასანია და ირაკლი ოქრუაშვილი 3-3 %-მა; ნინო ბურჯანაძე – 2 %-მა; ზურაბ ნოღაიდელი – 1 %-მა;
12%-ს კი მიაჩნია, რომ ვერც ერთი პოლიტიკური ლიდერი ამას ვერ შეძლებს.
ამასთან, მიხეილ სააკაშვილის საქმიანობას 77 პროცენტი დადებითად აფასებს, 18 პროცენტი – უარყოფითად.
რაც შეხება მსოფლიო ფინანსური კრიზისის ფონზე ქვეყნის მართვას, 52% მიიჩნევს, რომ ასეთ ვითარებაში საუკეთესო მმართველი მიხეილ სააკაშვილია, გიორგი თარგამაძე 6%-მა დაასახელა, 3%-მა შალვა ნათელაშვილი მიიჩნია ამ ვითარებაში ქვეყნის კარგად მართვის უნარის მქონედ, 2 %-მა ირაკლი ალასანია მიიჩნია, 1%-მა კი ირაკლი ოქრუაშვილი, 0,3% – მა ზურაბ ნოღაიდელი. 10% –ის აზრით, არც ერთი პოლიტიკური ლიდერის ნდობა არ აქვს.
საპრეზიდენტო ვადის ამოწურვის შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილის გაპრემიერებას გამოკითხულთა 32% სრულად უჭერს მხარს . ამავე კვლევის მიხედვით, სააკაშვილის გაპრემიერებას ნაწილობრივ მხარს უჭერს რესპონდენტთა 24%.
სააკაშვილის გაპრემიერება ნაწილობრივ მიუღებელია 7 პროცენტისთვის, კატეგორიულად ეწინააღმდეგება გამოკითხულთა 22%; კითხვაზე პასუხი არ აქვს 15%-ს.
კვლევის შედეგების მიხედვით, უმუშევრობის პრობლემას ყველაზე კარგად მიხეილ სააკაშვილი მოაგვარებს. მას გამოკითხულთა 51 % ენდობა .
რაც შეეხება სხვა პოლიტიკოსებს, აღნიშნულ კითხვაზე რეიტინგი შემდეგნაირად გადანაწილდა: გიორგი თარგამაძე 7%; შალვა ნათელაშვილი 5%; ირაკლი ალასანია 2%.
ამავე კვლევების მიხედვით, ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემასაც ყველაზე კარგად მიხეილ სააკაშვილი მოაგვარებს.
საქართველოს პრეზიდენტს ტერიტორიული მთლიანობის მოგვარების თვალსაზრისით გამოკითხულთა 49% ენდობა.
გიორგი თარგამაძეს გამოკითხულთა 5% აქვს; შალვა ნათელაშვილს – 3%; ირაკლი ოქრუაშვილს – 3%; ირაკლი ალასანიას – 2%.
პოლიტიკურ პარტიების რეიტინგში “ნაციონალური მოძრაობა” ლიდერობს. კითხვაზე, შემდეგ კვირას რომ საპარლამენტიო არჩევნები იყოს, რომელ პარტიას მისცემდით ხმას, გამოკითხულთა 42%-მა “ნაციონალური მოძრაობა” დაასახელა .
გამოკითხულთა 13% არც ერთ პარტიას არ მისცემდა ხმას, კითხვაზე პასუხი არ აქვს 23%-ს.
ყველა დანარჩენ პოლიტიკურ პარტიაზე ხმების 22% შემდეგნაირად გადანაწილდა: “ქრისტიან–დემოკრატები” 11%; “ლეიბორისტული პარტია“4%; ირაკლი ალასანიას “თავისუფალი დემოკრატები” 1%; ირაკლი ოქუაშვილის “ქართულმა პარტიამ“, “ეროვნულ–დემოკრატიულმა პარტიამ“, იგორ გიორგაძის პოლიტიკურმა მოძრაობამ და “მრეწველებმა“, გამოკითხვის მიხედვით, 1%-ზე ნაკლები ხმები დააგროვეს.“
ლტოლვილები, ქუჩაში მოვაჭრეები, მასწავლებლები, ექიმები, მეცნიერები, გლეხები, მუშები, სამსახურებიდან დათხოვნილები, პენსიონერები, ინვალიდები, უმუშევრები, უმწეონი, მიუსაფარნი, უდედმამონი, ნარკოდამოკიდებულები, მრავალშვილიანი დედები, გაფოცხ(ო)ილი ლტოლვილები, დახმარებაშეწყვეტილი ხალხი – პირგამშრალი, გაშტერებულნი, დაბნეულნი, გამეხებულნი, ენაჩავარდნილნი…
– ვინ თქვა ეს?? აი – რაია???
მწვანერეიტუზიანი შუქურა:
– რატომაც არა!? რატომაც არა?! ისე, კი გამოიცანით! სწორედაც რომ „აირაია“ – IRI!
– კი, აი-რაიმ თქვა ეს! აბა, რა გეგონათ? ვინ მოგვერევა მე და აირაიას?
– გრინბერგის უნამუსო დედა რა ვთქვი მე! მუდმივი კლიენტები ვართ მე და გიგილო და სულ რაღაც 7%-იანი ლიდერობა მომანიჭეს! გეგონება, ცოტა ვაჭამე!
– 7% მეყოფა მე, 7-დან 6.5 კაცის სიძულვილი რომ გადავფარო? 7% რაა 3 კილომეტრის გადამცურავი აღმაშენებლისთვის?
– ვენაცვალე აირაის! ვენაცვალე მაკკეინს! ვენაცვალე ჩვენს მყვლეფავ მყვლევარებს! თქვენ ხომ არ გგონიათ, ამერიკელები მოახერხებდნენ ერთ კვირაში (!) 7%-იანი ნაპრალის 60%-იან კანიონად ქცევას? საყურეებიანი ლევანას ცოლი, კიკინებიანი გოჩაიე ცქიტიშვილი და მათი კანტორები მყავდეს კარგად და ხალხის სიყვარულს ცვეტში დავხატავ!
– აბა რა გეგონათ, ჩარეცხილებო?! თქვენ რომ ბაზრობებში დარბიხართ, ნახმარ წიგნებს ქექავთ თქვენი ბავშვებისათვის, „კათარზისში“ ელოდებით ბორშჩის რიგს, ამაოდ ნერვიულობთ წამლის ფასებზე, რომლებიც მაინც არ გიშველით, რადგან (ჩვენი!) წამალი წყალია, და ცდილობთ კაფეს გვერდით ჩავლისას მაინც დაყნოსოთ ჩოჩელისგან ჩაძვირებული ხორცის სუნი! თქვენ არასდროს არ გაქვთ დრო ჩვენი ყვლევებისთვის! თქვენ არასდროს არ ხართ იქ, სადაც ჩვენი მყვლევარები დადიან. – ისინი დადიან ბენდუქიძის აუზზე და ეკითხებიან მოდელებს, ისინი დადიან სამინისტროებში და ეკითხებიან პატარა ვერას პაწაწუნებს და დიყლომატებს ნინო კალანდაძეს და სოფო ნიჟარაძეს! ისინი მიდიან ქართული ხორცის საწარმოში და ეკითხებიან ქართული ხორცის და ძუძუს ამხევებს! ისინი ეკითხებიან ქართულ შოუმენებს და ქართველ შონზოპოლიტიკოსებს! ისინი ეკითხებიან ალპინისტს, რომელმაც პარლამენტის დაპყრობამდე ევერესტი ოლმოუსთ გაჟიმა და ახალგაზრდა მთავრობის წევრებს და ურნალისტებს, რომლებიც ინდიიდ … მათ წინაშეა გადახსნილი თბილისის მერიის უბეები და ნაცმოძრაობის წკრიალა თეძოები… აი, სად მიმდინარეობს ეს ყვლევები! და იცით თქვენ – რა ჯდება ეს ყველაფერი??? გატყობთ, რომ – არა… და არც უნდა იცოდეთ, რადგან შეიძლება გაგიჟდეთ და არ დაიჯერებთ, რომ მე ამდენი ფულის ვინმესთვის მიცემა შემიძლია! მაგრამ რას იზამ – გამოყვლევა ძვირი ჯდება! თითოეული ურნალისტის ბუდუარები და თითოეული მომღერლის წურწუმი ძვირი ჯდება!.. თითოეული წვერებიანი დარჩიაშვილი, საყურებიანი ლევანი, თავმოპარსული პალიკო და წვერგაპარსული ბოცო თავისი ცოლებით ძვირი ჯდებიან, ძვირ-ფასები! რომ არაფერი ვთქვა ტაბულელი მონაზონების და მდგრადი და და-დი რეფორმატორების ხარჯებზე…
– და თუ აქ – ყვლევის ეპიცენტრებში ხანდახან რაღაც გაუგებრობით ხვდებით ისინი, ვინც იქ არ უნდა ყოფილიყავით (რას იზამ?! ყველაფერს ვერ გათვლი, გინდა აირაი იყავი და გინდა აიპიემი), მაშინ თქვენც პასუხობთ ყვლევის კითხვებს და თქვენ (და)კითხვებს ესწრებიან ისინი, ვინც იქ უნდა ყოფილიყო! ვიდეოკამერიანი ურნალისტებიც! ისინიც ესწრებიან! იქვე არიან გამგმირავმზერიანი მანდატურებიც, ნაჩათლახარი სახლმმართველებიც, ექსკაბეშნიკი კომენდანტებიც, უსირცხვილი კომედიანტებიც, უდედო ზონდერებიც და იქვეა შვილგაპარებული სოსო თოფურიძეც თავისი კუდით და ომახიანი ხმით, თავისი პორტფელით, სადაც ყველა დაკითხულის სამუშაო ადგილია შეტანილი და ყველას დირექტორი გაფრთხილებულია, რა ჩვენება უნდა მისცენ, if anything goes wrong…
– აი, როგორ უნდა გამოყვლევა! და მერე ამ ყვლევის მასალებს, რომლებიც იუესაიდის დაფინანსებულია (იუესაიდი ჩვენ გვაძლევს ფულს და ჩვენ გრინბერგს ვუხდით გრინებს! უნარჩენო წარმოებაა!) ჩვენ გამოვფენთ ხეებს შორის გაჭიმულ თოკებზე, როგორც კოპლებიან ტრუსიკებს (არსად არ ვიტყვით, რომ საბოლოო ჯამში ეს მთხლე მოსყიდული ქართველების ნაჩალიჩარია… იუესაიდი, აი-ერ-აი, ბლუმბერგი და ბედველი უკეთ ჟღერს, ვიდრე თარხნიშვილი და ცქიტიშვილი…) და არაფერი ის არ ამშვიდებს მოსახლეობას, როგორც მზეზე გაფენილი კოპლებიანი ტრუსიკები, განსაკუთრებით, თუ კოპლები ვარდისფერია და ტრუსიკები – ბიკინი!
– და ვინმეს გიკვირთ ჩემი შედეგი, როცა ამდენი შრომა და ჯაფა მაქვს ჩადებული ამ საქმეში? ესაა სწორედ ჩემი საქმე და ჩემი ბრძოლა. ესაა – „მაინ კამპფ“! ამის პროფესიონალი ვარ მე, რომ რაც არ უნდა ვძულდე ყველას, მაინც ისე გამოვაჩინო, რომ მე ვარ თქვენი სანატრელი იმპერატორი!“
ხალხი – დაჩაგრული, დაბეჩავებული, დაშინებული, თავდახრილი, მშიერი, ოჯახგადახვეწილი, სახლგაყიდული, ბეჭდებდაგირავებული, დაუოჯახებელი, უპერსპექტივო, უფულო, უგრეჩიხოდდარჩენილი, კაზინოებშიგატყავებული, უიმედო ხალხი… ერთდროს რომ ქართველი ხალხი, გულადი, პურადი, ღირსებით სავსე იყო და ახლა ნაცური ვამპირის მიერ სისხლგამოწოვილ ნაცრისფერ აჩრდილს დამსგავსებია…
————————————-
….
ცის-ტატა:
სანდრა რულოვსის ინტერვიუ, რომელიც მას, 2004 წ. თებერვალში, დანიური ჟურნალისთვის მიუცია (ციტირებულია შემდეგი სტატიის მიხედვით ” Georgia On His Mind – George Soros’s Potemkin Revolution”, by Amb. Richard Carlos, Sunday, 23 May 2004):
“საქართველომ წარმოშვა ძლიერი ლიდერები: სტალინი, ბერია, გამსახურდია...
შევარდნაძეც კი შეგვიძლია მივაკუთვნოთ მათ რიცხვს, იმ პერიოდამდე მაინც, ვიდრე მას ძალაუფლების დაუძლეველი წყურვილი შეიპყრობდა. ამ ლიდერთა თვალთახედვა ცდებოდა საქართველოს ფარგლებს. ჩემი ქმარიც მათ კატეგორიას განეკუთვნება. ის აგრძელებს ტრადიციას. ამ ქვეყანას სჭირდება მკაცრი ხელი.
უაღრესად მნიშვნელოვანია, რომ ქვეყანაში აღდგეს ხელისუფლებისადმი პატივისცემა, კანონი ნაკლები სიხშირით ირღვეოდეს და ხალხმა როდესმე ისწავლოს გადასახადების გადახდა. პასუხისმგებლობის გრძნობა აქ უაღრესად ნაკლებია… მე ვფიქრობ, რომ ჩემი ქმარი ზუსტად ის ადამიანია, ვისიც ხალხს უნდა ეშინოდეს. აქ არ არის ლაპარაკი პირდაპირ ფაშიზმზე ან რაღაც მაგდაგვარზე. თუ ვინცობაა მან გამოავლინა რაიმე სახის ექსტრემისტული თვისებები, მაშინ მას ამის შესახებ მიუთითებენ. დღეს ხომ ყველა ჩვენ გვიყურებს..”
ქორო: შთაგონებული ბელკანტოთი – Iberia, Iberia, Uber Alles!
“ეს არ არის პირდაპირი ფაშიზმი, ეს არის ირიბი ფაშიზმი! ეს არის ვარდისფერი ნაციზმი! ეს არის ნარცისიზმი! ეს არის ნეობოლშევიზმი! ნეობოლშევიზმი როგორ იქნება ფაშიზმი? ჰალე! სტალინიზმი+ბერიიზმი+ზვიადიზმი+ ედიკიზმი=მიშიზმი. (მიშა+ სანდრა = ლავ(ა)“
შენი ქმარი ზუსტად ის ადამიანია, რომლისაც ერს უნდა ეშინოდეს! შენი ქმარი ისაა, ვინც ქვეყანა დააქცია და მოთხარა… როგორი მართალი ყოფილხარ, სანდრა? როგორი მარგალიტები დაგიფრქვევია დანიურ ჟურნალთან და აქ ჩვენ როგორ სველ ქატოს გვაჭმევდი უმად და მეგრული ნაზი სიმღერით გვისერავდი სულს, ჩვენო პირველო ლედო! და თავად როგორ მოგიხდა ქმრის მკაცრი ხელი, სანატრელო? და დღეს, სანდრა? დღეს ვინ გიყურებთ? დღეს ვინ გიკრავთ ტაშს? და რა გიჯდებათ ეგ ტაშის კვრა? ჩვენ რა გვიჯდება თქვენი სპექტაკლები, მადამ კლაუდია ოქტავია ნერონ?“
შემოდის ანაკლიიდან ჩამოსული იმპერატორი, შესაბამისად (ანაკლიისა) შემოსილი ზურმუხტისფრად.
– სულო ჩემო! (იმპერატორი)
– სულა ჩემო! (იმპერატრისა)
ზეიმი სულთა…
ქორო (გაბმულად, ბენიამინო ჯილის ხმით): – ეს გზა ღვთისმშობლის ტაძართან მიგიყვაანთ? …იგიყვაანთ?… გიყვაანთ?… იყვაანთ?… ყვაანთ?… ვაანთ?… აანთ?… ნწ!
———————————
მოქმედება III
ტურისტებით გაპიპინებული კაბრიოლეტ-ავტობუსი ქალაქის მთავარ გამზირზე. ჭიპმოშიშვლელებული ქორფატურფა გიდის ვარდხავერდოვანი ხმა:
– თქვენ იმყოფებით ქალაქის მთავარ გამზირზე, რომელსაც ორი წელია მიშელინი ეწოდება, ადრე კი გოლოვინის პროსპექტი ერქვა. გზა გოლოვინიდან – მიშელინამდე ნათლად ასახავს დღევანდელი საქართველოს წიაღსვლას რუსული დომინაციიდან ევროპულ ღირებულებამდე. ეს პროსპექტი მოფენილია საქართველოს ისტორიის შთამბეჭდავი მარგალიტებით! მთელი ჩვენი ქვეყნის სული აქაა, – მიშელინზე. აი, მაკდონალდსი, მსოფლიოში ყველაზე გემრიელი ბიგმაკები სწორედ თბილისში ცხვება! აი, „რედისონ ბლუ“, სადაც ჩვენი ენაბლუ ურნალისტები იმაგრებენ სირცხვილის კორიდორებში გატარებით შერყეულ ფსიქიკას! აი, ასწლოვანი ზეთისხილის ხე – სახელად „გიგილოს ოცნება“. აი, უკვდავი ნანგრევები, რომელიც ერთდროს საზიზღარი “იმელი” იყო და როდესმე ნანატრი “კემპინსკი” იქნება (ღმერთმა ხელი მოუმართოს გიგილოს, ოდესმე ხომ ააშენებს!). აი, კეზერაანთ კორპუსი – ადრე რომ კადეტთა კორპუსი იყო. თქვენ წარმოგიდგენიათ, რამოდენა პროგრესია კადეტთა კორპუსიდან – კეზერაანთ კორპუსამდე? აი, ოპერა, სადაც ხანდახან მარშალი პარტიულ მიტინგებს მართავს, „ლა სკალას“ რომ არ ეღირსება, ისეთებს… აი, სახლი, საიდანაც ბრწყინვალე ქართულმა პოლიციამ ძლევამოსილად გამოაძევა დამნაშავე ბიზნესმენები (დამნაშავე იყვნენ, აბა, რა? როცა ქვეყნის მთავარ გამზირზე თავის ბიზნესებს ხსნიდნენ! ნურას უკაცრავად!) და მთავრობამ კი მერე მოამზადა ეს ულამაზესი სახლი გასაყიდად. ხომ ხედავთ, რა ლამაზია, როგორი სექსუალური შენობაა! თქვენ ღამით უნდა ნახოთ – იისფერ ტონებში რომ ბანაობს, გერშვინი გაგახსენდება. ხომ არ აღგეძრათ, სურვილი, ბატონებო? აქვე ახლოს, ჩვენი მდგრადი განვითარების სამინისტროა, ძალიან მალე გაგიფორმებენ ყველაფერს, რასაც ხელს დაადებთ… თქვენ ოღონდ ხელი დაადეთ და ამ ამბავში ფეხი ჩადგით და ცუგრუმელა ვერა ნებისმიერ ობიექტს გაგიიმასქნებთ და შეგიფუთავთ კანადური ლავაშივით! თქვენ ოღონდ ჩვენს ბიზნეს-გარემოში შემოდგით ნაბიჯი და ნახავთ, როგორ ჩინური წებოსავით მიეწებებით ჩვენს მთავრობას… არ ინანებთ! რასაც დასთესთ, ასმაგად ამოიღებთ! გარწმუნებთ! მამა ბაზილიოს და დედა ალისას სულებს გეფიცებით!
– აი, ეს ადგილი, სადაც ზაზაზა ბეგაშვილის თაოსნობით ქართველმა ნიღბოსანმა შეფიცულებმა ფიცი დადეს და შეჯავშნული მკერდით, რეზინით და გაზით დაიცვეს ქართული საზოგადოება აგრესიისაგან! აი, აქ შეითხზა ჩვენი მთავრობის ინტელექტის დამღადასმული უკვდავი ტაეპი – „ბადრის – რა?“.. აი, იქვე მეორე სახელოვანი ადგილი, სადაც ქართველმა ყვითელლაბადიანმა მენაგვეებმა საქართველოს ძლიერებას ჩაუყარეს საფუძველი და წყლის ჭავლით მორეცხეს ჩვენი მომავალი მიშალენი ათასგვარი ნაგვისგან, რომლებმაც ხმის ამოღება გაბედეს! ნურას უკაცრავად! აქ მხოლოდ რჩეულებს აქვთ ხმის ამოღების უფლება! ხალხის – ანუ, სახლმმართველების, ცესკოს და პოლიციის – რჩეულებს! დანარჩენებმა მადლობა თქვან, თუ უფასოდ სუნთქავენ მარშლის წყალობით ნაჩუქარ ჟანბგადს (ისე, მერაბიშვილი გვყავდეს კარგად და ჟანგბადზე მეტი ცრემლდენი გაზი მოდის ერთ სულ თბილისელზე J)
– აი, სწორედ ამ ადგილზე, როცა ქაშუეთიდან ჯერ კიდევ გაზის კვამლი გამოდიოდა, მოდიოდნენ ფეხით და აირწინაღების გარეშე (ახლაც ცრემლები მომდის უგაზოდ და მკერდი მიღელავს უმიზეზოდ, რომ გავიხსენებ) ძლევამოსილი ქართველი ღენერლები – მერაბიშვილი, გოგავა, ახალაია… როგორც იმ ფოტოსურათზე, მოშე დაიანი, იცხაკ რაბინი და ვინმე მესამე რომ შედიან ლომების ჭიშკრით იერუსალიმში! და სწორედ ეს ქართველ ღენერლები თავიანთი შეუვალი იერით არწმუნებდნენ მსოფლიო საზოგადოებას, რომ არც არაფერი მომხდარა და არც მოხდება ჩვენს სახელმწიფოში, რაც ჩვენს მამას და მარჩენალს არ ნებავს! დიდი-დიდი ერთი-ორი რაიონის დაკარგვა… დღეგრძელი იყოს დიდი მარშალი! შესვით, ბატონებო, მარშლის სადღეგრძელო! ჩვენი დეპუტატ-მეღვინე-რესტორატორის ჩამოსხმული ღვინოა, სხვას აეროპორტში მაინც ვერ იყიდით, პაპა ბაზილიოს და დიდედა ალისას სულებს ვფიცავ!
– ეს მდგრადი ვერას ბაღია, ხოლო ეს – ალანას სკვერი. აქ მაია ნადირაძეს უყვარდა ჩასეირნება, ხოლო ეგერ დოქტორ დოტის აივანია სასტუმრო კოპალას თავზე. დიახ, სწორედ იმ სახელგანთმული დრ. დოტის, ჩვენს პრეზიდენტს ჯანმრთელობა რომ აღუდგინა უცაბედი სპრინტის მერე და ქართველი ხალხის და თბილისის ქებათა-ქება რომ გააფინა ბლოგზე… მოკლედ, ეს ჩვენი პლას პიგალია, ძვირფასო სტუმრებო…
– ეგ ქანდაკებები? – ეგენი ჩვენი ბუმბერაზი მწერლები არიან, დიდი რომანისტები და რომანტიკოსები – ილია წერეთელი და აკაკი ჭავჭავაძე. მაგათ ჩაუყარეს საფუძველი ქართულ მწერლობას მე-17 საუკუნეში, ვარდების რევოლუციამდე ჯერ კიდევ 300 წლით ადრე. აი, რა მდიდარი კულტურა გვაქვს. ეგ სკოლაც მაგათი დაარსებულია ჯერ კიდევ მაშინ.
– კი, ეგ რუსთაველის თეატრია… საიდან გაიგეთ? ზუსტად არ ვიცი, რამდენი წლისაა… კომუნისტური გადმონაშთია, მაგრამ არ ხურავს დიდი მარშალი, ინგლისელების ხათრით… კი, კი, ზუსტად… – შექსპაირა, ბრეტი… რამდენი რამ გცოდნიათ, ქალბატონო?.. სტურუა? ჩხეიძე? ლორთქიფანიძე? თუმანიშვილი? არ ვიცი. ალბათ კომუნისტურ ეპოქაში მოღვაწეობდნენ, ძველ წელთაღრიცხვაში. მე რეჟისორებიდან მხოლოდ ვარსიმაშვილი გამიგია, მაგარ კომედიებს და ინაგურაციებს დგამს…
– აქ გააჩერე, ვარდოვანი ტურიზმის დეპარტამენტის მძღოლო! ქალბატონებო და ბატონებო… აქ უნდა გადმოვიდეთ და ქედი მოვიხაროთ… სწორედ აქ გადარჩა ქართული საზოგადოება… ამ ადგილს ჩვენმა წარბშეუხრელმა მარშალმა „დიდგორი-2“ უწოდა! რატომ „-2“? არ ვიცი… ხომ არის „შრეკი-1“, „შრეკი-2“… ჰოდა, ასეა „დიდგორი-2“-ც. მოკლედ აქ გადარჩა საქართველო… სწორედ აქ, როცა მტერი გვიტევდა და კოდორის ხეობას მიირთმევდა, სწორედ აქ მიმდინარეობდა გრანდიოზული კონცერტი და აქ ისმოდა ქართველთა ომახიანი და იმედიანი – „სარკო! სარკო! მიშა! მიშა!“ ტყუილია, როცა მავანნი წერენ, თითქოს „სარ-მიშა! სარ-მიშას!“ იძახოდნენო! ჩვენ თუ ვამოკლებთ, მხოლოდ ახალ ამბებს ვამოკლებთ, რომ ხალხი დავიცვათ მავნე ზეგავლენისაგან… მოკლედ ამ კონცერტმა და გიგა ბოკერიას, გოკა გაბაშვილის და სხვათა მომნუსხველმა სიტყვებმა გადაარჩინეს ქართული სული და ქართველი ერი… აქ გადარჩა ქართველი ხალხი უდიდეს პოტენციურ უბედურებას – მთავრობის ჩამოშლას! სწორედ ამ ეპიზოდს ასახავს უნიჭიერესი და უდიდესი მსახიობი – ენდი გარსია, როდესაც თმაშევერცხლილი შეჰღაღადებს ზეცას – „უმჯობესია ჩამოიშალოს ყველაფერი, მაგრამ გადარჩეს საქართველოს იმედი! საქართველოს მომავალი – ვარდოვანი მთავრობა!“ – რა? ეს, რა ქვაა? არ ვიცი, მართალი გითხრათ… რაღაც ქვაა… აპრილის ქვას უძახიან, მგონი 16 აპრილის, თუ 29 აპრილის… ვერ გეტყვით, რა ფუნქციური დატვირთვაა… კომუნისტური პერიოდის რუდიმენტია…
– ეს პატარა ქუჩაც აღნიშვნის ღირსია! აქ – კინო „რუსთაველის“ გვერდით… რატომ ამდენი „რუსთაველი“? რა, ვიცი, აბა? ვიცი? რა ვიცი… არ ვიცი!.. უბრალოდ ქ. რუსთავია თბილისთან ახლოს და ქ. რუსთავის მერმა ითხოვა – მე ყველაფერს „თბილისელს“ დავარქმევ და თქვენ ყველაფერს „რუსთაველი“ დაარქვითო… მოკლედ, ამ ქუჩაზე მხოლოდ ქვებითა და არმატურის ნაჭრებით შეიარაღებულმა ქართველმა პოლიციელებმა იმ საშინელი ალყის დღეებში, როცა მარშალი ბათუმიდან მეთაურობდა ქვეყანას, დაიცვეს ხელისუფლება ასობით გავეშებული მოქალაქისაგან. პოლიციელის ფორმაც კი არ ეცვათ, სათუთებს!.. ნათელი იყოს მათი ხსოვნა! (არა, არავინ დაღუპულა, ის კი არა, 2000-2000 ლარი დაურიგა მამამ და მარჩენალმა უფორმო რაინდებს… უბრალოდ საჭიროა, რომ ჩვენი ხსოვნა და მეხსიერება გამართული და წმინდა იყოს! წმინდა ყოველგვარი ეჭვისაგან!)
– ამით ჩვენი ექსკურსია მსოფლიოს ულამაზეს გამზირზე დასრულდა, ახლა შეგიძლიათ ჩაისეირნოთ ქვევით, თვალი შეავლოთ მსოფლიო არქიტექტურის მარგალიტს – პრეზიდენტის სასხლეს. მსოფლიო ხიდმშენებლობის ბრილიანტს – ჰაეროვან ხიდს, მსოფლიო აბანოების ლიდერს – გოგირდის ბენდუნოვსკიე აბანოებს (ხომ არის მოსკოვში სანდუნოვსკიე ბანი, ჩვენ ბენდუნოვსკიე გვაქვს…) და მსოფლიო ქანდაკების ალმასს – ქანდაკებათა სერიას – „მსუბუქი ქალები ხიდზე“. გირჩევთ გმირთა მოედანზეც გაისეირნოთ და თვალი შეავლოთ ჩვენს მემორიალს, რომელიც ჯეფერსონის მემორიალზე მაღალია და ნელსონის სვეტზე უფრო შთამბეჭდავი. მისი ნათება ვენერაზეც კი ჩანს, როგორც მარშალი გვეუბნება… არა, მე ვენერაზე არასდროს ვყოფილვარ, მხოლოდ ბაჰამის და სეიშელის კუნძულებზე მაქვს სტაფ-ტრენინგები გავლილი… აბა, კარგად. საღამოს ოპერაში ლექსენის და ნინა წკრიალაშვილის კონცერტზე შევხვდებით! ჩიაო!..
ქორო (მაჟორულად, ბეთხოვენის მე-5 სიმფონიის „ალეგრო კონ ბრიოს“ ტონებში):
– ჩვენი მარშალი ბედნიერია! და ეს ქვეყანაც ბედნიერია! ჩვენი ისტორია ვარდოვანია! და ჩვენი ხალხი ხავერდოვანია! ჩვენი ღენერელები ურყევნი არიან! ჩვენი მთავრობა ჩამოუშლელია! ჩვენი პატრული გაბრწყინებულია! მადლობა პატრულს! ჩვენი კუდი უსასრულოა და ჩვენი სოდი უდიდესია! დიდება პარტიას! დიდება შენებას და მდგრად განვითარებას! კეთილ უყავ, მარშალო, ნებითა შენისა ბათუმსა და აქ აღაშენენ ზღუდენი სინგაპურისანი, რომელი არს მაგალითი ცხონებისა და გზისმკვლევი ვარსკვლავი კაბადონისა უდაბნოსა შინა ხეტიალის ჟამს! ომენ! ომენ! ომენ!
——————————–
მოქმედება IV
მაღალი, შავსათვალიანი კაცი თეთრი საროჩქით, მფრინავის ტყავის კურტკით და ჯინსებით დაჩოქილა ნახევრადგანათებულ ოთახში. ხელში ტომარა უკავია პირმოხსნილი. ოთახის ბნელი კუთხისკენ მიტრიალებული იატაკს დასაცქერის და ნერვიულად ლაპარაკობს აღსარებას.
– ცოდვილი ვარ! ყველაზე დიდი ცოდვილი ვარ! უდიდესი! უპირველესი! უდიადესი…
– რა ვქნა, მირჩიე, რა ვქნა? რა ჯანდაბა გავაკეთო? როგორ დავიცვა თავი? როგორ გამოვძვრე? ყოველ გამოძვრომაზე თან ვძლიერდები და თან უფრო დიდ ლაფში ვეფლობი! რომ იცოდე, რამდენი მყავს ყურებით დაჭერილი და მე თავად როგორ მეწვის ყურები?! ის კი არადა, ამ ბოლო დროს თმასაც სპეციალურად ყურებზე ვიფარებ, რადგან ყურები დამიგრძელდა და თითქოს უფრო წვეტიანი გამოხდა… ხომ არ მომწამლეს, ნეტა?
– ვიჭერ, ყველას ვიჭერ. ზოგს მიზეზს ვუძებნი და ისე ვიჭერ. მაგრამ ისინი უფრო მაცოფებენ, ვინც მიზეზის მოძებნის საშუალებას არ მაძლევენ! რაც უფრო მეტ ხალხს ვიჭერ, მით მეტ ფულს ვაგროვებ. ყოველი ადამიანის დაჭერაში კი ვუხდი პრემიებს ცალკე ვანოს ხალხს და ცალკე ზურასას, მაგრამ მერე მეტი მოაქვთ ამ დაჭერილებს. ყველაფერს ყიდიან… აბა, სხვა რა გზა აქვთ – 15 და 30 წელი რომ გემუქრება, გაყიდი, აბა რას იზამ (თფუი, თფუი…შორს! სხვას!) ხანდახან დღეში 1 მილიონს ვაგროვებ, მაგრამ ისე იხარჯება, როგორც წყალი – საცერში… რა მეშველება? არავინ მოდის… არავის ჯერა ჩემი… ამას წინ რომ ბათუმში გავცურე, ქვემოდან აკვალანგისტი მოცურავდა ნახევრად გაბერილი თბილი რეზინის ლეიბით. მაინც გავიყინე, სულ 200 მეტრი გავცურე და კუნთები გამესკვნა. კიდევ კარგი 5 ტელეკამერით სხვადასხვა ადგილიდან ვიღებდით და დაამონტაჟეს და ისე აჩვენეს, თორემ შენ გაცურავ მანდ 2,5 კილომეტრს? ამდენი ვიწვალე და რა? მაინც არავის დაურეკია… არავის მოულოცავს… არავის უთქვია, მოვდივარ და მანდ ფიჭვნარში სასტუმროს ავაშენებო! კაფე რომ კაფეა, იმას არ აშენებს არავინ… ვიძახი, ააშენეთ და 15 წელი ხელს არ გახლებთ, სრულ მოსუქებამდე-მეთქი… არ ჯერავთ!.. ისეთი უნდობელნი გახდნენ ეს დამპლები… დედა რომ დავიფიცო, ან ბებია, ან ბაბუის, ან მასწავლებლის სული… მაინც არ სჯერავთ!.. მაგათი დედა… ასე ძნელი რატომ გახდა ხალხის ანკესზე წამოგება, მითხარი, მამავ-ბატონო!
– ბევრს თევზაობ… დინამიტით თევზაობ… ყველა თევზი გცნობს შორიდან…
– აბა რა ვქნა? არავინ არ მელაპარაკება… ამერიკაში ჩავალ და კეთროვანი მათხოვარივით უნდა ვიჯდე მარტო… რუსეთია და მაგ სტატუსითაც არ მიღებენ – ჩვენ თვალში მკვდარი ხარო… სარკოზისათან ვიზიტი სულ სიაფანდი იყო, სულ გამირბის. მერკელი ტელეფონს არ იღებს. კლინტონებს შვილის ქორწილზე საჩუქარი გავუგზავნე და უკან მომიბრუნეს. ბრაზილიის პრეზიდენტმა ხელი არ ჩამომართვა და ჩინეთი წერილზეც არ მპასუხობს ნორმალურად… დამპალმა ბერლუსკონიმ – მე რომ არა, ხეზე იკონწიალებდიო!..
– მართალია!
– ისიც მართალია, რომ თავად ბოზებში ატარებს მთელ დროს, მაგრამ მე მაგას ვლაპარაკობ სადმე?
– რომ ილაპარაკო, ხურდას დაგიბრუნებს…
– ერთი იმედი მაქვს: ერთ კვირაში ობამას გაასრიალებენ საპარლამენტო არჩევნებში… მერე დაბრუნდება ჩვენი დრო, მერე ისევ მოგვცემენ იარაღს! ისევ დამიყენებენ გვერდში! ისევ განათდება ჩვენი შუქურა… მერე საპრეზიდენტოსაც თუ წააგებენ დემოკრატები, ამერიკელებს კი დავამჭმევინებ რუსეთს!
– ზედმეტი ილუზიები ხომ არ გაქვს?
– ტრამპის იმედზე ვარ! აქ რომ სასტუმროს ააშენებს, იქ მესამე პარტიას ჩაუდგება სათავეში. ენერგიული კაცია, რისკიანი, ჩემი ყაიდისაა. ეგ იქნება მომავალი პრეზიდენტი…
– აგიწყვია კარტის სასახლე …
– მართალია, ჯერ სათუოა. მაგრამ მე მაგას მაგარ ჯოკერს მივცემ ხელში… კიდევ ერთხელ უნდა წამოვიკიდო რუსები! კიდევ ერთხელ უნდა ვაიძულო, დაბომბონ თბილისი… ზუსტად 2012-ში. ობამაც და მაკკეინიც გასრიალდებიან. ერთადერთი ტრამპი იქნება ვაჟკაცურად. ოღონდ არ გამიცუდდეს თამაში, ოღონდ კი გადაყლაპონ ანკესი… ამჯერად უფრო კრუპნად ჩავალ ფსონს. ახლა ყველაფერი წინასწარ მექნება გახიზნული, აქ კი არ დავრჩები! აქ ბაქრაძეს დავტოვებ პრეზიდენტად. მთავრობა კი ლონდონში წავა, პოლონელებივით…
– ლონდონი უსაფრთხო ნავსაყუდელი გგონია?
– არა. მაგრამ ვინ თქვა, რომ მეც იქ წავალ? მე სად წავალ, ეს არავის ეცოდინება. ჯერ თავადაც არ ვიცი, ათას ყატარში და მაროკოში ვსინჯავ ნიადაგს. ორი ბუნკერი შევათვალიერე უკვე, არ ვიტყვი – სად… ლონდონში კი ვანო იქნება, ან – გიგი. ერთი დიდი ძველი სასტუმრო უკვე ვიყიდე გარეუბანში – 2000 კაცს წავიყვან, სულ რჩეულ ვაჟკაცებს და მაგარ გოგოებს. რა იცი, იქნება 5-10 წელი მოგვიწიოს დევნილმთავრობობა. ვანოს და გიგის კი ჯერ ვაჭიდავებ, არცერთს არ ვუკარგავ იმედს! რა ვქნა, ორივემ ბევრი იცის! ორივე ბევრის მომსწრეა! ორივეს აქვს ძალა! ორივეს ჰყავს ხალხი, რომელმაც ბევრი იცის და ბევრის გაკეთება შეუძლია! ორივე მჭირდება! მათაც ვჭირდება, იციან, უჩემოდ შორს ვერ წავლენ… შენს იმედზე ვარ, მამავ-ბატონო! აგერ, საჩუქარი მოგიტანე – ტარანია, ეს…
ტომრიდან შებოლილ თევზს იღებს და იატაკზე ნელ-ნელა აწყობს, როცა თევზი უკვე ოთახის ბნელ ნაწილს მიაღწევს, უცებ შუქი ინთება, რკინის სავარძელში ვანო ზის, გაღიმებული, ხელში დაცლილი ნატახტარის ბოთლი უკავია და პენსნეს უკან მოჭუტული თვალებით იღიმის.
მაღალი კაცი გველნაკბენივით უკან წაიღებს თევზიან ხელს და ბორძიკით წამოიჭრება.
– შეენ?
ვანო მიწიდან იღებს ტარანს და კანგაუცლელად კბეჩს.
– ბიჭო, მიქელე! აღსარებისთვის ეშმაკს ეახლე? ვაი, მიქელე, ვაი!
——————————–
ქორო: ჩვენი ქვეყანა წინ მიდის. ადრე ვერავინ გადიოდა ქვეყნიდან, ახლა მილიონობით მიდიან. ადრე არავის ჰქონდა ნანახი საბერძნეთი, დღეს საბერძნეთში 300 ათასი ქართველი ცხოვრობს! ადრე არავინ იცოდა, საად არის კუალა-ლუმპური. დღეს კუალა ლუმპურში ქართველ დიასახლისებს ნარკოტიკი მიაქვთ სავაჭროდ. ადრე ქართველ ქალებს საწმერთულის გამოჩენის რცხვენოდათ, დღეს კი ჯეობარის პირდაპირ ეთერში ჟიმაობენ! ადრე ქართველს პერსპექტივა არ ჰქონდა, დღეს კი შეუძლია აქვე კაზინოში 2,5 მილიონი მოიგოს! გაიხარე ქვეყანავ, აყვავდი ივერთ მხარეო! ჰოპლა, ჩვენ დამოუკიდებლები ვართ! ჰოპლა, ჩვენ ვცოცხლობთ! გიხაროდენ! მთავრობა არ ჩამოიშალა!..
მოქმედება V
რაიონული თეატრის სარდაფი. პატარა ნახევრადმიწურ ოთახში ზის ჩია მოხუცი დაბამბულ გაქუცულ ქურთუკში, თავზე მოფლაშული ნაქსოვი ქუდი ახურავს წარწერით Just Do It! Nike, ორივე ხელი ჩაით სავსე ჭიქისთვის შემოუხვევია და დასცქერის გახუნებულ და გაცრეცილყდიან წიგნს წარწერით Sebastian Brant – Stultifera Navis.
კარებზე აკაკუნებენ. კაცი ძნელად დგება, კოჭლობით მიდის კართან (ჩანს, რომ მუხლი თბილად აქვს შეხვეული) და აღებს. კარს იქით ძალიან მაღალი გამხდარი მელოტი კაცი დგას, ხელში პატარა ძველი ჩემოდანი უჭირავს და დარცხვენილი ღიმილით ამბობს:
– ნაგვიანებ სტუმარს მიიღებთ… ღამისთევით?
– რეზო?! (გადაეხვევა) გამოგიშვეს, ბიჭო? მოდი, კაცო, შემოდი… რასაა, რომ კითხულობ? შენზე უკეთესს ვის მივიღებ?
– ჰო, გამომიშვეს. საახალწლო ამინისტია არისო და მეც არ ველოდი, ისე გამომიშვეს…
– მოდი, ჩემო ოქრო კაცო! ჩაის დაგისხამ… კარგი ჩაი მაქვს, ჩვენი დამლაგებელი მამარაგებს, რამდენიმე ჩაის ბუჩქი აქვს ეზოში.
– ჩაის რა სჯობს.
– რამდენ ხანს იჯექი სულ?
– 18 თვე გამომივიდა. ორი წელი უკანონოდ ფიჩხის შეგროვებაზე მქონდა და 2 წელი – პოლიციისთვის წინააღმდეგობის გაწევაზე. ასე რომ, მადლობელი უნდა ვიყო ამ მთავრობის, რომ შეღავათი გამიწიეს. ისე, მთლად არ მგონია, მარტო შეღავათი ყოფილიყო. ამ კვირაში 70-ზე მეტი ახალი დაჭერილი მოიყვანეს – ძირითადად – ბიზნესმენები და გარე მოვაჭრეები. რამდენიმე – პოლიტიკური პარტიის წევრი „ტერორისტი“ თუ „ჯაშუში“. ადგილები აღარ ყოფნიდათ. ფულის გადამხდელი მე რომ არ ვარ, კი იცოდნენ და გამომიშვეს. ჯერ კიდევ ვალაგებდი ჩემს ნივთებს, უკვე ახალი რომ მოიყვანეს ჩემს ადგილზე – 40 წლის კაცი, ბუფეტი ჰქონია და 3 ბოთლი არაყი უპოვნეს გაუფორმებელი… ასე რომ, სვიატო მესტო პუსტო ნე ბივაეტო… ჩვენს ციხეებზეა ნათქვამი… შენ ისევ „სულელების ხომალდს“ აბულბულებ?
– რა ვქნა, აბა? ბიბლიოთეკა იყო აგერ ახლოს და მომქონდა წიგნები… ჩემს მეტი, მგონი არც არვინ დადიოდა იქ. ერთი თვეა, დახურეს და გაყიდეს… ამბობენ, კაზინოს გახნსიანო… ამათ მეტი რა უნდათ, – კაზინო, ტოტალიზატორი, რესტორანი და აფთიაქი… ასე რომ, მომიწია ჩემს ბრანტზე, შილერზე, გოეთეზე და ცვაიგზე დაბრუნება… გამხდარხარ, ბიჭო?
– როდის ვიყავი მსუქანი?
– ახლა მაინც ნამეტანი გამხდარი ხარ…
– რა ვიცი, გამსინჯეს ამას წინ და მითხრეს, ჯერ არ გაქვს ტუბერკულოზი, მაგრამ კარგი კვება და ვიტამინები გინდა, სუფთა ჰაერიო…
– მერე, დარჩი აქ, ერთად ვიქნებით, ჰაერი გადასარევია, საჭმელს კი გვაჭმევენ დღეში ორჯერ, რამე სამუშაო შენთვისაც მოიძებნება. ხელფასი კი ცოტა მაქვს – 120 ლარი, მაგრამ ბევრი არ მეხარჯება, გათბობის ფულს მე არ ვიხდი და დენისას.
– არა მგონია, გოგი. ელენეს საფლავს მაინც ხომ უნდა მივხედო.
– ბიჭო, ვიღას ვუნდივართ ქალაქში. შენები – საბერძნეთში არიან, ჩემები – ამერიკაში. გააქირავე ის შენი ერთოთახიანი გლდანში და მაგ ფულით ზაფხულში დასასვენებლად წადი შენებთან. ერთ ასეთ ოთახს, თუ გაწყობს, შენც გიშოვნი. თუ არადა, იქნება იქირავო კიდეც ბინა. აქ ერთი ქალი ვიცი, ოთახს აქირავებს თვეში 50 ლარად. 100 დოლარს თუ გაიმეტებ, ოროთახიან ბინასაც კი იშოვი ქალაქის ცენტრში. თუ გინდა, საზიაროდ ვიქირაოთ. ეს მიწური არ მოგიხდება შენ. ჰაერი გინდა…
– რა ვიცი, გოგი. ხვალ წავალ თბილისში. საფლავს დავხედავ. ვნახოთ, მოვიფიქრებ… ჩემები მექაჩებიან სალონიკში, მაგრამ არ მინდა. ხომ ვიცი, იქ რომ გადავბრუნდე ეს 75 წლის კაცი, აქეთ არავინ ჩამომასვენებს. ძვირია მაგ ამბავი. მე კიდე საფლავში მინდა ჩემს ნათელას გვერდით ვიყო…
– ჰო, საბანი რომ გადაგძვრეს, გაგისწორებს…
– იმასხრე შენ და სანამ ცოლი ცოცხალი გყავდა, არც შენ გაგხსენებია დედულეთი. აქ დაასაფლავე და ისე გადმობარგდი.
– მე სახლი მქონდა აქ. იმ ჩემს შტერ ბიჭს რომ არ წაეგო კაზინოში…
– რას შვება? ამერიკაშიც თამაშობს?
– არა. მაგი რომ ცხოვრობს, იმ ქალაქში, კაზინო კი არა, მგონი, სათამაშო ავტომატებიც არაა. შენ წარმოიდგინე, მუშაობს იქ. მაგას ოქროს ხელი ჰქონდა და იქ ავეჯის რესტავრაციაზე მუშაობს. რაღაც მუზეუმიდანაც მიუღია ზაკაზი. ორ თვეში დაამთავრებს ვალების გადახდას და მპირდება, ერთ წელში ჩვენს სახლს გამოვისყიდიო… არ მჯერა მაინცდამაინც. მაგრამ იქნებ, მართლა მოხდეს სასწაული და მერე კი ვიცხოვრებთ ნორმალურად, ეზოც გვექნება, ვენახიც, ბოსტანიც… დარჩი, რა! შენზე ახლობელი არავინ დამრჩა და…
– კარგი ახლა, თორემ, იმდენს იზამ, მივბრუნდები ციხეში…
– სა მიბრუნდები, ადგილი ქე დოუკავებიათ უკვე.
– შენ რა მაგრად უქცევ იმერულად?
– რას იზამ, იმერლად მოვიქეცი ამ სიბერეში ისევ… კარგი, მოიწყვე აგერ ადგილი ამ დივანზე, თეთრეული აქაა. მე გავალ, პატარა „გამოსვლა“ მაქვს. სცენა უნდა დავატრიალო და განათება შევამოწმო. დღეს ორი გუბერნატორი გვესწრება და თეატრის დირექტორმა გამაფრთხილა, თავი არ შევირცხვინოთო… ასე რომ, ნუ დამელოდები. პირველი ღამეა „ვოლიაზე“ და კარგად გამოიძინე. ისე, თუ დამელოდები, ნახევარ ბოთლ არაყს კი ვიშოვი და დავილოცოთ.
– დალოდებით დაგელოდები, მაგრამ არაყი არ გინდა. ამ ბოლო დროს კუჭი მაწუხებს მაინც. თბილისში ექიმსაც მინდა გავესინჯო. იქნება რამე ისეთი მჭირს, კი ღირდეს საბერძნეთში ჩემების მონახულება…
– კაი ახლა… არაფერი იმისთანა არ იქნება. ციხეში იყავი და შიმშილით გტკიოდა კუჭი. მოვალ მე 20 წუთში… ნახევარ საათში მაინც…
————–
სცენა. ფარდა ჩამოშვებულია, ლოჟაში ადგილს იკავებენ იმერეთის გუბერნატორი და მისი ცოლი, პარტერში ზოგიერთები ფეხზე დგებიან და მოწიწებით ესალმებიან. იარუსიდან მოგუდულად დაუსტვინა ვიღაცამ. ორი პოლიციელი მაშინვე გაექანა კიბეებისკენ.
ლოჟაში თეატრის დირექტორი შევიდა, გუბერნატრისას ხელზე ემთხვია, გუბერნატორს სპექტაკლის პროგრამა გადასცა. ამ დროს სამეგრელოს გუბერნატორიც შემოდის, ღაჟღაჟა ლოყებით იქაურობას ანათებს და მუცლით ისედაც პატარა ლოჟას კიდევ უფრო აპატარავებს. თეატრის დირექტორი მასაც მოწიწებით აწვდის პროგრამას, რომელსაც გაკეცავენ და ადგილს შარვლის ჯიბეში უჩენენ…
უცებ ფარდა გადაიწია და სცენაზე თეთრებში გამოწყობილი ათიოდე წლის გოგო გამოდის და ლოჟისკენ დაძაბული იყურება.
– ეს რაა, იწყება უკვე? ბუფეტში გვინდოდა შესვლა…
– არაა… არ ვიცი, ეს რა სიურპრიზია…- თეატრის დირექტორი გაოგნებული უყურებს ბავშვს და უცებ გაფითრებული ლოჟიდან გამორბის და ყვირის:
– ბონდოო! რუსლანაა! ჩქარა სცენაზე…
დაბნეული ხალხი ფეხზე დგება. გოგოსკენ ხელს იშვერენ. ლოჟაში დაცვის წევრები შერბიან და ბავშვს ლაზერისსხივიან ”უზებს” უმიზნებენ.
– უი, ეს მადონა გუბელაძის გოგო არაა, იმ მადონასი – გუშინწინ ბაზარში რომ დაიჭირეს? მასწავლებელი რომ იყო, ქიმიის და წელს გოუშვეს შემცირებაზე…
გაფითრებული ბავშვი, რომლის თეთრ კაბაზე უკვე ოთხი წითელი წერტილი დაცოცავს, ნერვიულად ბღუჯავს სცენაზე გამზადებულ მიკროფონს და ლოჟისაკენ ანთებული მზერით ნელ-ნელა მკაფიოდ მარცვლავს:
– რომელნიც ამწარებთ ხალხის ცხოვრებას,
და სთხოვთ ურცხვად, უსამართლოდ მონებას,
მოელოდეთ მათგან თქვენ მრისხანებას,
არ მარადის იშვათ – მდაბალთ ჩაგვრით, მტაცებლობით და ხვეჭით.
დარბაზში გნიასია, ყვირილი, ტაში, სტვენა, სიცილი. სცენაზე შემორბიან ერთი მხრიდან ორი პოლიციელი – ბონდო და რუსლანა და მეორე მხრიდან, თეატრის მუშა, ჩვენთვის უკვე ნაცნობი გოგი. კოჭლობით გამოქცეული გოგი ყველას გასაოცრად მიასწრებს, ბავშვს ჩაეხუტება და იმწამსვე თავში იღებს პოლიციელის ხელჯოხს, მეორედ. მესამედ…
როცა ხელში ჩაბღუჯული ატირებული ბავშვი და მხარზე გადაკიდებული გასისხლიანებული გოგი სცენიდან გაჰყავთ, კულისებიდან სცენაზე შემორბის ჩვენთვის უკვე ნაცნობი რეზო და გაოგნებულ რუსლანას პირდაპირ ცხვირში აზელს მუშტს…
——-
– დაწერე: “წინასწარ მოფიქრებული გეგმის მიხედვით გადაწყვიტეს სახელმწიფოს აღმასრულებელი ორგანოების ხელმძღვანელი მუშაკების განადგურება. ტერორისტული აქტის განსახორციელებლად მათ შეიძინეს მაკაროვის სისტემის ორი პისტოლეტი და 3 ხელყუმბარა რგდ-1 (ამოღებულია და საქმის მასალებს თან ახლავს). იმისათვის, რომ მათ აქტს მოულოდნელობის ეფექტი ჰქონოდა, ერთ-ერთი ეჭვმიტანილი – საშიში რეციდივისტი რევაზ ბერიძე – ციხეშივე დაუკავშირდა უკანონო სამეწარმეო საქმიანობისათვის წინასწარპატიმრობაში მყოფ მადონა გუბელაძეს და თხოვა არასრულწლოვანი ქალიშვილის ჩაბმა კონტრრევოლუციურ საქმიანობაში, რათა მოეხდინათ…“
– კი მარა, მადონა გუბელაძე ხონში ზის ორი დღეა და ეს ბერიძე ფოთის ციხიდან გამოუშვეს გუშინ. რაფერ მეილაპარაკებდნენ და სად?
– დაწერე, რასაც გეუბნები… არ იცი, ციხე სისტემა რომაა? ინფორმაციის გადაცემა მანდ რომ აქვთ, ისე რუსთავი2-ს არ დაესიზმრება… „რათა მოეხდინათ მოულოდნელი ეფექტით ყურადღების გადატანა ძირითადი ტერორისტული აქტის შემსრულებლებიდან გაყალბებული ლექსის არასრულწლოვან შემსრულებელზე…“
– „გაყალბებული ლექსი“ რას ნიშნავს?
– რადა, ბარათაშვილის მაგ ლექსში ზოგიერთი სიტყვა შეცვლილია, თურმე. ანუ, გაყალბებულია…
– რომელი ბარათაშვილის? ქუჩა რო გვაქ?
– კიე…
– კაი… ისე, თუ იცი, რამდენს მიარჭობენ მაი ბებრებს ამ ქაღალდის გამოისობით?
– შენ იმაზე იფიქრე, შენ რანაირ პრემიას მიიღებ საახალწლოდ. მაგი ბებრები გამოვლენ მალე. ოჯახები ორივეს საზღვარგარეთ ჰყოლია. გამოუგზავნიან იქიდან ფულებს, გადეიხდიან ერთი პიისიატ ტიშჩის და გამოუშვებენ…
ცის-ტატა:
„საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტის, IRI-ს კვლევის მიხედვით:
რესპონდენტები საუკეთესო მმართველად მიხეილ სააკაშვილს ასახელებენ.
კვლევების მიხედვით, კითხვაზე, „ვის შეუძლია საუკეთესოდ მართოს ქვეყანა რუსული აგრესიის შემდეგ“, მიხეილ სააკაშვილი 46%-მა დაასახელა…
ამასთან, მიხეილ სააკაშვილის საქმიანობას 77% დადებითად აფასებს, 18% – უარყოფითად...
რაც შეხება მსოფლიო ფინანსური კრიზისის ფონზე ქვეყნის მართვას, 52% მიიჩნევს, რომ ასეთ ვითარებაში საუკეთესო მმართველი მიხეილ სააკაშვილია…
საპრეზიდენტო ვადის ამოწურვის შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილის გაპრემიერებას გამოკითხულთა 32% სრულად უჭერს მხარს . ამავე კვლევის მიხედვით, სააკაშვილის გაპრემიერებას ნაწილობრივ მხარს უჭერს რესპონდენტთა 24%. ანუ რესპოდენტთა 56% სააკაშვილის პრემიერ-მინისტრობის მომხრეა…
კვლევის შედეგების მიხედვით, უმუშევრობის პრობლემას ყველაზე კარგად მიხეილ სააკაშვილი მოაგვარებს. მას გამოკითხულთა 51 % ენდობა ...
ამავე კვლევების მიხედვით, ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემასაც ყველაზე კარგად მიხეილ სააკაშვილი მოაგვარებს. საქართველოს პრეზიდენტს ტერიტორიული მთლიანობის მოგვარების თვალსაზრისით გამოკითხულთა 49% ენდობა. ..
პოლიტიკურ პარტიების რეიტინგში “ნაციონალური მოძრაობა” ლიდერობს. კითხვაზე, შემდეგ კვირას რომ საპარლამენტიო არჩევნები იყოს, რომელ პარტიას მისცემდით ხმას, გამოკითხულთა 42%-მა “ნაციონალური მოძრაობა” დაასახელა .“
ეპილოგი:
“მეძავი, პროსტიტუტკა, პუტანა, ჰუკერი, ბოზი” – ადამიანი, რომელიც სექსუალურ მომსახურების მიზნით თავის სხეულს ფულზე ან რაიმე სხვა მატერიალურ სიკეთეზე ყიდის.
თანამედროვე ტერმინოლოგიაში გაბატონებული ადგილი დაიკავა ტერმინმა – “სექსუალური ინდუსტრიის მუშაკი”. ეს გაცილებით ამაყად ჟღერს! ადრე ქუთაისი იყო ინდუსტრიის მშენებელი, დღეს ბოზების იმედზე ვართ…
სულ უფრო მეტ ქვეყნებში თვლიან, რომ:
ა) ძველი შეხედულებებისაგან განსხვავებით, აღნიშნული ტერმინი უნდა ვრცელდებოდეს არა მარტო ქალზე, არამედ კაცზეც.
ბ) არამატერიალური სიკეთის (სამსახურში დაწინაურება, კარგი დახასიათების მიღება და ა.შ) მიღების მიზნით გაწეული მსგავსი მომსახურებაც ასევე უნდა ხვდებოდეს ამ განსაზღვრებაში.
გ) აღნიშნული საქმიანობისათვის ეთიკური თუ სამართლებრივი პასუხისმგებლობა უნდა ეკისრებოდეს არა მარტო პირს, რომელიც იღებს ანაზღაურებას, არამედ იმ პირსაც (ხოლო ზოგიერთი ქვეყნების კანონმდებლობით – მხოლოდ იმ მხარეს), რომელიც ახორციელებს ანაზღაურების შეთავაზებას და/ან გადახდას.
მაგრამ არის კიდევ ერთი ასპექტი, რომელიც მაინტერესებს.
არის შემთხვევები, როდესაც ანაზღაურების გადამხდელი მხარე იმდენად არაა (ან – სულაც არაა) დაინტერესებული სექსუალური მომსახურების მიღებით, რამდენადაც – თავის სექსუალურ პოტენციაზე მითოლოგიური, არარეალური ინფორმაციის გავრცელებით. ამ დროს ის შეიძლება საერთოდ იმპოტენტი იყოს და არ აინტერესებდეს არც საკუთარი სექსუალური შესაძლებლობების გაზომვა და არც სიამოვნების რაიმე სუროგატული სექსუალური მომსახურებით მიღება. მას მხოლოდ ერთი რამ აინტერესებს – ის რომ მასზე ლაპარაკობდნენ, ყვებოდნენ ზღაპრებს, ამკობდნენ სიტყვებით – “უდიდესი, გიგანტი, დაუღლელი, ფანტასტიური, ბუმბერაზი, გრანდიოზული”. ის ფულს სწორედ ამ დახასიათების გაცემასა და განსაკუთრებით – გავრცელებაში, ფართოდ ტირაჟირებასა და რეკლამირებაში – იხდის.
და რა ჰქვია ამ სერვისს?
მგონი მეძავობა და პუტანობა ეს არ უნდა იყოს, რადგან სხეულით ვაჭრობას ადგილი არ აქვს.
ვფიქრობ, სამართლიანი იქნება, თუ ამ სერვისს – პიარ-ბოზობას დავარქმევთ, ხოლო მას ვინც ამ მომსახურებაშია სახელგანთქმული (პროვაიდერებს ვგულისხმობ) – პიარ-ბოზობის ჩემპიონებს.
„რუსთავი2“, „იმედი“, „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“, ჟურნალი „ტაბულა“, ყველა სამთავრობო სტრუქტურების საინფორმაციო და საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურები, საქართველოს პარლამენტარები, საქართველოს მთავრობის მიერ დაქირავებული (ს)ექსპერტები და პიარ-ფირმები (Greenberg-Quinlan-Rosner-დან BCG-მდე და IPM-მდე) – ესენი ყველანი არიან – არც მეტი, მაგრამ არც ნაკლები – სახელოვანი პიარ-ბოზები. რადგან ათასი მაქინაციებით და პოლიციურ-მოძალადე სახელმწიფოს დაშინებითი აპარატის უნარების სრული გამოყენებით ახდენენ საქართველოს და მსოფლიოს მოსახლეობის დაბნევას და გონების დაბნელებას ცრუ ინფორმაციის გავრცელებით იმ საკითხზე, რამდენად „პატიოსანი“, „ბრძენი“, „არაკორუმპირებული“, „თავდადებული“, „წარმატებული“ და „პერსპექტიულია“ ჩვენი ხელისუფლება და რამდენად „უყვარს“, „სჯერა“ და „აფასებს“ მას ქართველი ხალხი…
ნუ, თუ ძაან გულზე მოგხვდათ, ტურფებო და ქორფებო, იყოს თქვენებურად – გიწოდებთ თქვენ „პიარ-სექსინდუსტრიის მუშაკებს“! მოგეშვათ?
კიდევ ორი რამ მაინტერესებს:
1) რამდენად აწყობთ IRI-ს, NDI-ს, USAID-ს და Bloomberg-ს ამ „ბიზნესში“ საკუთარი სახელების დანახვა? რატომ არ უჩნდებათ ელემენტარული სურვილი, რომ გამოიკვლიონ, მათ მიერ დაფინანსებული ყვლევები მართლა ვიდეოკამერების თანხლებით ტარდება?? როგორ ხდება სამიზნე ჯგუფების და რაიონების შერჩევა? როგორ ხდება იმ პირთა პასუხების სტატისტიკის ანალიზი, ვინც თავს არიდებს გამოკითხვაში მონაწილეობას? რა აზრი აქვს, საერთოდ, გამოკითხვების ჩატარებას ქვეყანაში, სადაც პოლიტპატიმრები არსებობს და მედია, განათლება, სასამართლო და ძალოვანი სტრუქტურები მთლიანად პოლიტიზირებულია? და როგორ ხდება, რომ ქვეყანაში, სადაც მოსახლეობის 70% ეკონომიურად დუხჭირ მდგომარეობაში ცხოვრობს და ხედავს, რომ ქვეყანა ეკონომიურად უკან-უკან მიდის, მაინც იმ მთავრობას ენდობა, ვინც დააქცია, გააღატაკა, უსამართლოდ ციხეებში გაამწესა და მთელი სახელმწიფოს დოვლათი მიითვისა? რომ ქვეყანაში, საიდანაც 1,6 მილიონი ემიგრანტია და დანარჩენს მხოლოდ ვიზების მიუღწევლობა აკავებთ, თურმე ლამის 60% მთავრობით აღფრთოვანებულია და მხოლოდ იმის ეშინია, ვაითუ არ მიგვატოვონ და ვინმე სხვა არ მოვიდესო…
2) და კიდევ, – ვინც ამ პიარ-ბოზების მომსახურებით ხალხის ხარჯზე სარგებლობს და შედეგების მოსმენაზე „სიხარულის კურცხალი“ სდის, იმათ რაღა დავარქვა, – იმ “ძალადგაპატიოსნებულებს”?
ჩემო კარგო ქვეყანავ… ვიცი, რაზედაც
სოლომონის ფიქრები 