რა გველოდება გზაჯვარედინზე?

Posted: 2010/01/27 | ავტორი: | Filed under: განვრცობილი ფიქრები, ია ანთაძის ბლოგები "რადიო თავისუფლების" ვებ-გვერდიდან, წერილები და მიმართვები | Tags: , , , , , , , , , , | დატოვე კომენტარი

ვინ იქნება მიშას სისტემის ხერხემალი, როცა მიშა აღარ იქნება?

მე არაფერი ვიცი ზურაბ ადეიშვილზე. ია ანთაძე მას ძალიან სერიოზულ კადრად მიიჩნევს. შეიძლება ეს ასეცაა.

 როგორც მარტინ ბორმანი არ იყო თავად გერმანელებისათვის მაინცდამაინც ნაცნობი, მაგრამ რაიხის იერარქიულ სამეულში თუ ოთხეულში შედიოდა, ასევე ჩვენს არსებულ კლანურ სისტემაშიც ვერ ვიტყვით, ვინ ვინაა. აშკარაა, რომ ჩანგლების წინააღმდეგობის სარდალი ბატონი ბაქრაძე არამცთუ მეორე პირი არაა ქვეყანაში, არამედ ვეჭვობ რეალური გავლენით მეორე ათეულში მაინც შედიოდეს.

ადეიშვილის ანგარიშში არმიღება დიდი შეცდომა იქნება, რადგან ხშირად სწორედ ასპარეზზე გამოუსვლელი კაცი ხდება მთავარი ფიგურა და მისი მთავარი ღირსება ისაა, რომ მას შეიძლება “გაუსვრელის” მანტია მოარგო.

მაგრამ თუ დროებით (!) ადეიშვილს თავს მივანებებთ,  მაშინ რჩება ორი პოტენციური კაცი, ვისაც ნაცმოძრაულ-კლანური ბანაკის წევრები მხსნელის ხატად შეიძლება მიიჩნევდნენ:

ვანო   და    გიგი. 

1) გიგი – მოკლედ

გიგი უგულავა რეალური და ფორმალური ლიდერია.

ადვილად წარმომიდგენია გიგი მიშას ადგილზე და (არ გაგიკვირდეთ), მგონია, რომ დღეს გიგი უკეთესი პრეზიდენტი იქნებოდა, ვიდრე მიშაა.

მაგრამ ამავე დროს ისიც მესმის, რომ გიგის გაპრეზიდენტება იქნებოდა ნაბიჯი წინ [დღეს] და ათი ნაბიჯი უკან [ხვალ და ზეგ]. 


გიგის ეყოლებოდა ბოკერია – საგარეო სახე, რამიშვილი (იდეოლოგი ბორმანი), გიგი თევზაძე (განათლების მამა და შტურმბანფიურერი) და თქვენ წარმოიდგინეთ, საკმაოდ ადვილად მოახერხებდა ინწლიგენციის “რენესანსს”. მერე ინგლისურს და მანერებს გაიუმჯობესებდა. ლამაზი მეორე მეორე ნახევარიც წაადგებოდა პირველლედობაში. არაა გამორიცხული, რომ ყოფილ სტიქაროსანს ეკლესიური შერიგებაც გამოუვიდოდა – რატომღაც მჯერა, რომ პატრიარქის ირგვლივ ზოგი იქნება მისი ფარული გულშემატკივარი…

2) ვანო – მოკლედ

მაგრამ, აი, როგორ იქნება ვანო მერაბიშვილი პრეზიდენტის ადგილზე, მე ეს ვერ წარმომიდგენია.

იგი არაა „პაბლიქ ფეისი“. მან არ იცის ურთიერთობა ხალხთან და კიდევ უფრო – მედიასთან. „ვანოს შოუს“ რამდენჯერმე ჩაწერის მიუხედავად, მგონი, არავინ დავიჯერეთ, რომ მისგან ან რეიგანი გამოვა როდესმე, ან, თუნდაც – პუტინი (და არ დაგავიწდეთ, პუტინის მედიასთან „ძიალოგს“ ატომური ბომბები და გაზსადენები უმყარებს საფუძველს, თორე არც ისაა მედიის ნებიერი პოლიტიკოსი). მას არ გამოუვა ურთიერთობა დასავლეთთან. მისი რეპუტაცია, როგორც ნარკობარონობაში და ბიზნესსა და მედიაზე ძალადობაში ეჭვიმტანილისა, ადვილად ვერ გაირეცხება. და თან იგი ვერასდროს იქნება საქართველოს ეკლესიის შვილი, გამომდინარე მისი კონფესიური კუთვნილებიდან. 

მაგრამ ხომ სწორედ ვანო მერაბიშვილია დღეს საქართველოს ხერხემალი?
ხომ იგი აკონტროლებს სამინისტროების 3/4-ს?
ხომ იგი აკონტროლებს პარლამენტის 3/4-ს?
ხომ იგი აკონტროლებს ძალოვანი სტრუქტურების 5/6-ს? (მგონი პროკურატურაზე – უკანასკნელ ადეიშვილისეულ ფორპოსტზეც – დაიწყო შეტევა)

და მგონი პრეზიდენტის დაცვაშიც ვანოს პოზიციები ისეთია, რომ ალბათ პრეზიდენტს მხოლოდ ისეთივე იმედი უნდა ჰქონდეს საკუთარი დაცვისა, როგორც შევარდნაძეს ჰქონდა 2003-ის ბოლოს… თუ – უარესი არა…

ასე რომ დღეს საქართველოში სახელისუფლებო ცვლილების მთავარი ინტრიგა იმდენად მიშა-2 კი არაა (უგულავა “იდეალური” მიშა2-ია სახელისუფლებო წრეებისთვის), არამედ… ვანო-2!

ვანო2 იქნებოდა ადამიანი, რომელიც სამუდამოდ შეინარჩუნებდა ვანოს და რომელიც ვანოს მისცემდა მას, რაც არ გააჩნია – იმიჯს, დასავლეთისათვის მეტ-ნაკლებ მისაღებადობას (ფორმალურს მაინც), და ყველაფერ იმას, რითაც ვანო ჯერჯერობით უგულავასთან და ლიბერტისტებთან აგებს…

3) ნოღაიდელი – ვალეტ–კაროლი 

ამიტომ, არ ვიცი, როგორ წავა მოვლენები, მაგრამ, მგონი, ვანოსაც სჭირდება ზურა და ზურასაც ჭირდება ვანო! 

არ დაგავიწყდეთ, მათ ერთმანეთთან, ტკბილი – არა, მაგრამ, ასე თუ ისე, მისაღები, თანამშრომლობის წლები აკავშირებთ.

და კიდევ ერთი რამ, – ზურა ნოღაიდელი ძალიანაც მისაღები იქნება ყველა იმ ნაცმოძრაობული პირისათვის, ვინც დღეს არაკომფორტულად გრძნობს თავს, (ბარამიძე, მაჭავარიანი, გოგორიშვილი, კუბლაშვილი, წიკლაური, თევდორაძე, გილაური, წერეთელი, თოდუა, გივიიიიი…), რადგან ხედავენ, რომ მეფე შიშველია.

ის, რომ ორი ადამიანი ერთმანეთისათვის კონგრუენტულია, ჯერ კიდევ არ ნიშნავს, რომ ისინი ისევე განწირულნი არიან ერთად ყოფნისათვის, როგორც პაზლის მეზობელი ელემენტები. მაგრამ ამის შანსი საკმაოდ მაღალია, თუ უკვე – 50% მეტი არაა… 

წაგებული არც მიშა იქნება… 

ამ ვარიანტში წაგებული მხოლოდ ჩვენ ვიქნებით, რადგან ნოღაიდელი იმდენად წარმატებულიც კი ვერ იქნება, როგორც იგი ადრე იყო და 2-3 წელიწადში ქვეყნის ეკონომიკური კოლაფსი კიდევ ერთი ლურსმანი იქნება საქართველოს დამოუკიდებლობის კუბოზე, რომელიც, თუ ჩვენი თავდადება, დასავლეთის მკვეთრი თანადგომა და დიდი იღბალი არა, – რუსული კრემატორიუმისთვისაა განწირული…

ავტორი: გიო საიდან გვწერთ: ვირჯინიიდან

25.01.2010 23:45

სოლომონ, კი ვხედავ თქვენს ლოგიკას, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ მიშა არსად წასვლას არ აპირებს და თუ მიშა წავა (ციხეში ან ემიგრაციაში, აბა სხვაგან სად უნდა წავიდეს?!) მთელი ნაც-ბოლშევიკური ელიტაც თან მიჰყვება. ამიტომ მიშას ნაც-ბოლშევიკ შემცვლელზე საუბარი ტყუილად დროის კარგვა მგონია. მაპატიეთ, უხეშად თუ გამომივიდა.

პასუხი გიოს (ვირჯინიიდან)
——-

არა მგონია, რომ ყველა წაყვეს. თუ ვანო დარჩება – გიგის ხალხი წაყვება, თავისუფლების ინსტიტუტი, ფსევდოზაპადნიკები-რამე…

გაშვებით გაუშვებენ. მიშამ ძალიან ბევრი რამე იცის და თან ვანოს შეიძლება ბევრი რამ გავუხსენოთ, მაგრამ მგონი კარგად ხვდება, რომ სერიოზული ჯახი მას ჯვარს დაუსვამს. ამიტომ, არც ბუნტი აწყობს, მაგრამ 7 ნოემბერსაც არ გაიმეორებს თავისი ინიციატივით. ამიტომ ვანოს მთავარი კოზირი დასავლეთთან სწორედ ეს იქნება – მიშა ვეღარ მართავს ამ ქვეყანას – მე შემიძლია… რამდენად დაუჯერებენ, ეს ჩვენზეა დამოკიდებული. თუ ჩვენ არჩევნებზე არ წავედით, ამერიკა მიხვდება, რომ ვანო ისევე მისაღებია საქართველოში, როგორც ალიევი – აზერბაიჯანში…

ავტორი: კაპიტანი საიდან გვწერთ: სხვადასხვა

25.01.2010 23:46

ანუ, ნოღაიდელს იმხელა ავტორიტეტი ექნება დასავლეთის თვალში, რომ შეუძლია სხვებსაც კი დაუდგეს თავდებად მის წინაშე? თამამი ვარაუდია, მიუხედავად იმისა, რომ მართლაც ბევრ პოლიტიკოსთან ურთიერთობს იგივე აშშ-ში.

——————————————–

პასუხი კაპიტანს

——-
რა თქმა უნდა, არ ექნება! მაგრამ რა ავტორიტეტი აქვს ან ალიევს და ან სარგსიანს? არაფერი – სტაბილურობას ინარჩუნებენ… მიშას მთავარი ნაკლი ისაა, რომ სტაბილურობას ვეღარ ინარჩუნებს და საერთოდ, მგონი უკვე მასთან საუბარიც კი არ უნდათ. არამცთუ ფეის-თუ-ფეის, არამედ – ტელეფონითაც. და ეს „უკრაინული თვითშემოქმედება“ – „დამკვირვებელთა დესანტი“ კიდევ ერთხელ დაარწმუნებდა დასავლეთს, რომ მიშას თუ არ მიხედეს, “…საქმეებს იზამს ეგეთსა, გვარსა და ნათესავებსა სირცხვილი სჭრიდეთ თავებსა…” 

რა თქმა უნდა, არც ნოღაიდელი და არც ვანო დასავლეთისთვის სასურველი კანდიდატურები არაა ქვეყანაში, სადაც მათ ბევრი ჩადეს და რომელიც უკანასკნელი ფორპოსტი შეიძლება გახდეს დემოკრატიისათვის სნგ-ურ სივრცეზე 7 თებერვლის მერე… მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ – თუ ჩვენ მოვითმენთ გაყალბებას და ბასიშვილ-თარგამაძის ზონდერების თარეშს, ამერიკას სხვა არაფერი დარჩება, თუ არა – მოითმინოს ვანო… დროებით მაინც…

რა თქმა უნდა, ამერიკას და დასავლეთს ერთ თვეში შეუძლია ვანოს და ნოღაიდელის აორთქლება – საკმარისია ტრანშების კრანტი დახურონ და როცა პოლიცია ხელფასს ვერ მიიღებს, პოლიცია უფრო საშიში გახდება მთავრობისთვის, ვიდრე ომწაგებული ჯარი შეიძლებოდა ყოფილიყო… მაგრამ ამ მეთოდში არეულობის მაღალი პოტენციალია… და რა აჯობებს, ლაჩო უფრო მოახერხებს დათვლას ნეშურად… 🙂

ავტორი: ირაკლი საიდან გვწერთ: Philadelphia

26.01.2010 00:02

სოლომონ,

და ოპოზიცია? მაგალითად ალასანია, ბურჯანაძე, გრეჩიხა,…?
ნათელაშვილის ადგილს კი ვხედავ-უცვლელია, მაგრამ სხვები?:)))

——————————————-

პასუხი ირაკლის  (ფილადელფიიდან)
———-

არ ვიცი, არ ვიცი… რატომღაც ასე მგონია, რომ ალიანსის მხრიდან მინიმუმ ფორუმთან, ხოლო სასურველია გაჩეჩილაძესთანაც მიიღწეს რაღაც შეთანხმება. სხვანაირად შანსები დაბალია (გაყალბების პოტენციალის გათვალისწინებით, რა თქმა უნდა)… და საერთოდ მე იმაზე ვეცადე მელაპარაკა, ვანოს რა შეიძლება აწყობდეს… ფაქტი ერთია, ხარატიშვილის დანიშვნა სამი კანდიდატიდან ყველაზე ნაკლებად აწყობდა ალბათ უგულავას, თუმცა ფორმალურად კი მისმა შვილობილმა „ალპემ“ დაასახელა სწორედ ხარატიშვილი, მაგრამ ესეც შეიძლება კვალის აბნევის ჭკვიანური ხერხი იყოს… საერთოდ კი მთავრობას კი აწყობს უგულავა, მაგრამ აწყობს უგულავა ისე გავიდეს, რომ ყურებით იყოს დაჭერილი და ნებისმიერ მომენტში შეიძლებოდეს მისი გაკონტროლება… 

4) „დასავლეთმა გვიღალატა…“

ია ანთაძემ რადიო თავისუფლების ვებ-გვერდზე გააკეთა ბოლო ოცწლეულის პრორუსული პოლიტიკოსების ანალიზი (http://www.tavisupleba.org/content/article/1938369.html). დასკვნა ასეთია – არცერთ პრორუსულ პოლიტიკოსს (ჯუმბერ პატიაშვილი ალექსანდრე ჭაჭიათი, მამა-შვილი გიორგაძეები, ვახტანგ რჩეულიშვილი, ასლან აბაშიძე… მე გიორგი შენგელაიას, ვალერი კვარაცხელიას და გრიშა ონიანსაც დავამატებდი, კოლორიტისთვის :)) არაფერი კარგი ჩამოთვლილ პირებს ამ აფიშირებული რუსლოიალიზმით არ მოუგიათ… ხოლო ნოღაიდელს კიდევ უფრო უარეს სასტარტო პოზიციიდან უწევს სპურტის აღება და ალბათ, ვერც ის მოიგებსო.

თუმცა, ის ფაქტი, რომ მაშინ სხვა დრო იყო, სხვადასხვა კუთხიდან შეიძლება დავინახოთ და შუქ-ჩრდილებიც სხვადასხვა გამოჩნდება…

აფხაზეთის ომში რუსეთისაგან ქართველი ხალხის წინააღმდეგ წარმოებულმა მასშტაბურმა ოპერაციებმა, სოხუმის დაბომბვამ და აფხაზეთის მოგლეჯამ ისეთი დაღი დაასვა ქართულ საზოგადოებას, რომ კარგა ხნით უზრუნველჰყო განვითარების დასავლური ვექტორის არამარტო სამთავრობო – არამედ სახალხო -უალტერნატივობაც. შენარჩუნებულ იქნა მიდგომა – რუსული კულტურა კარგია, მაგრამ რუსული სახელმწიფო საქართველოს არ გაახარებს. ვინმე დამცველი უნდა ვეძებოთ!..

დამცველიც მოიძებნა. დაიწყო ჯარის წვრთნა, მოვიშორეთ პანკისის ჭირი. ჯარი აღგვიჭურვეს კიდეც, ნატოში წევრობასაც დაგვპირდნენ, დემოკრატიის შუქურის სერტიფიკატი კედელზე იყო გაკრული და ყველაზე ახალგაზრდა და რეფორმატორი – “ნიუ-იორკ ტაიმსის” ფურცლებზე, როგორც გოდერძი შარაშიამ გაგვახსენა (რა გვეშველებოდა უმაგისოდ?!) ჰილარი კლინტონმა და ჯონ მაკ-კეინმა ერთადერთ საკითხში მოახერხეს შეთანხმება – სააკაშვილის ნობელის მშვიდობის პრემიაზე წარდგენაში! (ის კი „დაავიწყდა“ პატ. გოდერძის, დღეს როგორ აზრიალებს ტანში ჰილარი კლინტონს სააკაშვილზე და რა კითხვები დასვა მან კონგრესში 2008 წ. აგვისტოს ომის პროვოცირების გამოძიების თაობაზე!)

მაშ, რა მოხდა ახლა?

სოციოლოგი იაგო კაჭკაჭიშვილი მანანა აბაშიძესთან ინტერვიუში (http://presa.ge/index.php?text=news&i=11979) ამბობს, რომ სადღეისოდ (2008 წლის აგვისტოს კატასტროფის შემდეგ) იმატა დასავლეთისადმი იმედგაცრუებამ.

ეს არცაა გასაკვირი, ჩვენი მთავრობა გვიმტკიცებდა, რომ ნატოს ქოლგა სანახევროდ უკვე გადაფარებული გვქონდა, რომ ბუშის ჩვენთან ჩამოსვლა უკვე ჩვენს გვერდით აშშ-ს მარადიულ დგომას ნიშნავდა (არა მარტო სახინკლეში, არამედ – ჭირშიც!), რომ რადგან ჩვენ 2000 კაცი გავგზავნეთ ერაყში, ამერიკა 2000 თვითმფრინავს გამოაგზავნიდა, თუ ვინმე რამეს გაბედავდა… მაგრამ აღმოჩნდა, რომ როცა ეს ჩვენთვის მოგონილი ზღაპრები ჩვენს „ერისმამებს“ (თუ „ერიშვილებს“!) თავადაც თავში აუვარდათ, არავინ დასავლეთში არ ჩათვალა აუცილებლად ჩვენებური მითოლოგიის პრაქტიკული რეალიზაცია!

თუმცა, აგვისტოს ომმა,  საბედნიეროდ, [ჯერჯერობით მაინც] არ მოგვცა პრორუსული განწყობის ზრდა.

აი, რას ამბობს იაგო კაჭკაჭიშვილი.

——————–

„აგვისტოს ომმა თუ ერთი მხრივ დასავლეთის მიმართ იმედგაცრუება გამოიწვია, მეორე მხრივ რუსეთიც, კიდევ ერთხელ, აგრესორად გამოავლინა. ამგვარად, რუსეთის აგრესორობა კითხვის ნიშნის ქვეშ არ დგას, მაგრამ იმავდროულად საზოგადოების ერთ ნაწილში გაჩნდა კითხვა: ჩათრევას ჩაყოლა ხომ არ ჯობია? ანუ ხვდები, რომ რუსეთთან აგებ როგორც დიპლომატიურ ასევე პოლიტიკურ ბრძოლასაც – და ფაქტია, რომ ვაგებთ – და სწორედ ამან გააჩინა განწყობა: ხომ არ ჯობს, რომ რუსეთს მოვეწონოთ? თუმცა ვიმეორებ, – ეს არ არის ტოტალური განწყობა.

დასავლეთის მიმართ ახლა არსებული გარკვეული იმედგაცრუება მართლაც იძლევა იმის შესაძლებლობას, რომ საზოგადოების განწყობა სხვადასხვა მიმართულებით განვითარდეს. ერთი მიმართულება ისაა, რომ მართლაც შეიძლება გაიზარდოს პრორუსული განწყობები. თუმცა, შეიძლება მეორე მიმართულებამაც იმძლავროს – დასავლურ სტრუქტურებში უფრო მჭიდრო ინტეგრაციის მოთხოვნამ. რომელი მათგანი გადასწონის, ეს რამდენიმე ფაქტორზე იქნება დამოკიდებული.

თუ გაიზრდება დასავლური სტრუქტურების ზეწოლა რუსეთზე, ანუ გაჩნდება თუ არა რაიმე იმედი იმისა, რომ ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემის მოგვარებისკენ თუნდაც მცირე ნაბიჯი მაინც იქნება გადადგმული. მაგალითად, გაჩნდება თუნდაც მცირე იმედი, რომ პერევიდან მაინც გავა რუსული ჯარი. აი ასეთი მცირე ნაბიჯიც კი გამოიწვევს დასავლური სტრუქტურების მიმართ ნდობის აღდგენას. ხოლო თუ დასავლური სტრუქტურები ვერ აღმოჩნდებიან თუნდაც, სულ მცირედ ქმედუნარიანები, მაშინ მართლაც შეიძლება, რომ დღეისათვის არსებული ნეიტრალიტეტის მომხრე განწყობები პრორუსულ ორიენტაციაშიც გადაიზარდოს.

დღეისათვის, ხელისუფლება რჩება რუსეთის პირისპირ როგორც ყრუ კედელი. პარალელურად, საქართველოში რაღაც ალტერნატიული ძალები ახერხებენ თვით პუტინთან შეხვედრას. თავის მხრივ, რუსეთის ხელისუფლება ასე ვთქვათ, პროქართულ მესიჯებს უშვებს. ცხადია, ეს ფარსია, მაგრამ ამან მაინც შეიძლება შეცვალოს საზოგადოების განწყობა.“

———————–

5) ნოღაიდელის ბანაკი – „რუსეთი ჩვენი მეზობელია!“

ახლა უკვე ნოღაიდელს მიემატნენ სახალხო პარტია და კონსერვატორები… რიგში დგას თემურ შაშიაშვილის „თეთრები“ და კოკო გამსახურდიაც საეჭვოდ დაეძებს ძებნილ და აქამდე მოუხელთებელ გიორგაძეს მოსკოვში…

ნოღაიდელისათვის ამას შეიძლება დიდი წონის მატება არ დაარქვა, მაგრამ მაინც არის სერიოზული მომენტი.

ნოღაიდელი, რომელიც შარშან დე-ფაქტო მარტო იყო აქციების დროს, უკვე მარტო არ არის…

ადამიანმა, რომელმაც გაბედა და შაჰ-აბასს შეხვდა (თან, გიორგი სააკაძედ ზურას არავინ განიხილავს და მარტყოფის საშიშროება პუტინს, ალბათ,  ნოღაიდელისგან ნაკლებად ელოდება, მედვედევისგან – უფრო :), მოახერხა იმ ხალხის კოალიციაში შეყვანა, რომელნიც ცოტა ხნის წინ ნინო ბურჯანაძის დროშის ქვეშ არ დადგნენ. ამ დროს, თუ „ანტისააკაშვილიზმის“ ანალიზს მოვახდენთ, ბურჯანაძის „მონაცემები“ უფრო დასაჯერებელია „სტაჟითაც“ და „დამსახურებთაც“, რადგან მისი ახლობლები და პარტიის წევრები უფრო სერიოზულ დევნას განიცდიან. მიუხედავად იმისა, რომ სწორედ ნოღაიდელი გამოირჩევა სააკაშვილის (და მერაბიშვილის!) მიმართ კატასტროფულად დამამცირებელი ეპითეტების მაღალი სიხშირით.

კონსერვატორების და სახალხო პარტიის ნოღაიდელთან (და არა ბურჯანაძესთან) ასოცირების მიზეზი შეიძლება იყოს მხოლოდ სამი:

ა) ნოღაიდელს დღეს მეტი ფული აქვს, ვიდრე ბურჯანაძეს,

ბ) პრორუსული პოლიტიკა უკვე არც ისე უპერსპექტივო ჩანს (განსაკუთრებით ძნელი კია ამის აღქმა, როცა საქმე გამსახურდიას და ძიძიგურს ეხება. ამ უკანასკნელმა ხომ რუსეთს ერთ დროს სარკინიგზო ბლოკადა გამოუცხადა).

გ)  ბურჯანაძე ამ ძალებს მხოლოდ როგორც მისი დროშის ქვეშ გაერთიანებულებს უყურებდა, ხოლო ნოღაიდელი, დროებით მაინც, – პარიტეტზეა თანახმა! არაა გამორიცხული თბილისის მერობაზე მან სწორედ ძიძიგურის, ხოლო საკრებულოს თავმჯდომარეობაზე – დავითაშვილის კანდიდატურები დააყენოს! ნოღაიდელის მხრიდან ეს მართლაც მოულოდნელი და ძლიერი სვლა იქნებოდა… თბილისის მერობა მისთვის მაინც ბევრი არაფერი ბედენაა…

თავად ნოღაიდელი დღევანდელ სიტუაციას ნამდვილად წარმატებად უნდა თვლიდეს.

ის დაბრუნდა პოლიტიკაში.

არ დაკარგა ნაშოვნი ფული. მისი მომხრეები მხოლოდ ოდნავ შეაჯანჯღარეს. მას აქვს გამოკვეთილი ნიშა და მსოფლიოში ყველაზე რისკიანი და საშიში პოლიტიკოსის/ქვეყნის აშკარა მხარდაჭერა. პოლიტიკოსები, რომლებიც მას შარშან ცხვირს უბზუებდნენ, უკვე მის გვერდზე დგანან და მისგან ელიან ქვეყნის გადასარჩენ ნაბიჯებს (და თანხებს!). და ეს ყველაფერი იმის ფონზე, რომ ჯერჯერობით დასავლეთიც (ღიად მაინც) არ გამოთქვამს რაიმე შეშფოთებას. რაც, დამეთანხმეთ, სხვანაირად იქნებოდა, რუსეთს ნოღაიდელის ნაცვლად ასლან აბაშიძის ან იგორ გიორგაძის კარტი გაეთამაშებინა.  

მაგრამ ახლა ესეც ვნახოთ – ვანო კი არის კმაყოფილი?

ალბათ – არა… ვანოს უფრო „კრუპნი კოალიცია“ უნდა იხილოს ნოღაიდელის გვერდით – ბურჯანაძე, ფორუმი და გაჩეჩილაძე. ამ ამბავში ვანო და მიშა “ედინი” არიან… რაც უფრო მეტ ოპოზიციას დააყენებენ ვანოს გვერდით, მით უფრო ადვილად დააჯერებენ ობამას, რომ მიშას იქეთ ამერიკას გზა არა აქვს.  ადრე ასლან აბაშიძე იყო რუსული ბუა, მერე – იგორ გიორგაძე. ერის გასაერთიანებლად და ამერიკის დასაბმელად ეს საკმარისი იყო… ნოღაიდელი კი არაა ისეთი მასშტაბის „ბუა“, რომ დასავლეთი შეაშინოს. ამაზე სერიოზული მუშაობა მიდის და გაძლიერდება კიდეც… ბლუმბერგისგან, „გრინბერგ-ქვინლან-როსნერისგან“ და ჰელენა ბედველისგან, ასევე იმ ექსპერტებისაგან, რომლებიც სოკოებივით  მომრავლდნენ ნაომარი და ნაწვიმარი 2008 წლიდან (ანდრო ბარნოვი, ნიკა ჩიტაძე, თორნიკე შარაშენიძე, ვასილ ჭყოიძე და სხვ…) ველოდები „სერიოზულ“ კვლევებს იმაზე, როგორი დიდი საფრთხეა ნოღაიდელის გამარჯვება და როგორ საშიშრად იზრდება მისი რეიტინგები… განსაკუთრებით მომწონს, ნიკა ჩიტაძე რომ ჩიტაძის ქუჩაზე საგარეო საქმეთა სამინისტროს წინ აძლევს ინტერვიუს… არის ამაში რაღაც “დამთხვეული” :).

ეს წერილი გუშინწინ დავიწყე, მცირე ნაწილი „იანეთში“ განვათავსე. მერე ვიფიქრე, რომ იმ წერილების და გამოსვლების ფონზე – სალომე ზურაბიშვილის, ნინო ბურჯანაძის, დავით უსუფაშვილის, დავით გამყრელიძის და ირაკლი ალასანიას – რომლებიც, საკმაოდ არაორაზროვნად, გაემიჯნენ რუსეთთან მოლაპარაკების გზით ხელისუფლებაში მოსვლის მოკრძალებულ ხიბლს, ხელისუფლება მიხვდებოდა, რომ ნოღაიდელის გასაძლიერებლად… ნოღაიდელის გინება იყო აუცილებელი… ანუ – მეტი გინება და უდიდეს საფრთხედ წარმოჩენა.  როგორ მოუძღვის წითელ არმიას ცხენზე ამხედრებული ნოღაიდელი როკის გვირაბში… და მართლაც უკვე დღეს ნაცტელევიზიებმა სწორედ ასეთი რეპორტაჟები შემოგვთავაზეს. შემიძლია დაგენიძლავოთ, რომ უახლოეს ხანებში ნოღაიდელის პარტაქტივისტების მიმართ რაიმე პროვოკაცია განხორციელდება და ბატონი ზურაბის მხრიდან სააკაშვილის და მისი მთავრობისადმი ადექვატურად კიდევ ბევრჯერ იქნება გამოყენებული „ლაჩარი“, „უტვინო“, „მიწაზე მფორთხავი“…

მაგრამ მე მაინც იმედი მაქვს, რომ ზემოთდასახელებული ოპოზიციური ძალები არ გადავლენ ნოღაიდელის მხარეს და არ მისცემენ ხელისუფლებას იმის ბედნიერებას, რომ დასავლელ პარტნიორებს უთხრან:

– ა, ბატონო, ხომ გეუბნებოდით, ეგენი ყველა პუტინის დამქაშები არიან! ახლაც არ დაიჯერებთ, რას გადავარჩინეთ ქვეყანა 2007 წლის 7 ნოემბერსო?!!!!

არ შემიძლია, არ აღვნიშნო, რომ ქალბატონ სალომეს ლაკონური სიტყვა მომეწონა ძალიან. ვეთანხმები – არც რუსეთთან არჩევნებზე წინმსწრები მოლაპარაკებებია საჭირო და არც მიშასთან კულუარული საუბრები. http://www.facebook.com/profile.php?v=app_2347471856&ref=profile&id=100000280976960#/note.php?note_id=298684222811

6) ისევ გიგი

მიშა ჯერ არ ჩამომხტარა ცხენიდან.

მიუხედავად იმისა, რომ ნოღაიდელის გამარჯვება (თუ ეს ფარსიდან რეალობად იქცა ვანოს წყალობით) მიშას პირადი მმართველობის ბოლო იქნება, ის მაინც აქტიურად არ და ვერ აღუდგება ამას. მაგრამ ფარულად გულში მას მაინც ამის იმედი აქვს.

თუ ჩემი ვარაუდი სწორია, და ნოღაიდელზე ფსონს ვანო დებს (სხვათა შორის, ვუშვებ, რომ დღემდე ეს ნოღაიდელმაც არ იცის ზუსტად), მაშინ მიშას ძალიან შეზღუდული არჩევანი აქვს – უნდა, არ უნდა – უგულავაზე უნდა ჩავიდეს…

ანუ მიშას იმედებით (ალბათ, საღამოობით უნდა ილოცოს კიდეც ამაზე) სწორედ უგულავა იქნება [ვითომ]დასავლელი [ვითომ]მზეჭაბუკი, რომელიც ჩამავალი მზის სხივებზე ჩრდილოელ ურჩხულს – პუტინს და მის მოციქულ ნოღაიდელს (თავისი ბანაკით) “დაამარცხებს”! სწორედ უგულავაზე უნდა დადოს ფსონი დასავლეთმა, სწორედ უგულავას დააპიარებს მთელი შუბოსანი ლიბერალები (ბოკერია, ლევან რამიშვილი, გია ნოდია, ალექსანდრე რონდელი, დავით პაიჭაძე და გიორგი არველაძე თავისი (გიგის!) „იმედით“!

ერთი საინტერესო კითხვა – რა იყო ის „ნიუსვიქური“ წამოცდენა? როგორ გაბედა ქალაქის ტექნიკურმა და სამეურნეო ფიგურამ იმის პრეტენზიის გამოჟღავნება, რომ სწორედ მან იცის, რუსეთის დიდ ლიდერს პუტინს რა უნდა შევთავაზოთ და რა უნდა მოვთხოვოთ ნატოს სანაცვლოდ? მართლაცდა, გიგი უგულავა ნამდვილად არ შედის იმ ხუთეულში, ან ათეულშიც კი, ვისაც თანამდებობრივად ეკუთვნის  შეეძლოს საგარეო ვექტორებზე და პრიორიტეტებზე ლაპარაკი, მით უფრო, – არა „24 საათთან“ ან თავის მშობლიურ „პრაიმ-ტაიმსა“ თუ „იმედთან“, არამედ – „ნიუსვიქთან“, თანაც – რუსულ „ნიუსვიქთან!“ პარლამენტის დეპუტატებსაც კი თავისი აზრის გამოთქმის მეტი უფლებამოსილება გააჩნიათ ქვეყნის საგარეო კურსის საკითხებში, ვიდრე “მეურნე მერს”!

და რა იყო ეს? ან რატომ წაიღო ასე სწრაფად მერმა უკან ის სიტყვები, რის გამოც მას ანტი-ნაცურმა, მაგრამ ლამის იმავე დოზით ანტიდასავლურმა „ასავალ-დასავალმა“ მყისიერი ინდულგენცია გამოუტანა?

ორი ვარიანტია…

ან უგულავა ისე გაგიჟდა მოახლოებული ბედნიერებით, რომ ლოჯისტიკის ნაპოლეონობის მერე ისევ რაღაც აცუნდრუკება დაემართა და თავი უკვე პრეზიდენტის სავარძელში წარმოიდგინა… მაგრამ ისე დაუქნიეს ხელი, რომ სასწრაფოდ მოეგო გონს…

ანდა… ერთ დღეს პუტინს მოუსინჯა კბილი (წაეფლირტავა) და მეორე დღეს კი დასავლელები „დაარწმუნა“, თქვენი ვარ, თქვენთვის მოკვდებიო!..

თუ ეს ასეა, საკმაოდ ნიჭიერად და შეგნებულად (!) უთამაშია სანტინო (სონი) კორლეონეს როლი რუსეთის თვალში… გახსოვთ, ალბათ, როცა ტარტალიას კლანი დონ ვიტოს ნარკოტიკების ბიზნესში ერთობლივ მუშაობას შეთავაზებს, დონ ვიტოს უარის ფონზე სონი წამიერად გაამჟღავნებს თავის ლოიალობას, რომ ეს წინადადება არც ისე ცუდი აზრია… და ამით იმის განცდას შეუქმნის სალაცის, რომ თუ მოხუცი მამა აღარ იქნება, ბიჭებთან მოლაპარაკება არ იქნება ისე ძნელი…

უკან გადათქმამ კი კვაჭი კვაჭანტირაძე გამახსენა, პადრუჩკგაყრილ ორ საყვარელს ერთდროულად რომ ჩქმეტდა მკლავზე – „ერთგულების“ ნიშნად და ამით ორივეს უნიშნავდა პაემანს: ერთს – შუაღამემდე და მეორეს – ნაშუაღამევს :).

ახლა კი მზეჭაბუკ-ურჩხულის „ეპოქალურ ბრძოლაზე“.

არ დაიბნეთ!

სინამდვილეში ამ ბრძოლაში „მზეჭაბუკი“ და „ურჩხული“ ერთად იბრძოლებენ… ანუ, სწორედ მათი ერთმანეთთან გარდანქშენული ბრძოლის ხვნეშური იმიტაცია იქნება რეალური მოწინააღმდეგის მოდუნების და რაც კიდევ უფრო მთავარია – დაეჭვებული დასავლეთის თავის მხარეზე გადმოყვანის სპეცოპერაცია.

აი, ჩვენი დროის ჰანიბალის გეგმაც (რომთან უჭირს ბრძოლა, თორემ საკუთარ მოქალაქეებს და ოპოზიციას ისეთ ზაგატოვკებს უმზადებს, იცოცხლეე…):

პირველი ოპერაცია – ატვლეკაუშჩი მანევრია:

– პრორუსები მოდიან! ნოღაიდელი მოდის! ვიღუპებით! ძიძიგურმა თავს დაგვიარა! დავითაშვილი აშშ საელჩოსთან მიტინგს ატარებს! კოკო გიორგაძეს შეხვდა! გვიშველეეთ! SOS!

ამერიკელები იბნევიან და დგებიან ნოღაიდელის წინააღმდეგ.

ამის შემდეგ, მოსახლეობის ის ნაწილი, რომელიც დასავლეთზე იმდეგაცრუებულია, უფრო მეტად მიდის ნოღაიდელისკენ (ან მის მიერ დასახელებული კანდიდატისაკენ – არაა გამორიცხული ეს იყოს… რომელიმე „ნოსტალგიური“  სახე, სულაც ვანო ზოდელავა, რომლის ნათესავის სახელმა რაღაც კრიმინალურ ქრონიკაში საეჭვოდ გაიჟღერა და გამიჩინა ეჭვი, რომ მას ან აწვებიან, ან პირიქით ტანჯულის მანტია უნდათ წამოასხან პოპულარიზაციის მიზნით!) და ისახება ის სექტორი, რომელიც ნოღაიდელს ჰყავს.

თუ ეს ციფრი 20%-ს უახლოვდება, არაა გამორიცხული, რომ ვანომ თავისი თამაში დაიწყოს, ღიად გამოამჟღავნოს ის, რასაც გოგა ხაინდრავა ამდენი ხანია იძახის, რომ სწორედ მერაბიშვილი, და არა ბენდუქიძე, არის #1 რუსული აგენტი საქართველოს მთავრობაში. და არჩევნების პროცესზე დაწოლა ყველა მხრივ გააძლიეროს (პოლიცია, მედიასაშუალებები და „ლიჩნო“ ხარატიშვილი) და ვალეტი ნოღაიდელი (ანუ მისი კანდიდატი, – ძიძიგური იქნება ეს თუ ზოდელავა) საბოლოოდ კაროლად იქცეს. !!

მაგრამ თუ ნოღაიდელის რეალური შედეგი 5-10%-ს არ ცდება და მისი სანატრელ 30%-მდე ადმინისტრაციულად გაზრდა არ ხერხდება, მაშინ  ვანო იძულებული გახდება ჯერჯერობით დათანხმდეს მისთვის ძალიანაც არასასურველი უგულავას გამარჯვებას.

და აქ ნამდვილი ორთაბრძოლა იწყება:

უგულავა vs ალასანია.

ალასანიასთვის ხმის წართმევის მეთოდებია:

არჩევნებამდე ყველანაირად ეროვნული ფორუმის, „დაიცავი საქართველოს“, ნინო ბურჯანაძის და ალბათ შალვა ნათელაშვილისაც პროვოცირება, რომ მათ არჩევნებში მონაწილეობა მიიღონ ან თავიანთ მომხრეებს ალიანსისთვის მხარდაჭერისაგან თავშეკავება ურჩიონ. თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ მიხეილ სააკაშვილი ყველა ზემოთდასახელებულ პირთან ერთი-ერთზე „შავნაბადობას“ შეეცდება. არც ფულს დაინანებს! აგერ თუ ადვოკატთა ასოციაციის პრეზიდენტად არჩეულ ზაზა ხატიაშვილს 1 მილიონ ევროს სთავაზობდნენ, ხომ წარმოგიდგენიათ, ქალაქის მერის რეალური კონკურენტის მოსაშორებლად რამდენზე წავლენ.

და ისიც წარმოიდგინეთ, ამდენს თუ დახარჯავენ, მერე არჩევნების მეორე დღესვე როგორ დაიწყებენ ამ დროებით ნისკარტიდან გავარდნილი ყველის ამოდღლეზვას უკან!

ალბათ ჰაერზე ბენზინის ფასს დაადებენ და ბენზინზე – კონიაკისას!

არჩევნების დროს –  ვითომგამსვლელი კანდიდატებისათვის („ქრისტიან-დემოკრატი“ გია ჭანტურია, „მრეწველი/ქრისტიანი“ ნიკა ივანიშვილი, „ეროვნულ-დემოკრატი“ ბაჭუკი ქარდავა, მთაწმინდელი ალპინისტი გია ლანჩავა, ყველასთვის ცნობილი შონზო და შედარებით ნაკლებად ცნობილი გრანდიოზა!, არაა გამორიცხული ქართლოს ღარიბაშვილი, ვინმე პარაფსიქოლოგი ჯოგლიძე, და სულაც – ლელა კაკულიაც ვიხილოთ მერობის/საკრებულოს კანდიდატთა სიაში) – მაქსიმალურად ხმების დაწერა. რომ ჯამში მათ დაახლოებით 15-30% მოაგროვონ… ამას უცხოელ დამკვირვებელთა დასაბოლებლადაც გამოიყენებენ – რადგან საპარლამენტო არჩევნებზე იმდენი ჩახეთქეს, რომ მათი “კაიკაცობა” მარსიდან ბინოკლის გარეშე ჩანდა. აღმჩნდა, რომ მიშას პარტია ორჯერ უფრო პოპულარული იყო ომის წაგების შემდეგ სამშობლოში, ვიდრე ობამა – ამერიკაში! ახლა კი იტყვიან, ჩვენ რას გვერჩით – ახალმა სახეებმა წართვეს ხმები ძველ ოპოზიციასო!..

აი, ასე მესახება მე წინასაარჩევნო პასიანსი სამთავრობო მხარეს… უკვე ყველაფერი ნათელია – ვინ გააყალბებს, ვინ უკვე იყიდეს, ვინ არ იყიდეს, მაგრამ უბრალოდ შემოიყვანეს როიალის მე-7 ფეხად!… ვინ ატეხავს რუსის დოლის ბრახუნს, ვინ მიიკერებს ჯვარს სტიქარზე…

თუ ნოღაიდელი მართლა აქაჩავს – ვანო მოვა ზურასთან [და პუტინთან] ერთად.

თუ ნოღაიდელი ვერ აქაჩავს, მაგრამ დასავლეთს ისე დააფეთებს, რომ მათ სააკაშვილის და უგულავას მიერ  ხარატიშვილის გაყალბებებზე თავლები დახუჭონ, მაშინ გიგი მოვა, როგორც „დიდი პროზაპადნიკი, ლიბერალი და ქალაქის სიკეთეზე მარად უძინარი სუპერმერი“!

ახლა მე ვეკითხები არასაპარლამენტო ოპოზიციის იმ ნაწილს, რომელიც ჯერ არც აქეთაა და არც იქეთ:

რას გვეტყვით? რით გაგვახარებთ? თუ თქვენც გამოგვჭრით ყელს?

რაც ვთქვი ზემოთ, ამ ძალიან ცუდ მედალს მეორე – კარგი მხარეც აქვს: ჭირი დიდია, მაგრამ ისიც ხომ ვიცით, რომ „ჭირსა შიგან გამაგრება, ისრე უნდა ვით ქვითკირსა“! თანაც თუ დავფიქრდებით, ადვილი მისახვედრია, როგორი მოფამფალებულია ეს მთავრობა, რომ მერის არჩევნებზე ელეთმელეთი მოდის და უკვე უკრაინის და ბალტიისპირეთის პრეზიდენტებთან კი არა, ლამის უცხოელ პრალამენტარებთან და მერებთან შეხვედრაც სანატრელი გაუხდეთ მალე!

მაგრამ დამერწმუნეთ, თუ მერის არჩვენები თქვენ ვერ მოიგეთ, ჩვენც დაღუპული ვართ და თქვენც. საქართველოც დაღუპულია, რადგან რეჟიმი კაშჩეისავით ფერზე მოვა, თუკი არჩევნებზე ხალხის ხელში გადაღუნულ ნემსს ისევ კვერცხში ჩააბრუნებს.

ამ თემაზე დაწერილი სხვა სტატიები:

http://www.facebook.com/note.php?note_id=246010207598

http://www.facebook.com/note.php?saved&&suggest&note_id=269199957598#/note.php?note_id=247124202598

მეგობრებო, ძალიან დიდი მადლობა კომენტარებისათვის.

შევეცდები გიპასუხოთ.

თავისთავად საინტერესოა, რომ ორი თქვენთაგანი (George Kharashvili, Beso Khomeriki) ალასანიას პოტენციალის არასათანადოდ შეფასებას, და უგულავას ფატორის ზედმეტად შეფასებას მიწუნებს, ხოლო ასევე ორი (Kakha Kukava, Gio Tchumburidze) – პირიქით, ირაკლი ალასანიას რეკლამირებაში მდებს ბრალს. მგონი, ეს იმის ნიშანია, რომ მე შეძლებისდაგვარად შევეცადე არც იქეთ გადავხრილიყავი და არც აქეთ, მაგრამ ეს არც ადილიად მოსახერხებელია და არც ადვილად შესაფასებელი.

კიდევ ერთხელ მოკლედ გავიმეორებ, რა მიმაჩნია ნაცმოძრაობის საკმაოდ რთულ, მაგრამ ლოგიკურ ტაქტიკად ადგილობრივ არჩევნებზე (ძირითადად კი თბილისის მერის არჩევნებია მთავარი ინტრიგა)

1. პრორუსული ძალებისგან (განსაკუთრებით – ნოღაიდელის ირგვლივ შექმნილი კოალიციისაგან) მომდინარე საფრთხის მაქსიმალურად გაბერვა როგორც საკუთარი მოსახლეობის, ასევე და განსაკუთრებით – დასავლეთის თვალში, რათა ლოზუნგით – „რუსი მოდის! რუსი მოდის!“ მოახდინონ შემდეგი ყალბი იდეის ჩაბეჭდვა ამომრჩევლის და დასავლეთის ცნობიერებაში: „თუ ნაცმოძრაობა მიდის, მაშინ – რუსი მოდის!“  ეს ლოზუნგი კი ნამდვილად ყალბია, რადგანს სწორედ ნაცმოძრაობამ მოიყვანა რუსეთი პოლიტიკურადაც და ეკონომიურადაც საქართველოში და მისცა მას ხელში კოზირიც, ტერიტორიების დაპყრობის და აღიარების საბაბიც და სტრატეგიული სიმდიდრეებიც!

2. მეორე მიმართულებით – ნაცმოძრაობა ძალიან ცდილობს, რომ დასავლური ორიენტაციის ოპოზიციურ ძალები დაითანხმოს/აიძულოს, რომ მათ ან საკუთარი კანდიდატები წამოაყენონ  არჩევნებზე, ან მოუწოდონ თავის ამომრჩეველს არ მიიღონ მონაწილეობა არჩევნებში. ის, რომ ძებნილი და შერისხული შევარდნაძის მარცხენა ხელი გია ჭანტურია უეცრად ბაქოდან ჩამოდის და ქრისტიან-დემოკრატების კანდიდატი ხდება მერობაზე, და თან ლევან ვეფხვაძის კაბინეტში პირველივე საუბარს მიხეილ მაჭავარიანიც ესწრება; ის რომ საშინელი ეკონომიკურ-საგადასახადო ტერორის ქვეშ მყოფი გოგი თოფაძე და მრეწველები საკუთარი კანდიდატის დასახელებაზე იწყებენ ფიქრს; ის, რომ კახა თარგამაძის ყოფილი თანამშრომელი – საგზაო პოლიციის ყოფილი შეფი ნიკა ივანიშვილი არა მარტო მერობის სურვილს აცხადებს, არამედ მოულოდნელად პარტიასაც “აყალიბებს”; ის, როგორი სიამოვნებით და დიდ დროს უთმობს ნაცტელევიზიები ნებისმიერ იმ ნიუსს, სადაც ან ახალ კანდიდატურაზე, ან საერთო კანდიდატის შეუჯერებლობაზეა ლაპარაკი – ნამდვილად არის კოორდინირებული მუშაობის შედეგები, მიუხედავად იმისა, რამდენად არიან დეტალურად ინფორმირებული ამ სიუჟეტებში მონაწილე სუბიექტები იმაზე, რომ ისინი სინამდვილეში ვიღაცის დადგმაში „ობიექტებს“ წარმოადგენენ მხოლოდ. დარწმუნებული ვარ, მიხეილ სააკაშვილი კიდევ ერთხელ ეცდება შავნაბადური სერობების, უშიშროების საბჭოს ძიალოგების და ერთი-ერთზე „- მოდით, რა გინდათ, რამდენი გინდათ!“ შეხვედრების ჩატარებას თავისთვის მაქსიმალური ეფექტით და ოპოზიციისთვის მაქსიმალურად სახელის შელახვის მიზნით.

3. საარჩევნო სიების გაყალბება. თბილისში საარჩევნო სიებს დაახლოებით 200 ათასი ადამიანი დაემატა წინა არჩევნების შემდეგ! ვინმე დამაჯერებს, რომ წყნეთის და გარდაბნის რაიონების სპეციალურად თბილისისთვის შემომატებული ნაწილები ასეთი დემოგრაფიული ბუმის წყაროა?

4. ფულის მობილიზაცია – საგადასახადო, პოლიციის, ნავთობის და ფარმაცევტული ბიზნესიდან. მაგალითად, სპეციალურად მოხდა ბენზინზე ისედაც არარეალურად მაღალი ფასების 10 თეთრით გაზრდა, რომ მოხდეს მაქსიმალურად თანხების ამოქაჩვა, ხოლო შემდეგ მაისში გიგი უგულავას “განრისხების” შედეგად ამ გაზრდილი ფასის დაბრუნება საწყის (მაინც მაღალ) ნიშნულზე, რითაც ბატონი გიგი ანგელოზის ფრთები კიდევ ერთხელ გაიელვებს, ისევე როგორც ცენტრალური უბნების ფასადების იმ რემონტზე, რაც სწორედ მაისისთვის დასრულდება…

დაბოლოს, თუ #2, #3 და #4 არ გაამართლებს და დასავლეთიც და ხალხიც მაინც ოპოზიციური კანდიდატებიდან ყველაზე რეიტინგულს დაუჭერენ მხარს (დამერწმუნეთ, წელს ამის გამოვლენა პრაიმერის გარეშე უფრო ადვილად და სწორად მოხდება, ვიდრე ხელისუფლების მხრიდან ადვილად გასაყალბებელი პრაიმერის მეშვეობით მოხდებოდა), მაშინ მიშას და მის ჯილას – გიგის მოუწევს სარეზერვო ვარიანტზე დათანხმება – ხარატიშვილი და კომპანია გზას გაუთავისუფლებენ ნოღაიდელს, ხოლო პოლიცია თბილისში ზუსტად ისევე ჩაიკარუსელებს, როგორც მარნეულსა და ბოლნისში… “დამკვირვებლებმაც” ხომ ამიტომ გაიარეს მოთელვა უკრაინაში!

 

არ ყოფილა საშველი? – არის საშველი!

ყველაფერი ამის თავიდან აცილება შეიძლება ოპოზიციის ჯანსაღი ნაწილის ძალიან დაფიქრებული და ენერგიული ქმედებით და ხალხის ენერგიული წინააღმდეგობით იმისადმი, რომ სამუდამოდ მონებად გვაქციონ! უნდა ჩავატაროთ ნორმალური არჩევნები და დავიცვათ ჩვენი ხმები, უნდა შევაჩვენოთ ნებისმიერი ქართველადწოდებული მანქურთიც და დოყლაპიაც, რომელიც ხმების ყიდვას და გაყიდვას შეეცდება. მე მჯერა, რომ მიხეილ სააკაშვილზე ორჯერ მწარედ დამწვარი  ქართველი ხალხი (და უცხოელი დამკვირვებლებიც!) ამჟამად მაინც დავიცავთ ჩვენი არჩევნის თავისუფლებას, ხოლო ჩვენი არჩევანი უნდა იყოს არა 20 ლარი ან ფქვილი, არამედ – ჩვენი შვილების თავისუფლება, დამოუკიდებლობა და ბედნიერება. ეს კი მხოლოდ თავისუფალი და სწორი არჩევნით მიიღწევა და არა სინდის-ნამუსის გაყიდვით…

მიხეილ სააკაშვილის ახალი პროფესია

Posted: 2010/01/24 | ავტორი: | Filed under: ინტერმეცცო | Tags: | დატოვე კომენტარი

ვულოცავ ქართველ მოციგურავეს, 20 წლის ელენე გედევანიშვილს ევროპის ჩემპინატზე ბრინჯაოს მედლის მოპოვებას და ვუსურვებ კიდევ ბევრჯერ ასე ლამაზად და მეტადაც გაეხარებინოს ქართველი ხალხი, რომელიც მან მაშინ მოგვხიბლა პირველად, როცა მოსკოვში აწყობილ სპორტულ კარიერაზე უარი თქვა და თბილისში გადმოსახლდა.

ახლა კი ბატონ მიხეილის ახალ ტალანტზე ორიოდ სიტყვა:

ელენე გედევანიშვილმა ბრინჯაოს მედალი მოიპოვა
24.01.10 11:45
ელენე გედევანიშვილმა ტალინში მიმდინარე ევროპის ჩემპიონატზე მესამე საპრიზო ადგილი დაიკავა. მოკლე პროგრამის შემდეგ, ქართველი მოციგურავე მეოთხე ადგილზე იყო. წუხანდელი გამოსვლის შემდეგ კი, მხოლოდ იტალიელ კაროლინა კოსტნერს და ფინელ ლაურა ლეპისტოს ჩამორჩა და 164,54 ქულით ბრინჯაოს მედალს დაეუფლა.
ელენე გედევანიშვილის საუკეთესო შედეგი დღემდე ევროპის ჩემპიონატზე მე-5 ადგილი იყო. ტალინში მიმდინარე ევროპის ჩემპიონატს საქართველის კულტურის მინისტრი ნიკა რურუა ესწრებოდა.
http://www.rustavi2.com/news/news_textg.php?id_news=35340&pg=1&im=main&ct=0&wth=

„ნე ვერ გლაზამ სვაიმ“ – ამბობდა ცნობილი კოზმა პრუტკოვი. გამახსენდა, რადგან სწორედაც რომ ეგ მდგომარეობა იყო – ნამდვილად ვნახე რეპორტაჟი რომელიღაც არხზე, სადაც ტრიბუნაზე იჯდა რურუაც, მაგრამ მის გვარდით იჯდა ღიაცისფერჯინსებიანი მიხ. სააკაშვილი, ხოლო მის გვერდით კი ჭრელქურთუკიანი და თმაგაშლილი სან. რულოვსი…

მართალია, თვალები მოვიფშვნიტე, მაგრამ ისიც გამახსენდა, რომ ორი დღეა სააკაშვილი ესტონეთს აგიჟებს – პრეზიდენტისთვის უთქვამს აგვისტოს ომის დროს რუსეთს ატომური ბომბი ჰქონდა თქვენზე დამიზნებული და კნოპკაზე ხელი ედოო. მარტი ლაარს, რომელსაც ესტონეთის უმაღლესი ჯილდო ენატრება, რაზეა ბაზარიო და – საქართველოს უმაღლესი ჯილდო გადასცა…

და ისიც გამახსენდა, რომ სანდრა რულოვსმა ქართულ ანსამბლთან ერთად „სულიკო“ შეუსრულა წინა კვირას ესტონელებს ტალინში…

მოკლედ, ყველა გარემოება არსებობდა იმისთვის, რომ პრეზიდენტი, რომლისთვისაც სრიალი და განსაკუთრებით ფიგურული სრიალი ისეთი საყვარელი სახეობაა, რომ ზუგდიდში ჩავა, მესტიაში თუ ტალინში მხარზე გადაკიდებული ციგურები თან დააქვს და რომელიც ახალგაზრდა ლამაზ გოგონებსაც არ აკლებს ყურადღებას, ნამდვილად მონახავდა დროს და ელენე გედევანიშვილს „უბალელშჩიკებდა“ ტალინში მიმდინარე ევროპის ჩემპიონატზე… ჰოდა, ან ის რა გასაკვირი იქნებოდა, თუ მას ამ დროს შემთხვევით ტალინშივე მყოფი სანდრა რულოვსი გვერდს დაუმშვენებდა?!

არა ბატონო, არაფერი მომჩვენებია, არც ჯინსები, არც კურტკა… აგერ ოფიციალური ფოტოები ისეთი წყაროებიდან (ასოშეიტედ პრესს) , ვისაც რუსთავი2-ზე ორჯერ მეტად მაინც ვენდობი…

http://topics.ocregister.com/photo/07Kv7kU2uC77D

მაგრამ არის კიდევ ერთი საინტერესო ამბავი, რასაც გადავაწყდი. ამას წერს ინგლისური „გარდიანი“ „როიტერის“ მასალზე დაყრდნობით:

TALLINN, Jan 23 (Reuters) – Elene Gedevanishvili won Georgia’s first major figure skating medal on Saturday after an unusual training session — with her country’s president, Mikheil Saakashvili.
Saakashvili was on a visit to the Estonian capital and popped in to watch the European championships, getting in the mood for the competition by having a skate-around with Gedevanishvili before she won the women’s bronze medal.
“Before the short program, the Georgian president called me and we skated on the outdoor ice rink in the old town (in Tallinn),” she told reporters.
“He is a pretty good skater.”
The 20-year-old was fourth after Friday’s short program but a solid free skate, judged the second best of the day, allowed her to sneak on to the podium alongside champion Carolina Kostner of Italy and second-placed Finn Laura Lepisto.
(Editing by Pritha Sarkar; To comment on this story: sportsfeedback@thomsonreuters.com)

http://www.guardian.co.uk/sport/feedarticle/8913013

ასე რომ მიხეილ სააკაშვილმა თავისი მრალვაფეროვანი ტალანტის კიდევ ერთი გამობრწყინება დაგვანახვა – სწორედ მისმა საწვრთნელმა სრიალმა და ამ დროს მიცემულმა მნიშვნელოვანმა რჩევებმა მისცა ელენე გედევანიშვილს საშუალება დაეკავებინა სანატრელი მესამე ადგილი!

აი, იმას კი ვერ ვხვდები, რატომ გაუსვეს ქართულმა საინფორმაციო საშუალებებმა ხაზი ჩემპიონატზე ნიკა რურუას დასწრებას და გამოტოვეს ესოდენ საინტერესო ინფორმაცია – განა ქართველი ხალხი არ გაიხარებდა იმით, რომ მისმა სანუკვარმა პრეზიდენტმა მხედართმთავრობის, ჟურნალისტობის, რეჟისორობის, კლიპმეიკერობის, ბრალმდებლობის, პილოტობის, ავტოპილოტობის, მოთხილამურეობის, მეშახტის, პრარაბის, მეჩიჩილაკეობის და სხვა მეორად პროფესიებთან ერთად კიდევ ერთი ფიგურული სრიალის მწვრთნელის ხელობაც გაითავისა!

შორს არ არის ის დრო, როცა ბატონ მიხეილს აღსაზრდელები შორს გატყორცნიან ფიგურული სრიალის მესტიური სკოლის სახელს…

ოსკარი, ჩქარა!

Posted: 2010/01/16 | ავტორი: | Filed under: ინტერმეცცო | Tags: , , | დატოვე კომენტარი

გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მიხეილ სააკაშვილის სტუმრობა და კალანდობა გურიაში – ლოცვებით და ჩიჩილაკით – იყო ოზურგეთის რაიონის სოფ. ცრემლისხიდში მიტოვებულ სახლში მშვენივრად დადგმული სპექტაკლი, სადაც პრეზიდენტის პარტნიორი ქალბატონის როლი შეასრულა ოზურგეთის თეატრის მსახიობმა, ქ-ნმა მარგო ავაქიანმა (ინფორმაციის… წყარო – Lela Intskirveli).*

ასე რომ, ამ ძველით ახალ წელს მარგო ავაქიანი დაებედა მიხეილ სააკაშვილს!

სულითა და გულით ვუსურვოთ ბატონ მიხეილს მარგო ავაქიანის ისტორიულ სამშობლოში გამხდარიყოს მუცლით და სხვამხრივაც დალოცვილი და საყვარელი პრეზიდენტი! …

ხალხო, აბა ერთხმად შევუძახოთ: აღმა ქარს და დაღმა წყალს!!! ვინ თქვა, სტანისლავსკი მკტარიაო??

“ოსკარი საუკეთესო სცენარის, რეჟისურისა და საკუთარი როლის თამაშისათვის – ბატონებო, მიესალმეთ, მისი უდიდებულესობა, საქართველოს პრეზიდენტი, ბატონი მიხეილ სააკაშვილი!” 

———- ამავე თემაზე ნახეთ 17 იანვარს სტუდია GNS-ის მიერ მომზადებული „კვირის რეპორტაჟი“

http://studioGNS.blogspot.com 

* – “კვირის რეპორტაჟის” ანონსი: 1. კალანდობა გურიაში მიხეილ სააკაშვილის და ოზურგეთის თეატრის მსახიობების მონაწილეობით. რა დაუმალეს საზოგადოებას. 2. ერთ წელიწადში დავიწყებული დევნილები. დაპირება და დღევანდელი რეალობა.

სამძიმარი ჰაიტის

Posted: 2010/01/16 | ავტორი: | Filed under: ინტერმეცცო, წერილები და მიმართვები | Tags: , , , | დატოვე კომენტარი

 

ძნელია ამ კადრებს უყურო…

ძნელია ნახო სიკვდილი.

ალბათ სამი თვის წინ იუთუბზე ვნახე კადრები, როგორ შეჭამეს ლომებმა დედა და შვილი ბეჰემოთი. დღემდე მახსოვს როგორ მონუსხული და სუნთქვაშეკრული ვუყურებდი ამ საშინელებას, როცა გონება მიბიძგებდა, გამორთე გამორთეო, და ვერ გამოვრთე, რადგან პატარა გამეტებით ცდილობდა დედის დაცვას, რომელიც მოულოდნელად უძრავად იდგა ბედს დამორჩილებული და წინააღმდეგობის გაწევას არც ცდილობდა… უბრალოდ საწყლად ბღაოდა, ალბათ აგულიანებდა შვილს, რომ გაქცეულიყო…

ადამიანის სიკვდილი ხომ უფრო საზარელია…

ალბათ, ბევრმა ვნახეთ ქუთაისში დიდების მემორიალის დანგრევისას მოყვარულის ტელეფონით გადაღებული და იმავე იუთუბზე განთავსებული პატარა 11 წლის გოგონას მყისიერი დაღუპვა… შოკისმომგვრელი იყო ისიც, რომ ეს ჩვენ ვნახეთ. და ისიც, რომ ეს ხელისუფლებამ ეს ტრაგედია მხოლოდ პრეზიდენტის კონპენჰაგენური შეძრწუნებით აღიქვა… წამიერი შეძრწუნებით, რომელიც ჩამოსვლის შემდეგ ბათუმში ჩასვლით გაიქარვა… ხოლო გაზეთებმა და საზოგადოებრივი აზრის დასაგეშად გაწვრთნილმა “შემსუბუქებლებმა” (ღირსმა ლევან ჭითანავამ, მაგალითად) ნაღლიანად ჩაიკნავლეს – “სამწუხარო ფაქტიაო”…

და რაღა უნდა ვთქვა ამდენი ადამიანის უეცარ, მოულოდნელ, ფატალურ სიკვდილზე?!

როცა ასი ათასი (იქნებ ნახევარი მილიონი?) ადამიანი უეცრად კვდება, რამდენია იქედან ორსული ქალი? თოთო ბავშვი? და რამდენი ბედნიერი ბავშვი თამაშობდა უზრუნველად? და რამდენი პატარძალი იზომებდა საქორწილო კაბას? და რამდენს საფლავად ექცა კინოთეატრი თუ ეკლესია? წამიერი სიკვდილი… რამდენჯერ ზოგიერთი ნატანჯის მიერ მართლაც ნანატრი და ახლა კი ბუნების ასეთი უსასტიკესი გაშმაგების მიერ ასეულათასობით სიცოცხლის სანთელივით უცებ ჩაქრობა…

ძალიან მძიმე იყო ის კადრები, რომლებიც აჩვენა „P.S.“-მა… ოჯახის წევრებმა ვერ გაუძლეს და მთხოვეს გადამერთო… გადავრთე იმ დროს, როცა ჰყვებოდნენ, პატარა 11 წლის ჰაიტელ გოგოზე, რომელიც 24 საათის განმავლობაში ნანგრევებს ქვეშ იყო მოყოლილი, წყალს ასმევდნენ, ელაპარაკებოდნენ და სათვალეც კი მიაწოდეს, რომელიც საწაულებრივ გადარჩა და არა მარტო გადარჩა, არამედ ფეხების ამპუტაციაც არ დასჭირდება… მაგრამ მოვედი ინტერნეტთან და შემაცივდა ეს ლამის ერთადერთი ნაღვლიანი სიხარულიც. თურმე ბავშვი ამოყვანიდან სულ მალე – საავადმყოფოში მიყვანისთანავე – გარდაიცვალა.

და ერთადერთი, რითაც თავი ინუგეშა, თუ ჩვენ გვანუგეშა, სი-ენ-ენის რეპორტიორმა, რომ იმ ათასობით გარდაცვლილისაგან განსხვავებით, რომლებიც ისე ჩაყარეს ბულდოზერებით საფლავებში, რომ ჭირისუფალმაც კი ვერ მოიძია, ამ გოგონას ის მაინც გაჰყვა ზეცაში, რომ უკანასკნელი საათები თავის ოჯახთან ერთად სიყვარულით გარშემორტყმული, გრძნობდა, რომ მარტო არ იყო… ძალიან მეცოტავა ეს მე… ლამის ისევ ის პატარა ცხოველი გამახსენდა…

და ისევე წამომივიდა უძლურებისგან ცრემლი, როგორც გადაცემის მრავლისმნახავ წამყვანს…

ვისაც არ გინახავთ და გინდათ, რომ ნახოთ, აი, ეს რეპორტაჟი უბედური ქვეყნის უბედურ პატარ გოგონაზე… ნათელში იყოს!

http://www.youtube.com/watch?v=Dp8W6hzNniY

ბოდიში შოთა (ლიშთოთა) ხინჩაგაშვილს

Posted: 2010/01/16 | ავტორი: | Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: , | დატოვე კომენტარი

ბატონებო და ქალბატონებო!

ჩემს საახალწლო წერილში “ჰავლაბრის ტურფები: ჟურნალისტები და ურნალისტები, ანუ – მათზე, ვინც გატყდა და გაიყიდა”( http://www.media.ge/ka/node/27201) მე გარკვეული აზრი გამოთქვი შოთა (ლიშთოთა) ხინჩაგაშვილზე.

ბ-ნ შოთას აზრებს პრეზიდენტ სააკაშვილთან მიმართებაში – შეიძლება არ დავეთანხმო, მაგრამ ვაღიარებ, რომ იმ კონტექსტში („გაწვრთნილ მიმინოდ“) დასახელებას, როგორც წერილში იყო, იგი არ იმსახურებდა, ამიტომ საჯაროდ ბოდიშს ვუხდი.

ვთხოვ იმ გამოცემებს, სადაც აღნიშნული წერილი განთავსდა, ამოიღონ ზემოთხსნებული ადგილი ან დაურთონ ეს განმარტება. (ამ ბლოგზე აღნიშნული ცვლილება უკვე შეტანილია)

სოლომონ თერნალელი.
16.01.2010

P.S.

წინასწარ მინდა დავამშვიდო წერილში მოხსენებული სხვა პირები, რომ მათ მიმართ მსგავსი ნაბიჯის გადადგმის არავითარი საფუძველი არ მაქვს და არც ვაპირებ.

მეტიც, გული მწყდება, რომ Real TV-ის დირექტორის გურგენ დონაძის და მისი თანამშრომლების მიმართ ძალიან მცირე ტექსტით შემოვიფარგლე და ის ეპითეტები არ გამოვიყენე, რასაც ისინი თავიანთი „მოღვაწეობით“ იმსახურებენ და უეჭველად დაიმსახურებენ კიდეც.

მიხეილ საკაშვილი როგორც დედაშვილური ურთიერთობების მონაწილე

Posted: 2010/01/15 | ავტორი: | Filed under: ია ანთაძის ბლოგები "რადიო თავისუფლების" ვებ-გვერდიდან | Tags: , , | დატოვე კომენტარი

კომენტარი ია ანთაძის ბლოგზე “პირველად იყო … ლაქა” http://www.tavisupleba.org/content/blog/1924001.html

 ეს არის ბლოგი, რომელიც ძალიან მომეწონა, მაგრამ რატომღაც უფრო ლამაზი ჩანახატი მგონია, და არა დოკუმენტური პროზა. სადაც ავტორმა 97%-იან სიმართლეს -3 % ლამაზი ფანტაზია ისე ნიჭიერად დაამატა, რომ მგელიც ლამის ისეთივე არაცუდი გამოვიდა, როგორც ბებია. და აღარ ვიცი, წითელქუდას გადარჩენაზე ვნერვიულობდე, თუ – მგლის… ჰეპი-ენდს კი (გია მარიამიძის მიერ აღწერილი მგლის ძაღლად საკუთარი სურვილით გადაქცევაზე) – ვერ ვიჯერებ.

———
იას ციტატა:
„როდესაც ნაციონალური მოძრაობა ხელისუფლებაში მოვიდა, თავისი სიყვარული სამშობლოს მიმართ ზუსტად ასეთი პროექტის შედგენით გამოხატა. პროექტი ჩვენს რეფორმაციას გულისხმობს და ერთი დღითაც არ წყდება ზრუნვა, რომ როგორმე ამ პროექტს მოგვარგონ. თავიდანვე ცხადი იყო, რომ ორი ვადა ამისთვის ვერ იკმარებდა. „დომინანტი პარტიის“ მოდელზე საუბარიც 2004 წლიდანვე დაიწყო.
ასეთი დამოკიდებულება ადამიანის მიმართ ნიშნავს, რომ მე სუსტი ვარ და ნაციონალურმა მოძრაობამ, რომელსაც ძალიან ვუყვარვარ, იცის, როგორ გამაძლიეროს, როგორ გამხადოს უფრო თანამედროვე, უფრო ლიბერალური, უფრო კონკურენტუნარიანი. სწორედ ჩემი სიყვარულის გამო, ის გარდამქმნის ისეთად, როგორიც გაცილებით ძლიერი და ახალ სამყაროსთან უკეთ ადაპტირებული ვიქნები. მე კი, ამ სიყვარულის პასუხად, მიხეილ სააკაშვილი მესამე ვადით უნდა ავირჩიო.“
———

ამაში გეთანხმებით.

ოღონდ მგონია, რომ სიტყვა „ზრუნვა“ ბრჭყალებს იმსახურებს… და ალბათ, ის რაც ჩვენ უნდა გავაკეთოთ „სიყვარულის პასუხად“, გაცილებით მნიშვნელოვანი და პირველადია მიხეილ სააკაშვილისთვის, ვიდრე პროექტის სხვა კომპონენტები.
და მეშინია, რომ კლასიკური ლუისეული ფრაზის აღმოსავლური ვარიანტი – „თუ მე არ დამრჩები, მაშინ ნუმც ნურავის დარჩენიხარო!“ – იდეალურად ასახავს იმ Modus Vivendi-ს, რაც ბატონ სააკაშვილს და მის სამეფო კლანს ჩვენი, – ხალხის – და ქვეყნის მიმართ გააჩნიათ!

მაგრამ ამაში ალბათ ვერ დაგეთანხმებით – „ვარდების რევოლუციის შემდეგ მიხეილ სააკაშვილი ჩვენს საერთო სამშობლოს აღიქვამდა, როგორც ახლად დაბადებულ ბავშვს, რომელიც მან შექმნა და რომლის აღზრდის უფლებაც საკუთარი სიცოცხლის რისკის ფასად მოიპოვა.“

ჩემი ახსნა ბატონი მიხეილის გრძნობების და მოტივაციების მხრივ გაცილებით პროზაულია და ყველაზე მეტად უახლოვდება ბლოგზე ბატონ მერაბ მერკვილაძის მიერ გამოთქმულ შეხედულებას ამ საკითხზე…

დიახ, საქართველოში ხშირად გვინახავს მშობლები, რომლებიც შვილებს ღრმა ჭარმაგობამდე თავისუფლებას არ აძლევენ, არცთუ იშვიათად ზრდასრულ შვილებს თავიანთ არჩევანს ახვევენ თავზე ისეთ მნიშვნელოვან საკითხშიც, როგორიცაა დაოჯახება და ისეთ უმნიშვნელოშიც – როგორიცაა ვარცხნილობა, მუდმივად ნერვიულობენ იმაზე, როცა შვილი სადმეა წასული – ნეტა როგორ იქცევა, ნეტა რამდენი დალია, ნეტა ვისთან არის, ნეტა … ნეტა … ნეტა … არის ამაში ინფანტილიზმის დიდი დოზა მშობლის მხრიდან, რაც შვილის მარადიულ ინფანტილიზმში გადაიზრდება და მერე გვყავს ისეთი პრეზიდენტები, როგორიც გვყავს – სხვადასხვა კომპლექსების ტყვეობაში მყოფი ხალხი თავისუფლებაზე მარადიული ღაღადით და თავმოწონებით…

მაგრამ მიხეილ სააკაშვილის მშობლად აღქმა მიჭირს!

არამცთუ საქართველოსთან მიმართებაში (თუნდაც – ახლადდაბადებულ „როუზრევოლუშენ“ საქართველოსთან!), არამედ – საკუთარ ბავშვებთან მიმართებაშიც კი! რატომღაც მგონია, რომ მას თავისი შვილები ძირითადად მაშინ ახსენდება, ან როცა ახალ წელს მიუსაფართა სახლში უნდა შეახვედროს (და დღეს ხომ კარგად გვესმის ეს რამოდენა „პოზა“ იყო, რადგან მერე იქ ლამის არასდროს ყოფილა და უტელევიზიებოდ არც ცოლ-შვილი გაუშვია!), ან როცა გრიგოლიას გადაცემაში მიკროფონით უნდა ათამაშოს, ან საკუთარი საარჩევნო ბიულეტენი ჩააგდებინოს – ლამის სერიოზული „ძალდატანებით“ – ხალხის გულის მოსაგებად…

ახლა კი როლების ჩემეულ ხედვას მოგახსენებთ.

მიხეილ სააკაშვილი მშობელი არ არის.

იგი მარადიული ბავშვია!

მარადიული ბავშვი, რომელმაც თავისი მშობლის განვლილი გზა დაიწუნა, აითვალწუნა და თქვა, რომ მშობელი უნდა დაატყვევოს და თავის თარგზე „აღზარდოს“!
სავარაუდოდ, ეს მშობელი ქვრივი დედაა, რომელიც ჯერ კიდევ ახალგაზრდაა და შეიძლება ისევ გათხოვდეს, ხოლო ამ პერსპექტივით გაბოროტებული ბავშვი ხელბორკილებს ადებს დედამისს, სარდაფში კეტავს და სახლზე წარწერას აკეთებს – „სასიძოებს ვთხოვ, არ შეწუხდნენ, მაგათი დედაც!.. ბოროტსა სძლია კეთილმან!“

ალბათ, ზოგიერთს გინახავთ ფოლკერ შლენდორფის საკმაოდ ცნობილი ფილმი „თუნუქის დოლი“ (Die Blechtrommel) გერმანელი კლასიკოსის – გიუნტერ გრასის რომანის მიხედვით, რომელიც „წითელ ზონაში“ იყო. სამწუხაროდ, მე ფილმი ბოლომდე არ მაქვს ნანახი. მთავარი გმირი – პატარა ოსკარი, ორი პოტენციური მამის შვილი – დიდებისადმი და მათი ცხოვრების სტილისადმი პროტესტის ნიშნად თავის თავს ჯუჯად აქცევს (თავისი სურვილით ზრდას შეაჩერებს), მუდამ თუნუქის დოლს აბრახუნებს ამ პროტესტის გამოსახატავად, ხოლო თუ დოლს წაართმევენ, საოცარ კივილს იწყებს (ისე, რომ მინები იმსხვრევა) და ყველაფერს რასაც შეეხება, უბედურების ნიშნით დაღავს. როცა საბოლოოდ მისი ოიდიპოსის კომპლექსი იმით კმაყოფილდება, რომ ცოცხლად გადარჩენილი მამის მეორე ცოლთან ინტიმურ ურთიერთობებს ამყარებს და თავისი თავის მსგავსად გაურკვეველი გენეტიკური გენეზის ბავშვის დაბადებას უწყობს ხელს, ფილმის ბოლოს ზრდას იწყებს…

თუ ვინმეს გინახავთ ეს ფილმი ბოლომდე, იქნებ მითხრათ რამდენად გამართლებულია ჩემი ასოციაცია, რომ ნაცმოძრაობა სწორედ თუნუქის დოლით ქვეყნის (და მსოფლიოს) წაღმა დატრიალების მოსურნე შეურაცხყოფითა და ბოროტებით გულჩათხრობილი ამბიციური ჯუჯაა, რომელიც ყველაფერს, რაც მის ავადმყოფურად სწორხაზოვან გეგმებს შეეწინააღმდეგება, ამსხვრევს. სანამ 30 წლისას ცხოვრება არ მიახვედრებს, რომ მან თავისი თავი და თავისი ბედი დაამსხვრია ყველაზე მეტად…

———————-
ისევ იას ციტატა:

„ადამიანი, რომელიც თავის თავზე იღებს პასუხიმგებლობას, რომ სული შთაბეროს ბავშვს თუ დიდს, ერთ კლასს, საზოგადოების რაღაც ნაწილს თუ მთელ ქვეყანას, მზად უნდა იყოს, რომ ერთ დღეს უარყოფილი აღმოჩნდება. ეს ნორმალურია. ჯანმრთელმა ადამიანმა უნდა იპოვოს თავის თავში ძალა, რომ მის მიერ მხარდაჭერილი, მის მიერ აღზრდილი ქმნილება დამოუკიდებელი არსებობისთვის მოამზადოს და მერე – გაათავისუფლოს კიდეც. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის ან ძალით გაითავისუფლებს თავს, ან განუვითარებელი დარჩება.“
——————–

„ჯანმრთელმა ადამიანმა“! ია!

აქ ეს ზედსართავი სახელი შემთხვევითია? მე არ მგონია ასე…

და ამიტომაც მიმაჩნია, რომ ეს ბლოგი ისევე არ იქნება გაგებული მიხეილ სააკაშვილის მიერ, როგორც „თბილისის“ და „ქართველი ხალხის“ ფენომენი არაა მის მიერ გაგებული…

ანუ – იგი არც ჩვენ მოგვანიჭებს თავისუფლებას და არც თავად განთავისუფლდება!

იმიტომ, რომ ამას საკუთარი თავის მეტად შეყვარება არ უშველის! მეტად შეყვარება – როცა ასეთი „სიყვარულია“! – წარმოუდგენელია…

თუ განუვუთარებელი დარჩენა მიშა სააკაშვილისთვის ძალაუფლებაში დარჩენის ტოლფასია, იგი, ალბათ, ოსკარ მაცერატივით, სწორედ ამ ვარიანტს აირჩევს…

ხომ ყოველთვის მოიძებნება მრუდე სარკე, რომელიც სარკეში ჩამხედავს ლამაზად გამოაჩენს…

და თუ ასეც არაა, ყოველთვის ხომ მოიძებნება საკმარისი მიზეზი, რომ ის, ვინც სარკედან გიყურებს, ძაააალიან ლამაზად მოგეჩვენოს?

პასუხი დავით ზურაბიშვილის კითხვაზე – „როგორ გავერთიანდეთ? რას ნიშანავს “გაერთიანდით”?”

Posted: 2010/01/14 | ავტორი: | Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: , , , | დატოვე კომენტარი

ბატონებო და ქალბატონებო

მინდა მადლობა მოგახსენოთ თქვენი ინტერესისათვის (ვისაც არ წაუკითხავს,იხილეთ წინა ნოუტი – “საქართველოს მოქალაქის წერილი საქართველოს არასაპარლამენტო ოპოზიციური პარტიებისადმი”), რასაც აღვიქვამ საკითხით დაინტერესებად და არა იმად, რომ რაიმე განსაკუთრებული ვთქვი.
საერთოდ არ მაქვს ჩემს თავზე იმის ილუზია, რომ რაიმე განსაკუთრებულს ვიტყვი. მაგრამ რატომღაც ხდება, რომ ვამბობ იმას, რის თქმასაც სხვები (გაცილებით ჩემზე ერუდირებულები და საქმეში ჩახედულები) ერიდებიან…

ვეცდები გაგცეთ პასუხი. ძირითადად – ბ-ნ დავით ზურაბიშვილს.

ბატონო დავით, ვისაც ბევრი მიეცა, მას ბევრიც მოეთხოვებაო…
მაგრამ უფრო შორს წავალ და გეტყვით, ვისაც მეტის პრეტენზია აქვს, მას მეტი მოეთხოვება!

თქვენი ალიანსი დღესდღეობით ინტელექტუალური რესურსით და რეიტინგით, ასევე საერთაშორისო ასპარეზზე რეპუტაციით და კავშირებით ოპოზიციურ სპექტრში სხვებს, ალბათ, სჯობს – თუნდაც ამაში სხვები არ დამეთანხმონ, მაგრამ ვიზიარებ თორნიკეს შეხედულებას, რომ გარკვეული ნარცისიზმი და მენტორული ტონით ლაპარაკი საკმაოდ უხერხულია, როცა ეს დე-ფაქტო (თუ უფრო სწორედ – „დე-თეორი“!) უპირატესობა დე-იურეში ვერ გადადის!
ანუ არის რაღაც, რაც თქვენ უნდა გაიზიაროთ (იქნებ ისწავლოთ კიდეც) სხვა პარტიებისაგან და ისიც, რაც თქვენ უნდა ასწავლოთ და განუმარტოთ, დაღეჭილ-დაღეჭილი! – თქვენს ამომრჩეველს!
და არასოდეს ამომრჩეველმა არ უნდა იგრძნოს, რომ თქვენ მასთან მისვლას არ თვლით აუცილებლად…
მეთანხმებით ალბათ, რომ წინადადება – „ვისაც წიგნი გაინტერესებთ საჯაროში წადით და წაიკითხეთ!“ – აქ არ ჭრის… საჭიროა თითოეულ სახლში ამ წიგნის მიტანა და დალაპარაკება… მაგრამ ეს მომავლის საქმეა… ახლა – პარტიებთან ურთიერთობებზე…

ძალიან მძიმე ინტერაქტიული დიალოგი გვქონდა ია ანთაძის ბლოგზე გუშინ ბატონ კობა დავითაშვილთან – აქ ალბათ ამის სხვა მონაწილე პირებიც გამოთქვამენ აზრს და თავად შეგიძლიათ ქალბატონ იას ბლოგზე იხილოთ. ჩვენს კრიტიკულ შეკითხვებზე ბატონი კობა გაცხარდა და ჩვენი კითხვები და შეფასებებიც კიდევ უფრო ცხარე გახდა… მაგრამ არის ერთი რამ, რაზეც მე დავფიქრდი… ის, რომ ბატონი კობა კომფორტულად გრძნობს თავს ნოღაიდელთან ერთად ჩატარებულ პრეს-კონფერენციაზე და თქვენ ვერ ახერხებთ მასთან და ზვიად ძიძიგურთან ერთობლივ პრეს-კონფერენციის ჩატარებას – ეს ალბათ მისი პრობლემა უფროა, მაგრამ ეს არის თქვენი პრობლემაც!

იცით რატომ?

იმიტომ რომ, ეს არის ქართველი ხალხის პრობლემა!

იმიტომ, რომ არაფერი ისე არ ასიამოვნებს მიხეილ სააკაშვილს, როგორც იმის ტირაჟირება, რას ამბობს კობა დავითაშვილი რესპუბლიკელებზე და პირიქით!

მთელი ეს ჰავლაბრის ტურფები ხომ სწორედ ამ სიმყრალის ამოწოვაზე არიან “დახელოვნებულები”! და თქვენ, გინდათ ეს თუ არ გინდათ, უნდა მოახერხოთ, მონახოთ გზები და საშუალებები (თქვენ უკეთ იცით, მე კობა ახლოდან კი მინახავს, მაგრამ არასოდეს მისაუბრია მასთან გუშინდლამდე, არ იყო ადვილი, მაგრამ არ შევადარებ მას არც საააკშვილის სქელშუბლიანებს და არც საპარლამენტო ოპოზიციის ლამაზად მოჭიკჭიკე გვრიტებს!) – დაელაპარაკეთ, ეცადეთ, დაუთმეთ, რაშიც შეიძლება რომ დაუთმოთ და გაერთიანდით!

რას ნიშნავს “გაერთიანდით!”? –
არავითარ შემთხვევაში არ ნიშნავს – „შეერთდით გაითქვიფეთ“!-ს.
ნიშნავს – „დადექით ერთად დამნაშავე რეჟიმისათვის არჩევნების მოსაგებად!“
ვისაც არ უნდა არჩევნები, მან ხელი არ უნდა შეგიშალოთ!

დადეთ თავდაუსხმელობის პაქტი და შეთანხმდით, რომ 2010 წლის ბოლომდე ყოველი თქვენი უთანხმოება უნდა გაირჩეს საკმაოდ დაცულ 4 კედელში და არა -კამერებთან!

გამოაცხადეთ მორატორიუმი ერთმანეთის უთანხმოების გარეთ გატანაზე!

მიშა ხომ სწორედ ამით იგებს – მის გუნდში ვერ იტანენ და ავად უღრენენ ერთმანეთს, მაგრამ ხალხი ამას ვერ ხედავს! მათი ბოროტების იმპერია მაფიის ომერტას კანონებზეა დამყარებული და ამიტომ ვერავინ ბედავს თუნდაც პატარა ნაგვის გარეთ გამოტანას. თქვენს ბანაკში კი ოთხივე ფანჯარა ფართოდაა ღია, ვისაც რა უნდა, იმას წამოროშავს აფთარივით მოდარაჯე „რეალტივისტებთან“ და „ურნალისტებთან“ და მერე იწყება ამ კანალიების ბედნიერების ვაქკანალია ნაცარხებზე!

მე დეტალებს ვერ გასწავლით! თქვენ გადაწყვიტეთ რა და როგორ უნდა მოიქცეთ. მე არ ვიფიქრებდი, თუ ასე ძნელი გახდებოდა ერთიანი პოზიციის შეჯერება ფორუმთან და განსაკუთრებით – ლევან გაჩეჩილაძის მოძრაობა – „დაიცავი საქართველოსთან“… ძალიან გული მტკივა პასიურად მდგარ სალომე ზურაბიშვილს რომ ვუყურებ, რომელიც წინა წელს ერთიანობის მუხტის მთავარი მატარებელი იყო… მოუზომავი მგონია, ზოგიერთი ახლადგაპოლიტიკოსებული პირების ზედმეტად დაღვინებული და პრეტენზიული კომენტარები… თქვენ წარმოიდგინეთ, ყველაზე ნაკლები საყვედური მაქვს ლეიბორისტებთან და ბურჯანაძის გუნდთან, რაც მათ პარტიულ დისციპლინას ასახავს ალბათ… თუმცა იქნებ ზედაპირულია ეს ლოიალობა და მალე ვნახოთ კიდევ უარესი დაძაბულობა მათი მხრიდან, რაც ძალიან მწარედ მახსოვს… ისე კი – თუ უგულავამ იგულავა – სწორედ ბურჯანაძეზე და ნათელაშვილზე რომ მოვა სააკაშვილის ყველაზე სერიოზული და მტკივნეული დარტყმები, დაპატიმრებებიც და ემიგრაციაში გაგდებებიც, ამას ალბათ თავადაც ხვდებიან!

თქვენი გადასაწყვეტია: მე ამ წერილში საერთოდ არ ვახსენე საპარლამენტო ოპოზიცია, რომელმაც თავისი თავი საქართველოს ისტორიაში უკვე დააფიქსირა და ისე, რომ იქედან ვერ ამოშლი…

და ალბათ პრორუსულ ძალებთან ასოცირებაც არ იქნება გამართლებული… თუმცა საარჩევნო ტაქტიკის შეჯერების მცდელობა მათთანაც შეიძლება სცადოთ, მაგრამ მე პირადად ამ მხრივ ვერაფერს ოპტიმისტურს ვხედავ…

ისე კი, უცნაურია, ბატონო დავით, თქვენ რომ მე მეკითხებით – რა უნდა გააკეთოთ!…

ჩემს წინა ნაწერის გამოქვეყნების შემდეგ ბევრს გაუჩნდა აზრი, რომ მე ჟურნალისტი ვარ… იმედია, ახლა არ ფიქრობთ, რომ პოლიტიკოსი ვარ – ამ სფეროში მე ერთი ნაკითხი პრაფანი ვარ…
მე გითხარით, რაა პრობლემა და რატომ არის, რომ მაისის მერე რეიტინგს კარგავთ. ახლა თქვენ მოიფიქრეთ, რა როგორ უნდა შეცვალოთ შინაც, სამეზობლოშიც და ფრონტის ხაზზეც, რომელიც დღეს თარხნიშვილ-ხარატიშვილ-სიჭინავას არჩევაზე გადის…

კარგად დაიმახსოვრეთ, თუ უგულავა ავარჩევინეთ, მისი არჩევის მეორე დღიდანვე დაიწყება „ნულოვანი ტოლერანტულობის“ მეცხრე ტალღა…

საქართველოს მოქალაქის მიმართვა საქართველოს არასაპარლამენტო ოპოზიციურ პარტიებს

Posted: 2010/01/13 | ავტორი: | Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: , , , , , | დატოვე კომენტარი

 

 ბატონებო და ქალბატონებო!

იმედია, არ მიწყენთ და კადნიერებაში არ ჩამომართმევთ, რომ მინდა მოგმართოთ და ბევრი რამ ისეთი გითხრათ, რაც არ გესიამოვნებათ, ალბათ.

„იანეთში“, ია ანთაძის ბლოგზე, (www.tavisupleba.org) უკვე 8 თვეა ვფიქრობთ და ვწერთ იმაზე, რა გვიჭირს და როგორ გვინდა ამოვიდეთ იმ უფსკრულიდან, სადაც დღეს ვართ.

მთელი ამ რვა თვის განმავლობაში მრავალი საყვედური თუ ცინიკური შემჩნევა დავიმსახურე ოპონენტებისგანაც და ზოგიერთი თანამოაზრისაგანაც, როგორც არაობიექტურმა და მიკერძოებულმა, იმის გამო, რომ თითქმის არასდროს დამიწერია რაიმე სერიოზული კრიტიკა ოპოზიციის (ყოველ შემთხვევაში – არასაპარლამენტო ოპოზიციის) მიმართ, მაშინ როცა ხელისუფლებისადმი მიმართულ ჩემს წერილებს ბევრი ზედმეტად მწარედ და მიუღებლადაც კი თვლის.

ყველაფერ ამას სრულიად შეგნებულად ვაკეთებდი.

…რადგან 2007 წლის 7 ნოემბრის, 2008 წლის 5 იანვრის, 21 მაისის და განსაკუთრებით 8-12 აგვისტოს წარმოუდგენელი ავანტიურის შემდეგ დავასკვენი, რომ საქართველოს მთავარი ჭირი და უბედურება არის ნაციონალური მოძრაობა, რომელიც ნეობოლშევიზმის და ავტორიტარიზმის კლასიკურ მაგალითად მიმაჩნია. და რომლის მაფიოზურ-კლანური ლიდერების გამოსწორების იოტისოდენა იმედი დავკარგე 2009 წლის გაზაფხულზე, რადგან აშკარად დავინახე, რომ მთელი რიგი კატასტროფული შეცდომების და დანაშაულებათა აღმავალი სპირალის შემდეგ არავითარი მონანიება ამ კლანის ლიდერებსა და მანქურთებში არ არის და კუზიანი გამოსწორებას აღარ ექვემდებარება…

და ამიტომ ჩავთვალე, რომ რითაც შემეძლო და როგორც შემეძლო – უნდა დავპირისპირებოდი ამ რეჟიმს. მთელი ამ ხნის განმავლობაში შეგნებულად არ ვაკრიტიკებდი ოპოზიციის ნაბიჯებს, რათა არ დამეშალა თქვენი ერთიანობის შანსი, რომელიც ამ ხნის განმავლობაში სულ უფრო სუსტდებოდა…

მაგრამ დღეს – როცა მიხეილ სააკაშვილის ცინიზმი იქამდე მივიდა, რომ ვითომ გადაყენებული გაყალბების დიდოსტატი თარხნიშვილი ისევ გამოიღო საკუჭნაოდან, ხოლო თქვენი აქამდეც სათუო ერთიანობა საბოლოოდ ეფემერული გახდა, გადავწყვიტე, რომ მეტისმეტი მოთმინება არაფერს შველის…

და ასეთი გრძელი შესავალი იმიტომ, რომ ვეცადე, ამეცდინა პროსამთავრობო დუდუკის დაკვრისთვის ნატყორცნი [აცდენილი] ბრალდება.
ხოლო თუ მეტ დროს დამითმობთ, ტრაბახში ნუ ჩამომართმევთ და ჩემს ერთ ნაფიქრალს შემოგთავაზებთ:
http://www.media.ge/ka/node/27201

ბატონებო და ქალბატონებო!

თქვენ გესმით, რომ ვიღუპებით?

თქვენ იცით, რომ თუ მიხეილ სააკაშვილმა (ქვეყნის დამაქცევარმა) გიგი უგულავა (თბილისის დამაქცევარი, პარკების მომსპობი, ძველი თბილისის მტერი, შენობების ჩამონგრევების „გამპრავებელი“ ექს-სტიქაროსანი და მეორე მეუღლის კაპრიზებზე, მოგზაურობებზე და ოპერაციებზე არნახული თანხების მხარჯავი გიგილო) ისევ „აირჩია“, ამით საბოლოო ლურსმანს ჩააჭედებს საქართველოს დამოუკიდებლობის, დემოკრატიის, გამჭვირვალობის, სამართლის, თავისუფალი მედიის, ბიზნესის და ყოველივე ნორმალურის იმედების კუბოში?!

რომ ჩვენი შვილების თაობა იქცევა უიმედო ექსპატრიანტების ან მონოპოლისტურ-კლანურ მიშისტანში ჩარჩენილი ლაქიების და მანქურთების თაობად?

რომ კულტურაც, განათლებაც და მედიცინაც საბოლოოდ დასამარდება?

რომ ყველაფერი ის, რაც დასავლურ დემოკრატიებს ახასიათებს, უფრო დაჩქარებული ტემპით მოისრება და საქართველო იქნება… რუსეთი – რუსული კაპიტალით და რუსული ავტორიტარიზმით, რუსული ოლიგარქიული კლანებით და რუსული სტილის – მეფის მადიდებელი – მედიით?

რაზე ფიქრობთ?

იმაზე, ვინ რა ადგილს დაიკავებთ?

იმაზე, ვინ იქნება პირველი და ვინ იქნება მეორე-მესამე? არ გისწავლიათ, რა ფუჭია მოუკლავი ნადირის ტყავის განაწილებაზე კონცენტრირება?

არადა, იმაზე უნდა ფიქრობდეთ, რომ თუ მიშა მოიგებს ამ არჩევნებს, მეორე დღესვე საბოლოოდ გამოაჩენს დრაკონის კბილებს და ქერცლს და პირველად სწორედ თქვენ მოგდგებათ!

გინდათ, რომ მთელი სიცოცხლე პოლიტიკური დევნილის სტატუსში ატაროთ?

ჩვენს შვილებზე თუ ნაკლებად ფიქრობთ, თქვენი შვილები და შვილიშვილები მაინც არ გეცოდებათ დევნილობისთვის და საქართველოს გარეთ გასაზრდელად?

ნუთუ ვერ შეძლებთ, რომ თუ ქვეყნის ინტერესებისთვის არადა, სწორედაც რომ თქვენი შვილების და შვილიშვილების ხათრით მაინც გაერთიანდეთ ერთი საერთო მტრის წინააღმდეგ, რომელიც მართლაც ჰგავს ქართველთყლაპიას, რადგან შიგნიდან ხრწნის ქართველობას – ამ თავისი მუდმივი დაბოლებებით, ყველაფრის უცხოურის გაფეტიშებით, იაფფასიანი ფსევდოკულტურის ამაღლებით და ნამდვილი კულტურის ჩარეცხვით, მონური ხელისმლოკველობის ტრადიციის დამკვიდრებით, ბიზნესის მოსპობით, მწარმოებელთა ჩაკვლით და ხელებში მიჩერებული მათხოვრის მომხმარებლური სულისკვეთების აღზრდით, ყველაფრიდან წილის მოთხოვნით… უსამართლობით! უსამართლობით! უსამართლობით!

აი, ასეთი მტერი გყავთ და გვყავს, პატივცემულოებო…
იცით, რა დღე დაგადგებათ: ზურაბ ჟვანიას და ბადრი პატარკაციშვილის მაგალითები გახსოვთ…
იცით, რომ ყველაფერი რუსებს მიჰყიდა ამ „პროამერიკელმა“ ადამიანმა.
ამირან ბიწაძის, პოლკოვნიკ თავდგირიძის და სხვა ოპოზიციონერების დაშინების, მზაკვრული ჩასაფრების და წამების ფაქტები გახსოვთ, და მაინც… არ ფიქრობთ, რომ როცა თქვენი კინკალობის შემყურე ხალხს ოპოზიციის სახელს ადვილად შეაძულებენ, მერე სწორედ თქვენზე გადმოვლენ – საშუალო რგოლიდან უმაღლეს რგოლზე… რომ მერე დონაძის ტელე-ჩხვლეტებს ვანოს და მისი ტონტონ-მაკუტების პირდაპირი ჩხვლეტები შეცვლის…

ყველაფერს წაგართმევენ, რადგან ამ ქვეყნად წასართმევი არაფერი დარჩა… მალე აღარავინ დაურჩებათ გასატყავებელი და თუ ხალხი საბოლოდ ზურგს შეგაქცევთ, მერე თქვენ გატყავებას დაიწყებენ…

თუ ფიქრობთ, რომ გაურიგდებით?

არ გამაცინოთ!..
ვის გაურიგდებით? მიშას?
და მისი სიტყვის იმედად იქნებით?
გჯერათ მისი სიტყვის?
ეგ გაეროს ტრიბუნაზე რომ ლაპარაკობს, მაშინაც კი იტყუება და ეკლესიაში რომ ცოდვებს ინანიებს, მერე პატრიარქის განსაქიქებლად თეა თუთბერიძეს გამოჰყავს…

და თქვენ ამ ადამიანის გჯერათ?

ერთ რამეს გეტყვით: ის – თავად – თქვენ არ დაგიჯერებთ…

არ ვიცი, თუ გია თორთლაძის, პაატა დავითაიას და გიორგი თარგამაძის პოლიტიკური „იმიჯი“ და „მომავალი“ გხიბლავთ – სცადეთ. მაგრამ თავად მათ რომ აღარ ხიბლავთ?!.. მიხვდნენ, რა ჭაობში ჩახტნენ… როგორ მოიჯაყეს თავი?!

მუქარაში ნუ ჩამითვლით, ძალიან გთხოვთ.

თუ თქვენ ხელს არ გაანძრევთ და დანებდებით – სულელებად და მცონარებად შეგრაცხავთ ხალხი. და ასევე ხელს არ გაანძრევს და ხმას არ ამოიღებს თქვენს დასაცავად…

თუ თქვენ ერთმანეთში ვერ მორიგდებით, ე.ი. ბრმები და ამბიციით გაგიჟებულები ყოფილხართ, რადგან ვერც საფრთხეს ხედავთ და ვერც საკუთარი განზე დგომის უმწეობას…

სტალინი, ჩერჩილი და რუზველტი თუ გაერთიანდნენ, ადენაუერი და დე გოლი თუ გაერთიანდნენ საერთო მტრების წინააღმდეგ, თქვენ ასეთი რა გაშორებთ ერთმანეთისგან, რომ დღეს ერთ-ერთი თქვენგანი მეორე ოპოზიციური პარტიის სახელს დამამცირებელ ეპითეტად ხმარობს?

ძალიან გთხოვთ, გადაგვარჩინოთ უმეცარი და ბოროტი დიქტატორისაგან, ჰალსტუხღეჭია ლაჩარი მთავარსარდლისაგან, ქვეყნის გამაპარტახებელი და დამმონებელი რეჟიმისაგან, რომელიც ყველაფერზე წამსვლელია, რომ ეს ქვეყანა თავის სამუდამო საძოვრად აქციოს, თუნდაც – დამოუკიდებლობის დაკარგვის ფასად…

დაგვანახეთ, რომ სააკაშვილზე მაღლა დგახართ!

არა – ამბიციებით, არამედ – სამშობლოს სიყვარულით, ქართული ენის და კულტურის და ისევ და ისევ – ჩვენი შვილების და მომავლის სიყვარულით!

რომ შეგიძლიათ დათანხმდეთ უბრალო ქართველობას, თუ საქართველო თავისუფალი და ბედნიერი იქნება!

და რომ არ გინდათ მაინცდამაინც პარლამენტარის დამპალი კაბინეტი და დამპალი ლიმუზინი – აოხრებული, დაჩმორებული და დამონებული საქართველოს ფასად!

რომ ეს ქვეყანა, სადაც ფარნავაზმა და ცოტნემ კვალი დააჩნიეს და სადაც გმირმა მეფემ გულზე ქართველთა ფეხის დადგმა ითხოვა ცოდვათა გამოსასყიდად, სამუდამოდ არ გახდება ამ უმწიფარი პრეზიდენტის სა-ფარეშო და სა-პირფარეშო!..

ნუთუ ამას დაუშვებთ მხოლოდ იმიტომ, რომ თქვენ ერთმანეთის ქიშპობაში ამოგხდეთ სული?

და სული ამოხდეს – თუ აცალეთ სააკაშვილს – ილიას და ვაჟას ქვეყანას, რომელიც ნაცმოძრაობამ ლტოლვილების, ლაქიების, მანქურთების და ჰავლაბრის ტურფების ქვეყნად აქცია…

უკან მოიხედეთ, ხალხო!

უკან – მონობის 200 წელი იყო, უმეცრების და ტერორის 70 წელი იყო, შფოთის 20 წელი იყო… და როცა გვეგონა, რომ ჭაობიდან ამოფორთხება დავიწყეთ, ახლა ისევ უკან გვტენიან – მონობისკენ, ლაქიობისკენ, უსამართლობისკენ, პირაკრულობისკენ, და გარუსებისკენ… გვპარავენ ფულს და ჩვენგან მოპარულივე ფულით დადგმული სპექტაკლებით და მუყაოს დეკორაციებით გვაბრმავებენ იმისთვის, რომ უფრო მეტი ფული მოიპარონ…

მინდა იცოდეთ, რომ სააკაშვილზე ხელი მაქვს ჩაქნეული… ისე კი, რადგან სავლე პავლედ იქცა და მეძავი – წმინდანად, მასაც აქვს ჯერ თეორიული შანსი, მაგრამ მე ამის არ მჯერა…

სამაგიეროდ ის ვიცი ძალიან მტკიცედ, რომ მე და ჩემისთანები, ამ მთავრობამ რომ მიწისქვეშეთში, მოსმენების და დასმენების შიშში დაგვაბრუნა და „ჩარეცხილებად“ შეგვრაცხა, თქვენც არ გაპატიებთ არც ღალატს და არც – ერთმანეთთან შეურიგებლობას და უკომპრომისო უტვინობას, რამეთუ დანტემ სწორედ ის ხალხი ჩააგდო ჯოჯოხეთის ყველაზე ღრმა ჯურღმულში, ვინც მინდობილებს უღალატა და მოატყუა… და ქართველ ხალხსაც კონსტანტინე გამსახურდიას მიერ ტარიელ შერვაშიძის პირით გაუგონარი სიმწრით სავსე ასდამერვე ფსალმუნიც ჯერ ისევ ახსოვს…

რომ ვიწყებდი ამ წერილს, ვიფიქრე, რაიმე აკადემიური და თავშეკავებული დამეწერა, რომ იქნება ბლოგის სხვა მონაწილეებსაც მოეწერათ ხელი… ის 2009 წლის მაისის ხელმოწერილი ქარტიაც ვნახე… ეეჰ, ამაზე უკეთესი მე რა უნდა მოვიფიქრო, თერნალელი სოლომონი ვარ, ბრძენი კი არა…

გააკეთეთ თქვენი არჩევანი!

ან დარჩით წარსულში, ან წაგვიძეხით მომავალში!

ისე, როგორც კენედიმ თქვა – არა იმაზე გაფაციცებით – რას მოგცემთ თქვენ თქვენი ქვეყანა… არამედ იმაზე რუდუნებით დაფიქრებით, თქვენ რას გაიმეტებთ თქვენი ქვეყნისათვის, თქვენი ხალხისათვის და თქვენი შვილებისათვის!

საქართველოსთვის გაერთიანდით!!!

ძალიან გთხოვთ, დაამტკიცეთ, რომ საქართველოს შვილები და ჭკვიანი პოლიტიკოსები ბრძანდებით და არა ისეთივე გამყიდველნი და უმწიფარნი, რომელთა წინააღმდეგაც ვიბრძვით.
და ვიბრძოლებთ კიდეც, თუ გულს არ მოგვიკლავთ…

იმედით და ჯერ კიდევ პატივისცემით,

სოლომონ თერნალელი

Comment on: Playing Into Moscow’s Hands – by Paul Goble – Jan 04, 2010. http://www.rferl.org/content/Playing_Into_Moscows_Hands/1920613.html

Posted: 2010/01/05 | ავტორი: | Filed under: წერილები და მიმართვები | Tags: , , , , , , | დატოვე კომენტარი

Sir,

Good analysis by Mr. Goble, who knows ex-USSP political landscape and major players very well.

Mr. Putin and Mr. Saakashvili are surprisingly very similar in many terms – by limiting media liberty, strengthening presidential vertical, forming police/security as main backbone of the society (Minister of Interior and Security – Vano Merabishvili – is called “Spine of state” by the President and he has a fan-club at Facebook under name – “Vano the spine”), limiting real power of Parliament, creating puppet mini-opposition parties to justify “multipartiality”, close-circle racketing of business, controlling media (especially nation-wide TVs) both financially and by direct intimidation and harshly limiting freedom of speech and of expression.

Mr. Putin had started his political carrier by destroying free independent TV stations NTV and ORT.
Mr. Saakashvili, quite likely, has ended his “political reforms” in 2007 by getting full control of Rustavi2 TV Station (brother of counterintelligence chief Mr. Bezhuashvili and unknown offshore company control it after several buying-sold “operations”) and by November 7 lawless attack of special forces against Imedi TV station, which after strange death of the owner – Badri Patarkatsishvili has got in hands of well known political swindler, by having incredible support of Mr. Saakashvili and Georgian courts…

http://www.civil.ge/eng/article.php?id=20110
http://www.humanrights.ge/index.php?a=article&id=4387&lang=en

In 2003 there have been 12 independent TV channels in Georgia, with 3 of them providing nationwide coverage. However, during Mr. Saakashvili’s ruling all but 1 of them have changed their owners after series of artificially invented tax claims, direct intimidation and multiple buyouts. Investagive journalist Nino Zuriashvili made excellent material on this topic never has presented to Georgian population by Nationwide TVs.
http://ijp.ge/video_blank.php?vid=38

According to International (EU and Transparency International) studies Georgia stepped back 54 ranks since 2004 in media freedom. The recent attacks against regional TV25 and Batumelebi newspapers have got international appreciation and security bodies have stopped their blackmailing.
http://www.epfound.ge/files/geo_media_research_report_en.pdf
http://www.humanrights.ge/index.php?a=article&id=4332&lang=en
http://www.humanrights.ge/index.php?a=article&id=4473&lang=en

Today ex-Head of Staff of Mr. Saakashvili – Mr. Arveladze is Director General of Imedi TV. By rising number of human rights claims against the state in the Human Rights Court Georgia takes an example from Russia, which is ahead of all European states.

Very similarly both states have “celebrated” the New Year eve. Putin’s police has arrested 82-year old Head of Moscow Helsinki group Lyudmila Alexyeeva and other opposition leaders at December 31, 2009, Whilst President Saakashvili’s guard has insulted and arrested journalists in Zugdidi Jan 1, 2010 for simply trying to take video of President Saakashvili after his probably fall at the ice stadium.
http://edition.cnn.com/2009/WORLD/europe/12/31/russia.demonstrators.detained/index.html
http://www.media.ge/en/node/27204

As a conclusion, Saakashvili’s regime is like Putin’s regimen, standing on the complete lies, mafia ruling, short-circle corruption, media control (2 free TVs covering only 30-50% of Tbilisi population and 0% in regions), election frauds and total rotten of judiciary system. Spending millions of aid money on New Year celebrations and proclaiming the Georgia festivities are the best in the world, the President of the country where minimum salary is below 100 $ per month is trying hard to build up nothing but rose pink façade- (false)democracy and “reform” the whole country to the Potemkin’s village. Mr. Saakashvili’s image of “western-educated democrat” has vanished long-time ago. The only source of his popularity is Greenberg-Quilnan-Rossner co. which at the same time had hundreds of thousands USD contracts for Presidential PR (http://thehill.com/homenews/administration/4619-georgia-builds-up-its-lobbying-pr-efforts) and also carries out the sociology polls, without proper information about the methodology. The fairness of such polls is similar to advertisement of the own drug by the producer  pharma company!

Today Mr. Saakashvili’s regimen is nearly as much threat to Georgian society and statehood as Mr. Putin’s bearish neocolonialism. Mr. Saakashvili apparently is dreaming about to getting in the new trouble with Russia and then escape in exile, taking much of Georgia’s treasure, which by some rumors are for already quite a time at “exhibition tour” to unknown locations…

Solomon Ternaleli, participant of “Ianeti” – Ia Antadze’s political blog at the Radio Tavisupleba (Radio Liberty – Georgian Service)